liz boer schreef:

Posthoorn schreef:Wat we er ook allemaal van vinden, Jezus zegt toch echt dat iemand 'niet ver' is van het Koninkrijk Gods. Kennelijk zijn er dus verschillende 'afstanden' tot het Koninkrijk. Het lijkt me niet onverstandig hier in prediking en pastoraat rekening mee te houden en niet alleen maar te spelen op een instrument met één snaar.

Lees dat gedeelde dan in de context, zoals ik hierboven al schreef, dat was een reactie op een strikvraag, de Heerd Jezus zag dat deze man verstandig geantwoord had daarop sprak Hij deze woorden als aanmoediging om in die weg verder te gaan.

Er staat wat er staat, en je moet niet proberen om dat weg te exegetiseren.

Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar daar verdienen we niks mee. In dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar in dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Zien is hebben!

Zowel Jantje als Liz hebben waarschijnlijk de uitdrukking nog nooit begrepen.

liz boer schreef:

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar in dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Zien is hebben!

Gelovig zien is hebben, inderdaad.

De quote van Jantje behoeft wel uitleg. De uitdrukking "Zien is nog geen hebben" werd gebezigd in verband met de bevinding. Uiteindelijk vond men wel dat de betreffende persoon genade had, maar dat nog niet kon vastpakken. De volgorde is: niet zien, zien, hebben.

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar daar verdienen we niks mee. In dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Ik vrees dat je de uitdrukking: "Zien is nog geen hebben" niet begrijpt..

De 12 bijlslagen van Boston is wat dat betreft erg duidelijk. Hij tekent de weg die God met Zijn volk gaat.

https://www.digibron.nl/search/detail/e ... van-boston

“Met de twaalf bijlslagen tekent Boston de weg waarlangs de Heere Zijn kinderen afbreekt, waarin Hij ze laat sterven aan zichzelf en niets meer doet overhouden om voor God te kunnen bestaan. Gods volk moet afgehouwen worden uit de stam van Adam om overgezet te worden in Christus.”

De twaalf bijlslagen

1. God overtuigt een zondaar van zijn zonden. Er ontstaat strijd in zijn leven. De zondaar wordt beschuldigd en aangeklaagd in zijn geweten. Hij kan niet langer gerust voortleven.

2. De zondaar verlaat zijn goddeloze leven, maar begint zichzelf te prijzen om zijn goedheid. God laat echter zien dat er schuld is tegen elk van de Tien Geboden.

3. De zondaar gaat stipt leven en wordt een godsdienstig mens. Totdat het geweten de zondaar herinnert aan zijn vroegere zondige leven.

4. De zondaar belijdt zijn zonden en vindt daarin rust. De Heilige Geest laat echter zien dat hij alleen maar een rank is aan de buitenkant en het daarom slechts schijnheiligheid is en niet voldoende.

5. Met vereende krachten gaat de zondaar bidden en zijn oude zonden laten. De wet laat hem echter zien dat hij een zondaar is vanaf zijn geboorte.

6. De zondaar zucht en treurt om zijn zonden en gaat aan het werk om zich met een vertoornd God te verzoenen. De Heere laat hem zien dat hij door de wet vervloekt is in alles wat hij doet, zelfs in het beste wat hij doen kan.

7. De zondaar gaat een schikking maken met de Goddelijke Schuldeiser. Hij verwacht dat God zal compenseren wat hij tekort komt. Echter, het doen van de wet zal niet helpen. Daarom klinkt de vloek van de wet opnieuw.

8. De zondaar begint te lenen. Hij wendt zich tot Christus en smeekt of Hij wil aanvullen wat er bij hem ontbreekt. Hij denkt daarmee gerust te kunnen leven. Maar dit houvast wordt hem ontnomen. Christus wil geen halve Zaligmaker zijn.

9. De zondaar maakt een overeenkomst met Christus en wil zich als het ware aan de Zoon verkopen. Hij belooft een getrouwe dienstknecht van Christus te zijn indien Hij zijn ziel zal redden. Maar van de gesloten overeenkomst door de zondaar komt niets terecht.

10. De mens gaat bedelen om genade, maar doet dat trots. Hij kan nog altijd iets tevoorschijn halen dat hem bij Christus een aanbeveling geeft. God breekt dat echter af, omdat hij moet gaan zien dat hij slechter is dan wie dan ook.

11. De zondaar acht zichzelf Gods gunst niet meer waard. Helaas blijkt dat onder het mom van nederigheid in deze houding duivelse hoogmoed zit. Erger als ooit steken oude zonden en verdorvenheden de kop op.

12. De mens verkeert tussen hoop en wanhoop. In die toestand besluit hij tot Christus te gaan zoals hij is. Hij probeert Christus aan te grijpen. Nu volgt de laatste slag. Hij kan zichzelf niet meer redden. Noch door werken, noch door geloven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok Christus.

AnJa schreef:Goedemorgen allen,

Geruime tijd lees ik met dit topic (en op dit forum) mee, maar wil nu graag op het onderwerp inhaken... dat je 'op weg kunt zijn naar Christus'.
Ik kan echter niet begrijpen dat dit onderwerp als onzinnig beschouwd kan worden.
Het is toch een zaak van Leven of Dood?
Steeds denk ik aan wat ik een tijd terug bij Wilh. á Brakel las en wat ik graag met jullie wil delen;

Hoofstuk xXXI van de Wedergeboorte:

Voor de eerste daad des geloofs is de mensch dood, hoe vele voorbereidende bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben.
Als wij voorbereiding stellen, zoo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, VERRE van daar;
in alle voorbereidingen is en blijft de mensch dood, en zijne daden kunnen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in den tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens;
want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun leven is, en het geloof is het middel van een vereeniging met Christus, waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die éérst verloochening, éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit wedergeboren te worden

Er zijn personen die dit op de spits drijven. Laat het er vooral om gaan dat we met Christus verzoend worden.

Jeremiah schreef:

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar daar verdienen we niks mee. In dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Ik vrees dat je de uitdrukking: "Zien is nog geen hebben" niet begrijpt..

De 12 bijlslagen van Boston is wat dat betreft erg duidelijk. Hij tekent de weg die God met Zijn volk gaat.

https://www.digibron.nl/search/detail/e ... van-boston

“Met de twaalf bijlslagen tekent Boston de weg waarlangs de Heere Zijn kinderen afbreekt, waarin Hij ze laat sterven aan zichzelf en niets meer doet overhouden om voor God te kunnen bestaan. Gods volk moet afgehouwen worden uit de stam van Adam om overgezet te worden in Christus.”

De twaalf bijlslagen

1. God overtuigt een zondaar van zijn zonden. Er ontstaat strijd in zijn leven. De zondaar wordt beschuldigd en aangeklaagd in zijn geweten. Hij kan niet langer gerust voortleven.

2. De zondaar verlaat zijn goddeloze leven, maar begint zichzelf te prijzen om zijn goedheid. God laat echter zien dat er schuld is tegen elk van de Tien Geboden.

3. De zondaar gaat stipt leven en wordt een godsdienstig mens. Totdat het geweten de zondaar herinnert aan zijn vroegere zondige leven.

4. De zondaar belijdt zijn zonden en vindt daarin rust. De Heilige Geest laat echter zien dat hij alleen maar een rank is aan de buitenkant en het daarom slechts schijnheiligheid is en niet voldoende.

5. Met vereende krachten gaat de zondaar bidden en zijn oude zonden laten. De wet laat hem echter zien dat hij een zondaar is vanaf zijn geboorte.

6. De zondaar zucht en treurt om zijn zonden en gaat aan het werk om zich met een vertoornd God te verzoenen. De Heere laat hem zien dat hij door de wet vervloekt is in alles wat hij doet, zelfs in het beste wat hij doen kan.

7. De zondaar gaat een schikking maken met de Goddelijke Schuldeiser. Hij verwacht dat God zal compenseren wat hij tekort komt. Echter, het doen van de wet zal niet helpen. Daarom klinkt de vloek van de wet opnieuw.

8. De zondaar begint te lenen. Hij wendt zich tot Christus en smeekt of Hij wil aanvullen wat er bij hem ontbreekt. Hij denkt daarmee gerust te kunnen leven. Maar dit houvast wordt hem ontnomen. Christus wil geen halve Zaligmaker zijn.

9. De zondaar maakt een overeenkomst met Christus en wil zich als het ware aan de Zoon verkopen. Hij belooft een getrouwe dienstknecht van Christus te zijn indien Hij zijn ziel zal redden. Maar van de gesloten overeenkomst door de zondaar komt niets terecht.

10. De mens gaat bedelen om genade, maar doet dat trots. Hij kan nog altijd iets tevoorschijn halen dat hem bij Christus een aanbeveling geeft. God breekt dat echter af, omdat hij moet gaan zien dat hij slechter is dan wie dan ook.

11. De zondaar acht zichzelf Gods gunst niet meer waard. Helaas blijkt dat onder het mom van nederigheid in deze houding duivelse hoogmoed zit. Erger als ooit steken oude zonden en verdorvenheden de kop op.

12. De mens verkeert tussen hoop en wanhoop. In die toestand besluit hij tot Christus te gaan zoals hij is. Hij probeert Christus aan te grijpen. Nu volgt de laatste slag. Hij kan zichzelf niet meer redden. Noch door werken, noch door geloven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok Christus.

Och, wat hebben we het toch allemaal moeilijk gemaakt. Wij. Niet de Heere.
Zou de man aan het kruis dit allemaal hebben doorlopen? En toch zegt de Heere dat hij die dag met Hem in het paradijs zou zijn.

Ik wil erbij voegen om onszelf nauw te doorzoeken hierin

liz boer schreef:

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar in dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Zien is hebben!

Zeg je dat in de speelgoedwinkel ook? Arme eigenaar van die winkel

Junia schreef:Och, wat hebben we het toch allemaal moeilijk gemaakt. Wij. Niet de Heere.
Zou de man aan het kruis dit allemaal hebben doorlopen? En toch zegt de Heere dat hij die dag met Hem in het paradijs zou zijn.

De opsomming van Boston is een vrij heldere uiteenzetting van allerlei geestelijke ervaringen die over een langere periode lopen.

Met de moordenaar aan het kruis aankomen als tegenvoorbeeld, is dus een drogreden, omdat deze binnen het tijdsbestek van 3 uur de kern van wat hier staat uitstekend geleerd heeft namelijk de belijdenis 'vrees je ook God niet, nu je in het zelfde oordeel bent' naast het 'denk aan mij als U in Uw koninkrijk gekomen bent'.

Verder vind ik dat je een verkeerd voorbeeld kiest, want de moordenaar aan het kruis hing daar als een veroordeelde crimineel aan wie het aardse vonnis voltrokken wordt en was bezig een gruwelijke tijdelijke dood te sterven. Dat vind ik een heel andere situatie dan een overtuigde zondaar op een kussentje in een kerkbank. Als ergens de uitdrukking 'wat heeft die zich in de nesten gewerkt', dan geldt het hem.

Junia schreef:

Jeremiah schreef:

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar daar verdienen we niks mee. In dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Ik vrees dat je de uitdrukking: "Zien is nog geen hebben" niet begrijpt..

De 12 bijlslagen van Boston is wat dat betreft erg duidelijk. Hij tekent de weg die God met Zijn volk gaat.

https://www.digibron.nl/search/detail/e ... van-boston

“Met de twaalf bijlslagen tekent Boston de weg waarlangs de Heere Zijn kinderen afbreekt, waarin Hij ze laat sterven aan zichzelf en niets meer doet overhouden om voor God te kunnen bestaan. Gods volk moet afgehouwen worden uit de stam van Adam om overgezet te worden in Christus.”

De twaalf bijlslagen

1. God overtuigt een zondaar van zijn zonden. Er ontstaat strijd in zijn leven. De zondaar wordt beschuldigd en aangeklaagd in zijn geweten. Hij kan niet langer gerust voortleven.

2. De zondaar verlaat zijn goddeloze leven, maar begint zichzelf te prijzen om zijn goedheid. God laat echter zien dat er schuld is tegen elk van de Tien Geboden.

3. De zondaar gaat stipt leven en wordt een godsdienstig mens. Totdat het geweten de zondaar herinnert aan zijn vroegere zondige leven.

4. De zondaar belijdt zijn zonden en vindt daarin rust. De Heilige Geest laat echter zien dat hij alleen maar een rank is aan de buitenkant en het daarom slechts schijnheiligheid is en niet voldoende.

5. Met vereende krachten gaat de zondaar bidden en zijn oude zonden laten. De wet laat hem echter zien dat hij een zondaar is vanaf zijn geboorte.

6. De zondaar zucht en treurt om zijn zonden en gaat aan het werk om zich met een vertoornd God te verzoenen. De Heere laat hem zien dat hij door de wet vervloekt is in alles wat hij doet, zelfs in het beste wat hij doen kan.

7. De zondaar gaat een schikking maken met de Goddelijke Schuldeiser. Hij verwacht dat God zal compenseren wat hij tekort komt. Echter, het doen van de wet zal niet helpen. Daarom klinkt de vloek van de wet opnieuw.

8. De zondaar begint te lenen. Hij wendt zich tot Christus en smeekt of Hij wil aanvullen wat er bij hem ontbreekt. Hij denkt daarmee gerust te kunnen leven. Maar dit houvast wordt hem ontnomen. Christus wil geen halve Zaligmaker zijn.

9. De zondaar maakt een overeenkomst met Christus en wil zich als het ware aan de Zoon verkopen. Hij belooft een getrouwe dienstknecht van Christus te zijn indien Hij zijn ziel zal redden. Maar van de gesloten overeenkomst door de zondaar komt niets terecht.

10. De mens gaat bedelen om genade, maar doet dat trots. Hij kan nog altijd iets tevoorschijn halen dat hem bij Christus een aanbeveling geeft. God breekt dat echter af, omdat hij moet gaan zien dat hij slechter is dan wie dan ook.

11. De zondaar acht zichzelf Gods gunst niet meer waard. Helaas blijkt dat onder het mom van nederigheid in deze houding duivelse hoogmoed zit. Erger als ooit steken oude zonden en verdorvenheden de kop op.

12. De mens verkeert tussen hoop en wanhoop. In die toestand besluit hij tot Christus te gaan zoals hij is. Hij probeert Christus aan te grijpen. Nu volgt de laatste slag. Hij kan zichzelf niet meer redden. Noch door werken, noch door geloven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok Christus.

Och, wat hebben we het toch allemaal moeilijk gemaakt. Wij. Niet de Heere.
Zou de man aan het kruis dit allemaal hebben doorlopen? En toch zegt de Heere dat hij die dag met Hem in het paradijs zou zijn.

Misschien iets om over na te denken... Elke opmerking heeft ergens een grond. Waar vloeide deze opmerking uit voort? Ik geloof niet zozeer dat het als instemmend was. Maar wellicht heb ik het mis. Natuurlijk hebt u wel gelijk dat we geen enkele bekering kunnen kopiëren als precies hetzelfde. Maar hier gaar hier wel om de hoofdzaken waarvan ieder in meer of mindere mate wat van leert. Een mens die alles in het werk stelt om buiten Christus zalig te worden, en er zelf nog iets bij te verdienen, en zijn zaakjes zelf nog wat probeert te redden totdat het niet langer gaat en hij onvoorwaardelijk moet buigen.

Piet Puk schreef:

AnJa schreef:Goedemorgen allen,

Geruime tijd lees ik met dit topic (en op dit forum) mee, maar wil nu graag op het onderwerp inhaken... dat je 'op weg kunt zijn naar Christus'.
Ik kan echter niet begrijpen dat dit onderwerp als onzinnig beschouwd kan worden.
Het is toch een zaak van Leven of Dood?
Steeds denk ik aan wat ik een tijd terug bij Wilh. á Brakel las en wat ik graag met jullie wil delen;

Hoofstuk xXXI van de Wedergeboorte:

Voor de eerste daad des geloofs is de mensch dood, hoe vele voorbereidende bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben.
Als wij voorbereiding stellen, zoo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, VERRE van daar;
in alle voorbereidingen is en blijft de mensch dood, en zijne daden kunnen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen.
Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in den tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens;
want daar is geen leven dan in de vereniging met Christus, die hun leven is, en het geloof is het middel van een vereeniging met Christus, waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die éérst verloochening, éérst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit wedergeboren te worden

Er zijn personen die dit op de spits drijven. Laat het er vooral om gaan dat we met Christus verzoend worden.

Vind je á Brakel dan ook te stellig/zwart-wit?

Junia schreef:

Jeremiah schreef:

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar daar verdienen we niks mee. In dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Ik vrees dat je de uitdrukking: "Zien is nog geen hebben" niet begrijpt..

De 12 bijlslagen van Boston is wat dat betreft erg duidelijk. Hij tekent de weg die God met Zijn volk gaat.

https://www.digibron.nl/search/detail/e ... van-boston

“Met de twaalf bijlslagen tekent Boston de weg waarlangs de Heere Zijn kinderen afbreekt, waarin Hij ze laat sterven aan zichzelf en niets meer doet overhouden om voor God te kunnen bestaan. Gods volk moet afgehouwen worden uit de stam van Adam om overgezet te worden in Christus.”

De twaalf bijlslagen

1. God overtuigt een zondaar van zijn zonden. Er ontstaat strijd in zijn leven. De zondaar wordt beschuldigd en aangeklaagd in zijn geweten. Hij kan niet langer gerust voortleven.

2. De zondaar verlaat zijn goddeloze leven, maar begint zichzelf te prijzen om zijn goedheid. God laat echter zien dat er schuld is tegen elk van de Tien Geboden.

3. De zondaar gaat stipt leven en wordt een godsdienstig mens. Totdat het geweten de zondaar herinnert aan zijn vroegere zondige leven.

4. De zondaar belijdt zijn zonden en vindt daarin rust. De Heilige Geest laat echter zien dat hij alleen maar een rank is aan de buitenkant en het daarom slechts schijnheiligheid is en niet voldoende.

5. Met vereende krachten gaat de zondaar bidden en zijn oude zonden laten. De wet laat hem echter zien dat hij een zondaar is vanaf zijn geboorte.

6. De zondaar zucht en treurt om zijn zonden en gaat aan het werk om zich met een vertoornd God te verzoenen. De Heere laat hem zien dat hij door de wet vervloekt is in alles wat hij doet, zelfs in het beste wat hij doen kan.

7. De zondaar gaat een schikking maken met de Goddelijke Schuldeiser. Hij verwacht dat God zal compenseren wat hij tekort komt. Echter, het doen van de wet zal niet helpen. Daarom klinkt de vloek van de wet opnieuw.

8. De zondaar begint te lenen. Hij wendt zich tot Christus en smeekt of Hij wil aanvullen wat er bij hem ontbreekt. Hij denkt daarmee gerust te kunnen leven. Maar dit houvast wordt hem ontnomen. Christus wil geen halve Zaligmaker zijn.

9. De zondaar maakt een overeenkomst met Christus en wil zich als het ware aan de Zoon verkopen. Hij belooft een getrouwe dienstknecht van Christus te zijn indien Hij zijn ziel zal redden. Maar van de gesloten overeenkomst door de zondaar komt niets terecht.

10. De mens gaat bedelen om genade, maar doet dat trots. Hij kan nog altijd iets tevoorschijn halen dat hem bij Christus een aanbeveling geeft. God breekt dat echter af, omdat hij moet gaan zien dat hij slechter is dan wie dan ook.

11. De zondaar acht zichzelf Gods gunst niet meer waard. Helaas blijkt dat onder het mom van nederigheid in deze houding duivelse hoogmoed zit. Erger als ooit steken oude zonden en verdorvenheden de kop op.

12. De mens verkeert tussen hoop en wanhoop. In die toestand besluit hij tot Christus te gaan zoals hij is. Hij probeert Christus aan te grijpen. Nu volgt de laatste slag. Hij kan zichzelf niet meer redden. Noch door werken, noch door geloven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok Christus.

Och, wat hebben we het toch allemaal moeilijk gemaakt. Wij. Niet de Heere.
Zou de man aan het kruis dit allemaal hebben doorlopen? En toch zegt de Heere dat hij die dag met Hem in het paradijs zou zijn.

Refoforum heet je van harte welkom op het forum!

Grondslag
Als grondslag hanteert deze website de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. Ze staat in de lijn van de Reformatie en de Nadere Reformatie.

Doelgroep
Refoforum is bedoeld voor de gereformeerde gezindte. Als je de grondslag onderschrijft, ben je van harte welkom op het forum. Wanneer je je niet in deze grondslag kan vinden, verzoeken wij je niet als lid te registreren.

Het onderschrijven van de grondslag uit zich in het (doop- of belijdend-) lidmaatschap van één van de volgende kerkgenootschappen:
- Hersteld Hervormde Kerk
- Gereformeerde Gemeenten
- Gereformeerde Gemeenten in Nederland
- Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland
- Christelijke Gereformeerde Kerken (rondom Bewaar het Pand)
- Protestantse Kerk Nederland (hervormde gemeenten die gebonden zijn aan het gereformeerd belijden)

Doelstelling
Refoforum is een forum voor de gereformeerde gezindte waarop degenen die daartoe behoren met elkaar discussiëren over zaken die spelen in de gereformeerde gezindte zelf óf over de interactie tussen de gereformeerde gezindte en de samenleving in het algemeen.
Doelstellingen zijn: van elkaar te leren, tot een beter begrip te komen van de gereformeerde gezindte en sterker te staan in de vraagstukken binnen de gereformeerde gezindte.

Gedragsregels
Op het forum gelden een aantal gedragsregels:
- Wees fatsoenlijk en respectvol tegen elkaar.
- Discussieer inhoudelijk en speel niet op de persoon.
- Spreek met respect over kerkverbanden en ambtsdragers.
- Het is verboden te vloeken, lasterlijke taal op te schrijven of anderszins de grenzen van het betamelijke te overschrijden.
- Links naar Youtube-bestanden mogen alleen geplaatst worden met toestemming van een moderator.
- Het publiceren van privéberichten (in het geheel of delen eruit) is niet toegestaan, anders dan met uitdrukkelijke toestemming van de afzender.
- Het is niet toegestaan auteursrechtelijk beschermd materiaal, zoals krantenartikelen, te plaatsen.

Modereren
Op het forum wordt gemodereerd. Dit houdt in dat een aantal moderators meelezen om te zien of bovenstaande gedragsregels gevolgd worden. Indien zij vaststellen dat deze regels overtreden worden kunnen zij, zonder nadere aankondiging of verantwoording, ingrijpen en berichten aanpassen of verwijderen.

Aanmelden
Als je je aanmeldt, verklaar je:
- te behoren tot de gereformeerde gezindte en de grondslag te onderschrijven;
- lid/dooplid te zijn van één van de bovengenoemde kerkgenootschappen;
- kennis te hebben genomen van deze forumregels en daarmee akkoord te gaan.

Met vriendelijke groet,

Het Refoforum Team

Piet Puk schreef:

liz boer schreef:

Jantje schreef:Of we nu op het erf van het genadeverbond leven of dat we nog nooit van Jezus gehoord hebben, als we straks onbekeerd sterven, dan zijn we verder bij God vandaan, als die onbekeerde inboorling uit de binnenlanden van Papua. We hebben als reformatorische mensen een groot voorrecht, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. We kunnen ons hele leven dichtbij de zaligheid leven, maar in dit verband geldt hetgeen de ouden vroeger zeiden: "Zien is nog geen hebben."

Zien is hebben!

Zeg je dat in de speelgoedwinkel ook? Arme eigenaar van die winkel

In de speelgoedwinkel biedt de eigenaar zijn waren niet gratis aan, zo anders als met het Evangelie!
Als je door genade 'ziet' wat het Jezus gekost heeft om zondaren vrij te kopen, dan ''heb' je het ook!