Gelukkig dat gesproken en geschreven woord "te denken geeft". Dat is precies de bedoeling.
Het is m.i. het intense verlangen van God om de mens deelgenoot te maken van het hoe en waarom t.a.v. de schepping.
De mens zou zich met het Woord verbinden. De Bijel zouden wij in eerste instantie zien als een openbaring van het Wezen van God, Die Zichzelf op verschillende manieren in de tijd openbaart. Dit wordt uitgedrukt via wat wij kennen als de betekenis van de letter als woord en in de oervorm van de letter zelf en zo dit begrijpende zouden wij de Bijbel zien als een in zichzelf volkomen boek dat hemel en aarde met elkaar verbindt.
Deze oervorm consequent in iedere letter herhaald geeft de grondstructuur van de schepping weer. En door dat iedere letter ook een getal weergeeft ontstaat bij het formeren van een woord automatisch een combinatie van getallen, die op hun beurt de lezer ook iets hebben mee te delen.
We onderscheiden dus de wereld van het woord en de wereld van het getal en beide zijn niet van elkaar te onderscheiden en vormen samen een wereld vol diepe kennis van God.
En zo komt het mysterie ( een woord dat Paulus gebruikt in de Korinthebrief "musterion") te staan t.o. het bewijsbare. Vooral in onze tijd van verwarring waarin het centraal staan van God als Bron van alle leven ontkend wordt.
Paulus maar ook Salomo tonen aan de de Wijsheid van God staat t.o. de wetenschap van de mens. Adam en Eva ruilden de Wijsheid Gods in voor de kennis van de dualiteit en daardoor maakte harmonie plaats voor verdeeldheid.
Vandaar ook mijn voorbeeld van de A naar de B en dan van de B weer terug naar de A, gevormd door een dubbele driehoek uitgedrukt ook in de 1 en de 2 samen de 3 en de terugkeer naar de ABBA. Even heel kort door de bocht.
Paulus haalt ook de rijkheid van de overlevering aan in 1 Kor. 11 vers 2.
En waarschuwt hij voor de menselijke wijsbegeerte in Kol. 2 vers 8.
De Here Jezus maar ook Paulus richtte zich altijd tot de Joodse toehoorders en dat deden ze ongetwijfeld in de taal van die tijd en zo is de uitspraak over de kameel en het oog van de naald een term die de Joden aansprak dat het NT later in het Grieks vertaald is, doet daar m.i. niets van af.
Er wordt niet voor niets van links naar rechts geschreven. Rechts wordt gezien als de kern, het levensbeginsel en links is de vorm die deze kern omhult. Dit vinden we terug o.a. in de plaatsing en de indeling van de tabernakel. De weg via het brandofferaltaar tot in het heilige der heiligen, gaat van oost naar west en van rechts naar links.
Ook in het NT komen uitdrukkingen voor die verband houden met het begrip "rechts" die voor zichzelf spreken. Christus zit immers aan de Rechter( hand) Gods, nadat Hij uit de doden is opgewekt. ( Efeze 1 vers 20, Hebr. 8 vers 1,2)
Wat wij zien als "de wereld" is, wat door het Woord Gods tot stand is gebracht. Hebr. 11 vers 3.
Daarnaast is er ook een onzienlijke wereld en bljikbaar is er dus al een "existerende" wereld voordat onze zichtbare, concrete wereld geschapen werd.
Prediker 3 vers 14,15 Joh. 1 vers 1,2.
1 Kor. 8 vers 6.
Het is buitengewoon interessant te zien waarom de Aleph in de volgorde van het Alphabeth de eerste letter is en de Beth de 2e letter en waarom niet omgekeerd?
Waarom is de Aleph de letter die staat voor de volkomen Eén en de 2 of de Beth voor het huis ( de schepping) en is de schepping of de Beth ook nog eens vrouwelijk en de Schepper mannelijk.
En waarom bekleedt God Zich met Zijn schepping. De vrouw zou immers de man omvangen, terug te vinden in de Franse taal, want wat vult is mannelijk en wat ontvangt is vrouwelijk. Le thé dans LA tasse. en zo is de maan vrouwelijk en de zon is mannelijk, die typologie kun je goed terugvinden in andere talen, maar niet zo goed in onze taal.
De vrouw is immers het huis. En in wezen geeft het woord abba niet alleen waar waardoor de wereld is ontstaan, maar ook waarom en waartoe.
God schiep de mens immers mannelijk en vrouwelijk en Eva was al IN Adam nog voordat zij uit hem genomen werd. Een prachtig beeld van Christus en Zijn Gemeente. En zo kun je begrijpen dat als de Man het Hoofd is van het Lichaam en Paulus verwijst naar het mannelijke en vrouwelijke vertegenwoordigt in de Gemeente hoe het gaat om verhoudingen en verantwoordelijkheden en Paulus stelt ons huwelijk niet als norm voor de relatie van Christus en de Gemeente, maar het is andersom, heel vaak verkeerd uitgelegd.
Het gaat niet om wie de baas is, maar om verhoudingen van het mannelijke t.o.v. het vrouwelijke. Adam was dus zowel mannelijk als vrouwelijk en Paulus verklaart dus hoe zij ooit één vlees waren en toen het vrouwelijke uit Adam gehaald werd , werden het 2 vlezen, al zeg je dat niet op deze manier.
Men denkt heel vaak dat man en vrouw tot één vlees worden door geslachtsgemeenschap, maar zoiets onzinnigs heb ik nog nooit begrepen. Daarom zegt Paulus ook dat het gaat om de verbondenheid van Christus en Zijn Gemeente die tot één vlees zijn. Wij hebben als gelovigen dus als Zijn Lichaam deel aan Zijn vlees. In deze tijd van scheidingen en vrije seks zou men dus één zijn met Piet, Jan en Klaasje, ik ben blij dat de Bijbel dat toch echt anders ziet, maar het blijft een hardnekkige gedachte.
Ik dwaal helemaal af.
Voor mij zijn Cherubijnen en Serafijnen synoniem aan elkaar. Ik kan in de Bijbel geen onderscheid vinden.