Binnen de CGK is het trouwens mogelijk dat de rouwsamenkomst een dienst is. De KO is hierin gewijzigd.

Art. 65. Wanneer een kerkenraad vanwege het overlijden van
een lid van de gemeente een dienst belegt, zal hij er op
toezien dat in deze dienst niet de overledene maar de
bediening van het Woord cen traal staat.

De kerkenraden worden opgewekt de leden der gemeente in prediking
en pastoraat aan te sporen blijvend te kiezen voor het begraven
als die vorm van lijkbezorging, die in overeenstemming is met
de aanwijzingen die de Heilige Schrift hieromtrent bevat. (1983)

Zeer onlangs een kerkdienst meegemaakt waarna een 96jarige werd begraven.
Het was eigenlijk geen rouwdienst maar een DANKdienst voor het leven wat hij geleid en welk
werk hij gedaan had.
De organist speelde `Dank sei Dir, Herr.`En er werden blijde psalmen en gezangen gezongen.
Maar voor zoiets behoef je natuurlijk geen 96 jaar te worden, jonge mensen die eveneens een
respectvol leven hebben geleid en op de Heer vertrouwen in dit leven kunnen ook zo begraven
worden.
En de kist: stond voor in de kerk als gedachtenis.

Cees schreef:In een kerkdienst kan alleen de Zegen worden opgelegd door een daartoe aangestelde predikant.

Misschien een gekke vraag, maar waar staat dit in de bijbel? Idem de positie van de kist: de bijbel zwijgt erover, dus laten we elkaar toch vooral vrijlaten i.p.v. allemaal menselijke regels en richtlijnen te formuleren.

rekcor schreef:

Cees schreef:In een kerkdienst kan alleen de Zegen worden opgelegd door een daartoe aangestelde predikant.

Misschien een gekke vraag, maar waar staat dit in de bijbel? Idem de positie van de kist: de bijbel zwijgt erover, dus laten we elkaar toch vooral vrijlaten i.p.v. allemaal menselijke regels en richtlijnen te formuleren.

Ik vind het wel een goeie vraag, eigenlijk.
Ik denk dat het zo gekomen is, omdat er volgens de traditie gedacht wordt dat een kerk ''het huis van God'' is.

rekcor schreef:

Cees schreef:In een kerkdienst kan alleen de Zegen worden opgelegd door een daartoe aangestelde predikant.

Misschien een gekke vraag, maar waar staat dit in de bijbel?

Eigenlijk overal waar het gaat over de ambtelijke bediening. De zegen kan alleen maar uitgesproken worden door mensen die daar van Godswege en de gemeente toe geroepen zijn. Anders heeft het geen inhoud.

Tiberius schreef:

rekcor schreef:

Cees schreef:In een kerkdienst kan alleen de Zegen worden opgelegd door een daartoe aangestelde predikant.

Misschien een gekke vraag, maar waar staat dit in de bijbel?

Eigenlijk overal waar het gaat over de ambtelijke bediening. De zegen kan alleen maar uitgesproken worden door mensen die daar van Godswege en de gemeente toe geroepen zijn. Anders heeft het geen inhoud.

Maar ik denk dat bijbels gezien de ouderlingen ook de zegen kunnen uitspreken; het bevreemd me een beetje dat, bij leesdiensten, de ouderlingen slechts een gebed uitspreken en niet de zegen meegeven.

freek schreef:

Tiberius schreef:

rekcor schreef:

Cees schreef:In een kerkdienst kan alleen de Zegen worden opgelegd door een daartoe aangestelde predikant.

Misschien een gekke vraag, maar waar staat dit in de bijbel?

Eigenlijk overal waar het gaat over de ambtelijke bediening. De zegen kan alleen maar uitgesproken worden door mensen die daar van Godswege en de gemeente toe geroepen zijn. Anders heeft het geen inhoud.

Maar ik denk dat bijbels gezien de ouderlingen ook de zegen kunnen uitspreken; het bevreemd me een beetje dat, bij leesdiensten, de ouderlingen slechts een gebed uitspreken en niet de zegen meegeven.

Bovendien werden kinderen in Israël wekelijks door vader of moeder gezegend...

freek schreef:Maar ik denk dat bijbels gezien de ouderlingen ook de zegen kunnen uitspreken; het bevreemd me een beetje dat, bij leesdiensten, de ouderlingen slechts een gebed uitspreken en niet de zegen meegeven.

In de Bijbel zijn er 2 soorten ouderlingen: zij die arbeiden in het Woord en de leer en zij die dat niet doen.
De eerste zijn de huidige predikanten, dienaars des Woords; de tweede de ouderlingen, opzieners op de gemeente.

Elk element in de liturgie in de eredienst is in navolging van Calvijn één van beide:
1. spreken van (of namens) God tot de gemeente, bijvoorbeeld de Woordverkondiging
2. spreken van de gemeente tot God, bijvoorbeeld bidden, zingen, etc.
(Daar zijn overigens ook Latijnse woorden voor, maar die ben ik even kwijt).

De predikanten, als dienaar des Woord, zijn geroepen en gezonden om Gods Woord te spreken. Zij doen dus alles wat onder 1 valt. Ook het opleggen van de zegen in Gods naam valt daar onder: een spreken namens God.
Ouderlingen of anderen kunnen dat niet ambtelijk doen. Soms hoor je wel eens, dat zij uitspreken "De Heere zegene ons en behoede ons ...".

MarthaMartha schreef:Bovendien werden kinderen in Israël wekelijks door vader of moeder gezegend...

Dat zou nog steeds wel kunnen, omdat met name vader (maar ook de moeder) in zekere zin ambtsdrager is binnen het gezin. Geroepen om namens God te spreken en te handelen in het gezin. Vergelijkbaar met de positie van predikant in de christelijke gemeente.
Opvoeden is gewichtig werk.

Tiberius schreef:

MarthaMartha schreef:Bovendien werden kinderen in Israël wekelijks door vader of moeder gezegend...

Dat zou nog steeds wel kunnen, omdat met name vader (maar ook de moeder) in zekere zin ambtsdrager is binnen het gezin. Geroepen om namens God te spreken en te handelen in het gezin. Vergelijkbaar met de positie van predikant in de christelijke gemeente.
Opvoeden is gewichtig werk.

Soms zou ik willen dat meer mensen er zo over dachten...

JolandaOudshoorn schreef:

Tiberius schreef:

MarthaMartha schreef:Bovendien werden kinderen in Israël wekelijks door vader of moeder gezegend...

Dat zou nog steeds wel kunnen, omdat met name vader (maar ook de moeder) in zekere zin ambtsdrager is binnen het gezin. Geroepen om namens God te spreken en te handelen in het gezin. Vergelijkbaar met de positie van predikant in de christelijke gemeente.
Opvoeden is gewichtig werk.

Soms zou ik willen dat meer mensen er zo over dachten...

!!!!!

Bovendien werden kinderen in Israël wekelijks door vader of moeder gezegend...[/quote]


Ik zegen mijn kinderen elke dag!

Ik was onlangs bij een rouwdienst en er stond geen kist voorin de kerk, naar de gewoonte daar.
Ik vond het toch een gemis. Want de kist komt "ergens" vandaan.
Twee dagen later bezocht ik een rouwdienst in een aula, iedereen gaat staan, de kist komt binnen, wordt vóórin gezet en er is meteen een bepaald "beslag".
Ook laat niet iedereen de kist bedekken met een zwart kleed. Heeft dat nog een speciale functie? Ik heb daar eerder nog niet zo bij stilgestaan.

MarthaMartha schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

Tiberius schreef:

MarthaMartha schreef:Bovendien werden kinderen in Israël wekelijks door vader of moeder gezegend...

Dat zou nog steeds wel kunnen, omdat met name vader (maar ook de moeder) in zekere zin ambtsdrager is binnen het gezin. Geroepen om namens God te spreken en te handelen in het gezin. Vergelijkbaar met de positie van predikant in de christelijke gemeente.
Opvoeden is gewichtig werk.

Soms zou ik willen dat meer mensen er zo over dachten...

!!!!!

idd, daarom bidden we ook: "Uw Koninkrijk kome"

Mijn ouders zijn niet vanuit de kerk begraven maar vanuit de aula.
Met de kist voorin en een meditatie door de predikant.
Mijn ouders zelf zijn niet aangesproken, dat was helemaal geen punt van discussue.
Wel de kist laten zakken, ook dat vind ik erbij horen.