Gelezen, gedacht, gehoord...

[Jantje]

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/709 ... nadeleven/

Bovenstaand antwoord vertolkt mijn gedachten en mening over heel de standenleer.
Let op! -->
Niet verwarren met groeien in de genade.

Prima toch, zo zijn er diverse uitleggingen/beoordelingen van de standenleer. In alles zit iets moois. Ik veroordeel niks of niemand.

Heb je het wel gelezen?
Het antwoord stelt juist dat de standenleer niet Bijbels is!

Dat is niet helemaal waar. Er zijn kenmerken van ware christenen.
Matthéüs 7 vers 15 tot en met vers 23
Maar wacht u van de valse profeten, dewelke in schaapsklederen tot u komen, maar van binnen zijn zij grijpende wolven. Aan hun vruchten zult gij hen kennen. Leest men ook een druif van doornen, of vijgen van distelen? Alzo een iedere goede boom brengt voort goede vruchten, en een kwade boom brengt voort kwade vruchten. Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen, noch een kwade boom goede vruchten voortbrengen. Een iedere boom die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. Zo zult gij dan dezelve aan hun vruchten kennen. Niet een iegelijk die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is. Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij die de ongerechtigheid werkt.

We zullen onze doodstaat aan deze zijde van het graf moeten leren kennen, wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid. En als we de weg waarlangs God Zijn volk bekeert, gaan zien als een standenleer, zijn we levensgevaarlijk bezig.
Zondag 1, vraag 2
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?
Drie stukken.
Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn.
Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde.
En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

[AnJa]

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/709 ... nadeleven/

Bovenstaand antwoord vertolkt mijn gedachten en mening over heel de standenleer.
Let op! -->
Niet verwarren met groeien in de genade.

Prima toch, zo zijn er diverse uitleggingen/beoordelingen van de standenleer. In alles zit iets moois. Ik veroordeel niks of niemand.

Heb je het wel gelezen?
Het antwoord stelt juist dat de standenleer niet Bijbels is!

Dat is niet helemaal waar. Er zijn kenmerken van ware christenen.
Matthéüs 7 vers 15 tot en met vers 23
Maar wacht u van de valse profeten, dewelke in schaapsklederen tot u komen, maar van binnen zijn zij grijpende wolven. Aan hun vruchten zult gij hen kennen. Leest men ook een druif van doornen, of vijgen van distelen? Alzo een iedere goede boom brengt voort goede vruchten, en een kwade boom brengt voort kwade vruchten. Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen, noch een kwade boom goede vruchten voortbrengen. Een iedere boom die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. Zo zult gij dan dezelve aan hun vruchten kennen. Niet een iegelijk die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is. Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij die de ongerechtigheid werkt.

We zullen onze doodstaat aan deze zijde van het moeten kennen, wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid. En als we de weg waarlangs God Zijn volk bekeert, gaan zien als een standenleer, zijn we levensgevaarlijk bezig.
Zondag 1, vraag 2[
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?
Drie stukken.
Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn.
Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde.
En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Dit ontken ik toch ook niet?
De HC is het troostboek van de gelovigen!

En wat betreft het dikgedrukte:
Wie houdt er nu vast aan een standenleer?

[pierre27]

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/709 ... nadeleven/

Bovenstaand antwoord vertolkt mijn gedachten en mening over heel de standenleer.
Let op! -->
Niet verwarren met groeien in de genade.

Prima toch, zo zijn er diverse uitleggingen/beoordelingen van de standenleer. In alles zit iets moois. Ik veroordeel niks of niemand.

Heb je het wel gelezen?
Het antwoord stelt juist dat de standenleer niet Bijbels is!

Ja natuurlijk heb ik het gelezen, alleen zei ik al dat in alles iets moois zit. Ook in het artikel van Ds. Kuyt. Maar voor mij is ook zijn antwoord geen einde van alle tegenspraak. En dat het jouw gedachten en mening vertolkt, helemaal prima. Ik heb een iets andere beoordeling. Ik kies daarom ook om zondags onder een prediking te zitten waar elementen in kunnen zitten van de ''standenleer''.

[Ditbenik]

We zullen onze doodstaat aan deze zijde van het graf moeten leren kennen, wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid. En als we de weg waarlangs God Zijn volk bekeert, gaan zien als een standenleer, zijn we levensgevaarlijk bezig.

De Bijbel leert toch iets anders. Mijn behoud ligt niet in het kennen van mijn doodstaat, maar ligt in Christus. Alleen in Hem is het eeuwige leven. Ik begrijp wel wat je bedoeld, maar je formuleert het alsof je met het kennen van je doodstaat zalig wordt.

[Nasrani]

Natuurlijk zijn er kenmerken van een ware christen. Aan de vruchten kent men de boom. Lees ook Johannes 15.
Je wilt toch niet bestrijden dat in een weg van bekering en wedergeboorte de drie stukken ellende, verlossing en dankbaarheid gekend moeten worden (zie de eerste zondagsafdelingen van de Heidelbergse Catechismus), wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid?

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/221 ... -vlaswiek/

Zeg ik dan dat een ware christen geen kenmerken heeft?
Volgens mij verwar je een en ander op dit moment. Standenleer is iets anders dan de vruchten van een waar geloof.
Het enige wat ik 'bestrijd' is een schematische weg. Dat is niet bijbels. Ook zie ik om mij heen teveel dat mensen hier ontzettend mee in de knoei komen geestelijk. De leer in de kerk en de uitleg van ambtsdragers komt niet overeen met wat de bijbel zegt.

[AnJa]

Met alles respect, maar ik vind de standenleer maar een ingewikkeld systeem.

Je mag het altijd hebben over de ellendekennis (en daar stap ik echt niet overheen!!).
Maar als je door het geloof Christus mag omhelzen als jouw Zaligmaker en Verlosser, en je gaat getuigen van de (eerste) liefde van God in je hart, ben je verdacht. Want dat gaat zomaar niet, dat is voor een enkeling van Gods kinderen weggelegd.
O ja? Is dat zo?

Ik klem me maar vast aan wat Gods Woord zegt:

1 Johannes 5
1 Een iegelijk, die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren; en een iegelijk, die liefheeft Dengene, Die geboren heeft, die heeft ook lief dengene, die uit Hem geboren is.

2 Hieraan kennen wij, dat wij de kinderen Gods liefhebben, wanneer wij God liefhebben, en Zijn geboden bewaren.

3 Want dit is de liefde Gods, dat wij Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden zijn niet zwaar.

4 Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld; en dit is de overwinning, die de wereld overwint, namelijk ons geloof.

5 Wie is het, die de wereld overwint, dan die gelooft, dat Jezus is de Zoon van God?

6 Deze is het, Die gekomen is door water en bloed, namelijk Jezus, de Christus; niet door het water alleen, maar door het water en het bloed. En de Geest is het, Die getuigt, dat de Geest de waarheid is.

7 Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn Een.

8 En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en het bloed; en die drie zijn tot een.

9 Indien wij de getuigenis der mensen aannemen, de getuigenis van God is meerder; want dit is de getuigenis van God, welke Hij van Zijn Zoon getuigd heeft.

10 Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.

11 En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon.

12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

13 Deze dingen heb ik u geschreven, die gelooft in den Naam des Zoons van God; opdat gij weet, dat gij het eeuwige leven hebt, en opdat gij gelooft in den Naam des Zoons van God.

[pierre27]

Met alles respect, maar ik vind de standenleer maar een ingewikkeld systeem.

Je mag het altijd hebben over de ellendekennis (en daar stap ik echt niet overheen!!).
Maar als je door het geloof Christus mag omhelzen als jouw Zaligmaker en Verlosser, en je gaat getuigen van de (eerste) liefde van God in je hart, ben je verdacht. Want dat gaat zomaar niet, dat is voor een enkeling van Gods kinderen weggelegd.
O ja? Is dat zo?

Ik klem me maar vast aan wat Gods Woord zegt:

1 Johannes 5
1 Een iegelijk, die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren; en een iegelijk, die liefheeft Dengene, Die geboren heeft, die heeft ook lief dengene, die uit Hem geboren is.

2 Hieraan kennen wij, dat wij de kinderen Gods liefhebben, wanneer wij God liefhebben, en Zijn geboden bewaren.

3 Want dit is de liefde Gods, dat wij Zijn geboden bewaren; en Zijn geboden zijn niet zwaar.

4 Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld; en dit is de overwinning, die de wereld overwint, namelijk ons geloof.

5 Wie is het, die de wereld overwint, dan die gelooft, dat Jezus is de Zoon van God?

6 Deze is het, Die gekomen is door water en bloed, namelijk Jezus, de Christus; niet door het water alleen, maar door het water en het bloed. En de Geest is het, Die getuigt, dat de Geest de waarheid is.

7 Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn Een.

8 En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en het bloed; en die drie zijn tot een.

9 Indien wij de getuigenis der mensen aannemen, de getuigenis van God is meerder; want dit is de getuigenis van God, welke Hij van Zijn Zoon getuigd heeft.

10 Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.

11 En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon.

12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

13 Deze dingen heb ik u geschreven, die gelooft in den Naam des Zoons van God; opdat gij weet, dat gij het eeuwige leven hebt, en opdat gij gelooft in den Naam des Zoons van God.

Prima toch, laat die de ''standenleer'' wel omhelzen dit toch gewoon doen. Niemand wordt verplicht zich onder ''die leer'' te scharen. Net als dat niemand bijvoorbeeld verplicht wordt zich onder de leer te scharen waar de mens zelf aan het werk moet. Vastklemmen aan Gods Woord is het beste wat je kunt doen. En als mensen dit verdacht vinden is dat hun probleem. Wanneer het gaat om goedkeuring van de mensen om me heen, komt het nooit goed.

[Jantje]

Maar als je door het geloof Christus mag omhelzen als jouw Zaligmaker en Verlosser, en je gaat getuigen van de (eerste) liefde van God in je hart, ben je verdacht. Want dat gaat zomaar niet, dat is voor een enkeling van Gods kinderen weggelegd.
O ja? Is dat zo?

O ja? Is dat zo?
Geef mij dan maar eens een (specifiek) voorbeeld van kerken of gemeenten waar dit geleerd wordt? Wat ds. Moerkerken schrijft in het door @Pierre27 aangehaalde artikel van Digibron kan ik van harte ondersteunen. Ook het artikel van ds. C. Harinck en kand. R.J. Jansen is aan te bevelen.
Dus ik begrijp het probleem niet.

We zullen onze doodstaat aan deze zijde van het graf moeten leren kennen, wil het wel zijn op weg en reis naar de eeuwigheid. En als we de weg waarlangs God Zijn volk bekeert, gaan zien als een standenleer, zijn we levensgevaarlijk bezig.

De Bijbel leert toch iets anders. Mijn behoud ligt niet in het kennen van mijn doodstaat, maar ligt in Christus. Alleen in Hem is het eeuwige leven. Ik begrijp wel wat je bedoeld, maar je formuleert het alsof je met het kennen van je doodstaat zalig wordt.

Jawel, maar het grootste gedeelte van de mensen die de standenleer bestrijden, doet dit omdat zij ten diepste niet op hun zonden en ellenden gewezen willen worden. Dat schrijft ds. Moerkerken ook in het artikel op Digibron.
http://www.digibron.nl/search/detail/6e ... hristus/24

Een aantal citaten uit een SB uit 1977 met betrekking tot punten waar ds. C. Harinck anders over denkt:

Het artikel hierboven is van ds. Moerkerken en komt uit 2006. Dus dat is een ander artikel als waar jij aan refereert.

[Herman]

Met alles respect, maar ik vind de standenleer maar een ingewikkeld systeem.

Je mag het altijd hebben over de ellendekennis (en daar stap ik echt niet overheen!!).
Maar als je door het geloof Christus mag omhelzen als jouw Zaligmaker en Verlosser, en je gaat getuigen van de (eerste) liefde van God in je hart, ben je verdacht. Want dat gaat zomaar niet, dat is voor een enkeling van Gods kinderen weggelegd.
O ja? Is dat zo?

In de artikelen die ik tot nog toe (globaal) heb doorgenomen over de standenleer is volgens mij geen sprake van de door mij vetgedrukte zin. Ik zou nog maar eens overwegen waar je dat tegenkomt en wie dat vereist.

Verder moeten we er rekening mee houden dat de Wet een woordje blijft meespreken, ook al hebben we kennis aan Christus en aan al zijn weldaden. De Wet blijft wijzen op onze onvolkomenheid die we in onszelf hebben, en daarmee wordt de vreugde tot Christus vaak vermengt met een bitter wenen over de zonden.

De bijzonder plek die het geloof heeft in het omhelzen van de beloften, wil ik daarbij niet wegschrijven, maar het ligt allemaal veel meer vermengt dan je op papier kunt neerschrijven. Brakel schrijft niet voor niets bij de gewone weg van de bekering dat de gelovigen menigmaal heen en weer geslingerd worden tussen vreugde en boete, tussen blijdschap en droefheid.

[GJdeBruijn]

Een aantal citaten uit een SB uit 1977 met betrekking tot punten waar ds. C. Harinck anders over denkt:

Het artikel hierboven is van ds. Moerkerken en komt uit 2006. Dus dat is een ander artikel als waar jij aan refereert.

De artikelen uit 1977 gaan over hetzelfde. Dat is later in een boekje uitgebracht. Daar kwamen reacties op. Mede door de boekjes van dhr. Blaauwendraad en de publicaties van ds. C. Harinck heeft ds. Moerkerken meerdere keren nadien in de Saambinder zijn standpunten verdedigd en daarmee die van 1977 herhaald.
Het gaat dus om dezelfde thematiek.

[Jantje]

Een aantal citaten uit een SB uit 1977 met betrekking tot punten waar ds. C. Harinck anders over denkt:

Het artikel hierboven is van ds. Moerkerken en komt uit 2006. Dus dat is een ander artikel als waar jij aan refereert.

De artikelen uit 1977 gaan over hetzelfde. Dat is later in een boekje uitgebracht. Daar kwamen reacties op. Mede door de boekjes van dhr. Blaauwendraad en de publicaties van ds. C. Harinck heeft ds. Moerkerken meerdere keren nadien in de Saambinder zijn standpunten verdedigd en daarmee die van 1977 herhaald.
Het gaat dus om dezelfde thematiek.

Kun jij dan eens aangeven waar ds. Moerkerken verschilt ten opzichte van de standpunten van ds. Harinck? Dan komen we, denk ik, meer tot de inhoud dan nu het geval is.

[Jantje]

Met alles respect, maar ik vind de standenleer maar een ingewikkeld systeem.

Je mag het altijd hebben over de ellendekennis (en daar stap ik echt niet overheen!!).
Maar als je door het geloof Christus mag omhelzen als jouw Zaligmaker en Verlosser, en je gaat getuigen van de (eerste) liefde van God in je hart, ben je verdacht. Want dat gaat zomaar niet, dat is voor een enkeling van Gods kinderen weggelegd.
O ja? Is dat zo?

In de artikelen die ik tot nog toe (globaal) heb doorgenomen over de standenleer is volgens mij geen sprake van de door mij vetgedrukte zin. Ik zou nog maar eens overwegen waar je dat tegenkomt en wie dat vereist.

Verder moeten we er rekening mee houden dat de Wet een woordje blijft meespreken, ook al hebben we kennis aan Christus en aan al zijn weldaden. De Wet blijft wijzen op onze onvolkomenheid die we in onszelf hebben, en daarmee wordt de vreugde tot Christus vaak vermengt met een bitter wenen over de zonden.

De bijzonder plek die het geloof heeft in het omhelzen van de beloften, wil ik daarbij niet wegschrijven, maar het ligt allemaal veel meer vermengt dan je op papier kunt neerschrijven. Brakel schrijft niet voor niets bij de gewone weg van de bekering dat de gelovigen menigmaal heen en weer geslingerd worden tussen vreugde en boete, tussen blijdschap en droefheid.

Heldere en duidelijke reactie!

[Brbndr]

Uit een serie in de Saambinder geschreven door ds. E. Hakvoort dat ook over de standenleer gaat:

Er zijn twee staten in het leven, die van onbekeerden en bekeerden. Maar in elk van die staten zijn ook onderscheiden standen aan te wijzen. Onder de onbekeerden zijn onverschilligen, openlijk vijandige mensen, maar ook uiterst religieuze en oppassende mensen, schijnvromen, huichelaars enz.. Zij moeten allen afzonderlijk worden toegesproken. Ook onder de bekeerden zijn verschillende standen, zoals klein- en grootgelovigen, zwak- en sterkgelovigen, bekommerden en bevestigden in de genade. Of om met de apostel te spreken: zij die de melk en zij die de vaste spijze van het Woord nodig hebben; zuigelingen, kinderen, jongelingen, mannen en vaders en ouden in de genade.

Eén van de belangrijkste kritiekpunten op ‘De eerste Nederlandse Homiletiek’ van Johannes Hoornbeeck ging over het separerende element in de prediking. Dat er onderscheid gemaakt wordt in ‘staat’ en ‘stand’ van de genade. U hebt al begrepen dat er maar twee ‘staten’ zijn: de natuurstaat, ofwel de doodstaat waarin we allen geboren worden. En anderzijds is er de staat van Gods kinderen. Dat zijn allen in wier hart de Heere levendmakend gewerkt heeft.

En nu moet ieder kunnen horen waar hij ‘staat’. Ieder van Gods kinderen moet ook zijn hart er naast kunnen leggen om te horen wat hij van de tekst mag verstaan, of waar hij nog voor staat. Er zijn immers zuigelingen in de genade en geoefenden in de genade. En allen hebben ze geestelijk voedsel nodig. Voedsel dat hen in de prediking moet worden aangereikt. Daarom is het zo nodig dat Gods kinderen hun ‘naam horen noemen’ in de prediking. Dat ze daarin vermaand of bemoedigd, aangespoord of terechtgewezen worden. De standen in het genadeleven moeten daarom onderscheidenlijk gepreekt worden. Opdat het gaande mag maken om (nader) onderwijs te ontvangen.

[liz boer]

Met alles respect, maar ik vind de standenleer maar een ingewikkeld systeem.

Je mag het altijd hebben over de ellendekennis (en daar stap ik echt niet overheen!!).
Maar als je door het geloof Christus mag omhelzen als jouw Zaligmaker en Verlosser, en je gaat getuigen van de (eerste) liefde van God in je hart, ben je verdacht. Want dat gaat zomaar niet, dat is voor een enkeling van Gods kinderen weggelegd.
O ja? Is dat zo?

In de artikelen die ik tot nog toe (globaal) heb doorgenomen over de standenleer is volgens mij geen sprake van de door mij vetgedrukte zin. Ik zou nog maar eens overwegen waar je dat tegenkomt en wie dat vereist.

Verder moeten we er rekening mee houden dat de Wet een woordje blijft meespreken, ook al hebben we kennis aan Christus en aan al zijn weldaden. De Wet blijft wijzen op onze onvolkomenheid die we in onszelf hebben, en daarmee wordt de vreugde tot Christus vaak vermengt met een bitter wenen over de zonden.

De bijzonder plek die het geloof heeft in het omhelzen van de beloften, wil ik daarbij niet wegschrijven, maar het ligt allemaal veel meer vermengt dan je op papier kunt neerschrijven. Brakel schrijft niet voor niets bij de gewone weg van de bekering dat de gelovigen menigmaal heen en weer geslingerd worden tussen vreugde en boete, tussen blijdschap en droefheid.

Heldere en duidelijke reactie!

Alles goed en wel, maar de wet is volbracht, in Christus ben ik niet meer onder de wet, maar onder de genade. De wet staat uitgebreid in het stuk der dankbaarheid, ik kan die wet niet houden, maar wil proberen uit dankbaarheid hem te doen. Om die te doen uit dankbaarheid. Hoewel ik elke dag struikel en de zonde steeds weer doe is het mijn lust om Zijn wet te houden. Omdat die zo duur betaald is, omdat de Heere Jezus in Getsemane over de grond gekropen heeft en zeer beangst was, daarom.

[Jantje]

Lees Romeinen 7 maar eens @liz boer. Dit hoofdstuk heeft Paulus laten opschrijven, geïnspireerd door Gods Geest...!