Ik heb het helemaal niet over conclusiegeloof. Ik heb het erover hoe God spreekt. Het is een dwaling te leren dat God spreekt tot iets inwendigs in de mens. Dat is niet bijbels en dodelijk voor de gemeenten.

Werd er maar opgeroepen tot geloof, maar zelfs dat gebeurt niet meer. In evangelische kringen, ja, daar moet je geloven. Daar moet je zoveel. Maar bij ons is het allemaal genade.

Wetsprediking is erg in ter rechterzijde. Het heeft echter geen zin om in de preek te benadrukken: u bent (vrijwel) allemaal een bok en u moet een schaap worden. Het blijkt steeds meer dat dat niet werkt. Omdat dat namelijk helemaal geen wetsprediking IS.

Tegelijkertijd verwordt evangelieprediking in een verkondiging aan vromen dat ze rechtvaardig zijn. De goddelozen horen niets. Geen wet en geen evangelie. En dan moet je niet klagen dat er nergens meer volk van God is. Hoewel de Geest onwederstandelijk werkt heeft hij wel een getrouwe boodschap nodig om überhaupt te kunnen werken. Dat is niet de Geest beknotten, maar de Geest precies houden aan de beperking die Hij Zichzelf oplegde: Sola Scriptura.

Langzamerhand is de Geest een steeds groter plaats gegeven: het Woord is maar een verzameling letters. En zo moeten we in de weg van geloof en bekering wel een extraordinaire inspraak gaan leren, want anders komen we er niet meer uit. En het klinkt nog geestelijk ook, twee vliegen in één klap, om het wat banaal te zeggen.
Dat het Woord een kracht Gods is, tot zaligheid, een ieder die gelooft, wordt weggewuifd. Romeinen 1 bedoelt te zeggen: De Geest is een kracht Gods tot zaligheid, een ieder die verkoren is. Maar dat staat er niet.

Wondergeloof is het geloof, dat er in of door mij (=de wondergelovige) een wonder gebeurt.
Neem bijvoorbeeld de geschiedenis van de 10 melaatsen: ze geloofden alle 10 dat ze zouden genezen; er was er echter maar één, die zaligmakend in Christus geloofde.

Ze geloofden dat Hij wonderen kon doen... maar kwamen Hem niet bedanken. Ze waren blijkbaar te blij met hun genezing, zodat we vergaten Hem, aan wie ze hun gezondheid te danken hadden, de dank te geven die Hem toekwam. Ze zagen Jezus als wonderdokter, maar niet meer dan dat.

Waar het door komt, zou ik zo niet durven zeggen. Je zorg deel ik ook.
Alleen is de oplossing van Refo niet de juiste, want niet Bijbels.

Dat vraag ik me af. Zoals Refo al aangeeft:

Ik heb het helemaal niet over conclusiegeloof. Ik heb het erover hoe God spreekt. Het is een dwaling te leren dat God spreekt tot iets inwendigs in de mens. Dat is niet bijbels en dodelijk voor de gemeenten.

Daarin heeft hij volgens mij Bijbels gezien helemaal gelijk. En dat is juist wat ik ook benoemde. De houding van: Je kan naar de kerk gaan en daar klinkt het evangelie. Maar er moet meer gebeuren dan dan horen, aanvaarden en er naar leven. Je moet daar zitten, luisteren en wachten tot je door de Geest inwendig wordt aangesproken ofzo. De loskoppeling tussen het Woord en het werk van de Geest. Het eerste is er en men wacht tot ook het tweede gebeurt. Dat is volgens mij onbijbels en zoals Refo terecht aangeeft en vanuit de praktijk ook duidelijk wordt, dodelijk voor gemeenten.

Volgens mij is het een doorgeslagen tegenreactie van de nadere reformatie. Men zag dat het wel heel makkelijk ging, iedereen zei te geloven, ging aan het avondmaal... en velen leefden er niet meer naar. Er ontstond een tegenbeweging, op zich goed... maar daarin is men doorgeslagen naar de andere kant, waar het werk van de Geest werd losgekoppeld van de prediking van het Woord. Als we het over een oplossing hebben die niet Bijbels is, moeten we het volgens mij daar over hebben.

Psalm 35!
Bijzonder interessante Psalm in dit verband. Heel verhelderend vooral.

Leest u even mee:

1 Een psalm van David. Twist, HEERE! met mijn twisters; strijd met mijn bestrijders.
2 Grijp het schild en de rondas, en sta op tot mijn hulp.
3 En breng de spies voort, en sluit den weg toe, mijn vervolgers tegemoet; zeg tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.
4 Laat hen beschaamd en te schande worden, die mijn ziel zoeken; laat hen achterwaarts gedreven en schaamrood worden, die kwaad tegen mij bedenken.
5 Laat hen worden als kaf voor den wind, en de Engel des HEEREN drijve hen weg.
6 Hun weg zij duister en gans slibberig; en de Engel des HEEREN vervolge hen.
7 Want zij hebben zonder oorzaak de groeve van hun net voor mij verborgen; zij hebben zonder oorzaak gegraven voor mijn ziel.

Kan iemand mij zeggen wat 'ziel' is in dit bijbelgedeelte?

refo schreef:Kan iemand mij zeggen wat 'ziel' is in dit bijbelgedeelte?

Ziel betekend in het OT: héél de mens. Niet de zetel van het gevoel, maar de mens in zijn geheel als wezen.

De beste vertaling voor ziel is nog wel "leven" (en dan ook in een diepere, geestelijke betekenis, van God die het leven in de mens geblazen heeft bij de Schepping) of "wezen".

Kortom, in het OT slaat het woordeke ziel op zowel het lichamelijke als het geestelijke aspect van het menselijke wezen. Je moet, kan en mag dit niet los koppelen van elkaar.

Gian schreef:Let op, ik sluit niet uit dat God een krachtige inwendige bevinding kan geven. God kan veel. Het is alleen niet goed om dat voorwaardelijk te leren.

Ik acht wat je hier zegt een dwaling.

Bevinding is geen voorwaarde van een waar geloof. Maar een geloof zonder bevinding is geen waar geloof. Als Gods woord nooit bevinding werkt, ja ook als er nooit ten dode toe (namelijk jezelf volledig verliezend, waarbij niets anders overbleef dan een overgave, een capitulatie aan God) gestreden is met de belofte Gods, is het vrees ik geen waar geloof.

Lees mn post nog eens. De dwaal-etiketjes worden hier wel heel snel geplakt.

Laat ik je dit vertellen: een ongelovige wacht helemaal niet tot hij door de Geest inwendig worden aangesproken. maar zit in dodelijk ongeloof neer; God de schuld gevend van zijn eigen verharde hart.
Het helpt niet om tegen die mensen te zeggen: de Geest spreek al tot u, want het woord komt tot u. Neem maar gewoon aan. Dan ga je volkomen voorbij aan de doodsstaat.

En volgens mij ga jij hier volkomen voorbij aan het levendmakende Woord en werk van de Geest.

Maar laten we dit wat helderder proberen te krijgen. Hoe werkt God in de gemeente? Wat moeten we dan zeggen tegen mensen in de kerk die alleen verstandelijk geloven?

Marnix schreef:

Laat ik je dit vertellen: een ongelovige wacht helemaal niet tot hij door de Geest inwendig worden aangesproken. maar zit in dodelijk ongeloof neer; God de schuld gevend van zijn eigen verharde hart.
Het helpt niet om tegen die mensen te zeggen: de Geest spreek al tot u, want het woord komt tot u. Neem maar gewoon aan. Dan ga je volkomen voorbij aan de doodsstaat.

En volgens mij ga jij hier volkomen voorbij aan het levendmakende Woord en werk van de Geest.

Maar laten we dit wat helderder proberen te krijgen. Hoe werkt God in de gemeente? Wat moeten we dan zeggen tegen mensen in de kerk die alleen verstandelijk geloven?

Bovendien trekt hij helemaal een verkeerde conclusie. Want niemand zegt dat zo.

Overigens: het preken van de doodsstaat is inderdaad een volstrekt zinloze bezigheid. Dat weer wel. Je moet preken tegen doden, maar niet zeggen dat ze dood zijn. Dat helpt natuurlijk niet. Niet de nadruk op: 'gij dorre doodsbeenderen', maar op 'hoort des Heeren Woord'.

Ik hoor dominees altijd klagen over gebrek aan geestelijk leven. Ik zou zeggen: probeer eens een andere methode, misschien helpt het.

memento schreef:Want beschrijven hoe het gaat, is wat anders dan de oproep tot geloof en bekering.

Inderdaad!!

In het spreken van God tot ons door Zijn Woord, moeten we niet de fout maken dat we denken dat God tot allen op dezelfde manier spreekt, zodat het uiteindelijk van de mens afhangt of hij zalig wordt of niet.

Maar het Woord dat tot ons mensen komt, is onderscheiden in de uiterlijke roeping die tot iedereen komt 'bekeerd u, en geloof', en in de inwendige, krachtdadige roeping, waar het Woord zo samenwerkt met de levendmaking door de Heilige Geest, dat de mens ook daadwerkelijk gelooft, etc, zoals beschreven in de DL.

Lees hierover ook het eerste hoofdstuk in boek 3 van Calvijns Institutie.

De Gemeente van Christus bestaat uit 100% kinderen van God. Niets meer en niets minder. De Gemeente is zelfs deel van Christus nl Zijn Lichaam.
Daarom is het woordje Gemeente in het NT altijd met hoofdletter geschreven itt het OT.

Gian schreef:De Gemeente van Christus bestaat uit 100% kinderen van God. Niets meer en niets minder. De Gemeente is zelfs deel van Christus nl Zijn Lichaam.
Daarom is het woordje Gemeente in het NT altijd met hoofdletter geschreven itt het OT.

Ik beschouw de gemeente van Christus al de zichtbare kerk, dus met kaf en koren door elkaar heen.

Luther schreef:

Gian schreef:De Gemeente van Christus bestaat uit 100% kinderen van God. Niets meer en niets minder. De Gemeente is zelfs deel van Christus nl Zijn Lichaam.
Daarom is het woordje Gemeente in het NT altijd met hoofdletter geschreven itt het OT.

Ik beschouw de gemeente van Christus al de zichtbare kerk, dus met kaf en koren door elkaar heen.

Toch, zelfs als zichtbare kerk (tenminste als die de kenmerken der ware kerk draagt), zou je aannemen dat het grootste gedeelte gelovigen zijn...

het is namelijk een tarweveld, geen onkruidveld....

Bert Mulder schreef:

Luther schreef:

Gian schreef:De Gemeente van Christus bestaat uit 100% kinderen van God. Niets meer en niets minder. De Gemeente is zelfs deel van Christus nl Zijn Lichaam.
Daarom is het woordje Gemeente in het NT altijd met hoofdletter geschreven itt het OT.

Ik beschouw de gemeente van Christus al de zichtbare kerk, dus met kaf en koren door elkaar heen.

Toch, zelfs als zichtbare kerk (tenminste als die de kenmerken der ware kerk draagt), zou je aannemen dat het grootste gedeelte gelovigen zijn...

het is namelijk een tarweveld, geen onkruidveld....

Tijdens de weekdiensten behandeld onze predikant de Efezebrief en de eerste preek ging over de aanhef van de brief.

Paulus, een apostel van Jezus Christus, door den wil van God, aan de heiligen, die te Éfeze zijn, en gelovigen in Christus Jezus.

In deze aanhef wordt de gehele gemeente heiligen en gelovigen genoemd. Want als je aan een boer vraagt wat hij verbouwt dan zal hij niet zeggen tarwe en onkruid of onkruid maar tarwe.

Zo moeten we ook de gemeente zien en benaderen namelijk als gelovigen en heiligen ondanks dat er schijnheiligen kunnen zijn.