Wist je dat...

[Desiree]

@ Desiree wij hebben geen huishoudelijke hulp. Elke keer denk ik dat ik daar eens achter aan moet gaan. Vooral afgelopen zaterdag. De dag begon om 5.30 uur en eindigde om 21.30 uur . Ik wilde/ moest in 1 dag het huis door, alle bedden verschonen en groot deel vd tassen pakken. Het is gelukt, maar had de zondag als rustdag echt nodig.
Ik ga nu wel echt op zoek. Vanaf september ga ik
namelijk meer uren werken.

Ik ook niet.. ik snap het helemaal.. Fijne vakantie!

[Mara]

Wist je dat de standaard vraag bijna altijd “wil je koffie of thee” is?
In vrijwel alle gevallen is mijn antwoord dan een wedervraag of water ook mag. Regelmatig is er dan een verbazende reactie die in te delen is in de volgende categorieën:
- De prijs van water (“Zo, jij bent goedkoop”)
- Lijnen (“Water? Ben je weer aan de lijn?)
- Aanbod van ander drinken (“Je mag ook ...” òf “Wil je echt niet...”)

Als fanatieke waterdrinker ben ik dergelijke reacties ook weleens beu en neem ik dus als een soort morele verplichting koffie. Ongeveer 1 keer per maand.

Wat jij hebt met de koffie, heb ik met iets erbij.
- Nee ik hoef echt niet (Lust je deze niet?)
- Nee ik heb net gegeten (zo'n klein soesje kan er toch wel bij?)
- Nee dank je wel (jij hoeft toch niet te lijnen?)
- Ik mag geen gevulde koek, ben allergisch voor amandel (o maar dan haal je de amandel er toch af?)

In Nederland moet je kennelijk bij elk kopje koffie iets zoets erbij eten.

In de voor- en achtertuin meerdere waterbakken. Hoog en laag. Toch bijna geen vogels. In de achtertuin snap ik dat wel, omdat de katten daar de hele dag in de schaduw liggen.
Ik heb zelfs een waterbak in het plantsoen voor de deur gezet, voor vogels en egels en insecten.

Ik heb ook waterbakken staan, want de katjes zijn soms te lui om naar binnen te komen om even iets te drinken, maar ververs het wel om de dag, want anders wordt het een paradijs voor muggen.

[Wandelende]

Wist je dat de standaard vraag bijna altijd “wil je koffie of thee” is?
In vrijwel alle gevallen is mijn antwoord dan een wedervraag of water ook mag. Regelmatig is er dan een verbazende reactie die in te delen is in de volgende categorieën:
- De prijs van water (“Zo, jij bent goedkoop”)
- Lijnen (“Water? Ben je weer aan de lijn?)
- Aanbod van ander drinken (“Je mag ook ...” òf “Wil je echt niet...”)

Als fanatieke waterdrinker ben ik dergelijke reacties ook weleens beu en neem ik dus als een soort morele verplichting koffie. Ongeveer 1 keer per maand.

Wat jij hebt met de koffie, heb ik met iets erbij.
- Nee ik hoef echt niet (Lust je deze niet?)
- Nee ik heb net gegeten (zo'n klein soesje kan er toch wel bij?)
- Nee dank je wel (jij hoeft toch niet te lijnen?)
- Ik mag geen gevulde koek, ben allergisch voor amandel (o maar dan haal je de amandel er toch af?)

In Nederland moet je kennelijk bij elk kopje koffie iets zoets erbij eten.

Voor mij geldt dat ik eigenlijk alleen in reformatorisch Nederland dit gevoel heb.
Wanneer ik bij mensen ga drinken die niet als zodanig aangemerkt worden, dan wordt het antwoord op de vraag gewoon uitgevoerd zonder aanvullende opmerking.

[Herman]

Wist je dat de standaard vraag bijna altijd “wil je koffie of thee” is?
In vrijwel alle gevallen is mijn antwoord dan een wedervraag of water ook mag. Regelmatig is er dan een verbazende reactie die in te delen is in de volgende categorieën:
- De prijs van water (“Zo, jij bent goedkoop”)
- Lijnen (“Water? Ben je weer aan de lijn?)
- Aanbod van ander drinken (“Je mag ook ...” òf “Wil je echt niet...”)

Als fanatieke waterdrinker ben ik dergelijke reacties ook weleens beu en neem ik dus als een soort morele verplichting koffie. Ongeveer 1 keer per maand.

Wat jij hebt met de koffie, heb ik met iets erbij.
- Nee ik hoef echt niet (Lust je deze niet?)
- Nee ik heb net gegeten (zo'n klein soesje kan er toch wel bij?)
- Nee dank je wel (jij hoeft toch niet te lijnen?)
- Ik mag geen gevulde koek, ben allergisch voor amandel (o maar dan haal je de amandel er toch af?)

In Nederland moet je kennelijk bij elk kopje koffie iets zoets erbij eten.

Voor mij geldt dat ik eigenlijk alleen in reformatorisch Nederland dit gevoel heb.
Wanneer ik bij mensen drinken die niet als zodanig aangemerkt worden, dan wordt het antwoord op de vraag gewoon uitgevoerd zonder aanvullende opmerking.

Het is bijzonder onbeleefd om een stukje taart af te slaan. Ik voel me als gastheer altijd beledigd als de meest onzinnige smoezen voorbijkomen bij bedankjes.

[Dodo]

Toch heb ik wel het idee dat het aan het schuiven is. Als wij op een gezellige avond zijn, is het heel normaal dat de helft van de mensen geen fris of alcohol drinkt, maar water. Daar wordt ook geen commentaar op gegeven.
Bij de koffie wordt ook steeds minder gegeten, en steeds minder gepresenteerd. Gebak zie ik niet vaak meer, grote koeken of kleine gebakjes, met een alternatief in de vorm van een brownie of een bonbon.
Dat mensen per se willen dat je iets bij de koffie neemt, komt voor. Maar dat is bij sommige mensen, niet alleen reformatorisch. En het is enorm irritant, zoals Mara al beschrijft. Je mag toch aannemen dat een volwassen vrouw weet of ze iets bij de koffie wil of niet.

[Dodo]

Het is bijzonder onbeleefd om een stukje taart af te slaan. Ik voel me als gastheer altijd beledigd als de meest onzinnige smoezen voorbijkomen bij bedankjes.

Dat is helemaal niet onbeleefd. Een gast mag zelf weten wat hij eet of drinkt.
Ik geef ook nooit een reden als ik iets afsla. Nee dank je. Nee, echt niet. Nee, ik weet het zeker. Nee, heus niet, en komt X nog? (afleidingsmanoeuvre).

[Wandelende]

Het is bijzonder onbeleefd om een stukje taart af te slaan. Ik voel me als gastheer altijd beledigd als de meest onzinnige smoezen voorbijkomen bij bedankjes.

Jarenlang sloeg ik uit beleefdheid niks af. Toen hoorde ik met behoorlijke regelmaat: “Je bent aardig aan de maat...” of iets in die trant.
Dus als ik met mijn nee-antwoord een gastheer/-vrouw beledig, dan doe ik dat tegenwoordig met steeds meer gemak en soms met plezier. Want sinds steevast mijn antwoord “nee” is, hoor ik opmerkelijk weinig nog iets over mijn omvang of gewicht. Wellicht komt dat omdat in het nee-tijdperk mijn kledingwens 2 maten kleiner is geworden.

[Mara]

Voor mij geldt dat ik eigenlijk alleen in reformatorisch Nederland dit gevoel heb.
Wanneer ik bij mensen ga drinken die niet als zodanig aangemerkt worden, dan wordt het antwoord op de vraag gewoon uitgevoerd zonder aanvullende opmerking.

Nou nee, dit heeft met refo niet zozeer te maken.
We hadden een heerlijk diner op in een restaurant, we topten het af met een cappuccino, kregen we een bonbon en een amarettokoekje erbij.
Waarom??
De buurvrouw nodigde me heel lief uit voor een kopje koffie en gaf er ongevraagd een dikke plak koek, met boter besmeerd, bij.
Nee sorry, ik houd niet van kruidkoek.
Ik wil niemand voor het hoofd stoten, het is ontzettend lief bedoeld, maar ik ben geen koekjeseter en vanwege allergie moet ik altijd opletten voordat ik mn tanden er in zet.
Sommige mensen hebben geen idee dat je ook geen marsepein kunt eten als je een amandelallergie hebt.
En dat in die gevulde koek spijs zit, van.... gemalen amandel.

Gebak zie ik niet vaak meer, grote koeken of kleine gebakjes, met een alternatief in de vorm van een brownie of een bonbon.

Taart neem ik soms wel, dan vraag ik om een klein puntje.

[Herman]

Het is bijzonder onbeleefd om een stukje taart af te slaan. Ik voel me als gastheer altijd beledigd als de meest onzinnige smoezen voorbijkomen bij bedankjes.

Dat is helemaal niet onbeleefd. Een gast mag zelf weten wat hij eet of drinkt.
Ik geef ook nooit een reden als ik iets afsla. Nee dank je. Nee, echt niet. Nee, ik weet het zeker. Nee, heus niet, en komt X nog? (afleidingsmanoeuvre).

"Een gast mag zelf weten wat hij eet of drinkt". Dat is dus niet waar. Wat ik duidelijk probeer te maken, is dat je je gastheer of gastvrouw het recht ontneemt goed voor je te zorgen. En dat is onbeleefd.

[Dodo]

Het is bijzonder onbeleefd om een stukje taart af te slaan. Ik voel me als gastheer altijd beledigd als de meest onzinnige smoezen voorbijkomen bij bedankjes.

Dat is helemaal niet onbeleefd. Een gast mag zelf weten wat hij eet of drinkt.
Ik geef ook nooit een reden als ik iets afsla. Nee dank je. Nee, echt niet. Nee, ik weet het zeker. Nee, heus niet, en komt X nog? (afleidingsmanoeuvre).

"Een gast mag zelf weten wat hij eet of drinkt". Dat is dus niet waar. Wat ik duidelijk probeer te maken, is dat je je gastheer of gastvrouw het recht ontneemt goed voor je te zorgen. En dat is onbeleefd.

Nee, dat zie je toch echt niet goed. Een gastheer heeft de plicht om voor de gast te zorgen, maar de gast hoeft nooit iets te eten of te drinken waar hij geen zin of trek in heeft.

[Mara]

"Een gast mag zelf weten wat hij eet of drinkt". Dat is dus niet waar. Wat ik duidelijk probeer te maken, is dat je je gastheer of gastvrouw het recht ontneemt goed voor je te zorgen. En dat is onbeleefd.

Het is onbeleefd om een gast iets op te dringen.
Zet het neer en laat het aan de gast over om het wel of niet te pakken.
Ik vind die beschuiten met muisjes ook een verschrikking. (ik gooi w.s. nu een knuppel in een hoenderhok )
Wij hadden ze ook voor het kraambezoek, maar ik vroeg of de mensen het wilden.
En ongeveer de helft zei dus nee.

[GJdeBruijn]

Nee, dat zie je toch echt niet goed. Een gastheer heeft de plicht om voor de gast te zorgen, maar de gast hoeft nooit iets te eten of te drinken waar hij geen zin of trek in heeft.

Wel eens te gast geweest bij mensen waarvan de roots in het midden-oosten liggen? Daar is het hoogst onfatsoenlijk om aangeboden eten af te slaan. En dan niet 1 koekje bij de thee (met 1kg suiker per kopje ) maar een schaal vol en die moet leeg!
Ik denk dat het aan de cultuur ligt hoe hier mee om te gaan. Zal per familie wellicht kunnen verschillen.
Een gastheer heeft maar 1 plicht: rekening houden met zijn gasten. En andersom

[Herman]

Nee, dat zie je toch echt niet goed. Een gastheer heeft de plicht om voor de gast te zorgen, maar de gast hoeft nooit iets te eten of te drinken waar hij geen zin of trek in heeft.

Dat noem ik bot-hollands weigeren en dat is zéker onbeleefd.

In onze cultuur kom je er inderdaad mee weg ja, daar heb je gelijk in. In internationale context ligt dat al veel gevoeliger.

Vooral de reden: ik lust dat niet (onuitgesproken) is bijzonder onbeleefd. Alsof je gastvrouw er niet alles aan gedaan heeft om een heerlijke taart te bakken.

Vergelijk het ook met de etiquette in een sterrenrestaurant. Daar eet je niet a la carte, maar daar laat je het menu voorschrijven voor de chef. Een aanpassing van het menu vragen is gelijk aan motie van wantrouwen van de kwaliteiten van de kok (in zulke restaurants kunnen ze modder overigens nog op smaak brengen).

[AnJa]

Hier een verkwikkende regenbui viel... en ik de vogels weer hoor zingen

[Ditbenik]

Nee, dat zie je toch echt niet goed. Een gastheer heeft de plicht om voor de gast te zorgen, maar de gast hoeft nooit iets te eten of te drinken waar hij geen zin of trek in heeft.

Dat noem ik bot-hollands weigeren en dat is zéker onbeleefd.

In onze cultuur kom je er inderdaad mee weg ja, daar heb je gelijk in. In internationale context ligt dat al veel gevoeliger.

Vooral de reden: ik lust dat niet (onuitgesproken) is bijzonder onbeleefd. Alsof je gastvrouw er niet alles aan gedaan heeft om een heerlijke taart te bakken.

Vergelijk het ook met de etiquette in een sterrenrestaurant. Daar eet je niet a la carte, maar daar laat je het menu voorschrijven voor de chef. Een aanpassing van het menu vragen is gelijk aan motie van wantrouwen van de kwaliteiten van de kok (in zulke restaurants kunnen ze modder overigens nog op smaak brengen).

Je hebt gelijk Herman. Ga een tijdje naar het Zuiden van het land en je zult zien dat het daar inderdaad een belediging is om te weigeren. Mensen halen soms een gebakje in huis voor hun bezoek en nemen zelf niet. Om van de stukken vlaai maar te zwijgen. Een weigering valt echt verkeerd. Bij het tweede kopje gaat nog wel, maar bij het eerste kopje word je toch echt geacht dat grote stuk op te eten.