Jongere schreef:caprice schreef:Je mag een voorbeeld te geven van zo'n Psalm, maar laten we in het achterhoofd houden dat het beter is niet wijzer te willen zijn dan God.
Laten we psalm 150 nemen:
Hallelujah! Looft God in Zijn heiligdom; looft Hem in het uitspansel Zijner sterkte!
Looft Hem vanwege Zijn mogendheden; looft Hem naar de menigvuldigheid Zijner grootheid!
Looft Hem met geklank der bazuin; looft Hem met de luit en met de harp!
Looft Hem met de trommel en fluit; looft Hem met snarenspel en orgel!
Looft Hem met hel klinkende cimbalen; looft Hem met cimbalen van vreugdegeluid!
Alles, wat adem heeft, love den HEERE! Hallelujah!
Ik lees hier wel veel van loven en prijzen, maar niets over een weg van recht. Er staan veel waarheden in, maar er staan er ook veel niet in.
Het klopt dat hier geen hele dogmatiek in staat. Het is juist de verscheidenheid in de Psalmen, die de verschillende legeringen van Gods kinderen zo volmaakt verwoordt, en dat het inderdaad een lied op zijn tijd is. Het opschrift van deze Psalm luidt:
Een vermaning om Gods heiligheid, macht en goedertierenheid te loven met allerlei muziekinstrumenten, en ook met de stem.
Om hier enig onderwijs in te ontvangen is het ook goed om de kanttekeningen er op na te slaan. We kunnen wel stellen dat in het Psalmboek als geheel al de legeringen van Gods kinderen terug te vinden zijn. Dat kan ik van de meeste gezangenbundels lang niet zeggen. Dat hoeft ook niet. Ze mogen een handreiking zijn tot de Christen, maar dan graag wel gebaseerd op Gods Woord. Een betrouwbare zangbundel is bijvoorbeeld 'Sions zalen', waar een aantal (evenwichtige) liederen van onze oudvaders in staan.
Jongere schreef:Wil ik met die constatering wijzer zijn dan God?
Welnee. Het enige wat ik constateer is dat dit een lied op zijn tijd is. Zoals ook psalm 88 een lied op zijn tijd is.
Of je wijzer wilt zijn dan God hoop ik inderdaad niet. Het kan natuurlijk. Zelf heb ik er vaak genoeg last van, maar ik probeerde er op te wijzen dat je van goede huize moet komen om een menselijk gezang gelijk te waarderen met de door Gods Geest geïnspireerde Psalmen.
Jongere schreef:Ik denk dat Prediker hierin wel een wijs woord spreekt met het 'Wees niet al te rechtvaardig'. Er zijn ook heel wat andere gezangen die weer andere dingen bezingen.
Niet dat ik nu zo´n fan ben van dit lied overigens. Maar ik houd ook niet zo van de overdreven rechtzinnige meetlat die langs alle gezangen ligt. Je mag best kritisch zijn, maar dat je 'iets mist' is natuurlijk vaagheid ten top. Dan mis ik in alles iets, waarin niet voor 100% alle waarheden worden verteld die we kennen.
Maar dan houd je geen lied meer over - alleen nog maar dogmatiek.
De Prediker spreekt hier alleen maar wijsheid. Dat mogen we ook wel ter harte nemen. Niet alleen wat in Prediker 7 vers 16 zelf staat, maar ook wat de kanttekeningen betreft. Wat ik echter heb weergegeven, is het antwoord op de vraag van refo of ik nog meer bezwaren had tegen dit gezang. Niet alleen dat ik zeg 'iets' te missen, maar ook concreet 6 punten weergeef. Dat is m.i. niet vaag.
Het gaat er mij niet om dat er andere gezangen zijn die andere dingen bezingen, maar dat dit gezang bepaalde zaken bezingt die niet gefundeerd zijn op Gods Woord.
Daar ligt mijn bezwaar, en dat redeneer je weg.
Beter is het met de dichter voortdurend te zingen: 'maak in Uw Woord mijn gang en treden vast'.
Ds. Ledeboer wierp niet voor niets de gezangenbundel van de kansel om deze in de tuin te begraven, maar dit handelen stond geheel in lijn met zijn gedicht waarin hij zegt: 'Wij strijden voor de Dordtse leer, omdat zij is van God de Heer'.'
Het is een teken aan de wand als wij in onze dagen deze bundels weer door de achterdeur proberen binnen te smokkelen in de kerk onder verschillende drogredenen, en ze zelfs onder verantwoordelijkheid van de synode actief gaan uitgeven. De grens van wat men 'vindt kunnen' zal alleen maar verschuiven.
Jongere schreef:Gelukkig wisten zelfs de psalmdichters dat zingen iets anders is. En mogen wij ons soms herkennen in hun schijnbaar eenzijdige roep van verlatenheid als in psalm 88. Of op andere momenten misschien wel in de vreugde van psalm 150. Hoe heerlijk is het als de evenwichtigheid plaats maakt voor oprechte lofprijzing.
Gelukkig wisten de Psalmdichters dat inderdaad, door Gods Geest geleid. We zien de onderscheiden gangen en legeringen van 's HEEREN gunstgenoten.
Ook oprechte lofprijzing is overigens evenwichtig, want die heeft zowel een fundament, als een achtergrond, en wel de zwarte achtergrond van de zondaar.
Gian schreef:caprice schreef:
3. Zo liefhad Hij zondaars, dat Hij voor hen stierf.
Hij had de zondaars niet lief, maar 's Vaders deugden.
Wat een verschrikkelijke uitspraak. Wat jammer Caprice dat je Zijn liefde blijkbaar nooit ervaren hebt, maar dat je je eigen zaligheid laat liggen door je te conformeren aan bizarre leerstellingen.
Of je verloren gaat is dan niet van belang. Als men Gods 'deugden' maar lief hebt. Als je de heilsleer helemaal laat beheersen door de uitverkiezing mis je alle zicht op Gods plan met deze schepping. Dan mis je alles Caprice.
Behalve het persoonlijke oordeel wat hier gegeven wordt, sla je de plank volledig mis. Want wie Jezus heeft, die heeft alles. En de zondaar komt daar alleen maar aan in een vleeskruisigende maar Godeverheerlijkende weg, waar werkelijk God alleen maar de eer zal krijgen.
Gian schreef:Dan kan je er maar beter een feestje van maken hier, het lot is immers beslist.
Als je er zo in staat weet je niet wat ware zielenood is. Je bent dan ook niet de eerste die het beweert. Ds. Joh. van der Kemp, en laat ik dit bericht daar maar mee beluiten, schreef bijna 300 jaar geleden in 1717 al in zijn catechismusverklaring, zondag 10:
Komt men tot achterdocht over zaligheid en verdoemenis, omdat men aan den ernst niet wil, zo denkt men, ben ik uitverkoren, zo zal ik wel zalig worden, en ben ik verworpen, zo zal ik toch verdoemd worden. Wat kan mij al de moeite om zalig te worden dan baten? Alsof God Zijne gunstige Voorzienigheid wilde bewijzen aan die Zijne instellingen versmaden.