Vraag over belijdenis doen in de kerk

[merel]

Dat was al duidelijk, hoewel ik denk dat in vrijwel alle GG de belijdeniscatechisanten een afzonderlijke tekst meekrijgen.

De vraag was, wat van de verschillen de oorzaak is.

In onze en meerdere aangrenzende gemeenten krijgen belijdeniscatechisanten geen persoonlijke belijdenistekst mee. Vroeger (zo'n dertig à veertig jaar geleden) was dat bij ons wel. Jammer, het maakt het wel heel persoonlijk. Tegelijk begrijp ik ook eventuele bezwaren wel.

Wat zijn dan de bezwaren? De helft is mij niet aangezegd. Dat blijkt maar weer. Het verbaast mij ook weer niet, enerzijds, maar ik vind het toch schrikbarend.

Omdat een tekst die een mens je geeft een te grote betekenis kan krijgen, bijvoorbeeld. Dat is ook een reden waarom een deel van de gezindte liever geen wenskaarten met een Bijbeltekst erop verstuurt. Er kunnen allerlei menselijke interpretaties in zo'n tekstkeuze zitten of deze kan op een wijze geinterpreteerd worden zoals niet bedoeld of gewenst. Het gaat er niet om wat een dominee of ander mens meent dat toepasselijk is op ons leven, maar wat de Heere Zelf wil spreken.

Dat zijn wat argumenten.

Of je gaat als dominee op safe zitten door iedereen een veilige tekst te geven, die niets zegt over iemands persoonlijk leven, maar wensend is van zin. Natuurlijk is dat mooi, maar sommigen vinden dat dan weer te karig.

Serieus? Ik klapper echt met mijn oren. Deze bezwaren heb ik echt nog nooit gehoord. Hoe kan iemand nu bezwaar hebben tegen het knielen tijdens een belijdenis dienst.

Wij hadden pas trouwens een predikant die tijdens het stil gebed voorafgaand aan de dienst ook knielde . Is dat ook bezwaarlijk?

[Dodo]

Ambtsdragers die bevestigd worden, knielen ook. En krijgen een tekst mee. Die is door de dominee zorgvuldig uitgekozen, na gesprekken.

[DDD]

Bij het doen van belijdenis hoort helemaal geen knielen. Het is een loze symboliek. Je doet belijdenis van het geloof en daarmee heb je toegang tot de kerkelijk gemeente. Daar hoort helemaal geen zegen bij en dus ook geen geknielde houding om die te ontvangen. Fijn dat de dominee een bijbeltekst meegeeft om je voortdurend te herinneren aan je belijdenis, maar ook in het krijgen van die tekst zit geen waarde. De waarde daarvan zit hem in de innerlijke toeëigening.
Dus ja, prima als we in onze HHK gewoon met de rug recht ongeveinsd ons jawoord geven.

Daar ben ik het niet mee eens. Het knielen is een duidelijke uitwendige belijdenis van de afhankelijkheid van God.

Daarnaast is het een goed antwoord op de vraag naar ervaringen, die wat mij betreft één van de belangrijkste redenen is dat geloofsdoop aan invloed wint. Het is mijns inziens heel goed om binnen de grenzen van het gereformeerd belijden aan te sluiten op zulke ontwikkelingen in de cultuur.

[DDD]

Dat was al duidelijk, hoewel ik denk dat in vrijwel alle GG de belijdeniscatechisanten een afzonderlijke tekst meekrijgen.

De vraag was, wat van de verschillen de oorzaak is.

In onze en meerdere aangrenzende gemeenten krijgen belijdeniscatechisanten geen persoonlijke belijdenistekst mee. Vroeger (zo'n dertig à veertig jaar geleden) was dat bij ons wel. Jammer, het maakt het wel heel persoonlijk. Tegelijk begrijp ik ook eventuele bezwaren wel.

Wat zijn dan de bezwaren? De helft is mij niet aangezegd. Dat blijkt maar weer. Het verbaast mij ook weer niet, enerzijds, maar ik vind het toch schrikbarend.

Omdat een tekst die een mens je geeft een te grote betekenis kan krijgen, bijvoorbeeld. Dat is ook een reden waarom een deel van de gezindte liever geen wenskaarten met een Bijbeltekst erop verstuurt. Er kunnen allerlei menselijke interpretaties in zo'n tekstkeuze zitten of deze kan op een wijze geinterpreteerd worden zoals niet bedoeld of gewenst. Het gaat er niet om wat een dominee of ander mens meent dat toepasselijk is op ons leven, maar wat de Heere Zelf wil spreken.

Dat zijn wat argumenten.

Of je gaat als dominee op safe zitten door iedereen een veilige tekst te geven, die niets zegt over iemands persoonlijk leven, maar wensend is van zin. Natuurlijk is dat mooi, maar sommigen vinden dat dan weer te karig.

Dan gaat men er dus vanuit dat God niet door andere mensen spreekt. Ik heb er nooit van gehoord. Ik schrijf altijd kaarten met bijbeltekst, en soms kies ik er gewoon een, en soms komt hij bovendrijven. Ik maak mij niet druk om de vraag of die uit het onderbewuste komt of door de leiding van de Geest, want dat zijn helemaal mijn zaken niet.

Maar om nu de middelen niet te gebruiken, maar af te wachten, is wel weer een heel typerende vorm van lijdelijkheid, die met gezond gereformeerd denken mijns inziens niet zoveel meer te maken heeft.

[Job]

In onze en meerdere aangrenzende gemeenten krijgen belijdeniscatechisanten geen persoonlijke belijdenistekst mee. Vroeger (zo'n dertig à veertig jaar geleden) was dat bij ons wel. Jammer, het maakt het wel heel persoonlijk. Tegelijk begrijp ik ook eventuele bezwaren wel.

Wat zijn dan de bezwaren? De helft is mij niet aangezegd. Dat blijkt maar weer. Het verbaast mij ook weer niet, enerzijds, maar ik vind het toch schrikbarend.

Omdat een tekst die een mens je geeft een te grote betekenis kan krijgen, bijvoorbeeld. Dat is ook een reden waarom een deel van de gezindte liever geen wenskaarten met een Bijbeltekst erop verstuurt. Er kunnen allerlei menselijke interpretaties in zo'n tekstkeuze zitten of deze kan op een wijze geinterpreteerd worden zoals niet bedoeld of gewenst. Het gaat er niet om wat een dominee of ander mens meent dat toepasselijk is op ons leven, maar wat de Heere Zelf wil spreken.

Dat zijn wat argumenten.

Of je gaat als dominee op safe zitten door iedereen een veilige tekst te geven, die niets zegt over iemands persoonlijk leven, maar wensend is van zin. Natuurlijk is dat mooi, maar sommigen vinden dat dan weer te karig.

Serieus? Ik klapper echt met mijn oren. Deze bezwaren heb ik echt nog nooit gehoord. Hoe kan iemand nu bezwaar hebben tegen het knielen tijdens een belijdenis dienst.

Wij hadden pas trouwens een predikant die tijdens het stil gebed voorafgaand aan de dienst ook knielde . Is dat ook bezwaarlijk?

Waar lees jij iets over knielen in mijn bijdrage?

[Job]

In onze en meerdere aangrenzende gemeenten krijgen belijdeniscatechisanten geen persoonlijke belijdenistekst mee. Vroeger (zo'n dertig à veertig jaar geleden) was dat bij ons wel. Jammer, het maakt het wel heel persoonlijk. Tegelijk begrijp ik ook eventuele bezwaren wel.

Wat zijn dan de bezwaren? De helft is mij niet aangezegd. Dat blijkt maar weer. Het verbaast mij ook weer niet, enerzijds, maar ik vind het toch schrikbarend.

Omdat een tekst die een mens je geeft een te grote betekenis kan krijgen, bijvoorbeeld. Dat is ook een reden waarom een deel van de gezindte liever geen wenskaarten met een Bijbeltekst erop verstuurt. Er kunnen allerlei menselijke interpretaties in zo'n tekstkeuze zitten of deze kan op een wijze geinterpreteerd worden zoals niet bedoeld of gewenst. Het gaat er niet om wat een dominee of ander mens meent dat toepasselijk is op ons leven, maar wat de Heere Zelf wil spreken.

Dat zijn wat argumenten.

Of je gaat als dominee op safe zitten door iedereen een veilige tekst te geven, die niets zegt over iemands persoonlijk leven, maar wensend is van zin. Natuurlijk is dat mooi, maar sommigen vinden dat dan weer te karig.

Dan moet ik DDD toch wel gelijk geven in zijn opmerking….

Mag je wel zelf de bijbel lezen? Dan kun je ook zelf kiezen wat je gaat lezen.

Terechte vraag. Ik zeg ook niet dat het mijn argumenten zijn. De gewone, kale Bijbeltekst wordt de gewone kerkmens soms bijna niet meer toevertrouwd zonder bijsluiter hoe deze gelezen moet worden, vrees ik weleens.

[Adagio]

Ik maak mij niet druk om de vraag of die uit het onderbewuste komt of door de leiding van de Geest, want dat zijn helemaal mijn zaken niet.

O. Misschien beter om wel te doen. Jezus zegt: "Want uit het hart komen voort boze bedenkingen, doodslagen, overspelen, hoererijen, dieverijen, valse getuigenissen, lasteringen." en Jakobus schrijft: "Mijne kinderkens, ik schrijf u deze dingen, opdat gij niet zondigt; en indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij den Vader, Jezus Christus, den Rechtvaardige".

[Klavart]

Ambtsdragers die bevestigd worden, knielen ook. En krijgen een tekst mee. Die is door de dominee zorgvuldig uitgekozen, na gesprekken.

Dat gebeurt ook niet in iedere gemeente.

[ejvl]

Ja, ik heb altijd geleerd dat het van de waarheid is. Nog nooit mee gemaakt dat iemand direct daarna aan het Heilig Avondmaal ging. Daar heb je namelijk een goddelijk recht voor nodig, dat wordt dan altijd gehoopt dat God nog een keer iemand zalig wil maken. Als je dat mag gebeuren, dan begint zo iemand ook niet direct te vragen naar het heilig avondmaal. Daar heb je een goddelijke openbaring voor nodig dat je het goddelijk recht hebt.

Dat ligt eraan waar je belijdenis doet.
Zoals gezegd, in hervormde kringen is het wel gebruikelijk dat je belijdenis van het geloof doet.
Dus er zijn volwassenen die nog dooplid zijn omdat ze geen belijdenis van het geloof kunnen doen omdat ze nog niet kunnen/durven zeggen, een oprecht geloof te hebben.
En het is ook gebruikelijk dat je na het doen van belijdenis van het geloof, deelneemt aan het avondmaal.
Sterker nog, in vroegere tijden kon je ernstig worden aangesproken als je na de belijdenis niet deelnam aan het avondmaal.
Belijdenis en avondmaal staat op 1 lijn vanouds.

Als je in, meestal afgescheiden kerken, belijdenis doet van de waarheid, ligt dit anders.

[J.C. Philpot]

Tijdens de reformatie hebben we bewust van veel symboliek afstand genomen, omdat het Woord, en de doorwerking daarvan in ons hart en leven, weer centraal kwam te staan. In deze tijd waarin ons gevoel steeds meer centraal staat, verlangen we weer terug naar symboliek en rituelen. En het Woord wordt tegelijkertijd krachteloos gemaakt, door dat we in deze tijd vraagtekens zetten achter wat Gods Woord zegt, terwijl we uitroeptekens moeten zetten.

Nu weet ik wel, verschillende tradities hebben verschillende gewoonten. Zo was ik eens in Roemenië in de Biserica Apostolica Pentecostale (een mooie ervaring), waar men knielde tijdens het bidden, en stond bij het lezen van Gods Woord. Waar een koor met accordeonbegeleiding zong, en kinderen een gedicht declameerden. De diensten duurden minstens 3 uur, met meerdere preken per dienst. Het zijn allemaal geen halszaken, en verschillen mogen er zijn.

Maar desondanks pleit ik niet voor het invoeren van allerlei symbolieken en rituelen, het behouden van de eredienst waar een krachtige, vurige, confronterende en appellerende Woord-verkondiging centraal staat. Dat is wat Gods Geest gebruikt om zondaren te bekeren, en kinderen Gods te voeden en te weiden in de grazige wijden van Gods Woord.

[ejvl]

Maar desondanks pleit ik niet voor het invoeren van allerlei symbolieken en rituelen, het behouden van de eredienst waar een krachtige, vurige, confronterende en appellerende Woord-verkondiging centraal staat. Dat is wat Gods Geest gebruikt om zondaren te bekeren, en kinderen Gods te voeden en te weiden in de grazige wijden van Gods Woord.

Maar knielen tijdens de belijdenis valt niet onder "allerlei symbolieken en rituelen" denk ik toch? Of vind je van wel?
Het heeft in elk geval oude papieren.

[Bertiel]

Het komt niet in de plaats van de woordbediening.
Het knielen is de uitnemenste houding van nederigheid. Ik zou niet weten waarom we dat zouden laten afpakken

[J.C. Philpot]

Maar desondanks pleit ik niet voor het invoeren van allerlei symbolieken en rituelen, het behouden van de eredienst waar een krachtige, vurige, confronterende en appellerende Woord-verkondiging centraal staat. Dat is wat Gods Geest gebruikt om zondaren te bekeren, en kinderen Gods te voeden en te weiden in de grazige wijden van Gods Woord.

Maar knielen tijdens de belijdenis valt niet onder "allerlei symbolieken en rituelen" denk ik toch? Of vind je van wel?
Het heeft in elk geval oude papieren.

Ik zou zeggen: waar dat de gewoon is, gewoon blijven doen. En waar dat niet de gewoonte is, geen veranderingen invoeren.

[De Rijssenaar]

Ja, ik heb altijd geleerd dat het van de waarheid is. Nog nooit mee gemaakt dat iemand direct daarna aan het Heilig Avondmaal ging. Daar heb je namelijk een goddelijk recht voor nodig, dat wordt dan altijd gehoopt dat God nog een keer iemand zalig wil maken. Als je dat mag gebeuren, dan begint zo iemand ook niet direct te vragen naar het heilig avondmaal. Daar heb je een goddelijke openbaring voor nodig dat je het goddelijk recht hebt.

Dat ligt eraan waar je belijdenis doet.
Zoals gezegd, in hervormde kringen is het wel gebruikelijk dat je belijdenis van het geloof doet.
Dus er zijn volwassenen die nog dooplid zijn omdat ze geen belijdenis van het geloof kunnen doen omdat ze nog niet kunnen/durven zeggen, een oprecht geloof te hebben.
En het is ook gebruikelijk dat je na het doen van belijdenis van het geloof, deelneemt aan het avondmaal.
Sterker nog, in vroegere tijden kon je ernstig worden aangesproken als je na de belijdenis niet deelnam aan het avondmaal.
Belijdenis en avondmaal staat op 1 lijn vanouds.

Als je in, meestal afgescheiden kerken, belijdenis doet van de waarheid, ligt dit anders.

Ja, maar dan krijg je allemaal mensen met een verstandsgeloof toch? Mensen die als gelovigen belijdenis doen. Dan begint de mens, niet God.

[ejvl]

Ja, maar dan krijg je allemaal mensen met een verstandsgeloof toch? Mensen die als gelovigen belijdenis doen. Dan begint de mens, niet God.

Nee, je moet het omdraaien.
Alleen belijdenis doen als je een waar geloof hebt gekregen.
Dus dat betekent dat er jaren voorbij kunnen gaan dat er niemand belijdenis doet, of slechts 1 of enkelen en dat een (groot) deel van de mensen dooplid is en geen belijdend lid.