Gelezen, gedacht, gehoord...

[Brbndr]

Bevinding moet beleefd worden. Dat is iets dan gepreekt worden. Johannes kent ook alleen in Christus en buiten Christus. Ik ben ze in het pastoraat te vaak tegen gekomen die dachten dat God wel met hen bezig was. En jaren later leven ze in grote zonden midden in de wereld. Er is echt geen derde weg. Je kunt niet een beetje in Christus zijn en een beetje niet. Je kunt niet onderweg zijn naar Christus. Het is echt alleen binnen of buiten. Leven of dood. De Schrift leert niets anders. En daarom Christus alleen.

Dat kan wel. Sommigen komen steeds dichterbij, anderen dwalen steeds verder weg.

Dit bestrijd ik.
Het is de rechtvaardiging van de goddeloze.
Doden zullen horen de stem van de Zoon van God.
Dus niet mensen die al een beetje dichterbij gekomen zijn.

Hoe verklaar je Markus 12 v 34 dan?

[Orchidee]

NABESCHOUWING:

1. Wat ik lees.
Ik heb bovenstaande discussie gelezen. Wellicht dat er begrip is (of niet) dat ik niet meer reageer?
We verstaan elkaar nier. En in zo'n situatie is verder redeneren niet te doen.
Wel zie ik tot grote ontsteltenis iets wat me doet vrezen.
Een oordeel van verblinding en verharding, wat zich beslist niet tot dit forum beperkt.
We zien het landelijk overal.

2. Wat ik constateer.
Ik heb lang geprobeerd om bij tijd en wijle het forum te alarmeren, maar er was weinig of geen gehoor of begrip
Ik geloof niet dat het zozeer echt opzet is, maar wel dat een bepaalde richting zwaar onder vuur dreigt te komen.
De oorzaak is meerderlei: Het Woord is scherp, en wordt niet door de mens geaccepteerd en niet begrepen, want dat kan ook niet.

3. Wat ik verwacht.
Ik hoop dat er mensen zijn die nog met verstand en licht mogen reageren, al kan
ik me goed voorstellen dat deze mensen ook niet geaccepteerd worden.

Nogmaals, ik wil de schuld niet bij het forum leggen, wel treffen onze geestelijke leidslieden schuld.

Dit is precies wat ik bedoel. Wie het waagt om bijbelse argumenten in te brengen tegen de redeneringen van DIA valt onder het oordeel der verharding. Wat een trieste constatering.

Inderdaad. Ik denk dat ook je eerdere opmerking over de Christus verkondiging een terechte opmerking is. Jammer dat het afstuit op een muur van bevinding en oude waarheid. Dat er te veel wordt afgegaan op wat mensen van vroeger en enkele predikanten zeggen. Alles wat er tegen wordt gezegd wordt gezien als verharding en afvallen van de waarheid. Zo kun je heel makkelijk mensen met een andere visie wegzetten. Terwijl die ook begaan zijn met hun naaste hier op het forum.

Verstuurd vanaf mijn TA-1033 met Tapatalk

[Brbndr]

Bevinding moet beleefd worden. Dat is iets dan gepreekt worden. Johannes kent ook alleen in Christus en buiten Christus. Ik ben ze in het pastoraat te vaak tegen gekomen die dachten dat God wel met hen bezig was. En jaren later leven ze in grote zonden midden in de wereld. Er is echt geen derde weg. Je kunt niet een beetje in Christus zijn en een beetje niet. Je kunt niet onderweg zijn naar Christus. Het is echt alleen binnen of buiten. Leven of dood. De Schrift leert niets anders. En daarom Christus alleen.

Dat kan wel. Sommigen komen steeds dichterbij, anderen dwalen steeds verder weg.

Dit bestrijd ik.
Het is de rechtvaardiging van de goddeloze.
Doden zullen horen de stem van de Zoon van God.
Dus niet mensen die al een beetje dichterbij gekomen zijn.

van Matthew Henry over Markus 12v34:

IV. Christus schonk zijn goedkeuring aan hetgeen hij gezegd had en moedigde hem aan om nog verder onderzoek naar Hem te doen, vers 34.

1. Hij erkende dat hij goed had verstaan, en in zover ook goed en betamelijk had geantwoord. Jezus zag dat hij verstandelijk had geantwoord, en dit behaagde Hem te meer, omdat Hij zo vele schriftgeleerden, mannen van letteren en wetenschap, had ontmoet, die onverstandig hadden geantwoord, als mensen, die geen verstand hadden of begeerden te hebben. Hij antwoordde als iemand, die geest of verstand had, als een met rede begaafden mens, die zijn zinnen goed bij elkaar had, als iemand, wiens geest niet was verblind, wiens oordeel niet was vervalst, en wiens gedachten niet gebonden waren door de vooroordelen, waardoor de andere schriftgeleerden zich zozeer lieten beheersen. Hij antwoordde als iemand, die zich de vrijheid en de tijd gunt om na te denken, en die dan ook werkelijk nagedacht heeft.

2. Hij erkende dat hij goed op de weg was om nog verder te komen: "Gij zijt niet verre van het koninkrijk Gods, het koninkrijk der genade en der heerlijkheid, gij zijt goed op weg om een Christen te worden, een discipel van Christus. Want de leer van Christus dringt het meest aan op deze dingen, is bestemd en heeft de strekking u hiertoe te brengen."

Er is voor hen, die van het licht dat zij hebben een goed gebruik maken, en zover gaan als dit licht hen brengt, goede hope, dat zij door de genade Gods nog verder zullen komen. Wat van dezen schriftgeleerde geworden is, wordt ons niet gezegd, maar wij willen gaarne hopen, dat hij de wenk ter harte nam, dien Christus hem gaf, en dat hij, na tot zijn grote voldoening van Hem gehoord te hebben wat het grote gebod der wet was, Hem of Zijn apostelen nu ook zou vragen wat het grote gebod was van het Evangelie. indien hij dit echter niet gedaan heeft, maar op het punt is blijven staan waar hij was, dan moeten wij dit niet vreemd achten, want er zijn velen, die niet verre zijn van het koninkrijk Gods, en er toch nooit in komen.

Nu zou men zo gedacht hebben, dat velen hierdoor opgewekt zouden zijn om Hem te raadplegen, maar het had een tegenovergestelde uitwerking. Niemand durfde Hem meer vragen. Alles wat Hij zei, werd gezegd met zoveel gezag en majesteit, dat iedereen met ontzag voor Hem werd vervuld, zij, die wilden leren, schaamden zich om onderricht te vragen, en zij, die slechts bedoelden te vitten, waren bevreesd om nog iets te vragen.

[pierre27]

Begrijpelijk DIA dat je (even) afstand neemt van RF. Jou lezende kan ik me voorstellen dat het acteren op RF slecht voor je gemoedsrust is. Zoals al meerdere malen aangegeven, ik volg je in grote lijnen, ben het ook in grote lijnen met je eens. Maar terecht werd gisteren door Eilander even de andere kant aangegeven. We zullen moeten instemmen dat de ruimte er bij Hem is. Wat me vandaag in een posting raakte was, we kunnen wel de kennis hebben, maar het moet vertrouwen op Hem worden. En toch, ik sluit bemoedigend voor je af, wees blij dat je niet met de grote stroom mee kan, wil, mag en gaat.

[liz boer]

Bevinding moet beleefd worden. Dat is iets dan gepreekt worden. Johannes kent ook alleen in Christus en buiten Christus. Ik ben ze in het pastoraat te vaak tegen gekomen die dachten dat God wel met hen bezig was. En jaren later leven ze in grote zonden midden in de wereld. Er is echt geen derde weg. Je kunt niet een beetje in Christus zijn en een beetje niet. Je kunt niet onderweg zijn naar Christus. Het is echt alleen binnen of buiten. Leven of dood. De Schrift leert niets anders. En daarom Christus alleen.

Dat kan wel. Sommigen komen steeds dichterbij, anderen dwalen steeds verder weg.

Dit bestrijd ik.
Het is de rechtvaardiging van de goddeloze.
Doden zullen horen de stem van de Zoon van God.
Dus niet mensen die al een beetje dichterbij gekomen zijn.

Hoe verklaar je Markus 12 v 34 dan?

Ik zou zeggen lees het hele stuk...vrs 12 28 En een der Schriftgeleerden horende, dat zij te zamen in woorden waren, en wetende, dat Hij hun wel geantwoord had, kwam tot Hem, en vraagde Hem: Welk is het eerste gebod van allen?
kanttekeningen
25) zamen in woorden waren,
Dat is, tezamen twistten met onderling vragen en antwoorden.

dan komt het gedeelte over de wet en dan de tekst die jij noemt, het is een aansporing naar de schriftgeleerden toe.

zie kanttekeningen
31) niet verre van het Koninkrijk Gods.
Overmits deze zijne belijdenis uit een leerzaam gemoed scheen voort te komen, Mark. 12:32, en met de leer van Christus in zoverre overeenkwam; en de bekentenis van de wet een middel kon zijn om hem verder te brengen tot kennis van zichzelven, en alzo voorts tot Christus, Gal. 3:19.

[Brbndr]

Dus sommigen zijn dichterbij dan anderen. Iemand die onder de waarheid opgroeide is toch dichterbij dan een heiden die nooit van de Bijbel gehoord heeft? Een kerkmens die met een open consciëntie loopt is toch dichterbij dan een kerkmens die nergens om geeft?

[Ditbenik]

Dus sommigen zijn dichterbij dan anderen. Iemand die onder de waarheid opgroeide is toch dichterbij dan een heiden die nooit van de Bijbel gehoord heeft? Een kerkmens die met een open consciëntie loopt is toch dichterbij dan een kerkmens die nergens om geeft?

En toch zijn beide buiten Christus en is er alleen in Christus behoud.

[Brbndr]

Dus sommigen zijn dichterbij dan anderen. Iemand die onder de waarheid opgroeide is toch dichterbij dan een heiden die nooit van de Bijbel gehoord heeft? Een kerkmens die met een open consciëntie loopt is toch dichterbij dan een kerkmens die nergens om geeft?

En toch zijn beide buiten Christus en is er alleen in Christus behoud.

Ja dat is zo. Dan zie je hoe noodzakelijk zelf onderzoek is. Dat we niet rusten buiten Christus.

[eilander]

Dus sommigen zijn dichterbij dan anderen. Iemand die onder de waarheid opgroeide is toch dichterbij dan een heiden die nooit van de Bijbel gehoord heeft? Een kerkmens die met een open consciëntie loopt is toch dichterbij dan een kerkmens die nergens om geeft?

Veel dichterbij. Er wordt hier door elkaar gehaald:
1. Dat een hoorder van het Woord niets meer waardig is dan iemand die buiten de kerk leeft - en
2. Dat de hoorder een veel grote verantwoordelijkheid omdat Christus hem in de prediking in de schoot gelegd wordt.

Als je doet alsof het om het even is, hebben we de Schrift absoluut niet mee.

Spurgeon schreef niet voor niets zijn boekje 'Rondom de enge poort'.

[eilander]

Dus sommigen zijn dichterbij dan anderen. Iemand die onder de waarheid opgroeide is toch dichterbij dan een heiden die nooit van de Bijbel gehoord heeft? Een kerkmens die met een open consciëntie loopt is toch dichterbij dan een kerkmens die nergens om geeft?

Veel dichterbij. Er wordt hier door elkaar gehaald:
1. Dat een hoorder van het Woord niets meer waardig is dan iemand die buiten de kerk leeft - en
2. Dat de hoorder een veel grote verantwoordelijkheid omdat Christus hem in de prediking in de schoot gelegd wordt.

Als je doet alsof het om het even is, hebben we de Schrift absoluut niet mee.

Spurgeon schreef niet voor niets zijn boekje 'Rondom de enge poort'.

...en ook moeten we inderdaad scherp stellen dat er niet een soort tussenweg is, je kunt wel bijna behouden zijn, maar niet een beetje.

[olfie]

Is dit wat DIA bedoeld.

Want een droefheid, welke men vanwege haar zonderling gewicht niet wel kan ontlasten of uitwerpen, is een zeer grote droefheid, en die gewoonlijk ook bestendig is. Efraïms schone morgenwolken drijven snel voorbij, maar deze soort van droefheid maakt een lange, donkere dag. Als menige geveinsde zijn hart nu ledig en ruim geschreid heeft, dan zijn er nog vele volle fonteinen van droefheid in de harten van de arme Godzaligen, welke zij meer door het geloof zullen ontlasten dan door de ogen. En het gehele huis Israëls, staat er, klaagde de Heere achterna, 1 Sam. 7:2. Aldus deed ook die Kanaänese vrouw. Of zij overluid geweend heeft, dat staat niet aangetekend, maar zij klaagde de Zaligmaker achterna met een hartgrondig gekerm, en met zulk een gelovige en aanhoudende deemoedigheid, dat zij eindelijk genade vond in Zijn ogen, en zeer geprezen werd, Matth. 15:22 28. Dit is het rechte wenen van de boetvaardige zondaren, de Heere achterna te klagen, totdat Hij hen wil helpen. En dit zal een oprechte en gelovige droefheid ook zeker doen, zonder de tranen te verspillen, welke de Heere vergadert in Zijn fles, en stelt in Zijn register.
O, zalige zielen, die zo treuren en smartelijk op de borst slaan! Want zij zullen zekerlijk eens getroost worden met een overvloedige vertroosting. Hoe groter hun droefheid is, en hoe dieper die gezonken is tot op de bodem van hun harten, hoe eens de vreugdeolie, welke is beschikt voor Sions treurigen, ook dieper zal indringen, als Christus Zelf zal komen om de tranen af te wissen van hun wenende ogen. Wanneer die Zon maar eens recht zal doorbreken, dan zal die al hun donkere wolken verdrijven, om een blijden zomerse dag te scheppen in hun benauwde zielen.

Daar is dan waarlijk geen reden, dat wij zo haastig arbeiden zouden in ons zelf of bij anderen, om maar de kanalen op te stoppen van de Goddelijke droefheid over de zonden. Wij moeten aan de voorbereidende boete geen mindere tijd laten, dan God Zelf daaraan wil stellen. Want Hij weet best, hoe onze wonden moeten uitgezuiverd en genezen worden. En ook is de genade van zulk een geringe waarde niet, om daar zo stout en zo dringend om te verzoeken. Het is ook geen werk, dat men de arme bedroefde zielen zo beduiden kan, hoe zij de genade begeren moeten. Men moet de vruchten niet plukken, voor dat zij rijp zijn. Altijd te spelen op de liefelijke fluit van het Evangelie voor eens ieders oren, dat is waarlijk nog bij lange na zulk een grote kunst niet, als sommigen wel achten.Een goed concert heeft zijn gemengde verscheidenheid van stemmen en instrumenten; en in de bekwame schikking en harmonie van die allen gezamenlijk ondereen, ligt eigenlijk de kunst van een goed muziekstuk, dat wel wordt uitgevoerd. Doch velen houden nu maar alleen van vrolijke en huppelende klanken, en niet van klanken die langzaam en treurig gaan. Wij behoorden altijd te bedenken, dat het rechte lied van de tijdgelovigen een schielijke blijdschap is, zonder wortel, Matth. 13:20, 21. Wel zei de Zaligmaker tot Zijn discipelen, als Hij hun deze gelijkenis van de Zaaier had uitgelegd: die oren heeft om te horen, die hore, vs. 43.

Exit
Dan hoort dit er eigenlijk wel bij

4. En eindelijk had hij ook een boetvaardige mond, waarmee hij uitriep: o God, wees mij zondaar genadig! Dit is het rechte gebed, dat alle arme, verslagen zondaars moeten bidden uit de diepe grond van een verbroken en verbrijzeld hart. Het zou hen weinig kunnen helpen, dat zij al boetvaardige voeten, ogen en handen bezaten, indien zij ook niet met de Tollenaar de toevlucht namen tot de troon der Goddelijke genade en barmhartigheid, en evenals deze hun boetvaardige mond openden, met een dergelijke smeking om een genadige verzoening.
Groot was hier dan weer het onderscheid. De Farizeeër verscheen voor God met een wijdlopende declamatie of verhaal van zijn heerlijke en loffelijke deugden, dewelke hij wilde dat aangezien zouden worden. Doch de arme Tollenaar grijpt hier enkel naar de hoornen van het altaar, om zijn leven te behouden. Hij werpt zich neer voor de blote Genadetroon van de ontfermende God, en smeekt alleen om Zijn barmhartigheid. Zijn gehele gebed beslaat nauwelijks vijf woorden, maar omdat het voortkwam uit de grond van een verbroken en verbrijzeld hart, zo was ieder woord, dat hij sprak, als een gebed, en de Heilige Geest was daar de Werkmeester van, want anders had deze blinde en ongodsdienstige Tollenaar, in het midden van zulke grote aanvechtingen, als waar hij scheen in verslonden te zullen worden, onmogelijk geweten hoe of wat hij bidden zou, gelijk als het betaamt. Het is wel zo, als het spreekwoord zegt, dat de nood leert bidden, maar een Kaïn en Judas waren ook wel in grote nood door hun zonden, en nochtans konden zij zo niet bidden als de Tollenaar. Er is dan een Goddelijke Leermeester in het hart nodig, om aldaar een kort Tollenaarsgebed samen te stellen, waar men de hemel mee kan bestormen en innemen.

[liz boer]

Is dit wat DIA bedoeld.

Want een droefheid, welke men vanwege haar zonderling gewicht niet wel kan ontlasten of uitwerpen, is een zeer grote droefheid, en die gewoonlijk ook bestendig is. Efraïms schone morgenwolken drijven snel voorbij, maar deze soort van droefheid maakt een lange, donkere dag. Als menige geveinsde zijn hart nu ledig en ruim geschreid heeft, dan zijn er nog vele volle fonteinen van droefheid in de harten van de arme Godzaligen, welke zij meer door het geloof zullen ontlasten dan door de ogen. En het gehele huis Israëls, staat er, klaagde de Heere achterna, 1 Sam. 7:2. Aldus deed ook die Kanaänese vrouw. Of zij overluid geweend heeft, dat staat niet aangetekend, maar zij klaagde de Zaligmaker achterna met een hartgrondig gekerm, en met zulk een gelovige en aanhoudende deemoedigheid, dat zij eindelijk genade vond in Zijn ogen, en zeer geprezen werd, Matth. 15:22 28. Dit is het rechte wenen van de boetvaardige zondaren, de Heere achterna te klagen, totdat Hij hen wil helpen. En dit zal een oprechte en gelovige droefheid ook zeker doen, zonder de tranen te verspillen, welke de Heere vergadert in Zijn fles, en stelt in Zijn register.
O, zalige zielen, die zo treuren en smartelijk op de borst slaan! Want zij zullen zekerlijk eens getroost worden met een overvloedige vertroosting. Hoe groter hun droefheid is, en hoe dieper die gezonken is tot op de bodem van hun harten, hoe eens de vreugdeolie, welke is beschikt voor Sions treurigen, ook dieper zal indringen, als Christus Zelf zal komen om de tranen af te wissen van hun wenende ogen. Wanneer die Zon maar eens recht zal doorbreken, dan zal die al hun donkere wolken verdrijven, om een blijden zomerse dag te scheppen in hun benauwde zielen.

Dit heeft niets met een bekerings weg te maken, de vrouw geloofde de Heere Jezus en kwam omdat haar dochter ziek was, ze bleef aanhouden met haar aardse nood, de ziekte van haar dochter, liet zich niet wegsturen omdat zij geloofde, daarom zegt de Heere tegen haar: groot is uw geloof.

[Delftenaar]

Ze zag op Jezus en dat is genoeg. En voor die vrouw ook bevindelijk genoeg.

Bevinding is persoonlijk en daarmee subjectief. Wanneer is dat genoeg? Een nuchter karakter zal per definitie minder bevinding ervaren dan iemand die meer emotioneel, gevoelig o.i.d. is.
Dat zegt nog niets over iemands geloof.

Het is wat dat betreft een gevaar in onze gezindte om een bepaalde bevinding "verplicht" op te leggen als kenmerk van een waar geloof.
Dat gaat voorbij aan Calvijn (zijn we nog calvinisten?) en meer werelds gezien aan een hoop psychologie.

[Brbndr]

Ze zag op Jezus en dat is genoeg. En voor die vrouw ook bevindelijk genoeg.

Bevinding is persoonlijk en daarmee subjectief. Wanneer is dat genoeg? Een nuchter karakter zal per definitie minder bevinding ervaren dan iemand die meer emotioneel, gevoelig o.i.d. is.
Dat zegt nog niets over iemands geloof.

Het is wat dat betreft een gevaar in onze gezindte om een bepaalde bevinding "verplicht" op te leggen als kenmerk van een waar geloof.
Dat gaat voorbij aan Calvijn (zijn we nog calvinisten?) en meer werelds gezien aan een hoop psychologie.

De geloofsleven van een buddhist bijv. is ook bevindelijk. Die kunnen heel emotioneel worden als ze met der afgodendienst bezig zijn. Zeg maar dat hun niets 'ervaren'.

[Brbndr]

een leerzaam stuk over bevinding

https://www.digibron.nl/search/detail/c ... verschil/4