Welgemeend aanbod van genade aan alle toehoorders in preken

[Zonderling]

Durf dan de opheffingsclausule nog eens te verdedigen?

Ik verdedig helemaal geen 'opheffingsclausule'. Dat is jouw term en jouw uitlegging, Kaw.

Waar ik tegen protesteer is dat je beweert dat het aanbod geleerd moet worden zonder dat tevens in dezelfde preek (zoals je gezegd hebt!!) geleerd wordt dat niemand in staat is dit aanbod aan te nemen. Dat is geen 'opheffing' van het aanbod zoals jij beweert, absoluut niet. Het aanbod is er niet omdat de mens kán geloven, maar om de mens in de engte te drijven en zowel Christus' gewilligheid als zijn eigen onwilligheid te leren kennen zodat een mens door genade toevlucht neemt tot Christus. Niet omdat hij daartoe zelf in staat is op grond van het aanbod, maar omdat hij getrokken wordt door almachtige genade.

Nogmaals, het aanbod van genade wordt NIET opgeheven door de leer van de doodstaat van de mens. Daartegen protesteer ik en daartegen blijf ik protesteren. Beide moeten gepredikt worden en beide moeten blijven staan. Het één wordt NIET opgeheven door het ander.

Zonderling

Wanneer je zegt: Vlucht tot Christus! [..verderop in de preek..] Wanneer jij/u het verlangen voelt om tot Christus te gaan: Het is God's genade dat Hij uw hart vermurwt en geopend heeft voor dit evangelie. Halleluja! Ga, ga tot Hem!
Dan functioneerd die doodsstaat onbelemmerend in de prediking.

Wanneer je zegt: Vlucht tot Christus [..verderop in de preek..] Gemeente, niemand kan tot Christus komen tenzij de Vader hem trekke. Dit gaat in de weg van wedergeboorte en waarachtige bekering. De zondaar krijgt een ware droefheid tot God. [..Beschrijving van de standen in het genadelven..] Bent u hier nog een vreemde van?
Dan functioneerd die doodsstaat belemmerend. Degene die Christus nodig heeft herkent zich niet in God's volk. Zeker wanneer de dominee waarschuwt voor een genomen Christus, dan gaat het aanbod in het hart van de luisteraar de shredder van ontheffingsclausule in.

Dit zijn jouw woorden en beschrijvingen, ik zeg niet dat ik deze terminologie allemaal voorsta.

Laat ik maar blijven verwijzen naar de prediking van Christus in Johannes 6.
En ook naar de prediking van de Schotse predikers, waaronder Ralph en Ebenezer Erskine. En dan ook naar ds. Paauwe waarvan ik aan het begin van dit topic zeer duidelijke citaten over het aanbod gegeven heb.

Het aanbod wordt niet opgeheven door de prediking van de doodstaat. En beide MOET geleerd worden, maar wél zo dat een mens gelegd wordt onder de klem van beide.

Gebeurt dat niet, dan wordt men of een tijdgelovige of men vervalt in valse lijdelijkheid.

[Kaw]

Durf dan de opheffingsclausule nog eens te verdedigen?

Ik verdedig helemaal geen 'opheffingsclausule'. Dat is jouw term en jouw uitlegging, Kaw.

Waar ik tegen protesteer is dat je beweert dat het aanbod geleerd moet worden zonder dat tevens in dezelfde preek (zoals je gezegd hebt!!) geleerd wordt dat niemand in staat is dit aanbod aan te nemen. Dat is geen 'opheffing' van het aanbod zoals jij beweert, absoluut niet. Het aanbod is er niet omdat de mens kán geloven, maar om de mens in de engte te drijven en zowel Christus' gewilligheid als zijn eigen onwilligheid te leren kennen zodat een mens door genade toevlucht neemt tot Christus. Niet omdat hij daartoe zelf in staat is op grond van het aanbod, maar omdat hij getrokken wordt door almachtige genade.

Nogmaals, het aanbod van genade wordt NIET opgeheven door de leer van de doodstaat van de mens. Daartegen protesteer ik en daartegen blijf ik protesteren. Beide moeten gepredikt worden en beide moeten blijven staan. Het één wordt NIET opgeheven door het ander.

Zonderling

Wanneer je zegt: Vlucht tot Christus! [..verderop in de preek..] Wanneer jij/u het verlangen voelt om tot Christus te gaan: Het is God's genade dat Hij uw hart vermurwt en geopend heeft voor dit evangelie. Halleluja! Ga, ga tot Hem!
Dan functioneerd die doodsstaat onbelemmerend in de prediking.

Wanneer je zegt: Vlucht tot Christus [..verderop in de preek..] Gemeente, niemand kan tot Christus komen tenzij de Vader hem trekke. Dit gaat in de weg van wedergeboorte en waarachtige bekering. De zondaar krijgt een ware droefheid tot God. [..Beschrijving van de standen in het genadelven..] Bent u hier nog een vreemde van?
Dan functioneerd die doodsstaat belemmerend. Degene die Christus nodig heeft herkent zich niet in God's volk. Zeker wanneer de dominee waarschuwt voor een genomen Christus, dan gaat het aanbod in het hart van de luisteraar de shredder van ontheffingsclausule in.

Dit zijn jouw woorden en beschrijvingen, ik zeg niet dat ik deze terminologie allemaal voorsta.

Laat ik maar blijven verwijzen naar de prediking van Christus in Johannes 6.
En ook naar de prediking van de Schotse predikers, waaronder Ralph en Ebenezer Erskine. En dan ook naar ds. Paauwe waarvan ik aan het begin van dit topic zeer duidelijke citaten over het aanbod gegeven heb.

Het aanbod wordt niet opgeheven door de prediking van de doodstaat. En beide MOET geleerd worden, maar wél zo dat een mens gelegd wordt onder de klem van beide.

Gebeurt dat niet, dan wordt men of een tijdgelovige of men vervalt in valse lijdelijkheid.

Een aanbod om klem te raken is geen aanbod.

[Zonderling]

Met het aannemen van het aanbod overtreed je de regel van de doodsstaat.

Kaw, je blijft mijn woorden verdraaien, verdraaien en nog eens verdraaien. Ik stop ermee. Ieder mens wordt geroepen, ja gedrongen, om het aanbod aan te nemen. En dat aanbod is ONVOORWAARDELIJK en WELMENEND. Geen énkele voorwaarde.

Nogmaals AANBOD en DOODSTAAT moeten beide gepredikt worden, en de mens moet onder de klem van BEIDE gebracht worden. Anders is de prediking EENZIJDIG.

Lees eens Ralph Erskine alsjeblieft. Preekt hij geen ruim aanbod? Maar preekt hij ook niet de doodstaat in IEDERE preek?

[Zonderling]

Een aanbod om klem te raken is geen aanbod.

En wanneer jij leert dat een mens in staat is het aanbod aan te nemen zonder onwederstandelijke genade, dan wel dat dit laatste niet gepreekt mag worden, ben je voluit een Remonstrant.

[Klavier]

De gereformeerde leer van de reformatie leert meer dan aanbod van genade en plaatst dit in het teken van de verzoening en rechtvaardigmaking van dode zondaren.
- Het geloof in het aanbod van genade is wat anders dan het ware geloof en niet zaligmakend
- Het aanbod van genade is het aanbieden van het heil in Christus voor de grootste der zondaren. Dat is wat anders dan het aanbieden van het heil omdat Christus heeft betaald voor de zonden, hoewel het ook waar is.
- Het aanbod van genade leert dat er een aanbod van schuldvergeving is. Enkel wie IN Christus wordt gevonden, deelt in de genade. De Zaligmaker wordt aangeboden als Borg voor de zondaar. Enkel wie Hem daarvoor nodig heeft komt tot Hem. En niet op basis van enkel het aanbod, maar om met God verzoend te worden en het weten dat Jezus de Zaligmaker is, de Weg de waarheid en het leven. En wie tot Hem komt zal leren dat de genade niet wordt aangenomen maar verkregen om niet! Alles uit Hem!!!
Over het "zichzelf opheffende": De tollenaar in de tempel riep om genade. Hij ging gerechtvaardigd, dat wil zeggen 'verzoend' naar huis. Het aanbod van genade gold ook daarvoor. Evenwel ging de tollenaar, ondanks de aanbieding van de genade, toch op zijn knieen en moest hij het toch ontvangen van God.
Geloofde de tollenaar de aanbieding niet? Of zit er dan toch verschil in het aanbieden en aannemen? Ik geloof het laatste. En dat is ook wat de GGem leert: Iedereen genodigd als zondaar tot de Zaligmaker. Iedereen IS immers zondaar! Jezus IS immers de Zaligmaker van zondaren! Maar zonder bekering waarin als een tollenaar wordt gebedeld bij de Bron, is het aanbod van genade tegen dode dovemansoren uitgesproken. Er is maar 1 mogelijkheid om van die dode en dove oren af te komen.
Geen mens die uitzichzelf zich als zondaar voor de Zaligmaker werpt. Een aanbod van genade met een eeuwig leven in het vooruitzicht is wel naar het vlees, maar de weg van door de knieen en de boetvaardigheid van de tollenaar, nee daar is de mens van nature te hoogmoedig voor. Niet voor niets roepen zowel Luther als Calvijn op om te staan naar boetvaardigheid. Daarin komt geloof openbaar. Zo las ik dat een poosje terug ook bij Augustinus in zijn uitleg over Matt.5.
Aanbod van genade? Ja! En welmenend tot alle hoorders. Enkel de levendgemaakte hoorders zullen het verstaan, na te zijn levend gemaakt onder de verkondiging van het evangelie dat het aanbod mede, maar niet uitsluitend bevat.

Voor een duidelijke uitleg hierover: http://www.mannavoorpelgrims.nl/de%20no ... boorte.htm

PS Ik had me eigenlijk voorgenomen geen discussies meer te voeren hier, want het kost teveel tijd en het onbegrip is zo moeilijk te voorkomen. Weloverwogen schrijven op een vluchtig medium als dit is eigenlijk onmogelijk en al helemaal als je elkaar niet kent.
Ik laat het hier dan ook bij, ook voor wat de rest van het forum betreft.

[Kaw]

Met het aannemen van het aanbod overtreed je de regel van de doodsstaat.

Kaw, je blijft mijn woorden verdraaien, verdraaien en nog eens verdraaien. Ik stop ermee. Ieder mens wordt geroepen, ja gedrongen, om het aanbod aan te nemen. En dat aanbod is ONVOORWAARDELIJK en WELMENEND. Geen énkele voorwaarde.

Nogmaals AANBOD en DOODSTAAT moeten beide gepredikt worden, en de mens moet onder de klem van BEIDE gebracht worden. Anders is de prediking EENZIJDIG.

Lees eens Ralph Erskine alsjeblieft. Preekt hij geen ruim aanbod? Maar preekt hij ook niet de doodstaat in IEDERE preek?

Een aanbod is pas een aanbod wanneer je het aan kunt nemen.
Ik zit in Noord Friesland. Wanneer ik zeg dat als jij NU naast mij staat 1000 euro van mij krijgt en je kunt daaraan niet voldoen, dan is het nog maar de vraag of het een aanbod is. Zeker wanneer ik er bij vertel dat je het niet kunt voldoen, dus dat je er maar klem onder moet geraken. Dan blijkt mijn aanbod helemaal niet welmenend zijn. Ik weet namelijk dat ik die 1000 euro toch niet aan je kwijt raak.

Zoals Elbert ook al zei is de doodsstaat niet iets waar je klem onder hoeft te zitten. De prediking van het evangelie haalt mensen uit de doodsstaat. Dan kunnen ze dus wel het aanbod aannemen. Door systematisch te zeggen dat dit niet kan, brainwash je de mensen tot een staat van ongevoeligheid ten opzichte van de verkondiging van het evangelie.

[Kaw]

Een aanbod om klem te raken is geen aanbod.

En wanneer jij leert dat een mens in staat is het aanbod aan te nemen zonder onwederstandelijke genade, dan wel dat dit laatste niet gepreekt mag worden, ben je voluit een Remonstrant.

Zie mijn vorige posting.

[Zonderling]

Een aanbod is pas een aanbod wanneer je het aan kunt nemen.

Dat is NIET WAAR.
Ook wanneer een mens niet in staat is iets aan te nemen, kan er een aanbod zijn.

Jij ontkent de doodstaat van de mens en je leert dat de mens zelf werkt in de eerste genade. Dat zijn juist de Remonstrantse dwalingen (III en IV).

[Kaw]

Een aanbod is pas een aanbod wanneer je het aan kunt nemen.

Dat is NIET WAAR.
Ook wanneer een mens niet in staat is iets aan te nemen, kan er een aanbod zijn.

Jij leert de vrije wil.

Je citeerd me selectief. Ik zei al dat het aanbod wel aangenomen kan worden door de werking van de Heilige Geest die meekomt in de prediking van het onvoorwaardelijke evangelie.

[Zonderling]

Je citeerd me selectief. Ik zei al dat het aanbod wel aangenomen kan worden door de werking van de Heilige Geest die meekomt in de prediking van het onvoorwaardelijke evangelie.

Jij selecteert mij nog veel selectiever.

Zolang je beweert dat de doodstaat niet gepreekt moet worden omdat dit het aanbod opheft, zullen we het niet eens worden.

[Kaw]

Je citeerd me selectief. Ik zei al dat het aanbod wel aangenomen kan worden door de werking van de Heilige Geest die meekomt in de prediking van het onvoorwaardelijke evangelie.

Jij selecteert mij nog veel selectiever.

Zolang je beweert dat de doodstaat niet gepreekt moet worden omdat dit het aanbod opheft, zullen we het niet eens worden.

Dat zeg ik niet. Ik zeg dat de doodstaat niet gepreekt moet worden in de vorm van een opheffingsclausule en dat doe je wel wanneer je zegt dat het aanbod niet aangenomen kan worden en dan verderop zegt dat tijdgelovigen het aanbod aannemen. Dan ontkracht je het aanbod en maak je het ook nog eens verdacht wanneer iemand het aanbod zou aannemen.

[elbert]

Luisteren jullie expres zo slecht naar elkaar?
Ook geen wonder als je om de paar minuten wat post.

Bovendien: dit topic gaat toch over de vraag of het aanbod van genade praktisch functioneert binnen de Ger.Gem.?
Tot nu toe zie ik een discussie over hoe er gepreekt zou moeten worden en dat lijkt me meer theoretisch.

[gravo]

Mijn persoonlijke opvatting van het "welmenend aanbod van genade" is als volgt:

Hoe onbegrijpelijk ook en hoe onnavolgbaar ook, ik kan niet anders concluderen, dan dat het aanbod van genade, dat God door de verkondiging aan alle luisteraars doet, Gods enige en gemeende handeling is, waardoor Hij mensen tot geloof, bekering en vernieuwing brengt.

Het is mijns inziens niet zo, dat God ná de prediking (wat wel eens de náprediking wordt genoemd) vervolgens een tweede, uiteindelijke beslissende handeling doet of moet doen.

Gods héle hart (barmhartigheid) en wil (welbehagen) ligt in de verkondiging van het Evangelie. Het bestaat uit vermaning, oproep tot bekering, aanbod van genade enz.

Maar aan het einde van de verkondiging valt er een stilte. Alles is gezegd. Wie het NT er op na leest, ziet dat er direkt op de verkondiging reacties en responsen van mensen komen. Ze geloven, ze bekeren zich of ze keren zich hardnekkig af.

Het is een ondoorgrondelijk iets waarom de een volhardt in ongeloof en waarom de ander het Woord van harte aanneemt.

Het is niet nuttig om daarvoor een andere verklaring te geven, dan dat het verborgen blijft in de Raad Gods.

Voor ons oog hebben we echter te maken met het feit, dat de verkondiging tot een beslissing leidt. Dat is altijd doel en gevolg geweest van de verkondiging. Nogmaals: lees hoe het Woord zijn loop had in de Handelingen der Apostelen.

Na de verkondiging is het stil. God heeft gesproken en ten volle gesproken. We mogen dat niet als een eerste vrijblijvende zaak zien, waarna we vervolgens gaan wachten op "het echte werk".

Nee, het is precies zoals bij de spijziging van de 5000. Het voedsel wordt voor de hele schare verdeeld. Voor iedereen is voldoende. We moeten niet de nadruk leggen op de vraag wie er van die 5000 het brood, dat werd rondgedeeld nu wél of niet in de hand nam. Dat is niet het wezenlijke. Het grote en beslissende feit is, dat het brood op wonderlijke wijze voorhanden was. Dat er genoeg was en dat het voor allen bedoeld was.

Vergelijk dat maar met het uitdelende werk van de verkondiging aan alle luisteraars. Wat zou de reden kunnen zijn om het aangeboden voedsel te weigeren? Moeten we nu werkelijk in het aangezicht van de Heer zeggen: sorry, maar ik heb geen handen om het aan te nemen.
Zijn wedervraag zou wellicht zijn: " wil je soms niet?" Dat is in ieder geval wel het oordeel, dat ongelovigen te wachten staat: "gij hebt niet gewild!".

Ik vind deze grove minachting van de verkondiging (onder een vrome dekmantel) een groot gevaar.
We bekommeren ons om het vaststellen van een niet-te-bepalen punt, namelijk het exacte ogenblik, dat de aangeboden genade in onze hand wordt gelegd. Zolang God de genade nog in Zijn hand heeft, maar slechts op één millimeter van ons genaderd is, kun je inderdaad in theorie zeggen, dat "het je nog gegeven moet worden". En "dat je het zelf niet kan grijpen". Maar volgens mij gaat het de Gever daar helemaal niet om. Het is een wantrouwige houding tegenover Iemand, die op het punt staat alles te geven wat Hij heeft (Zijn Zoon).

Ik zie het aanbod van genade als een betrouwbare intentie van God. Hij komt om uit te delen en om te geven. Zoals Jezus het brood breekt voor de vijfduizend. Het gaat niet om de limiet op te zoeken van de exacte overgang van geven door God en nemen door de mens.

Zie het wat eenvoudiger. Waar gegeven wordt, wordt er ook altijd aangenomen.
Of hoe zou je het anders moeten doen? Als je iemand een boek geeft, is het toch niet zo, dat als het boek wordt aangenomen, het opeens geen geven meer mag heten? Het is een geschenk en het wordt niet minder een geschenk, wanneer wij het met vreugde ontvangen en aannemen. Wie een geschenk aanpakt zal toch nooit beschuldigd worden, dat hij het gestolen heeft? Die botte opmerking hoor ik echter jammer genoeg nog vaak als het om het aabod van geestelijke zaken gaat.

Gods aanbod is bedoeld om te worden aangenomen. Wie zegt, dat hij het niet kan aannemen, moet maar eens denken aan het feit, dat er van de spijziging nog zoveel brokken overbleven.

Met schaamte zou hij / zij dus nog kunnen terugkeren en je ongeloof kunnen toegeven. Je zult dan alsnog ontvangen.

Eén ding kun je niet meer zeggen na een preek met een welmenend aanbod van genade, namelijk dat er niets aangeboden is, dat er geen genade te verkijgen was, dat Gods echte werk in je leven nog moet beginnen enz. Na de verkondiging valt er een stilte. Alles is door God gezegd, alles is uitgedeeld. Wie gelooft zal leven, wie zich verhardt, blijft onvervuld en zal tevergeefs blijven wachten op God.

God deelt niet heimelijk uit, maar openlijk. De mens wordt niet ingewijd in een verborgen kennis (zoals de gnostici beweren), maar de mens wordt in alle openbaarheid opgeroepen. Iedereen mag zien en horen hoe het Koninkrijk van God zich een weg baant. Zo heeft Jezus zijn verkondiging gedaan en zo hebben Petrus en Paulus het gedaan. We moeten niet net als de vijf dwaze meisjes thuis olie gaan halen voor onze lampen en daardoor de komst van de Bruidegom op de afgesproken plek mislopen.

gravo

[Kaw]

Luisteren jullie expres zo slecht naar elkaar?

Ja, hallo... Zonderling zegt dat het aanbod van genade niet aangekomen kan worden om de doodsstaat. Ik zeg vervolgens dat het aannemen van het aanbod dus een overtreding is van de doodsstaat en hij noemt het een verdraaing. Dat zie ik meer als dat hij een antwoord krijgt die hij niet wil horen.

Ook geen wonder als je om de paar minuten wat post.

Tja, dat houdt de vaart er in

Bovendien: dit topic gaat toch over de vraag of het aanbod van genade praktisch functioneert binnen de Ger.Gem.?

In de prediking van de Ger. Gem. om precies te zijn.

Tot nu toe zie ik een discussie over hoe er gepreekt zou moeten worden en dat lijkt me meer theoretisch.

Dat is waar. Maar ik meen dat het toch wezenlijk is om de definitie een welmenend aanbod helder te krijgen voordat je over gaat over het beoordelen of dit wel of niet in de prediking voorkomt. Als de voorwaarde niet gedefinieerd is, dan is er niets te onderzoeken. Dus zo erg is deze discussie helemaal nog niet.

[Afgewezen]

Ik vind de discussie tussen Kaw en Zonderling bijzonder verhelderend! In feite komt hierbij toch wel een heel belangrijke aap uit de aanbod-van-genade-mouw.
Ik sluit me overigens geheel bij Zonderling aan.