Hypocrieten

[gerrit de 2e]

Oorspronkelijk gepost door Maninne

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Oorspronkelijk gepost door gerrit de 2e
Boekje legt kort uit wat de titel zegt. Gevoel is een fundamenteel onderdeel van het geloof.
Daarna wordt er uitgebreid nagegaan wat een vals gevoel is, waarom dat gevoeld wordt en door welk soort mensen, oftewel welke gevoelens niet hoeven te duiden op een bekering. Het volgende gedeelte gaat in op wat het geestelijke gevoelen wel is.
In het kader van deze topic is het boekje aan te prijzen omdat het haarfijn uitlegd wat de hypocriet allemaal kan voelen, zonder ware bekering. Kort gezegd; Liefde voor God kan heel groot zijn, maar toch een gevolg van eigenliefde. V.b. als een vreemde je opeens een bak met geld geef, vind je hem vast aardig, terwijl het misschien wel een grote crimineel is. Zo kan het belang van eigenbehoud zwaarder wegen als de liefde voor God. Scherp, verhelderend boekje wat goed onderbouwd is vanuit het Woord.
Overigens is het boekje van Matheüs Made ''de bijna christen ontdekt'' ook aan te raden. Deze boekje's scheppen duidelijkheid voor mensen die door de bomen het bos niet meer zien, oftewel door het vele het ware niet kunnen onderscheiden, alsook een eerlijke zelftoetsing.
Beide boekje's zijn in een tijd geschreven dat er veel namaakgeloof was, als gevolg van de tijd, waarin het voordeel gaf als je christen was.

gr.

Inderdaad schitterend boekje Gerrit. Heb het alleen antiquarisch moeten krijgen want was destijds uitverkocht. Dit is lectuur die we elkaar van harte kunnen aanbevelen!

Ben het met Rhodé eens, weleens er aan gedacht hoe mensen in de wanhoop terecht kunnen komen die écht om de Heere verlegen zijn, door het lezen van dit soort boeken?
Zoek het maar in God's eigen Woord, daar staat alles in wat nodig is tot lering stichting en onderwijzing.

Beste Maninne,
We hebben het niet over bekeringsgeschiedenissen. Juist deze boekjes zijn tot grote bemoediging(!!) voor de waar christen.
Overigens heb ik erbij geschreven dat de boekjes goed onderbouwd zijn vanuit het Woord.

gr.

P.S. Als je nog oudvaders of leerboeken heb staan, wil ik ze graag hebben voordat je ze toch weggooit.

[Refojongere]

Beste Maninne,

Ik heb ook wel interesse voor die boeken van je!

Ik denk zelf dat de nadere reformatoren in ons land een duidelijk bijbels geluid lieten. Zo las ik onderstaande bij Wilhelmus a Brakel (hoofdstuk: kentekenen van het zaligmakende geloof):

Het is voor de tijdgelovigen genoeg, dat zij maar zonder strijd, zonder onderzoeking van hun hart, zich in het algemeen maar inbeelden kunnen, dat ze zalig zullen worden, zonder te beogen en te lieven de dingen, waarin de zaligheid bestaat, zij houden zich verzekerd dat ze wel in de hemel zullen komen. Dus zijn ze gelijk aan de dwaze maagden, die geen olie in de lampen hebben, en te laat komende willen ingelaten worden, Matth. 25. En vinden zich dan bedrogen in hun inbeelding, zich latende voorstaan, dat ze immers behoorden ingelaten te worden.

Een tijdgelovige voelt wel een getuigenis in zijn hart dat hij een gelovige is, en heeft wel blijdschap en vrolijkheid; maar het is zijn eigen geest, of een andere boze geest, die hem getuigt dat hij gelooft, hij maakt zelf zijn blijdschap, of de voortreffelijkheid van de beschouwde zaken verblijdt hem.
Hij komt zelden tot zichzelf, werkt al naar buiten, en zo hij tot zichzelf komt omdat hij de waarheden ziet en gelooft, zo durft hij zich niet te verdenken, hij doorzoekt zich niet. Hij zou menen, dat hij zondigen zou, indien hij aan zijn staat twijfelde, hij ziet met een opslag, dat het wel met hem is, dat hij gelooft, hij ziet op de zaken, en op hun beminnelijkheid, die gelooft hij en zou hij die niet begeren en aannemen! denkt hij. Hij ziet op de beloften, maar slaat de hoedanigheden van hen, aan wie de beloften gedaan zijn, over. Zo getuigt zijn eigen geest, dat hij een kind Gods is, hier speelt de duivel soms listig onder, en weet zo op de fantasie te werken, dat het hem toeschijnt, alsof hij de hemelse vreugde in zijn hart gevoelde, daar het toch maar een kitteling is, zonder grond en reden, zonder gemeenschap aan God, zonder kleinheid des harten, en liefde Gods, en op zijn hoogst maar in het beschouwen van de geestelijke verborgenheden en goederen van de kinderen Gods bestaat. Hij gaat gemoedigd, zonder strijd en worstelingen om aan te nemen, vast te houden, bij te blijven, daarheen; want hij is verzekerd, hoewel het geweten hem de waarheid best eens zeggen wilde; doch die doet hij zwijgen, hij wil daar niet van horen."

Van de site van ds. W. van Vlastuin
De prediking schiet tekort als we alleen zonde en genade verkondigen met de oproep tot geloof of een keuze voor Jezus. Daaronder zou Judas het kunnen uithouden. Geloven is het meest vernederende wat een zondaar kan beoefenen. Het betekent een rechteloze en goddeloze te zijn voor de Heere. We worden niet gerechtvaardigd als zoekende en gewillige mensen, maar als goddelozen. Genade wordt op het schavot bewezen. Het leven met Jezus betekent sterven met Jezus. Zo bloeien de vruchten van geloof en bekering op uit een verbroken hart. In het brede kerkelijke leven van onze tijd zijn kenmerken vaak verdacht, omdat het mensen op zichzelf zou terugwerpen en niet op Christus. Toch is het is nodig dat we onszelf toetsen of we deel hebben gekregen aan de nieuwe geboorte. Zoals een bedrijf niet kan functioneren zonder boekhouding, zo kan het christelijk leven niet functioneren zonder zelfonderzoek. Het ontdekken van het gemis van geestelijk leven heeft reeds velen tot bekering gebracht.

[Matthijs]

Deze was een tijdgelovige als ik het wel heb, maar door vrije genade werd het anders. De briefbeantwoording staat over een aantal weken in de Om Sions Wil.

Naar mate ik dieper inlees in de Gereformeerde leer, hoe meer sympathie ik hiervoor ga ondervinden. De stukken over de uitverkiezing, kan ik alleen maar onderschrijven, de smerige, vuile doodsstaat van de mens erken ik van harte ... voor mij staat er wat dat betreft niets nieuws in. Ik heb het moeilijk op de universiteit, ik tracht altijd bepaalde wezenlijke zaken overeind te houden. Zoals het gezag van de Bijbel; zij zeggen: ‘een boek van mensen over hun ervaringen met wat zij het goddelijke noemen’; dan ijst het mij rond mijn hart. Dan begrijp ik dat je weinig hebt met God de HEERE ... Wilt u bidden voor onze faculteit, in onze ogen is het een hopeloze zaak, maar ach wie weet wat de HEERE kan doen?!

Ik ervaar meer en meer dat ik God, Die ik dacht te kennen, niet ken ... al die tijd verkeerde ik in een schijnzekerheid. Maar ik ervaar wel zeer sterk dat wij nietige, misselijkmakende, eigengereide en smerige schepselen zijn, nog minder dan een varken. En we kunnen niet bestaan voor de Eeuwige! Wat een ellende, ik dacht altijd, althans ik dacht dat ik dat dacht, dat God Liefde was en dat die rechtvaardigheid ver te zoeken was. Maar God is een Rechter!!! Ik voel de gesel van Zijn toorn woeden in mijn ziel.. Dit maakt onzeker en bang, het maakt dat ik volledig in het duister tast. Wanneer ik bid, Hij hoort niet, wanneer ik zing, het is niet meer dan een valse jammerkreet in Zijn oren ... Wanneer het Oordeel nu zou plaatsvinden, dan zou ik daarheen vluchten waar ik verre van Zijn heilig en zuiverend Licht zou zijn! Ik KAN NIET BESTAAN VOOR HET AANGEZICHT VAN GOD! En hoe word ik daarvoor gelasterd. Ik sprak er onlangs over met een jaargenoot en met de studentenpastor, vooral de laatste vond dat ik me aanstelde, dat de mens in wezen goed was, dat we geen rechtvaardige Rechter nodig hadden, sterker nog God was alleen maar Liefde. Mijn gevoel kwam voort uit mijn eigen geest. Ik weet wel beter, ik weet dat ik een afschuwwekkende creatuur ben in Zijn ogen … Dat maakt mij bedroefd, het doet mij pijn dat ik God pijn doe door mijn bestaan.

Hoe nu verder? Ik weet het niet....

Deze werd van een vrome huichelaar, nog minder dan een varken.

[Matthijs]

Ik weet nog niet wat ik die jongen zou antwoorden. In ieder geval zou ik over Jezus en dien gekruisigd schrijven. Dat Hij niet voor vrienden en rechtvaardigen, maar voor vijanden, voor goddelozen, voor walgelijken, voor verdorvenen, voor vloekwaardigen gekruisigd is.

Laten we verder niet over die persoon discussieren. Het is een voorbeeld. God kan om Zijn recht niet omheen, dat is wel duidelijk lijkt me. Die jongen meende dat ie zalig zou worden, maar had zichzelf nog nooit in de spiegel van Gods heilige wet gezien. En als je door de Geest Gods wedergeboren wordt, en je ziet wie jij bent voor God, dan ben je een groot beest bij God (denk aan asaf en mefiboseth).

Eerst deed hij als Jeruzalems dochters weleer, weende om de pijn van zijn lijdende Heer, maar hij dacht er niet aan, dat hij zelf door zijn schuld, Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Maar toen mij God Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Toen vlucht' ik tot Jezus. Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet!
Mijn heil en mijn vreugd' en mijn leven werd Hij.
Ik boog m', en geloofd', en mijn God sprak mij vrij!

Ik hoop dat wij allemaal daar iets van mogen kennen.

Groeten,
Matthijs

[Refojongere]

Wat wil je hiermee zeggen?

Beste Maninne,

1. Zelfonderzoek is niet zondig, maar bijbels.
2. Zelfonderzoek moet je niet mijden, maar het is juist noodzaak tot heil van je ziel en leven voor de eeuwigheid. Wie zal het op de eeuwigheid wagen zoals de vijf dwaze maagden en zichzelf niet toetsen of hij wel door een waar geloof aan Christus verbonden is? Zeker als er schijngeloof en huichelachtigheid in de Bijbel voorkomt?

3. Het gaat nog verder: Het is verdacht als je zelfonderzoek mijdt: 'Wee de gerusten te Sion, en de zekeren op de berg van Samaria!' (Amos 6:1)
Ja, velen gaan verloren omdat zij nooit zijn gearresteerd en stilgezet om de staat van hun ziel te onderzoeken en uit te maken: ben ik bekeerd of niet, ben ik gerechtvaardigd of niet?
De ware kinderen Gods vragen zo nu en dan: "Ben ik het Heere?" Omdat ze hun arglistige hart (ook na ontvangene genade) wel hebben leren kennen dat het arglistig is. Maar het is niet zo dat je niet kunt bepalen of je droefheid naar God kent, Hem oprecht liefhebt. Want Petrus riep toch uit: "Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U liefheb". Mag je iets kennen van dat leven der genade? Dat je zielsogen geopend zijn? Als je het niet weet, vraag het de Heere: Ken mij en doorgrond mijn hart, en zie of bij mij een schadelijke weg is en leidt mij op de eeuwige weg (Ps. 139) door een kind van God gevraagd!