Matthew Henry:

De wereld van den gevallen mens heeft Hij zo liefgehad, als Hij die der gevallen engelen niet liefhad, Rom. 5: 8; 1 Joh. 4:10. Zie, en verwonder u, dat de grote God zulk een onwaardige wereld liefgehad heeft. Dat de heilige God zulk een boze wereld zou liefhebben met ene liefde van welwillendheid, terwijl Hij haar toch met generlei welbehagen kon aanzien. Dat, voorwaar, was de tijd der minnen, Ezech. 16:6, 8 . De Joden hadden de ijdele, verwaande gedachte, dat de Messias alleen tot hun volk in liefde zou worden gezonden, en hen zou bevoorrechten ten koste van hun naburen, maar Christus zegt hun, dat Hij tot de gehele wereld in liefde is gekomen, tot de heidenen zowel als tot de Joden, 1 Joh. 2:2. Hoewel er velen uit de wereld van het mensdom omkomen, is toch Gods geven van Zijn eniggeboren Zoon een voorbeeld van Zijne liefde voor de gehele wereld, omdat door Hem een algemene aanbieding van leven en zaligheid gedaan is aan allen. Het is liefde jegens de oproerige, in opstand gekomen provincie, om ene proclamatie van vergeving en straffeloosheid uit te vaardigen voor allen, die willen komen, er op gebogen knieën op pleiten en terugkeren tot trouw en gehoorzaamheid. Alzo lief heeft God de afvallige, gevallen wereld gehad, dat Hij Zijn Zoon gezonden heeft met dit prachtige voorstel, dat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve. De zaligheid was uit de Joden, maar nu is Christus tot zaligheid tot aan het uiterste der aarde, een gemene zaligheid.

J.C. Ryle

De liefde waarvan hier gesproken wordt, is niet de speciale liefde waarmee de Vader Zijn eigen uitverkorenen aanziet, maar een geweldig medelijden en een begaan zijn met het hele menselijk geslacht. Het voorwerp van die liefde is niet alleen de kleine kudde die Hij van eeuwigheid aan Christus heeft gegeven, maar de hele wereld van zondaren, zonder enige uitzondering. God heeft die wereld lief in een heel diepe zin. Iedere mens die Hij geschapen heeft wordt door Hem met zorg en medelijden omringd. Van hun zonden kan Hij niet houden, maar wel van hun zielen. "Zijn barmhartigheden zijn over al Zijn werken" (Ps. 145:9 ).

We moeten er wel goed op letten dat ons beeld van de liefde van God schriftuurlijk en goed omlijnd is. Wij moeten krachtig verklaren dat God de slechtheid haat en dat het einde van allen die aan hun slechtheid vasthouden niet anders dan de ondergang kan zijn. Het is niet zo dat Gods liefde "lager dan de hel" is. Het is ook niet zo dat God de wereld zo liefheeft dat iedereen uiteindelijk zal worden behouden. God had de wereld zo lief, dat Hij Zijn Zoon gaf om een Zaligmaker te zijn voor allen die geloven. Zijn liefde wordt aan iedereen vrijelijk, volledig, eerlijk en zonder voorbehoud aangeboden. Maar die liefde is alleen te verkrijgen via het enige kanaal van Christus’ verlossing. Degene die Christus verwerpt, snijdt zichzelf af van Gods liefde en zal eeuwig omkomen. Aan de andere kant moeten we oppassen voor beperkte en bekrompen gedachten. Wij moeten niet aarzelen elke zondaar te vertellen van Gods liefde. Het is niet waar dat God alleen zorg draagt voor Zijn uitverkorenen, of dat Christus niet wordt aangeboden aan mensen die niet zijn voorbestemd voor het eeuwige leven. Er is goedheid en liefde in God voor het hele mensdom. Als uitvloeisel van die liefde kwam Christus in de wereld en stierf Hij aan het kruis. Laten wij niet wijs proberen te zijn boven hetgeen geschreven is, of met ons systematiseren meer zeggen dan de Schrift zelf. God heeft geen lust in de dood van een zondaar. God wil niet dat er enigen verloren gaan. God wil dat zij allen behouden worden. God heeft de wereld lief (Joh. 6:33; Tit. 3:4; 1 Joh. 4:10; 2 Petr. 3:9; 1 Tim. 2:4; Ez. 33:11

Da Costa.

De liefde van de Vader is de oorzaak, de liefde van de Zoon het middel, de liefde van de Heilige Geest het einde van de verlossing; het is één liefde. De Zoon is de gave van de Vader en de Heilige Geest is de gave van de Vader en de Zoon; het is één gave. Indien God de wereld niet kon liefhebben, hoe zou Hij haar hebben kunnen behouden? God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaren waren (Rom.5:8 ). God rechtvaardigt de goddelozen (Rom.4:5 ). Hierin is de liefde niet, dat wij God lief gehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonden (Joh.4:10 ). De wereld, waarvan hier door de Heere gesproken wordt, is de mensheid in haar toestand van zonde en verlorenheid. Zou de Schepper Zijn gevallen schepsel, dat nog redbaar was, niet redden? Het is onmogelijk. God is liefde; deze deed Hem de wereld scheppen; en toen zij door de zonde bedorven werd, een nieuwe schepping tot stand brengen door Zijn eniggeboren Zoon te geven in de mensheid tot een nieuw beginsel van deze nieuwe schepping. De Zoon zelf stelt Zijn overgave door de Vader voor als een groot, ja als het grootste bewijs van Gods liefde en zegt: Alzo lief heeft God de wereld gehad, en wie peilt dat "alzo?" Geen menselijk dieplood: het is een oneindige liefde. (DA COSTA).

William Perkins,
Ge moet erop letten, dat de beloften der zaligheid in Christus algemeen zijn, of ten minste onbepaald, geen bijzonder mens uitsluitend; zoals blijken kan in één voor alle: „Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve maar het eeuwige leven hebbe". Nu dan, zo vaak als ge zult twijfelen aan Gods barmhartigheid, sluit ge uzelf buiten Gods belofte, terwijl Hij u niet buitensluit. En zoals, warneer een vorst alle dieven vergeving schenkt, een ieder dit op zichzelf kan toepassen, ook al staat zijn naam niet uitdrukkelijk in de kwijtschelding, zo heeft de Koning der koningen een algemene kwijtschelding gegeven van vrije vergeving der zonden aan hen, die ze willen aannemen. Geloof daarom, dat God waarachtig is in Zijn belofte; twijfel niet aan uw zaligheid, eis die kwijtschelding op voor uzelf. Weliswaar staat uw naam niet gesteld noch geschreven in de belofte der genade. Laat echter geen enkel bedrog van satan of de beschouwing van uw onwaardigheid u van deze vrije genade Gods buitensluiten, die Hij u in het bijzonder heeft aangeboden.

Prof. dr. A. de Reuver citeert Luther

Bij de voorbereiding van een kerstpreek over "Alzo lief heeft God de wereld gehad" raadpleegde ik Luthers uitleg. Hij heeft er meermalen over gepreekt. De preek van 25 maart (!) 1535 bevat zo veel gedachtegoed, dat ik het mijne er ditmaal mee wil vullen. Hij begint zo: "Dit is een van de heerlijkste evangelieberichten uit het Nieuwe Testament. We moesten de woorden met gulden letters in ons hart graveren. Laat ieder christenmens ze minstens eens per dag opzeggen." God had de wereld lief. Luther komt er niet over uitgedacht. De wereld is immers "bruid van de duivel en vijand van God." En dan nochtans niet het voorwerp van Gods toorn en onbehagen, maar van Zijn liefde en welbehagen? De reformator kan het wonder niet op. Die verwondering wil hij delen met velen. Vandaar zijn pastorale advies om "er elke dag mee op te staan en er God voor te danken." Treffend. De dag beginnen met Johannes 3:16 en daarbij "God bidden of Hij het in ons hart zal drukken."
Het zijn woorden waarin twee namen klinken: God en de wereld. Die wereld ben ik. Geen erenaam. Veeleer een veroordeling. Verloren en verwerpelijk. De andere naam is die van God, Die toornt over de zonde, maar in de toorn aan Zijn ontferming denkt. Zo lief had God die verloren mensenwereld, dat Hij het allerkostbaarste prijsgaf en kosteloos weggaf, opdat ieder die de dood verdiend heeft maar in Hem gelooft, het eeuwige leven zal hebben. God wil de zonde niet vergelden, maar vergeven. In Hem, Die de doodstraf droeg die ons de vrede aanbrengt.

huisman schreef:

WimA schreef:Mischien kun je uitleggen wat er dan met "wereld" wordt bedoeld. s.v.p concreet. Ik bedoel het niet spottend, maar vooral voor de duidelijkheid. Horen b.v. de aquariumvissen in dit gebouw erbij? Bomen? De lucht? Hitler? Alle mensen?

Dit is een terechte vraag : Wie of wat horen bij de wereld die God zo lief had dat hij zijn Zoon zond?
M.i. staat in Johannes 3:16 dat God zijn gevallen schepping zo lief had dat Hij zijn Zoon gezonden heeft. Zo breed en diep is Gods liefde....maar voor wie heeft deze liefde vrucht...Voor een iegelijk die in de Zoon geloofd, die zal niet verderven maar het eeuwige leven ontvangen

DDD schreef:Oke. Dat is dan een gedeeltelijk antwoord op mijn vraag. Maar als geen enkele schriftverklaarder dat zegt, heeft iemand dan enig idee wanneer deze opvatting is ontstaan? Is hij van vóór de tweede wereldoorlog, bijvoorbeeld?

Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe." Johannes 3:16

Ds. M. Vlietstra

Wij kunnen deze tekst gaan "verklaren". Wij kunnen gaan vragen: Wat bedoelt de apostel Johannes met "de wereld"? Wij kunnen een leerstellige uiteenzetting geven over de uitdrukking "Zijn eniggeboren Zoon". We kunnen een beschouwing houden over "geloof' en trachten duidelijk te maken dat een historisch, tijd- of wondergeloof nog niet het zaligmakende geloof is. Ik bedoel de waarde van dergelijke uiteenzettingen en beschouwingen allerminst te ontkennen. En de dienaar des Woords die over deze tekst spreekt, zal over deze woorden en begrippen ook wel het een en ander moeten zeggen. Als het dan maar niet blijft bij een verstandelijk- leerstellige benadering en "verklaring". Er staan teksten in Gods Woord die ons alleen maar stil, heel stil moeten maken. Teksten waar we (vergun me de uitdrukking) haast niet met de vingers durven aankomen. Een van die teksten staat boven deze meditatie. Een tekst die in enkele woorden het heilsfeit weergeeft van de vleeswording des Woords. Kennen we God wel, kennen we onszelf wel, verstaan we wel iets van het evangelie, wanneer we, staande tegenover deze tekst, niets kennen van huivering, van ontroering, van stilheid? Dit woord plaatst ons toch voor een oceaan van goddelijke ontferming. Deze liefde is sterk als de dood. De ijver is hard als het graf; haar kolen zijn vurige kolen, vlammen des Heeren. Vele wateren zouden deze liefde niet kunnen uitblussen, ja de rivieren zouden ze niet verdrinken; al gaf iemand al het goed van zijn huis voor deze liefde, men zou hem ten enenmale verachten. Alzo lief heeft God de wereld gehad. De wereld, Gods kosmos, Gods scheppingswereld, die Hij tot aanzien riep, om te zijn tot lof en prijs van Zijn heerlijke Naam. Maar die wereld is haar hoge bestemming ontrouw geworden, van God afgevallen en tegen God opgestaan. En nu is die wereld wel van God afgevallen, en zo aan haar hoge bestemming ontzonken, maar zij is toch Gods wereld gebleven. Zoals de slecht oppassende zoon en die ongehoorzame dochter, die het leven van vader en moeder versomberen, toch hun kinderen zijn gebleven. En wat die ouders van die opstandige kinderen verdragen, dat is onbegrijpelijk. Maar de stem van het bloed roemt tegen het oordeel. Wel, zo roemt op de kerstmorgen in Bethlehem de stem van de liefde van God tegen het verdiende oordeel van de verderving in. Alzo lief heeft God de wereld gehad... Hoe hef? O, goddelijk lief Hij gaf Zijn Zoon, Zijn Eniggeborene, Zijn Eeuwig-Geliefde, de Zoon van Zijn eeuwig welbehagen. Hij gaf Hem omdat Hij de wereld zo lief had. Hierin is de liefde, dè liefde, de volstrekte, absolute liefde, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem. God gaf Zijn Zoon. Hij nam daartoe redenen uit Zichzelf, uit Zijn Wezen, dat Liefde is. God gaf Zijn Zoon. En de Zoon gaf Zichzelf Zie, Ik kom, o God, om Uw wil te doen. De Vader gaf Zijn Zoon. En de Zoon liet Zich geven. Evenals Zijn Vader door dezelfde goddelijke liefde gedreven. En zo wordt het Kerst!
Kunt u het nog altijd volhouden tegen die volheid van goddelijke liefde? In dwaze eigenliefde en zondeliefde? Om dan voor eeuwig verdorven te worden? O, redeneer niet langer, maar buig, kniel, val, smeek; Heere, bekeer mij, geef mij wat Gij naar recht en billijkheid van mij eist: geef mij geloof! U kunt uw hart niet meekrijgen? Het is zo koud en zo hard en zo vijandig. Maar hoor dan: alzo lief heeft God de wereld gehad! De wereld! Dat klinkt toch wel erg ruim, nietwaar? En dan verder: opdat een iegelijk, die in Hem gelooft... Een iegelijk! Zou het dan niet voor u kunnen? En dan die mateloze liefde, waarvan dit kerstwoord getuigt en waarmee de Heere op ons aandringt. Een kerkvader moet eens gezegd hebben: Gods genadestromen zijn zo wondervol; een lam kan erin waden en een olifant kan erin zwemmen; voor niemand te diep en voor niemand te vlak. Van harte een gezegend kerstfeest toegewenst.

Johann Gottfried Walther schreef:

huisman schreef:

WimA schreef:Mischien kun je uitleggen wat er dan met "wereld" wordt bedoeld. s.v.p concreet. Ik bedoel het niet spottend, maar vooral voor de duidelijkheid. Horen b.v. de aquariumvissen in dit gebouw erbij? Bomen? De lucht? Hitler? Alle mensen?

Dit is een terechte vraag : Wie of wat horen bij de wereld die God zo lief had dat hij zijn Zoon zond?
M.i. staat in Johannes 3:16 dat God zijn gevallen schepping zo lief had dat Hij zijn Zoon gezonden heeft. Zo breed en diep is Gods liefde....maar voor wie heeft deze liefde vrucht...Voor een iegelijk die in de Zoon geloofd, die zal niet verderven maar het eeuwige leven ontvangen

Dat is ook de lijn van de DL, vele Puriteinen en de Marrow men.

DDD schreef:Oke. Dat is dan een gedeeltelijk antwoord op mijn vraag. Maar als geen enkele schriftverklaarder dat zegt, heeft iemand dan enig idee wanneer deze opvatting is ontstaan? Is hij van vóór de tweede wereldoorlog, bijvoorbeeld?

DDD schreef:Bij een goed interview zou dat blijken uit het vervolg...

Posthoorn schreef:

DDD schreef:Oke. Dat is dan een gedeeltelijk antwoord op mijn vraag. Maar als geen enkele schriftverklaarder dat zegt, heeft iemand dan enig idee wanneer deze opvatting is ontstaan? Is hij van vóór de tweede wereldoorlog, bijvoorbeeld?

Ik kan zo direct niet hard maken, maar ik vermoed dat het een lijn is die vanuit Comrie naar de kruisgezinden in de 19e eeuw geleid heeft.

En toch, die liefde heeft God de wereld bewezen. Hoe? vraagt ge. Maar toch strekt de liefde Gods niet uit tot allé mensen die in de wereld zijn? Gewis, neen! Al doet God Zijn zon opgaan over bozen en goeden, met deze liefde minde Hij Zijn uitverkorenen alleen. Doch de wereld betekent dan ook geenszins alle mensen, die in de wereld zijn. De liefde Gods in Christus is niet bestemd voor alle mensen, gelijk de remonstrant leert. Een algemene verzoeningsleer krenkt de liefde Gods; miskent de uitverkiezing; loochent Christus''borgstelling; ontkent dat de zaligheid zelve verworven is; negeert de val in Adam; is in één woord gans verwerpelijk, als in strijd met Gods Woord. Zij wordt dan ook in deze tekst niet geleerd.

De heilige Schrift kent meer dan één betekenis van het woord wereld. De wereld is de schepping Gods met al wat er op is. En anderzijds, de wereld is de tegen God vijandige macht, waartegen de Heere waarschuwt: „Hebt de wereld niet lief" En Christus heeft gezegd: „Ik bid niet voor de wereld."

Als dan ook geschreven staat: „Alzo lief heeft God de wereld gehad", dan hebben wij het niet zo te verstaan, alsof voor geheel de wereld God Zijn Zoon schonk. Christus heet „het Licht der wereld". Hij „draagt de zonde der wereld". Hij is „de Zaligmaker der wereld". Hij gaf Zijn vlees en bloed voor , , het leven der wereld". God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende. Het was de wereld Zijner uitverkorenen. Zij en zij alleen worden in Christus behouden, en zij zullen eens de wereld beërven. Een nieuwe hemel is hun bereid en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont. Die door Christus is vrijgemaakt van de vloek der zonde, omdat God de Vader Zijn eigen schepping lief heeft en aan satan nimmer prijs gaf De wereld viel af van God. Maar Gods soevereine liefde, in Zijn Vaderhart van eeuwigheid ontbrand, en niet opgewekt door iets buiten Hem, bracht behoudenis, en dat in het geven van Zijn eniggeboren Zoon

Wilt u tot de wereld behoren om daar temidden van uw familie en uw medemensen te betonen dat u
met al het uwe geen waarde voor God bezit? Dan mag u zich verheugen in de blijde boodschap, dat u
door Jezus Christus vergeving van zonde verkondigd wordt. Maar als het u te min is om onder de
noemer ‘wereld’ gerekend te worden, dan kan de verzoendag - die God bevolen heeft dat de joden die
elk jaar zouden vieren - u geen vertroosting aanbrengen.

huisman schreef: Het was-en daar heeft DIA gelijk in-in ieder geval de exegese die in de GG vanouds gehoord werd. Een exegese die berust op een denkfout en een reactie op de verwerpelijke alverzoeningsgedachte . Toch is deze exegese zeer kwalijk en ik ben blij om te horen dat in de huidige GG dit niet meer de enige exegese is.

DDD schreef:

huisman schreef: Het was-en daar heeft DIA gelijk in-in ieder geval de exegese die in de GG vanouds gehoord werd. Een exegese die berust op een denkfout en een reactie op de verwerpelijke alverzoeningsgedachte . Toch is deze exegese zeer kwalijk en ik ben blij om te horen dat in de huidige GG dit niet meer de enige exegese is.

Waar leid je dat uit af? Het feit dat ds. Kersten dit standpunt had, zegt toch alleen dat het een gedachte is die voorkomt in de GG? Ik weet toch vrijwel zeker dat er van het begin ook veel predikanten zijn geweest die deze opvatting niet huldigden.

Maar in ieder geval is duidelijker geworden waar dit vandaan komt, mogelijk bij ds. Kersten, of zelfs bij Comrie, maar dat zou ik niet graag beweren voordat ik het zelf gezien heb, want de beste man wordt nogal wat in de schoenen geschoven, tegenwoordig.