Middenrefo schreef: ↑Vandaag, 07:26
Evangelist schreef: ↑Gisteren, 23:35
Middenrefo schreef: ↑Gisteren, 23:28Als er in onze CGK iets als een democratie functioneert dan is het wel de generale synode. Je kunt daar allerlei mooie gereformeerde visies op loslaten, maar het gaat uiteindelijk om de helft plus één.
Of laat ik het omdraaien; als een meerderheid had geoordeeld dat er op basis van Schrift en belijdenis wel ruimte is voor v&a, had je dat dan ook voor vast en bondig gehouden? Zoals in de jaren 60 is gebeurd met het stemrecht voor vrouwen?
Beetje flauw: die vraag heeft huisman al meerdere keren beantwoord. Hij zou dan de CGK verlaten. (En ik zou met hem meegaan.)
Jammer dat je de besluiten van de GS als de helft plus 1 typeert. Vrijwel alle grote besluiten zijn met zo’n 2/3 meerderheid genomen, of meer. Geloof jij werkelijk dat dit politieke spelletjes zijn geweest?
Wat zegt het jou trouwens dat 95% van de buitenlandse kerken waar de CGK contacten mee heeft een indringend geluid lieten horen op de synode om de ambten niet open te stellen voor vrouwen? Wat zegt het je dat nota bene de zusterkerk FRC in Canada op het punt staan om de correspondentieband op te schorten. Sorry als ik wat fel klink, maar waarom is er zo weinig begrip voor het Bijbelse standpunt dat al eeuwen geldt in gereformeerde, Bijbelgetrouwe kerken? Waarom wordt er gedaan alsof de meerderheid van de GS en Rijnsburg een versmalling zijn van de CGK, terwijl de werkelijkheid is dat de oorsprong van de CGK nooit zo breed is bedoeld geweest als het nu is? Lees de ontstaansgeschiedenis van het kerkverband. Lees de kanselboodschap van 1953 waar de GS destijds unaniem (dus de gehele breedte) achter stond.
Nergens gebruik ik de term politieke spelletjes; waarom leg je mij dat in de mond? Ik vind dat niet netjes. Ik constateer heel feitelijk dat de synode werkt als een democratie. Tijdens de laatste synode is een belangrijk voorstel van ds. Schenau afgewezen met 27 stemmen voor en 25 tegen. Dat is de helft plus één. Veel andere besluiten zijn genomen in de verhouding 60/40. Er was nauwelijks iets zichtbaar van het streven naar unanimiteit, zoals de kerkorde wenselijk acht. Behalve toen het moderamen eenmalig 80% voorstelde bij de stemming van het interim model. We hebben in de kerk nu eenmaal gekozen voor dit democratische uitgangspunt dat een gewone meerderheid nodig is voor de besluitvorming. Dat is gewoon een constatering waar je niet omheen kunt. Dat daar geen Bijbelse grondslag voor is, maar een menselijke instelling, daar kun je ook niet omheen.
Wat ik bedoelde te zeggen is, dat je alles vatte onder de noemer ‘de helft plus 1’. Dat is inderdaad een democratisch principe, zoals dat ook bij andere kerkelijke vergaderingen gebruikelijk is. Het streven is eenparigheid; dat is bij heel wat besluiten ook gelukt in de vergaderweken. Omdat je er zó de nadruk op legde dat het via de helft plus één verloopt, stelde ik je de vraag (!) (en legde ik je niet in de mond), of je denkt dat al die uitslagen politieke spelletjes zijn geweest. Gezien je reactie denk ik dat je antwoord ‘nee’ is. Maar in dat geval mag je er toch vanuit gaan dat afgevaardigden gewetensvol, in het besef voor Gods aangezicht te staan, een stem hebben uitgebracht, die je dan ook serieus moet nemen?
(Die ene stemming die je noemde, ging over de vraag, óf (!) het A/B-model weer in stemming gebracht zou moeten worden, met de zekerheid dat dat model inderdaad enkele voorstemmers had gewonnen, maar ook voorstemmers vanwege de argumentatie voor een nieuwe stemming, zou hebben verloren, waardoor het A/B-model ook een tweede keer zou sneuvelen.)
De vraag over de buitenlandse kerken heb ik op dit forum al beantwoord; dat zegt mij echt niet zoveel. Het is maar net met welke kerken in het buitenland je contacten onderhoudt.
Ik vind dit antwoord niet alleen teleurstellend, maar ook ontstellend. De CGK onderhoudt heel breed in de wereld contacten met kerken van gereformeerd belijden. Dat je dat zo afdoet, brengt mij bij de gedachte dat je gewoon niet wilt zien dat wat nu in de CGK is gebeurd, veel verder gaat dan een mening of een visie op vrouw in ambt; maar dat het Schriftgezag geweld wordt aangedaan.
Ook heb ik al meerdere keren uitgelegd dat ik veel begrip heb voor het standpunt dat al eeuwen geldt. Maar ook voor mensen die een ander standpunt innemen; dat kan voor mij allebei waar zijn.
Ja, daar zit de kern van het probleem. Je schaart het onder de zogenoemde adiafora: zaken waar je verschillend over kunt denken; feitelijk is het dan een middelmatige zaak geworden. Maar alles rond de ambten is zo verbonden met de kern van het kerk-zijn dat dit helemaal geen middelmatige zaak kan zijn. Dat hebben gereformeerde kerken in de afgelopen eeuwen ook unaniem zo erkend. Kortom: als je dit onder de adiafora schaart, staat je denken haaks op dat van de kerk der eeuwen. Daarom was het voor mij zo’n enorm ernstig signaal wat vrijwel alle buitenlandse kerken afgaven.
Zelfs iemand als de vrijgemaakte prof. dr. A.L. de Bruyne erkende dat je met de klassieke gereformeerde hermeneutiek nooit kunt komen tot vrouwelijke ambtsdragers of het goedkeuren van homoseksuele relaties. (Hij gaf daarbij aan dat hij zelf deze visie inmiddels had losgelaten.)
Dát is inderdaad het klassieke spoor dat in de gereformeerde kerken in Nederland en daarbuiten altijd is gegaan. En je ziet de gevolgen in prediking en geloofsbeleving wanneer dat losgelaten wordt. Die gevolgen zijn veel groter en gaan veel verder dan het hebben van vrouwelijke ambtsdragers en/of het toelaten van homoseksuele relaties. Die gevolgen raken de hele manier van Bijbellezen en daarmee ook de eeuwige bestemming van mensen. En de vraag die voorlag, was deze: Mag je daarvoor uiteindelijk medeverantwoordelijk voor zijn?
