rekcor schreef:Maar goed, de schuivende panelen dus.
Ik pleit vóór schuivende panelen. We moeten namelijk 3 dingen beseffen:
1e ding: dat de manier waarop "wij refo's" Christen zijn sterk beinvloed is door de omliggende cultuur van de 16-18e eeuw
2e ding: dat de omliggende cultuur inmiddels radicaal is veranderd
3e ding: dat het onze plicht is om het Evangelie zo relevant mogelijk* te maken voor onze cultuur
Om een voorbeeld te geven: We moeten niet uit het oog verliezen in hoeverre onze cultuur bijv. is beinvloed door oosterse godsdiensten, waarbij het onderscheid tussen 'goed' en 'kwaad' veel minder scherp is dan in de bijbel. Veel refo-evangelisatiemateriaal neemt als vertrekpunt de heiligheid van God (God is heilig, wij zijn dat niet, ...), maar als je zo begint gaat dat echt niet landen. Je zou ook kunnen beginnen bij de liefde van God, want er is bijv. veel eenzaamheid. Of bij het feit dat God het was die jou maakte, en dat je niet door een speling van het lot de werkelijkheid bent ingeslingerd. Als je dat goed doet, kom je overigens binnen no-time weer bij de heiligheid van God uit, want waarom is er bijv. veel eenzaamheid?
Hier ben ik het op grond van mijn ervaring hartgrondig mee oneens. Juist de boodschap dat er een God is deze wereld zoals die nu is, niet heeft gewild, landt veel meer dan de boodschap dat er liefhebbende God is. Die laatste reactie leidde meestal tot de opmerking: Nou, da's mooi meegenomen, ik ga boodschappen doen!' Maar de boodschap dat er een God is Die aanwezig is temidden van alle ellende in de wereld, en die in ieders persoonlijke leven, levert veel sneller een haakje op. Ja, het is lastig om over schuld en zonde te spreken, maar ook dan is het mogelijk om te spreken over een God Die tegelijkertijd Zijn schepping goed geschapen heeft en Die Zijn Zoon gezonden heeft in de ellende van deze wereld, om schuldigen te zoeken.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
