DDD schreef:Wat DIA zegt, is niet waar. In Rijssen is niet altijd de lijn van dr. Steenblok gepreekt. Dat is een ontwikkeling van de laatste 10 jaar.

En wat Ad Anker zegt, peilt ook het gevaar van de bestrijders van ds. Kok voor de vrede in de GG niet. Ik ben het vooralsnog helemaal met Eveline eens. Dat de gang van zaken rondom dr. Steenblok procedureel onjuist was, neemt niet weg dat de kwestie die aan de orde was, van groot belang was. En ook nu nog zijn er predikers die uitdrukkelijk zeggen dat de meer gereformeerde lijn, waarvan ds. R. Kok een voorbeeld was, niet in de GG thuis zou horen.

DDD schreef:Een deel van deze predikanten heb ik geregeld gehoord, al dan niet via leespreken. Ik hoor daar echt andere dingen. Van ds. M. Blok en ds. J. Mol weet ik het niet zo goed.

Natuurlijk waren zij schriftuurlijk bevindelijk. Maar dat was ds. A. Verhagen ook. Het commentaar op ds. R. Kok was toch niet dat hij niet schriftuurlijk-bevingelijk was? Dat moest er nog eens bij komen.

DDD schreef:Een deel van deze predikanten heb ik geregeld gehoord, al dan niet via leespreken. Ik hoor daar echt andere dingen. Van ds. M. Blok en ds. J. Mol weet ik het niet zo goed.

Natuurlijk waren zij schriftuurlijk bevindelijk. Maar dat was ds. A. Verhagen ook. Het commentaar op ds. R. Kok was toch niet dat hij niet schriftuurlijk-bevindelijk was? Dat moest er nog eens bij komen.

Overigens is het nog maar zeer de vraag of je de huidige predikanten wel recht doet als je zegt dat zij in de lijn van dr. Steenblok staan. En dan heb ik het over allemaal. Dat kun je ook maar zo niet zeggen, tenminste niet, als je dan doelt op het punt waarom hij als docent werd ontheven uit zijn functie.

refo schreef:In de preken die ik meestal hoor is het aanbod van genade geen issue.

DDD schreef:Ho. Maar ds. J. Mijnders kan ik mij levendig herinneren.

Maar die preekte op geen enkele manier in overeenstemming met de leer van dr. Steenblok. Je zult vast op andere dingen letten dan ik, maar ik vind hem van de hele serie misschien wel het slechtste voorbeeld.

En zo'n sterke band doet ook niets af aan wat ik zeg. Overigens: in de GGiN zijn predikanten die gereformeerder preken dan een aantal predikanten in de GG. Wat ook moeilijk anders kan, als je de bijbel en de belijdenisgeschriften serieus neemt, is maar een beperkte bandbreedte mogelijk.

Ik ben geen liefhebber van een prediking waarin het zelfonderzoek van de mensen mijns inziens willekeurig en zonder bijbelse criteria een plaats heeft. Dat leidt mijns inziens tot onzekerheid bij de verkeerde mensen. Maar als er een oproep tot bekering en een nodiging tot het heil is, dan is dat niet de lijn van dr. Steenblok. En dat is er ook, dat is hier op het forum nog een keer uitgebreid besproken.

DDD schreef:Dat gold voor dr. Steenblok ook. Ik heb niet de minste behoefte hem uit te sluiten.

Maar we hebben het hier over één bepaald onderwerp, namelijk de wijze van evangelieverkondiging en de adressering daarvan. Ik stel, dat jij ten onrechte beweert dat altijd in de lijn van dr. Steenblok is gepreekt. En eigenlijk meen ik, dat ook nu nog niet zo kan worden gezegd dat de prediking in dit opzicht in de lijn van dr. Steenblok is. En dat is het punt waar het hier over gaat.

DDD schreef:Dat zijn we dan niet eens.

Maar los daarvan: het thema van dit draadje gaat over een onderscheid dat jij niet belangwekkend vindt. Dat kan. Ds. Verhagen vond het de moeite van een kerkscheuring waard. Misschien is dat wat overdreven, maar in ieder geval gaat het mijns inziens wel om een belangrijk punt.

Eveline de Pater schreef:
Bij het aanbod van genade gaat het erom dat alle mensen vanaf de preekstoel wordt bekendgemaakt dat God het behoud van elk mens op het oog heeft en niets liever wil dan dat ieder mens zich voor Hem verootmoedigt en schuld belijdt, zodat Hij hem of haar genadig kan zijn. De genade wordt onvoorwaardelijk aangeboden. God wil het alle mensen graag geven.

Op het moment dat dit vermengt wordt met de heilsorde ("God wil alleen mensen zaligen, die zich verootmoedigen") gaat het de verkeerde kant op. Er wordt dan een voorwaarde verbonden aan de nodiging. God wil het alleen graag geven aan de mensen, die zich verootmoedigen. Aan de rest wil Hij het niet geven.

Formeel is het in de GG als volgt:
"God wil graag dat ieder mens zich voor Hem verootmoedigt en schuld belijdt, zodat Hij die mens kan zaligen"

Formeel is het in de GGiN als volgt:
"God wil graag mensen, die zich verootmoedigen en schuld belijden, zalig maken"

Bij de GG is het verootmoedigen en schuld belijden geen voorwaarde, bij de GGiN wel.

We zijn het er over eens dat God in werkelijkheid alleen mensen zal zaligen, die zich verootmoedigen en hun schuld belijden, maar dat is niet van invloed op het feit of God ons behoud op het oog heeft, ja of nee.

Het lijkt een klein verschil (mensen in de tijd van Verhagen en Steenblok zagen het ook niet, maar Verhagen zelf zag dit verschil heel goed!)

Ik zie het als essentieel en herhaal wat ik gezegd heb: als we dit verschil niet eerlijk benoemen, zal dit negatief zijn voor de GG en vervallen we weer in een theologie met roomse trekjes.

13 Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.
14 Wat zullen wij dan zeggen? Is er onrechtvaardigheid bij God? Dat zij verre.
15 Want Hij zegt tot Mozes: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.
16 Zo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar des ontfermenden Gods.
17 Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en opdat Mijn Naam verkondigd worde op de ganse aarde.
18 Zo ontfermt Hij Zich dan, diens Hij wil, en verhardt, dien Hij wil.
19 Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft Zijn wil wederstaan?
20 Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot dengenen, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?
21 Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?
22 En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;

3/4-8. Doch zovelen als er door het Evangelie geroepen worden, die worden ernstiglijk geroepen. Want God betoont ernstiglijk en waarachtiglijk in Zijn Woord wat Hem aangenaam is, namelijk dat de geroepenen tot Hem komen. Hij belooft ook met ernst allen, die tot Hem komen, en geloven, de rust der zielen en het eeuwige leven.

3/4-9. Dat er velen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, niet komen en niet bekeerd worden, daarvan is de schuld niet in het Evangelie, noch in Christus, door het Evangelie aangeboden zijnde, noch in God, Die door het Evangelie roept, en Zelf ook dien Hij roept onderscheiden gaven mededeelt; maar in degenen, die geroepen worden; van dewelken sommigen, zorgeloos zijnde, het woord des levens niet aannemen; anderen nemen het wel aan, maar niet in het binnenste huns harten, en daarom is het, dat zij, na een kortstondige blijdschap van het tijdgeloof, wederom terugwijken; anderen verstikken het zaad des Woords door de doornen der zorgvuldigheden en wellusten der wereld, en brengen geen vruchten voort; hetwelk onze Zaligmaker leert in de gelijkenis van het zaad (Matth. 13).

3/4-10. Maar dat anderen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, komen en bekeerd worden, dat moet men den mens niet toeschrijven, alsof hij zichzelven door zijn vrijen wil zou onderscheiden van anderen, die met even grote of genoegzame genade tot het geloof en de bekering voorzien zijn (hetwelk de hovaardige ketterij van Pelagius stelt); maar men moet het Gode toeschrijven, Die, gelijk Hij de Zijnen van eeuwigheid uitverkoren heeft in Christus, alzo ook dezelfden in den tijd krachtiglijk roept, met het geloof en de bekering begiftigt, en uit de macht der duisternis verlost zijnde, tot het Rijks Zijns Zoons overbrengt, opdat zij zouden verkondigen de deugden Desgenen, Die hen uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, en opdat zij niet in zichzelven, maar in den Heere zouden roemen, gelijk de apostolische schriften telkens getuigen.

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

Bert Mulder schreef:

Eveline de Pater schreef:
Bij het aanbod van genade gaat het erom dat alle mensen vanaf de preekstoel wordt bekendgemaakt dat God het behoud van elk mens op het oog heeft en niets liever wil dan dat ieder mens zich voor Hem verootmoedigt en schuld belijdt, zodat Hij hem of haar genadig kan zijn. De genade wordt onvoorwaardelijk aangeboden. God wil het alle mensen graag geven.

Op het moment dat dit vermengt wordt met de heilsorde ("God wil alleen mensen zaligen, die zich verootmoedigen") gaat het de verkeerde kant op. Er wordt dan een voorwaarde verbonden aan de nodiging. God wil het alleen graag geven aan de mensen, die zich verootmoedigen. Aan de rest wil Hij het niet geven.

Formeel is het in de GG als volgt:
"God wil graag dat ieder mens zich voor Hem verootmoedigt en schuld belijdt, zodat Hij die mens kan zaligen"

Formeel is het in de GGiN als volgt:
"God wil graag mensen, die zich verootmoedigen en schuld belijden, zalig maken"

Bij de GG is het verootmoedigen en schuld belijden geen voorwaarde, bij de GGiN wel.

We zijn het er over eens dat God in werkelijkheid alleen mensen zal zaligen, die zich verootmoedigen en hun schuld belijden, maar dat is niet van invloed op het feit of God ons behoud op het oog heeft, ja of nee.

Het lijkt een klein verschil (mensen in de tijd van Verhagen en Steenblok zagen het ook niet, maar Verhagen zelf zag dit verschil heel goed!)

Ik zie het als essentieel en herhaal wat ik gezegd heb: als we dit verschil niet eerlijk benoemen, zal dit negatief zijn voor de GG en vervallen we weer in een theologie met roomse trekjes.

Dit is geen gereformeerde taal. Als God wilde dat allen zalig werden, zou iedereen zalig worden. Lezen we dit in Romeinen 9:

13 Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.
14 Wat zullen wij dan zeggen? Is er onrechtvaardigheid bij God? Dat zij verre.
15 Want Hij zegt tot Mozes: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.
16 Zo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar des ontfermenden Gods.
17 Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en opdat Mijn Naam verkondigd worde op de ganse aarde.
18 Zo ontfermt Hij Zich dan, diens Hij wil, en verhardt, dien Hij wil.
19 Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft Zijn wil wederstaan?
20 Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot dengenen, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?
21 Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?
22 En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;

Dit is de gereformeerde taal:

3/4-8. Doch zovelen als er door het Evangelie geroepen worden, die worden ernstiglijk geroepen. Want God betoont ernstiglijk en waarachtiglijk in Zijn Woord wat Hem aangenaam is, namelijk dat de geroepenen tot Hem komen. Hij belooft ook met ernst allen, die tot Hem komen, en geloven, de rust der zielen en het eeuwige leven.

3/4-9. Dat er velen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, niet komen en niet bekeerd worden, daarvan is de schuld niet in het Evangelie, noch in Christus, door het Evangelie aangeboden zijnde, noch in God, Die door het Evangelie roept, en Zelf ook dien Hij roept onderscheiden gaven mededeelt; maar in degenen, die geroepen worden; van dewelken sommigen, zorgeloos zijnde, het woord des levens niet aannemen; anderen nemen het wel aan, maar niet in het binnenste huns harten, en daarom is het, dat zij, na een kortstondige blijdschap van het tijdgeloof, wederom terugwijken; anderen verstikken het zaad des Woords door de doornen der zorgvuldigheden en wellusten der wereld, en brengen geen vruchten voort; hetwelk onze Zaligmaker leert in de gelijkenis van het zaad (Matth. 13).

3/4-10. Maar dat anderen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, komen en bekeerd worden, dat moet men den mens niet toeschrijven, alsof hij zichzelven door zijn vrijen wil zou onderscheiden van anderen, die met even grote of genoegzame genade tot het geloof en de bekering voorzien zijn (hetwelk de hovaardige ketterij van Pelagius stelt); maar men moet het Gode toeschrijven, Die, gelijk Hij de Zijnen van eeuwigheid uitverkoren heeft in Christus, alzo ook dezelfden in den tijd krachtiglijk roept, met het geloof en de bekering begiftigt, en uit de macht der duisternis verlost zijnde, tot het Rijks Zijns Zoons overbrengt, opdat zij zouden verkondigen de deugden Desgenen, Die hen uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, en opdat zij niet in zichzelven, maar in den Heere zouden roemen, gelijk de apostolische schriften telkens getuigen.

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

Eveline de Pater schreef:

Bert Mulder schreef:

Eveline de Pater schreef:
Bij het aanbod van genade gaat het erom dat alle mensen vanaf de preekstoel wordt bekendgemaakt dat God het behoud van elk mens op het oog heeft en niets liever wil dan dat ieder mens zich voor Hem verootmoedigt en schuld belijdt, zodat Hij hem of haar genadig kan zijn. De genade wordt onvoorwaardelijk aangeboden. God wil het alle mensen graag geven.

Op het moment dat dit vermengt wordt met de heilsorde ("God wil alleen mensen zaligen, die zich verootmoedigen") gaat het de verkeerde kant op. Er wordt dan een voorwaarde verbonden aan de nodiging. God wil het alleen graag geven aan de mensen, die zich verootmoedigen. Aan de rest wil Hij het niet geven.

Formeel is het in de GG als volgt:
"God wil graag dat ieder mens zich voor Hem verootmoedigt en schuld belijdt, zodat Hij die mens kan zaligen"

Formeel is het in de GGiN als volgt:
"God wil graag mensen, die zich verootmoedigen en schuld belijden, zalig maken"

Bij de GG is het verootmoedigen en schuld belijden geen voorwaarde, bij de GGiN wel.

We zijn het er over eens dat God in werkelijkheid alleen mensen zal zaligen, die zich verootmoedigen en hun schuld belijden, maar dat is niet van invloed op het feit of God ons behoud op het oog heeft, ja of nee.

Het lijkt een klein verschil (mensen in de tijd van Verhagen en Steenblok zagen het ook niet, maar Verhagen zelf zag dit verschil heel goed!)

Ik zie het als essentieel en herhaal wat ik gezegd heb: als we dit verschil niet eerlijk benoemen, zal dit negatief zijn voor de GG en vervallen we weer in een theologie met roomse trekjes.

Dit is geen gereformeerde taal. Als God wilde dat allen zalig werden, zou iedereen zalig worden. Lezen we dit in Romeinen 9:

13 Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.
14 Wat zullen wij dan zeggen? Is er onrechtvaardigheid bij God? Dat zij verre.
15 Want Hij zegt tot Mozes: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.
16 Zo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar des ontfermenden Gods.
17 Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en opdat Mijn Naam verkondigd worde op de ganse aarde.
18 Zo ontfermt Hij Zich dan, diens Hij wil, en verhardt, dien Hij wil.
19 Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft Zijn wil wederstaan?
20 Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot dengenen, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?
21 Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?
22 En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;

Dit is de gereformeerde taal:

3/4-8. Doch zovelen als er door het Evangelie geroepen worden, die worden ernstiglijk geroepen. Want God betoont ernstiglijk en waarachtiglijk in Zijn Woord wat Hem aangenaam is, namelijk dat de geroepenen tot Hem komen. Hij belooft ook met ernst allen, die tot Hem komen, en geloven, de rust der zielen en het eeuwige leven.

3/4-9. Dat er velen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, niet komen en niet bekeerd worden, daarvan is de schuld niet in het Evangelie, noch in Christus, door het Evangelie aangeboden zijnde, noch in God, Die door het Evangelie roept, en Zelf ook dien Hij roept onderscheiden gaven mededeelt; maar in degenen, die geroepen worden; van dewelken sommigen, zorgeloos zijnde, het woord des levens niet aannemen; anderen nemen het wel aan, maar niet in het binnenste huns harten, en daarom is het, dat zij, na een kortstondige blijdschap van het tijdgeloof, wederom terugwijken; anderen verstikken het zaad des Woords door de doornen der zorgvuldigheden en wellusten der wereld, en brengen geen vruchten voort; hetwelk onze Zaligmaker leert in de gelijkenis van het zaad (Matth. 13).

3/4-10. Maar dat anderen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, komen en bekeerd worden, dat moet men den mens niet toeschrijven, alsof hij zichzelven door zijn vrijen wil zou onderscheiden van anderen, die met even grote of genoegzame genade tot het geloof en de bekering voorzien zijn (hetwelk de hovaardige ketterij van Pelagius stelt); maar men moet het Gode toeschrijven, Die, gelijk Hij de Zijnen van eeuwigheid uitverkoren heeft in Christus, alzo ook dezelfden in den tijd krachtiglijk roept, met het geloof en de bekering begiftigt, en uit de macht der duisternis verlost zijnde, tot het Rijks Zijns Zoons overbrengt, opdat zij zouden verkondigen de deugden Desgenen, Die hen uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, en opdat zij niet in zichzelven, maar in den Heere zouden roemen, gelijk de apostolische schriften telkens getuigen.

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

In Romeinen 9 gaat het over Gods verborgen wil, terwijl ik spreek over Gods geopenbaarde wil. Gods verborgen wil is een realiteit, maar mag geen uitgangspunt zijn voor de prediking. Wat er in de DL staat, is in overeenstemming met wat ik over Gods wil heb gezegd. Lees vooral de dikgedrukte citaten (ze gaan over iedereen!) en pas op met het trekken van lijnen vanuit Romeinen 9 naar het aanbod van genade. Wij moeten Gods geopenbaarde wil verkondigen en niet Gods verborgen wil. Als wij verloren gaan is dat omdat wij God rijke nodiging in de wind hebben geslagen en niet omdat God ons niet zalig wilde maken. Lees de DL hierboven goed!

Je zegt: "als God wil dat iedereen zalig wordt, wordt iedereen zalig." Dit is een levensgevaarlijke uitspraak. Dit zei Steenblok exact hetzelfde (op grond van zijn logisch denken) en daartegen ageerde Verhagen. Gods eensluidende wil heeft 2 kanten, zo zegt de Schrift.

DDD schreef:En ook nu nog zijn er predikers die uitdrukkelijk zeggen dat de meer gereformeerde lijn, waarvan ds. R. Kok een voorbeeld was, niet in de GG thuis zou horen.

GGBeroopingswerk schreef:Een feit is dat ze die conclusie trokken. Of de conclusie zelf ook feitelijk juist was, betwijfel ik. Was Verhagen het echt met Steenblok eens, of kon hij gewoon niet tegen diens redeneringen op?