Refojongere, ik heb heel veel mensen gezien in spijkerbroek op een bruiloft. Op onze bruiloft ook.
Maar zelfs al...... het avondmaal is geen bruiloft en heeft te maken met ons zieleheil, en niet met onze uiterlijkheid.
Als ik aan het avondmaal ga (in pak dus) ben ik geneigd bezig te zijn met de vraag of m'n stropdas goed zit en m'n knoopjes goed zitten dichtgeknoopt.
* Als ik zou solliciteren voor een baan zou ik niet in een spijkerbroek gaan: dat ziet er slordig uit.
En waarom: omdat je een goede indruk wilt maken op je evt. nieuwe werkgever.
Op wie wil je bij het avondmaal een goede indruk maken?
* Ouderlingen lopen ook niet in spijkerbroek
Idd ook te vreemd voor woorden dat ouderlingen in zwart pak moeten.
* In heel het gereformeerd kerkelijk leven is een spijkerbroek nog steeds not done omdat het gewoon vrije tijdskleding is
Dat is geen argument, dat is het onderwerp van deze discussie.
Je zegt eigenlijk: "Ik vind dat ik een ijsje mag eten omdat ik vind dat ik een ijsje mag eten."
Reeds in het OT zie je dat priesters zeer nauw moesten letten op hun kleding.
De kleding van de priesters wees ergens naar vooruit. Zoals alle ceremonies in het OT ergens naar vooruit wijzen.
Wij hoeven het niet meer met de ceremonies en de symboliek te doen.
En trouwens, de Bijbel is heel expliciet als het gaat om kledingvoorschriften, zoals jij al zegt. Als deze dus ook voor het avondmaal zouden gelden, waarom geeft de Bijbel deze dan niet?
Paulus gaat in de korinthe brief heel diep in op de miststanden bij het avondmaal.
Maar niets over de kleding. Helemaal niets.
Ook in het NT wordt meermalen gewezen op het belang van eerbare kleding.
Eerbaar heeft niets met kleur of stof-type te maken. Eerbaar heeft te maken met wat het toont en wat het verbergd. Kortom, ik zou er problemen mee hebben als iemand naar het avondmaal gaat met spagettiebandjes (vrouwen) of in een zwemslip (mannen)
Om't maar ff extreem te zeggen. (ik weet het, daar zijn we het eens ;-))
Dan moet je dat dus niet afdoen met uiterlijkheden, menselijke regels.
Als ze niet in de Bijbel staan zijn het menselijke regels.
Ik weet niet hoe jij het Avondmaal ervaart, maar in elk geval niet iets waar je zomaar even aan deelneemt lijkt me.
Ik ervaar het avondmaal als de verlossing van mijn zonden. Ik ben daar zeker veel mee bezig (al is het eigenlijk niet iets dat zich rond het avondmaal centreerd, het avondmaal is meer een uitingsvorm)
Dit is een onderwerp dat diep in mijn hart speelt. Niet iets dat oppervlakkig mijn kledingkeuze moet bepalen. DAt moet het dus wel omdat heel veel christenen denken dat een duur pak van 400 euro geschikt is en een mooie broek van 50 euro niet.
Je moet in sommige kerken rijk zijn om aan het avondmaal te gaan. Ik ben benieuwd wat Paulus daarvan te zeggen zou hebben.
Of heb je nooit zoiets van: "Wie ben ik dat ik daaraan mag gaan, wat een wonder dat de Heere een ieder die in Hem gelooft roept!"
In mijn eigen woorden, jazeker.
Ik snap dan ook niet dat jij dit wonder wel erkent, maar zo'n beetje laat verdringen door al dat uiterlijk vertoon.
Een zwarte bruidsjurk was n paar honderd jaar geleden heel gewoon hoor, zowel voor protestanten als voor katholieken.
Als dat symbolisch is is dat toch heel vreemd!
Als zwart een mooie feestelijke kleur gevonden wordt is dat iets heel anders.