Column GG

Kislev · Bericht door **Kislev** » 06 jun 2007, 14:19

Mijn bezwaren tegen de column zijn;
- dat ik het taal/zinsgebruik niet mooi vind.
- dat ik er geen (prikkelende) boodschap in kan terugvinden die je aan het denken zet.
- ook vond ik het geheel nogal slapjes geschreven. Beetje model-bekeringverhaal etc. Gewoon gewoontjes al met al.

Hoop vanavond een column te posten die ik pas las en uitgescheurd heb. Dat was pas column schrijven!

Marnix · Bericht door **Marnix** » 06 jun 2007, 16:11

Kislev, bekeringsverhalen zijn nooit gewoon. Wat dat betreft is het verhaaltje wel leerzaam. Om weer te zien hoe God mensen uit de ellende haalt en bevrijdt en vernieuwt.

helma schreef:
Marnix schreef:Het is geen goede column.
Bij een goede column over dit onderwerp hadden hier al minimaal 5 pagina's aan heftige reacties van de forumleden gestaan.
Misschien halen we de 5 wel
ik zal even meehelpen :mrgreen:

ik vond het niet zo realistisch overkomen, maar dat ligt misschien aan mijn denkbeelden :

Ik had het over 5 pagina's aan heftige reacties, niet over 5 pagina's gewone reacties

Tiberius, je beschrijving van het ambt van predikant is wel erg zwart. Vooral het "het nooit goed kunnen doen" Dat herken ik bij een heleboel dominees helemaal niet. Die doen het in de ogen van de meesten wel goed.

Bericht door **Tiberius** » 06 jun 2007, 16:21

Marnix schreef:Tiberius, je beschrijving van het ambt van predikant is wel erg zwart. Vooral het "het nooit goed kunnen doen" Dat herken ik bij een heleboel dominees helemaal niet. Die doen het in de ogen van de meesten wel goed.

Dat klopt.
Het was om een tegenwicht te geven aan de door mij gequote posting van Gravo.
Sterker nog: het is het mooiste beroep. Maar dan niet vanwege, zoals Gravo het ziet, "de odeur van godzaligheid, comfort, macht en onaantastbaarheid", maar omdat hij Gods medearbeider is.

Ik schreef overigens "nooit goed doen in de ogen van allen". Oftewel platweg gezegd: er heeft altijd wel iemand wat te zeuren.

Miscanthus · Bericht door **Miscanthus** » 06 jun 2007, 18:27

Ze beschrijft het op een manier met meer oog voor de menselijke kant. Zou Sophie de echtgenoot van de aangenomen student zijn?

Bericht door **Tiberius** » 06 jun 2007, 18:29

Miscanthus schreef:Ze beschrijft het op een manier met meer oog voor de menselijke kant. Zou Sophie de echtgenoot van de aangenomen student zijn?

Nee, zo close zit ze er niet bij. Want er zitten een aantal feitelijke onjuistheden in dat artikel/column.

Miscanthus · Bericht door **Miscanthus** » 06 jun 2007, 18:35

Tiberius schreef:
Miscanthus schreef:Ze beschrijft het op een manier met meer oog voor de menselijke kant. Zou Sophie de echtgenoot van de aangenomen student zijn?
Nee, zo close zit ze er niet bij. Want er zitten een aantal feitelijke onjuistheden in dat artikel/column.

jij zit er dus dichter met je neus op?

ik vraag me af of er al mensen zijn die hun tips ter verbetering van Spohies column al naar haar hebben gemaild..... :roll:

Kislev · Bericht door **Kislev** » 06 jun 2007, 18:48

Ik weet niet of er dit jaar een ICT-er is aangenomen. Als dat wel zo is en Sophie kent diegene niet, dan zou ik het als aangenomen student niet waarderen dat er een column werd geschreven die je richting op lijkt te wijzen.

Afgewezen · Bericht door **Afgewezen** » 06 jun 2007, 19:13

Ik hoop niet dat deze column historisch is.

Miscanthus · Bericht door **Miscanthus** » 06 jun 2007, 19:20

Afgewezen schreef:Ik hoop niet dat deze column historisch is.

Hoezo niet? Klopt de bekeringsweg niet?

J.C. Philpot · Bericht door **J.C. Philpot** » 06 jun 2007, 19:33

Miscanthus schreef:Hoezo niet? Klopt de bekeringsweg niet?

Wat mij betreft is daar niet mis mee. Misschien (hopenlijk) bedoelt Afgewezen wat anders?

Miscanthus · Bericht door **Miscanthus** » 06 jun 2007, 19:36

J.C. Philpot schreef:
Miscanthus schreef:Hoezo niet? Klopt de bekeringsweg niet?
Wat mij betreft is daar niet mis mee. Misschien (hopenlijk) bedoelt Afgewezen wat anders?

Overigens: In een column ben je vrij om te zeggen hoe de columnist het ziet. Dat hoeft historisch of feitenlijk te zijn

Hendrikus · Bericht door **Hendrikus** » 06 jun 2007, 19:45

Afgewezen schreef:Ik hoop niet dat deze column historisch is.

Dat zou betekenen dat er aan de Boezemsingel een wachtkamer is. Nou, daar geloof ik niks van...

Kislev · Bericht door **Kislev** » 06 jun 2007, 19:55

Van zo’n column krijg ik gewoon de rilbibbers. Niet eens dat het geen column is en ik de schrijfstijl beroerd vind, maar meer het beeld van bekering. Zo moralistisch, op het komische af; het NRC wat plaats maakt voor het RD. Ik kan het niet goed omschrijven, maar het is in zekere zin zo typisch gergem: alles klopt. en alles is keurig. Column zou al stuk beter zijn als de betreffende persoon zou zijn afgewezen, het daar zeer moeilijk mee heeft maar het toch met die beslissing eens mag worden. .

Hier, dit is pas column schrijven (zoals beloofd). Een column uit Elsevier van Leon de Winter.

De blonde vrouw

Twee jaar geleden maakte mijn echtgenote mij in een restaurant in ons dorp attent op een tafereel aan de andere kant van het vertrek. Er zaten een man - die ik volgens mijn echtgenote hoorde te kennen - en een blonde vrouw, die mijn eega onbekend was. Hij was de vader van een jongen uit de klas van onze zoon, en zij... we hadden geen idee wie zij was.
Dat veranderde toen daar aan tafel de zus van mijn zoons klasgenoot verscheen, de dochter van de man. In het drukke restaurant deed het tienermeisje een poging haar vader van de immoraliteit van zijn gedrag te overtuigen; hij zat daar pontificaal met zijn maîtresse. Aanvankelijk bleef hij zitten, gegeneerd lachend. Daarna hoorden we hoe hij in de garderobe zijn dochter het zwijgen probeerde op te leggen. Het was hartverscheurend.
Hij is inmiddels weg bij zijn vrouw. En zijn kinderen. Hij woont bij de blonde vrouw, die anders is, en vooral: nieuw. Zijn vroegere vrouw is nauwelijks ouder dan de nieuwe, maar hij veronderstelt dat zijn persoonlijke zoektocht naar geluk en genot belangrijker is dan de verantwoordelijkheid voor zijn gezin.
Sinds wij een jaar geleden een hond adopteerden, weet ik dat het in ons groene dorp 's ochtends wemelt van hondenuitlaters, en ik loop weleens met de achtergelaten vrouw op - laat ik haar Ellen noemen - aangezien zij een bond heeft die met de onze vriendschap heeft gesloten. We praten over ditjes en datjes. En ook weleens over haar kapotte huwelijk. Soms huilt ze. Ze heeft drie kinderen. Twee van hen doen het sinds het vertrek van hun vader slecht op school.
Laten we de vader Hans noemen. Hij is een vermogende makelaar. Hij had zijn vrouw een van zijn makelaardijen geschonken opdat zij wat omhanden had, maar dat geschenk heeft hij na zijn vertrek teruggenomen. Vervolgens heeft hij vol de aanval op zijn gezin ingezet. Hij wil dat Ellen en de kinderen ergens anders gaan wonen. Na vele verbouwingen is hun huis een kostbaar pand geworden dat sedert de koopjaren geleden achteloos op zijn naam is blijven staan, ook al was de afspraak dat zij mee zou delen, Zij heeft geen rechten, behalve emotionele, die hij niet wil kennen, en morele, die hij afwijst.
Zijn zonen worstelen om overeind te blijven. Hun vader stapt elke avond enkele honderden meters verder (de nieuwe vrouw woont om de hoek) uit zijn auto en begroet daar de jonge kinderen van zijn nieuwe vrouw (ze heeft zelf kinderen uit een eerdere relatie).
Hans prijst zich gelukkig dat hij als man van middelbare leeftijd weer zo jong kan zijn als hij zich voelt. Op een dag zullen zijn kinderen hem wel begrijpen en vergeven, houdt hij zichzelf voor. Maar dat huis wil hij nu terug. Heeft hij er niet hard voor gewerkt? Hans is bezig zijn gezin te slopen in naam van het recht op zelfontplooiing en in naam van het heilige gevoel dat alles anders moet. Hij moet slopen omdat hij schuldgevoelens heeft, en dat haat hij; hij is niet vrij zo lang hij schuldgevoelens koestert.
Ellen heeft dure advocaten hi de arm genomen, maar ze hebben haar geen hoop kunnen geven dat ze mag blijven. Alles is van hem, ondanks 25 jaar huwelijk. De kinderen heeft ze nog niet verteld dat ze moeten verhuizen - waarheen is nog onduidelijk. Ze is bang dat de kinderen naar het huis van de nieuwe vrouw gaan -een bescheiden rijtjeshuis - om daar te huilen en te schelden, zoals ze eerder hebben gedaan.
De echtscheiding sleept zich voort. Bij de rechter komen ze elkaar tegen. Die wil zich niet door emoties of zoiets bespottelijks als moraal laten meeslepen. Ellen vindt dat zij rechten heeft, maar onze wetten bieden haar die niet. De juridische werkelijkheid is niet altijd moreel hoogstaand. Het lijkt erop dat Hans zonder serieuze juridische gevolgen zijn queeste naar de eeuwigdurende jeugd en het allerlekkerste orgasme kan voortzetten.
Het is inmiddels maatschappelijk aanvaardbaar dat de verantwoordelijkheden van het ouderschap ondergeschikt worden gemaakt aan individuele wensen en behoeften. De helft van alle kinderen van Antilliaanse afkomst groeit zonder vader op. Die verwekkers vinden dat zij recht hebben op niet-verplichtende seks - welke moraalridder durft dat te veroordelen? Dus ondersteunt de samenleving de alleenstaande moeders en laat zij de vaders hun gang gaan.
En Hans vindt dat hij recht heeft op een nieuw leven, ongeacht de gevolgen. Die zijn voor Ellen en de kinderen.

Klavier · Bericht door **Klavier** » 06 jun 2007, 19:56

Afgewezen schreef:Ik hoop niet dat deze column historisch is.

Eens! Oppervlakkig verhaaltje en dan ineens aangenomen.
Wat had die man daar te zoeken aan de Boezemsingel? Dat komt niet echt uit de verf. Ik bedoel: De roeping is het meest vage stuk en voor het curatorium niet het onbelangrijkste om naar te vragen.

Kislev · Bericht door **Kislev** » 06 jun 2007, 19:59

Klavier schreef:
Afgewezen schreef:Ik hoop niet dat deze column historisch is.
Eens! Oppervlakkig verhaaltje en dan ineens aangenomen.
Wat had die man daar te zoeken aan de Boezemsingel? Dat komt niet echt uit de verf. Ik bedoel: De roeping is het meest vage stuk en voor het curatorium niet het onbelangrijkste om naar te vragen.

Jij kan tenminste duidelijk maken wat ik bedoel ja.