Michaels schreef: ↑25 nov 2024, 17:25 Uur van Gods welbehagen
Wat is het verschil tussen het uurtje van Gods welbehagen en het uurtje der minne?
een mooie uitleg van J.W.N. van Dooijeweert
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... elbehagen/

Scheepsbel schreef: ↑25 nov 2024, 18:01 De redelijke godsdienst vanaf 869 is duidelijk over hoe Brakel het ziet.

DDD schreef: ↑25 nov 2024, 19:17

Michaels schreef: ↑25 nov 2024, 17:25 Uur van Gods welbehagen
Wat is het verschil tussen het uurtje van Gods welbehagen en het uurtje der minne?
een mooie uitleg van J.W.N. van Dooijeweert
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... elbehagen/

Dit heeft er toch niet heel veel mee te maken?

LXIV. 1. Uit al die plaatsen, in welke bevolen wordt, dat de mens zich moet beproeven of hij in 't geloof is, of Christus in hem is. Zie dit:

1 Kor. 11: 28. Maar de mens beproeve zich zelf, en ete alzo van het brood. enz.
2 Kor. 13: 5. Onderzoekt uzelf of gij in het geloof zijt, beproeft u zelven. Of kent gij uzelf niet, dat Jezus Christus in u is? Tenzij dat gij enigszins verwerpelijk zijt.

Men moet zich beproeven; dus, men kan tot kennis komen, of men het heeft of niet, en kan men tot verzekering komen, dat men in, het geloof is, dat Christus in hem is, zo kan men dan ook verzekerd zijn van zijn rechtvaardigmaking en verder van zijn zaligheid. Zo is de mens geschapen, dat hij weet wat hij doet, en dat hij weet, dat hij 't weet. Is 't zo in 't natuurlijke, veel meer is 't zo in 't geestelijke, dewijl de natuur verbeterd, verlicht en geheiligd is. Hij weet dat hij God tot zijn verzoend Vader, tot zijn Deel, tot zijn vermaak, tot zijn rust kiest en begeert, en dat zijn ziel dan eerst in haar schik zou zijn als hij het had, en dat hij treurt omdat hij 't mist; hij weet, dat hij uitziet naar de Heere Jezus als de Borg, dat hij Hem begeert, daarom dikwijls wel met tranen bidt, dat hij zich aan Hem aanbiedt, zich aan Hem overgeeft; hij weet dat de zonden hem smarten en bedroeven, dat hij, verliefd op de heiligmaking, daarom bidt, daarom tot Christus loopt.

Een gelovige weet dat al deze dingen in hem zijn, en hij weet, dat hij het weet. Als hij nu zeker wist, dat wat hij weet in hem te zijn, ware genade en werkingen van de Heilige Geest der wedergeboorte, geloof en heiligmaking waren, zo was hij in staat om het besluit tot verzekering op te maken. Maar hier scheelt het een gelovige, en daarom durft hij zich niet verzekeren. Doch, gelijk hij het één weet, namelijk, dat die gestalte en bewegingen in hem zijn, zo moest hij het andere uit de Heilige Schrift, door medewerking van de Heilige Geest, leren, en nu klaar van beide bewust zijnde, zo kan hij niet anders dan verzekerd zijn. Moet men zich dan beproeven, of men het heeft, zo kan men ook komen tot verzekering dat men het heeft. Zie van deze kennis, Joh. 6: 69. En wij hebben geloofd en bekend, dat Gij zijt de Christus. 2 Tim. 1 : 12 ... ik weet Wien ik geloofd heb, en ik ben verzekerd. 1 Joh. 2: 3. Hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben.


LXV. 2. Men moet bidden om de vruchten van de verzekering, zo dan ook om de verzekering zelve, zonder welke men de vruchten niet kan genieten Psalm 51 : 10, 14. Doe mij vreugde en blijdschap horen … Geef mij weder de vreugde Uws heils. Psalm 35: 3 ... zegt tot mijn ziel: Ik ben uw heil.


3. Uit zulke teksten waarin uitdrukkelijk gezegd wordt dat de gelovigen wel verzekerd zijn. Zie:

Job 19 : 25, 26, 27. Ik weet, mijn Verlosser leeft. Ik zal uit mijn vlees God aanschouwen, dewelke ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde.
Rom. 4: 21. Ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
Rom. 8: 38, 39. Ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven … ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods.
2 Tim. 1: 12. … ik ben verzekerd.
Doe hierbij Rom. 8: 16, 17. Dezelfde Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn. En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen.
1 Joh. 3: 14. Wij weten, dat wij overgegaan zijn uit den dood in het leven, dewijl wij de broeders liefhebben.
1 Joh. 4: 13. Hieraan kennen wij,

JCM schreef: ↑25 nov 2024, 14:09 Letterlijk citaat uit de preek zondagochtend in Barneveld-Zuid: "Als iemand van een kind des toorns een kind des levens wordt gemaakt, weet hij dit dan? Nee!".

De leer van de onbewuste wedergeboorte wordt openlijk verkondigd.

Groot Blankenstein schreef: ↑26 nov 2024, 10:48

JCM schreef: ↑25 nov 2024, 14:09 Letterlijk citaat uit de preek zondagochtend in Barneveld-Zuid: "Als iemand van een kind des toorns een kind des levens wordt gemaakt, weet hij dit dan? Nee!".

De leer van de onbewuste wedergeboorte wordt openlijk verkondigd.

Ik denk dat hier een link ligt met wat Engelse theologen "het voorbereidend werk" noemden. Ergens begrijp ik de gedachtegang in de preek wel maar het is niet erg helpend. Want bij die Engelsen was het nog "voorbereidend werk" maar hier lijkt het onderhand al genoeg. Het wordt er al met al niet helderder van.

Mannetje schreef: ↑26 nov 2024, 11:22 Die laatste drie bijdragen zijn inderdaad waardevolle toevoegingen aan de discussie...

Het is helemaal geen geheim dat binnen (een deel van) de Gereformeerde Gemeenten geleerd wordt dat het moment van de levendmaking niet (altijd) gekend wordt. Dit vind je overigens ook bij Brakel, waar hij zegt: leg je het bij de eerste overtuiging, dan ben je wellicht te vroeg, leg je het bij de bewuste kennis van Christus, dan ben je wellicht te laat (even in mijn eigen woorden).
En daarom stelde ik na de eerste opmerking ook de vraag wat ervoor en erna gezegd werd. Dat maakt nogal een verschil namelijk.
Spreken in de lijn van Brakel, daar is volgens mij niets mis mee, al weet ik dat de mensen die meer op de lijn van ds. Kort zitten daar wat anders tegenaan kijken.

Maar als mensen "de handen opgelegd" krijgen, voordat ze kunnen spreken over kennis van Christus (trap en mate mag verschillen), dan wordt het gevaarlijk. Dan krijgen mensen rust buiten Christus, en dat kan nooit.

Anderzijds, als de stelling is dat mensen, zolang ze niet kunnen spreken over kennis van Christus (trap en mate mag verschillen), zeker niet wedergeboren zijn, dan dringt zich de vraag op of de overtuiging van zonde en het zoeken van de zaligheid buiten zichzelf dan door de Heilige Geest gewerkt wordt in de zondaar die nog dood is. En dan zou iemand die hongert en dorst naar de gerechtigheid, die door de Heere Jezus Zelf zalig wordt gesproken, maar niet kan spreken over Christus, toch nog onwedergeboren zijn.

Samengevat: leg iemand die niet over kennis van Christus kan spreken nooit de handen op, en gooi anderzijds niet alles voor de kennis van Christus weg.

Maar hier zijn al pagina's over volgeschreven op het forum. In deze voel ik mij een Brakeliaan, die het veel beter dan ik uit kon leggen, dus ik heb geen voornemens om op dit punt een grote discussie te voeren. Ik wilde slechts aangeven dat de geciteerde uitspraak in een zeker verband niet vreemd is binnen de gereformeerde traditie en tegelijk aangeven dat er ook gevaarlijke kanten aan zitten.

Mannetje schreef: ↑26 nov 2024, 11:22 Maar hier zijn al pagina's over volgeschreven op het forum. In deze voel ik mij een Brakeliaan, die het veel beter dan ik uit kon leggen, dus ik heb geen voornemens om op dit punt een grote discussie te voeren. Ik wilde slechts aangeven dat de geciteerde uitspraak in een zeker verband niet vreemd is binnen de gereformeerde traditie en tegelijk aangeven dat er ook gevaarlijke kanten aan zitten.

Lilian1975 schreef: ↑26 nov 2024, 11:32

Mannetje schreef: ↑26 nov 2024, 11:22 Die laatste drie bijdragen zijn inderdaad waardevolle toevoegingen aan de discussie...

Het is helemaal geen geheim dat binnen (een deel van) de Gereformeerde Gemeenten geleerd wordt dat het moment van de levendmaking niet (altijd) gekend wordt. Dit vind je overigens ook bij Brakel, waar hij zegt: leg je het bij de eerste overtuiging, dan ben je wellicht te vroeg, leg je het bij de bewuste kennis van Christus, dan ben je wellicht te laat (even in mijn eigen woorden).
En daarom stelde ik na de eerste opmerking ook de vraag wat ervoor en erna gezegd werd. Dat maakt nogal een verschil namelijk.
Spreken in de lijn van Brakel, daar is volgens mij niets mis mee, al weet ik dat de mensen die meer op de lijn van ds. Kort zitten daar wat anders tegenaan kijken.

Maar als mensen "de handen opgelegd" krijgen, voordat ze kunnen spreken over kennis van Christus (trap en mate mag verschillen), dan wordt het gevaarlijk. Dan krijgen mensen rust buiten Christus, en dat kan nooit.

Anderzijds, als de stelling is dat mensen, zolang ze niet kunnen spreken over kennis van Christus (trap en mate mag verschillen), zeker niet wedergeboren zijn, dan dringt zich de vraag op of de overtuiging van zonde en het zoeken van de zaligheid buiten zichzelf dan door de Heilige Geest gewerkt wordt in de zondaar die nog dood is. En dan zou iemand die hongert en dorst naar de gerechtigheid, die door de Heere Jezus Zelf zalig wordt gesproken, maar niet kan spreken over Christus, toch nog onwedergeboren zijn.

Samengevat: leg iemand die niet over kennis van Christus kan spreken nooit de handen op, en gooi anderzijds niet alles voor de kennis van Christus weg.

Maar hier zijn al pagina's over volgeschreven op het forum. In deze voel ik mij een Brakeliaan, die het veel beter dan ik uit kon leggen, dus ik heb geen voornemens om op dit punt een grote discussie te voeren. Ik wilde slechts aangeven dat de geciteerde uitspraak in een zeker verband niet vreemd is binnen de gereformeerde traditie en tegelijk aangeven dat er ook gevaarlijke kanten aan zitten.

Ik haak even in op het hongeren en dorsten in de zaligsprekingen.

In de zaligsprekingen geeft Christus een karakter beschijving van alle inwoners van Zijn Koninkrijk. Zo en zo zien ze eruit. Alles is er. Bij de een dit wat meer dan dat. Maar alles wordt gekend!

Zou een inwoner van Zijn Koninkrijk geen besef hebben wie zijn Koning is? En waarom?
Dat juist de inwoners blijvend hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus omdat ze ook blijvend bedelarm blijven? En zou diezelfde christen die vervolgd wordt om de gerechtigheid van Christus staande blijven omdat hij niet weet wie zijn Borg is?

Posthoorn schreef: ↑26 nov 2024, 11:40

Mannetje schreef: ↑26 nov 2024, 11:22 Maar hier zijn al pagina's over volgeschreven op het forum. In deze voel ik mij een Brakeliaan, die het veel beter dan ik uit kon leggen, dus ik heb geen voornemens om op dit punt een grote discussie te voeren. Ik wilde slechts aangeven dat de geciteerde uitspraak in een zeker verband niet vreemd is binnen de gereformeerde traditie en tegelijk aangeven dat er ook gevaarlijke kanten aan zitten.

Even aanhakend op wat ik schreef in de migratietopic: zo gaat het dus tegenwoordig vaak met dit soort discussies. Ze worden niet meer gevoerd, want 'alles is al gezegd'.