Ik kan me ook nog een discussie herinneren met als conclusie horend bij de rechtvaardiging van eeuwigheid, dat elke uitverkorene zonder het geloof daadwerkelijk te beoefenen, nochtans zalig zou worden. Volgens zeeuw strookt dit niet met zoals het bij de oudvaders naar voren komt. Maar volgens Niek vind men het wel onder de leek.
M.i. heeft dit een grote consequetie voor de preek, namelijk een theologisch zwaardere basis voor een lijdelijke prediking. Als de rechtvaardiging heeft plaatsgevonden, dan hoeft men er niet aan te appelleren bij God vergeving van zonde te vragen. En wordt dat deel van het gebed gevuld met de vraag om vervulling van ' iets dan nog gegeven moet worden'. Ik noem dat nu even zo heel vaag, want hoe vager ik het neerzet, hoe minder geloof er uit blijkt. En dat is nu net een voorwaarde voor een goede relatie met de Heere.
Verkiezing / rechtvaardiging
Herman, waarom moet een theologische stelling invloed hebben op je prediking.
Het is maar hoe je redeneerd:
1. Als je vanuit God kijkt, zie je dat Hij de Zijnen van eeuwigheid heeft liefgehad, ja zoveel zelfs dat Hij Zijn Zoon naar de aarde stuurde om voor hen te sterven terwijl zij nog vijanden waren
2. Als je vanuit de mens kijkt zien wij Gods toornend aangezicht tegenover alle ongelovigen
Als je preekt, preek je tot mensen. Laten we dan doen wat de bijbel ook doet, nl. de ongelovige oproepen tot geloof, en de zondaar toeroepen dat hij zich moet bekeren.
Het is maar hoe je redeneerd:
1. Als je vanuit God kijkt, zie je dat Hij de Zijnen van eeuwigheid heeft liefgehad, ja zoveel zelfs dat Hij Zijn Zoon naar de aarde stuurde om voor hen te sterven terwijl zij nog vijanden waren
2. Als je vanuit de mens kijkt zien wij Gods toornend aangezicht tegenover alle ongelovigen
Als je preekt, preek je tot mensen. Laten we dan doen wat de bijbel ook doet, nl. de ongelovige oproepen tot geloof, en de zondaar toeroepen dat hij zich moet bekeren.
Voor mij geen moeten, maar concluderen. Het is nu eenmaal niet anders dat theologische opvattingen, doorwerken in de verwoording van het Woord. En inderdaad, de gelovige moet getroost en de zondaar het oordeel voorgehouden worden, maar als je ook nog eens bevindelijk wil preken, dan ontkom je er niet aan het een en ander wat nader in te vullen.Herman, waarom moet een theologische stelling invloed hebben op je prediking
Als je het bevindelijke erbij gaat halen moet je ook spreken over Gods liefde tot zondaren, zélfs al zijn ze nog zondaren. M.i. mogen we een bekommerde best toeroepen dat hij/zij zo slecht niet kan wezen, dat hoeveel ongeloof hij/zij ook heeft, en hoeveel twijfels hem ook tergen, dat God hem/haar altijd liefheeft!
Maar: als we bevindelijk preken moeten we op 2 dingen heel erg letten:
1. Dat we onderscheid maken tussen
...a. Onbekeerden
...b. Bekommerden gelovigen
...c. Verzekerde gelovigen
Als we dat niet doen kweken we lijdzaamheid.
2. De uitverkiezing als bevindelijk leerstuk stellen ná de gave van het geloof. Het bevindelijk leren kennen van het leerstuk van de uitverkiezing komt bij de bewustwording van het kindschap. Een bekommerde durft niet te geloven dat God zo'n zondaar als hem/haar heeft uitverkoren. Een onbekeerde heeft niets aan de uitverkiezing dan alleen dat er nog hoop is! De uitverkiezing moet een leerstuk van troost zijn, geen leerstuk wat geloven 'moeilijk maakt'.
Maar: als we bevindelijk preken moeten we op 2 dingen heel erg letten:
1. Dat we onderscheid maken tussen
...a. Onbekeerden
...b. Bekommerden gelovigen
...c. Verzekerde gelovigen
Als we dat niet doen kweken we lijdzaamheid.
2. De uitverkiezing als bevindelijk leerstuk stellen ná de gave van het geloof. Het bevindelijk leren kennen van het leerstuk van de uitverkiezing komt bij de bewustwording van het kindschap. Een bekommerde durft niet te geloven dat God zo'n zondaar als hem/haar heeft uitverkoren. Een onbekeerde heeft niets aan de uitverkiezing dan alleen dat er nog hoop is! De uitverkiezing moet een leerstuk van troost zijn, geen leerstuk wat geloven 'moeilijk maakt'.
De troost der verkiezing is 2erlij:Oorspronkelijk gepost door Andre
Daarom wordt er toch gesproken over "Troost der verkiezing".
1. Een kind van God, hoe zwak zijn geloof ook is, weet dat hij door de uitverkiezing nooit kan uit de genade kan vallen. Hoe groot en zwaar hij ook zondigd, hij blijft altijd Gods kind, hij mag altijd terugkomen om vergeving. Ja, sterker nog: God zelf verzekerd in de uitverkiezing dat Hij Zijn kinderen terug zal halen mogen zij zich komen te misgaan
2. Alleen omdat God mensen van eeuwigheid heeft uitverkoren stuurde Hij Zijn Zoon om voor ons te lijden en te sterven. Alleen omdat God mensen uitverkoos werkt de Heilige Geest levendmakend in harten van zondaren. Mensen worden zalig omdat God het wil, niet omdat ze zelf zo goed zijn.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoi,
De discussie over de 'bevinding in de preek' kan wel gevoerd worden, maar ik wil toch nog wel even wat gedachten neer zetten over het onderwerp.
Ten eerste ben ik er vast van overtuigd dat de gedachte dat de rechtvaardiging van eeuwigheid gevolgen heeft voor de prediking! Het woord rechtvaardigen is juridisch van aard en betekent dus 'vrijspreken'.
We kunnen ons wél afvragen of de stelling een gevolg is van ons theologisch denken of andersom. Dat vind ik niet zo belangrijk, wel dat bij ongeschoolde predikanten juist het gevaar heel groot aanwezig is dat men bepaalde uitspraken in de prediking doet die zodanig zijn dat men niet meer van een prediking kan spreken zoals Paulus dat doet. Je houdt dan hooguit een 'zedelijke aanrading' over. Dat laatste is verwoestend voor het geestelijk gehalte van de gemeente. Men komt dan met allerlei argumenten als 'er blijft geen mens achter hóór'. Dat zal waar zijn en ook kan de Heere zeker met een kromme stok ook slaan, maar we moeten maar niet teveel zegen verwachten van een kromme stok. De prediking is en blijft het middel tot het heil. Voor wie? Voor een goddeloze. Als we zo de prediking zien dan blijft de prediking niet steken in allerlei zoetsappige opmerkingen als 'mocht het nog eens gebeuren' of 'volk je komt het nog aan de weet' etc. In de prediking vindt er geen ontmoeting plaats tussen Gods volk [!] en een Drie-Enig God, maar tussen een goddeloze en een barmhartig God in Christus Jezus!
Tot slot over de eeuwigheid en de uitdrukking 'liefgehad van eeuwigheid'. We moeten met dit niet poneren dat de eeuwigheid vóór de tijd bestond als tijdseenheid, maar eerbiedig zwijgen over dit nooit door ons hier te doorgronden mysterie.
Groeten,
De discussie over de 'bevinding in de preek' kan wel gevoerd worden, maar ik wil toch nog wel even wat gedachten neer zetten over het onderwerp.
Ten eerste ben ik er vast van overtuigd dat de gedachte dat de rechtvaardiging van eeuwigheid gevolgen heeft voor de prediking! Het woord rechtvaardigen is juridisch van aard en betekent dus 'vrijspreken'.
We kunnen ons wél afvragen of de stelling een gevolg is van ons theologisch denken of andersom. Dat vind ik niet zo belangrijk, wel dat bij ongeschoolde predikanten juist het gevaar heel groot aanwezig is dat men bepaalde uitspraken in de prediking doet die zodanig zijn dat men niet meer van een prediking kan spreken zoals Paulus dat doet. Je houdt dan hooguit een 'zedelijke aanrading' over. Dat laatste is verwoestend voor het geestelijk gehalte van de gemeente. Men komt dan met allerlei argumenten als 'er blijft geen mens achter hóór'. Dat zal waar zijn en ook kan de Heere zeker met een kromme stok ook slaan, maar we moeten maar niet teveel zegen verwachten van een kromme stok. De prediking is en blijft het middel tot het heil. Voor wie? Voor een goddeloze. Als we zo de prediking zien dan blijft de prediking niet steken in allerlei zoetsappige opmerkingen als 'mocht het nog eens gebeuren' of 'volk je komt het nog aan de weet' etc. In de prediking vindt er geen ontmoeting plaats tussen Gods volk [!] en een Drie-Enig God, maar tussen een goddeloze en een barmhartig God in Christus Jezus!
Tot slot over de eeuwigheid en de uitdrukking 'liefgehad van eeuwigheid'. We moeten met dit niet poneren dat de eeuwigheid vóór de tijd bestond als tijdseenheid, maar eerbiedig zwijgen over dit nooit door ons hier te doorgronden mysterie.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Waarom geen onderscheid maken tussen de rechtvaardigmaking en de toepassing ervan? Dit lijkt me een heel logisch onderscheid.Ten eerste ben ik er vast van overtuigd dat de gedachte dat de rechtvaardiging van eeuwigheid gevolgen heeft voor de prediking! Het woord rechtvaardigen is juridisch van aard en betekent dus 'vrijspreken'.
Ik denk weer even aan één van de belangrijkste uitspraken die de hoogste raad van de USA ooit heeft uitgesproken. Een man zat in zijn cel te wachten op de doodstraf toen hij te horen kreeg dat de president besloten had hem pardon te schenken.
Op dat moment was er een aparte situatie:
1. De president, die toch bóven de wet staat, had de man vrijgesproken
2. De gevangene zat nog steeds in de gevangenis, en zijn executie stond nog steeds op de planning
Waarom: well, de man weigerde het pardon. De hoge raad besloot uiteindelijk dat the value of a pardon depends on its acceptance.
Een uitverkorene die nog onbekeerd voortleeft weigerd dag aan dag het pardon wat hem door God word aangereikt, en blijft daarom onder het oordeel van de wet. Echter, zodra hij in het geloof Christus aanneemt, accepteerd hij daarin het pardon, en is daarom vrij van de wet.
In het verlengde van dit voorbeeld is de prediking niets anders dan het vertellen dat er een pardon beschikbaar is, en dat een ieder die van dat Middel gebruikt maakt vrij is van de vloek van de wet.
Uiteraard moeten we oppassen dat we niet:
1. Geloven in de Middelaar alleen maar om onder de straf uit te komen
2. We geen kracht leggen in de mens om Christus aan te nemen
Het waarom is: ik wil een theologisch model waarin Gods liefde tot een zondaar verklaard (ook al geloofd hij niet) word zónder dat de prediking daardoor verzand in een mocht het je maar ten deel vallen. Een model waar God een mens niet liefheeft vóórdat hij zich bekeerd levert voor mij onomkombare (theologische/filosofische) problemen op.Ik begrijp overigens niet waarom je rechtvaardigmaking wilt scheiden in feit en toepassing. Kun je dat uitleggen?
Dat is ook precies waarom ik onderaan zet dat we op moeten passen. Een voorbeeld is nooit volledig, zeker dit voorbeeld. Ik wou er alleen mee aangeven hoe het kan dat er vanuit God (de president) liefde is tot een zondaar (de gevangene) terwijl de laatste nog steeds onder de wet is.Het is m.i meer dan alleen vertellen dat er een pardon is. Paulus zegt: wij bidden u, ....van Christus'wege......
Jezus zegt: Wie in mij gelooft, die heeft het eeuwige leven. Dat is oneindig veel meer dan alleen pardon.
Verder laat dit voorbeeld onbelicht dat het Woord een kracht Gods is tot zaligheid. Gods geest is in het Woord, en die maakt dat wij accepteren en aannemen door het geloof.
Maar ik zal proberen mn model wat duidelijker te omschrijven (het is slechts een probeersel om de omvrangrijke leer uit de Schrift te vatten, en kan dus ook erg de plank misslaan):
1. Filosofisch gezien is de verzoening aangebracht voor al Gods kinderen op het moment dat God besloot hen uit te verkiezen. Alles wat bestaat in de gedachten van God is werkelijkheid, de verwezelijking ervan in de tijd voegt niets toe aan die werkelijkheid maar is slechts een logisch gevolg daarvan.
2. Theologisch gezien is de verzoening aangebracht op het moment dat Christus uitriep: het is volbracht! Op dat moment was de schuld die de uitverkorenen open hadden staan bij God betaald.
3. Omdat God een rechtvaardig God is kán Hij Zijn volk niet meer aanzien in hun zonden als deze verzoend zijn. Wél kan Hij Zijn ongenoegen laten blijken over hun dadelijke zonden en met nm. over de zonde van het ongeloof
4. Slechts door de toepassing van de verdiende weldaden krijgen de uitverkorenen déél aan die verdienste. Zonder die toepassing (geloof) blijft hij in de staat waarin hij geboren is, nl. verstoten van de gemeenschap met God. De schuld is betaald, wat nog nodig is dat de mens uit zijn gevangenis word gehaald.
Samengevat kan je zeggen: De schuld is verzoent op het moment dat Christus stierf, door het geloof krijgt de zondaar deel aan die verzoening.
Ik wil nogmaals zeker stellen:
1. De mens opgeroepen moet worden tot geloof
2. Dat een mens van nature niet kán geloven, maar hij een bekering van Godswege nodig heeft
3. Dat het wezen van het geloof bestaat uit het vertrouwen in Christus als Persoon. Een persoonlijke band. Geloof dus in Christus, en niet in de weldaden door Hem aangebracht
[Aangepast op 24/5/04 door memento]
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik denk dat we er niet omheen kunnen om dat te doen, willen we wat zinnigs kunnen zeggen over de uitverkiezing. Ik ben bang dat we anders uitkomen op een mening die gegrond is op een geselecteerd aantal bijbelteksten, en niet op de breedte van de Schrift, simpelweg omdat wat de Schrift zegt over de uitverkiezing en menselijke verantwoordelijkheid tegenstrijdig lijkt. Waar ik altijd heel bang voor ben is de extremen die ik om me heen zie:Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Passeren we hiermee toch geen grens Memento.
Willen we zo niet twee dingen [tijd en eeuwigheid] in passen in ons denkschema.
Groeten,
1. De oproep tot geloof verdwijnt, en word een 'afwachten' (ook al word dat afwachten vaak verwachten genoemt)
2. De oproep tot geloof overheerst de prediking, waardoor genade geen vrije gave meer is, maar iets waar de mens voor kiest.
Ik denk dat als we tussen die extremen inzitten we het meest voldoen aan wat de bijbel bedoelt. Hóe we dat onderbouwen is een andere zaak
-
Orckie
Liefgehad van eeuwigheid
Ds. William Huntington (1745-1813) zegt het volgende, als hij het heeft over Gods liefde tot de uitverkorenen:
“In deze grote diepten van eeuwige liefde kunnen we geen grond vinden. Net als de duif moeten we een plaats vinden op de Ark des Verbonds en dan pas kunnen we om ons heen kijkenâ€
Ds. William Huntington (1745-1813) zegt het volgende, als hij het heeft over Gods liefde tot de uitverkorenen:
“In deze grote diepten van eeuwige liefde kunnen we geen grond vinden. Net als de duif moeten we een plaats vinden op de Ark des Verbonds en dan pas kunnen we om ons heen kijkenâ€