Ik heb niets af te wijzen... Dat komt mij niet toe, dat geen mens toe... Maar we zijn in Gods voorzienig beleidmemento schreef:Dia, we weten nu wel dat jij de meeste gemeenten binnen onze gezindte hebt afgeschreven. Persoonlijk ben ik blij met die gemeenten in onze gezindte waar nog volle avondmaalstafels gevonden worden. Natuurlijk zullen er best zelf-bedriegers tussen zitten, maar er zijn ook vele ware gelovigen onder. En neem dan de jeugd, waaronder ook tekenen van beginnend geestelijk leven waargenomen worden. Nee, je kan klagen en klagen, maar zolang ik nog bloeiende gemeenten zie, en mensen spreek die vanuit hun eigen leven kunnen spreken over ellende, verlossing en dankbaarheid, ben ik optimistisch.
Ik wil je een eerlijke vraag stellen: Zegt het niet meer over jou, en de geestelijk dode toestand in de kerken die jij als ware ziet, dat je zo'n negatieve visie hebt op de gemeenten waar wél geestelijk leven is?
onder Zijn geopenbaarde waarheid geboren. Dan zouden we kunnen zien hoe het er bij ligt.
Je zou gelijk kunnen hebben, dat ik een domper ben. Niet vreemd. Als ik mijn eigen woorden lees denk ik dat ook wel.
Maar ik kan het (gelukkig) toch niet anders zien. Het is genade te achten als je niet met de grote stroom meegevoerd wordt.
Dat op zich een groot wonder, maar het maakt ook de verantwoordelijkheid te groter.
Vanwaar toch alle nieuwe stromingen in deze tijd in de reformatorische kerken? Ik kan het niet anders zien als
een oordeel. Wat zegt mij/jouw/u dit? Of zegt het ons niets meer?