De kleine lettertjes van het Evangelie

[Cyrillus]

Maar de leer van Boston lijkt afgedaan te hebben, verouderd en nog erger: gevaarlijk, als we dr. v.d. Brink moeten geloven. Zou hij, zo dacht ik, onze eeuwenoude kerkgeschiedenis en de steeds weer opkomende dwalingen wel kennen? Dan zou hij toch eens het oude Gereformeerde Weekblad moeten lezen, waar deze dwalingen zo duidelijk weerlegd worden. Als theoloog zou je toch verwachten dat hij hiervan niet onkundig is!

Je hebt gelijk Dia. Omdat je dat van hem mag verwachten, kan hij dus zomaar gelijk hebben. Wel eens rekening mee gehouden? Of staat Boston boven de Bijbel?

[Cyrillus]

Hangt ervan af wat je bedoelt. Allereerst moet je het wel eens zijn over die grondslag. Ik proef bij sommigen hier eerder hypercalvinisme dan calvinisme. En dan is het de vraag of hypercalvinisten wel zo refo zijn. Mooi voor een nieuw onderwerp lijkt me.

Dat gaat alleen lukken als er een onafhankelijk en transparant oordeel geveld kan worden over de bijdragen. Gaat niet lukken. Bovendien zou er helderheid moeten komen of hypercalvinisme en calvinisme zich wel op dezelfde grondslag kunnen beroepen. Ik zet daar een heel groot vraagteken bij.

Apologie impliceert juist een verschil van inzicht. Dus dat met elkaar eens zijn zie ik niet zo. Dat is op voorhand het gesprek stoppen voor het eigen gelijk.

Jammer dat je zo blijft schoppen richting hypercalvinisten. Die zaak is heel simpel. Gods woord leert de doodsstaat van de mens en zijn onmacht tot het goede. De bekering en zaligheid is een eenzijdig Gods werk. Zij die dat leren kan ik broeder in het geloof noemen en dat geldt dan voor de calvinist en de hypercalvinist. Zij die dat niet leren, zoals remonstranten en heiligheidszoekers, behoren niet tot de Kerk en zijn derhalve geen broeders in het geloof.
Overeenkomstig de eerder door mij aangehaalde uitspraak van de synode hebben wij hun opvattingen uit te roeien. Juist met het oog op het welzijn van de kerk.

Je hebt het nogal op die synode he? Ik herinner je er toch nog een keer aan dat die synode geen probleem opgelost heeft, doch slechts escalatie voorkomen. Opvattingen uitroeien… ik ben heel benieuwd hoe je dat voor je ziet.

Ik ben blij dat we geen protestantse inquisitie hebben :-). Of gaat deze opmerking te ver? Ik ben vast niet de enige die dit in gedachten kreeg.

[GerefGemeente-lid]

De Kanttekeningen bij Filippenzen 2: 12-13 zijn ook wel heel verhelderend:
Alzo dan, mijne geliefden, gelijk gij allen tijd gehoorzaam (46) geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veel meer nu in mijn afwezen, werkt (47) uws zelfs zaligheid met vreze en beven (48); want het is God Die in u werkt (49) beide het willen (50) en het werken (51), naar Zijn welbehagen (52).

46. Namelijk het Evangelie, hetzelve met waar geloof aannemende, en met een godzaligen wandel belevende.
47. Dat is, benaarstigt, bearbeidt, gebruikende de middelen die God tot bevordering derzelve heeft verordineerd.
48. Dat is, met een nederig gevoelen van uzelven, en met grote en kinderlijke zorgvuldigheid, vrezende dat gij iets zoudt mogen doen of nalaten waarmede gij God zoudt mogen vertoornen, of dat ter zaligheid zou mogen hinderlijk zijn. Zie van deze wijze van spreken Psalm 2: 11; 1 Korinthe 2: 3; 2 Korinthe 7: 15; Eféze 6: 5; Hebreeën 12: 28; 1 Petrus 1: 17.
49 Dit wordt daarbij gedaan, opdat men uit deze voorgaande vermaning niet zou denken of besluiten, dat de mens uit zichzelven en door zijn eigen krachten de zaligheid zou kunnen werken. Zie Filippenzen 1: 6; 2 Korinthe 3: 5; Jakobus 1: 17.
50. Dat is, niet alleen het kunnen willen, maar ook het willen zelf; den wil krachtiglijk neigende en buigende om het goede te verkiezen, en alzo van onwilligen gewilligen makende, door de kracht des Heiligen Geestes. Zie Johannes 3: 5; Johannes 6: 44; Romeinen 9: 16; 1 Petrus 1: 3.
51. Of: het uitwerken, dat is, het doen en volbrengen van het goede dat men wil.
52. Dat is, niet naar enige voorgaande goede schikking of voorbereiding, die Hij in den mens zou vinden, maar naar Zijn believen, uit louter genade. Zie Eféze 1: 5, 9 en 11; Eféze 2: 8; 2 Timothéüs 1: 9.

Eén van de verwijsteksten is Eféze 2: 8: Want uit genade (24) zijt gij zalig (25) geworden door het geloof (26), en dat niet uit u (27), het is Gods gave.
24. Of: door de genade, namelijk van God in Christus, gelijk in het voorgaande vers is verklaard.
25. Dat is, van de zonde en straf der zonde verlost, en tot erfgenamen der eeuwige zaligheid gesteld.
26. Namelijk waardoor deze genade Gods in Christus van ons wordt aangenomen, en ons toegeëigend. Zie Johannes 1: 12; Romeinen 3: 24 en 25.
27. Namelijk, dat is niet uit u, dat gij gelooft. Want anders zou de apostel één ding tweemaal zeggen; en niet alleen de zaligheid zelve, maar ook het geloof is een gave Gods. Zie Filippenzen 1: 29; 2 Timothéüs 1: 9.

Ik lees in deze teksten en in alle verwijsteksten nergens dat de mens in zichzelf iets aanbrengt om te geloven. Hoe zie jij dat, @Cyrillus?

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen?

Ho even.

Ik ga niet de discussie die jij met @Valcke hebt gehad overdoen, maar je hebt steeds geroepen dat de mens zichzelf moet bekeren en steeds gesuggereerd dat een mens ook nog wel wat kon doen. Je vergeleek zelfs de natuurlijke zaken die een mens kan doen (de genademiddelen gebruiken) met het eenzijdige Goddelijke wonder van de wedergeboorte wat God zonder ons in ons werkt, zoals ook de Dordtse Leerregels dat zeggen.

Ook citeer je steeds teksten die in de heiligmaking naar voren komen en scherm je daarmee alsof dit volgens anderen hier op het forum Remonstrants zou zijn als je dit zo zegt. Je gaat dus volledig voorbij aan hetgeen je gesprekspartner in dit onderwerp als argument inbrengen.

God bekeert een mens, eenzijdig, soeverein en uit genade. Dan roemen we niet meer over wat de mens allemaal kan, voelt, denkt, vindt en meent over predikant A, ouderling B, diaken X of gemeentelid Y, dan leggen we de nadruk ook niet op holle en lege activistische opzweperij, maar dan blijft enkel over: waarom was het op mij gemunt? En dan is het antwoord: door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

[Cyrillus]

Het zijn wij allemaal die moeten terugkeren. En de oorzaken liggen dieper, veel en veel dieper dan ik in mijn post aangaf. Maar dat is off-topic (en ik ga daar nu niet meer over zeggen).

Dat is heel diep Valcke. Alleen, vind je dit nu zelf een antwoord voor hier? Je wil het onderwerp afsluiten, dat vind ik dan toch de gemakkelijke weg. Zolang dit onderwerp open is, functioneert het ook als een signaal naar verantwoordelijke herders.

Je gaat echt te ver. In jouw ogen is alleen dr. Van den Brink nog iemand die goed preekt. Op de rest lijk je alleen maar commentaar te hebben.

Weet je, juist het steeds opnieuw herhalen dat een mens ook nog wat tot zijn bekering moet doen, wekt vervreemding bij me op.

Als je als zondaar iets leert inzien van je verdorvenheid en zonde voor Gods heilig aangezicht, dan roep je niet meer dat je zelf ook nog wel wat kunt. Dat is niet naar de Schrift. Dan is alleen de uitroep nog: 'O God, zijt mij zondaar genadig.'

McCheyne zong er van:
Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed:
daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!

Toen vluchtt' ik tot Jezus! Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet.
Mijn heil en mijn vreê en mijn leven werd Hij:
Ik boog m', en geloofde, en God sprak mij vrij.

Als we dat niet belijden, dan zijn we ver van huis.

Ik ken heel veel goede predikers hoor. Geen idee waar je je uitspraak op baseert.
Wat ik wel erg vindt is je neiging om alles wat ik schrijf als remonstrants te beoordelen.
Als ik redeneer zoals jij dan is McCheyne wel een hele grote remonstrant, luister maar:
"Toen vluchtt' ik tot Jezus!"
Dat kan hij toch helemaal niet? Wat denkt hij wel? De mens kan toch niets goeds doen voor zijn zaligheid?
Ik bedoel maar.

[Cyrillus]

De Kanttekeningen bij Filippenzen 2: 12-13 zijn ook wel heel verhelderend:
Alzo dan, mijne geliefden, gelijk gij allen tijd gehoorzaam (46) geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veel meer nu in mijn afwezen, werkt (47) uws zelfs zaligheid met vreze en beven (48); want het is God Die in u werkt (49) beide het willen (50) en het werken (51), naar Zijn welbehagen (52).

46. Namelijk het Evangelie, hetzelve met waar geloof aannemende, en met een godzaligen wandel belevende.
47. Dat is, benaarstigt, bearbeidt, gebruikende de middelen die God tot bevordering derzelve heeft verordineerd.
48. Dat is, met een nederig gevoelen van uzelven, en met grote en kinderlijke zorgvuldigheid, vrezende dat gij iets zoudt mogen doen of nalaten waarmede gij God zoudt mogen vertoornen, of dat ter zaligheid zou mogen hinderlijk zijn. Zie van deze wijze van spreken Psalm 2: 11; 1 Korinthe 2: 3; 2 Korinthe 7: 15; Eféze 6: 5; Hebreeën 12: 28; 1 Petrus 1: 17.
49 Dit wordt daarbij gedaan, opdat men uit deze voorgaande vermaning niet zou denken of besluiten, dat de mens uit zichzelven en door zijn eigen krachten de zaligheid zou kunnen werken. Zie Filippenzen 1: 6; 2 Korinthe 3: 5; Jakobus 1: 17.
50. Dat is, niet alleen het kunnen willen, maar ook het willen zelf; den wil krachtiglijk neigende en buigende om het goede te verkiezen, en alzo van onwilligen gewilligen makende, door de kracht des Heiligen Geestes. Zie Johannes 3: 5; Johannes 6: 44; Romeinen 9: 16; 1 Petrus 1: 3.
51. Of: het uitwerken, dat is, het doen en volbrengen van het goede dat men wil.
52. Dat is, niet naar enige voorgaande goede schikking of voorbereiding, die Hij in den mens zou vinden, maar naar Zijn believen, uit louter genade. Zie Eféze 1: 5, 9 en 11; Eféze 2: 8; 2 Timothéüs 1: 9.

Eén van de verwijsteksten is Eféze 2: 8: Want uit genade (24) zijt gij zalig (25) geworden door het geloof (26), en dat niet uit u (27), het is Gods gave.
24. Of: door de genade, namelijk van God in Christus, gelijk in het voorgaande vers is verklaard.
25. Dat is, van de zonde en straf der zonde verlost, en tot erfgenamen der eeuwige zaligheid gesteld.
26. Namelijk waardoor deze genade Gods in Christus van ons wordt aangenomen, en ons toegeëigend. Zie Johannes 1: 12; Romeinen 3: 24 en 25.
27. Namelijk, dat is niet uit u, dat gij gelooft. Want anders zou de apostel één ding tweemaal zeggen; en niet alleen de zaligheid zelve, maar ook het geloof is een gave Gods. Zie Filippenzen 1: 29; 2 Timothéüs 1: 9.

Ik lees in deze teksten en in alle verwijsteksten nergens dat de mens in zichzelf iets aanbrengt om te geloven. Hoe zie jij dat, @Cyrillus?

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen?

Ho even.

Ik ga niet de discussie die jij met @Valcke hebt gehad overdoen, maar je hebt steeds geroepen dat de mens zichzelf moet bekeren en steeds gesuggereerd dat een mens ook nog wel wat kon doen. Je vergeleek zelfs de natuurlijke zaken die een mens kan doen (de genademiddelen gebruiken) met het eenzijdige Goddelijke wonder van de wedergeboorte wat God zonder ons in ons werkt, zoals ook de Dordtse Leerregels dat zeggen.

Ook citeer je steeds teksten die in de heiligmaking naar voren komen en scherm je daarmee alsof dit volgens anderen hier op het forum Remonstrants zou zijn als je dit zo zegt. Je gaat dus volledig voorbij aan hetgeen je gesprekspartner in dit onderwerp als argument inbrengen.

God bekeert een mens, eenzijdig, soeverein en uit genade. Dan roemen we niet meer over wat de mens allemaal kan, voelt, denkt, vindt en meent over predikant A, ouderling B, diaken X of gemeentelid Y, dan leggen we de nadruk ook niet op holle en lege activistische opzweperij, maar dan blijft enkel over: waarom was het op mij gemunt? En dan is het antwoord: door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen?

[Cyrillus]

De Kanttekeningen bij Filippenzen 2: 12-13 zijn ook wel heel verhelderend:
Alzo dan, mijne geliefden, gelijk gij allen tijd gehoorzaam (46) geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veel meer nu in mijn afwezen, werkt (47) uws zelfs zaligheid met vreze en beven (48); want het is God Die in u werkt (49) beide het willen (50) en het werken (51), naar Zijn welbehagen (52).

46. Namelijk het Evangelie, hetzelve met waar geloof aannemende, en met een godzaligen wandel belevende.
47. Dat is, benaarstigt, bearbeidt, gebruikende de middelen die God tot bevordering derzelve heeft verordineerd.
48. Dat is, met een nederig gevoelen van uzelven, en met grote en kinderlijke zorgvuldigheid, vrezende dat gij iets zoudt mogen doen of nalaten waarmede gij God zoudt mogen vertoornen, of dat ter zaligheid zou mogen hinderlijk zijn. Zie van deze wijze van spreken Psalm 2: 11; 1 Korinthe 2: 3; 2 Korinthe 7: 15; Eféze 6: 5; Hebreeën 12: 28; 1 Petrus 1: 17.
49 Dit wordt daarbij gedaan, opdat men uit deze voorgaande vermaning niet zou denken of besluiten, dat de mens uit zichzelven en door zijn eigen krachten de zaligheid zou kunnen werken. Zie Filippenzen 1: 6; 2 Korinthe 3: 5; Jakobus 1: 17.
50. Dat is, niet alleen het kunnen willen, maar ook het willen zelf; den wil krachtiglijk neigende en buigende om het goede te verkiezen, en alzo van onwilligen gewilligen makende, door de kracht des Heiligen Geestes. Zie Johannes 3: 5; Johannes 6: 44; Romeinen 9: 16; 1 Petrus 1: 3.
51. Of: het uitwerken, dat is, het doen en volbrengen van het goede dat men wil.
52. Dat is, niet naar enige voorgaande goede schikking of voorbereiding, die Hij in den mens zou vinden, maar naar Zijn believen, uit louter genade. Zie Eféze 1: 5, 9 en 11; Eféze 2: 8; 2 Timothéüs 1: 9.

Eén van de verwijsteksten is Eféze 2: 8: Want uit genade (24) zijt gij zalig (25) geworden door het geloof (26), en dat niet uit u (27), het is Gods gave.
24. Of: door de genade, namelijk van God in Christus, gelijk in het voorgaande vers is verklaard.
25. Dat is, van de zonde en straf der zonde verlost, en tot erfgenamen der eeuwige zaligheid gesteld.
26. Namelijk waardoor deze genade Gods in Christus van ons wordt aangenomen, en ons toegeëigend. Zie Johannes 1: 12; Romeinen 3: 24 en 25.
27. Namelijk, dat is niet uit u, dat gij gelooft. Want anders zou de apostel één ding tweemaal zeggen; en niet alleen de zaligheid zelve, maar ook het geloof is een gave Gods. Zie Filippenzen 1: 29; 2 Timothéüs 1: 9.

Ik lees in deze teksten en in alle verwijsteksten nergens dat de mens in zichzelf iets aanbrengt om te geloven. Hoe zie jij dat, @Cyrillus?

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen?

Ho even.

Ik ga niet de discussie die jij met @Valcke hebt gehad overdoen, maar je hebt steeds geroepen dat de mens zichzelf moet bekeren en steeds gesuggereerd dat een mens ook nog wel wat kon doen. Je vergeleek zelfs de natuurlijke zaken die een mens kan doen (de genademiddelen gebruiken) met het eenzijdige Goddelijke wonder van de wedergeboorte wat God zonder ons in ons werkt, zoals ook de Dordtse Leerregels dat zeggen.

Ook citeer je steeds teksten die in de heiligmaking naar voren komen en scherm je daarmee alsof dit volgens anderen hier op het forum Remonstrants zou zijn als je dit zo zegt. Je gaat dus volledig voorbij aan hetgeen je gesprekspartner in dit onderwerp als argument inbrengen.

God bekeert een mens, eenzijdig, soeverein en uit genade. Dan roemen we niet meer over wat de mens allemaal kan, voelt, denkt, vindt en meent over predikant A, ouderling B, diaken X of gemeentelid Y, dan leggen we de nadruk ook niet op holle en lege activistische opzweperij, maar dan blijft enkel over: waarom was het op mij gemunt? En dan is het antwoord: door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen? Ja of nee is voldoende hoor, geen discussie is nodig

[GerefGemeente-lid]

Het zijn wij allemaal die moeten terugkeren. En de oorzaken liggen dieper, veel en veel dieper dan ik in mijn post aangaf. Maar dat is off-topic (en ik ga daar nu niet meer over zeggen).

Dat is heel diep Valcke. Alleen, vind je dit nu zelf een antwoord voor hier? Je wil het onderwerp afsluiten, dat vind ik dan toch de gemakkelijke weg. Zolang dit onderwerp open is, functioneert het ook als een signaal naar verantwoordelijke herders.

Je gaat echt te ver. In jouw ogen is alleen dr. Van den Brink nog iemand die goed preekt. Op de rest lijk je alleen maar commentaar te hebben.

Weet je, juist het steeds opnieuw herhalen dat een mens ook nog wat tot zijn bekering moet doen, wekt vervreemding bij me op.

Als je als zondaar iets leert inzien van je verdorvenheid en zonde voor Gods heilig aangezicht, dan roep je niet meer dat je zelf ook nog wel wat kunt. Dat is niet naar de Schrift. Dan is alleen de uitroep nog: 'O God, zijt mij zondaar genadig.'

McCheyne zong er van:
Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed:
daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!

Toen vluchtt' ik tot Jezus! Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet.
Mijn heil en mijn vreê en mijn leven werd Hij:
Ik boog m', en geloofde, en God sprak mij vrij.

Als we dat niet belijden, dan zijn we ver van huis.

Ik ken heel veel goede predikers hoor. Geen idee waar je je uitspraak op baseert.
Wat ik wel erg vindt is je neiging om alles wat ik schrijf als remonstrants te beoordelen.
Als ik redeneer zoals jij dan is McCheyne wel een hele grote remonstrant, luister maar:
"Toen vluchtt' ik tot Jezus!"
Dat kan hij toch helemaal niet? Wat denkt hij wel? De mens kan toch niets goeds doen voor zijn zaligheid?
Ik bedoel maar.

Je rukt het volledig uit het verband. Van nature vlucht er helemaal niemand tot Jezus.

Want waar wijst het woordje nou 'toen' op? Juist, op de ontdekking dat God hem aan zichzelf had ontdekt en op het gevoel wat het eisen van Gods heiligheid hem deed. Dan leert een zondaar verstaan dat al zijn deugden een wegwerpelijk kleed worden. Dan leert hij verstaan dat hij niets meer hebben in en van zichzelf. En in die weg mag hij tot Jezus vluchten, door het door God aan hem geschonken geloof.

[GerefGemeente-lid]

De Kanttekeningen bij Filippenzen 2: 12-13 zijn ook wel heel verhelderend:
Alzo dan, mijne geliefden, gelijk gij allen tijd gehoorzaam (46) geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veel meer nu in mijn afwezen, werkt (47) uws zelfs zaligheid met vreze en beven (48); want het is God Die in u werkt (49) beide het willen (50) en het werken (51), naar Zijn welbehagen (52).

46. Namelijk het Evangelie, hetzelve met waar geloof aannemende, en met een godzaligen wandel belevende.
47. Dat is, benaarstigt, bearbeidt, gebruikende de middelen die God tot bevordering derzelve heeft verordineerd.
48. Dat is, met een nederig gevoelen van uzelven, en met grote en kinderlijke zorgvuldigheid, vrezende dat gij iets zoudt mogen doen of nalaten waarmede gij God zoudt mogen vertoornen, of dat ter zaligheid zou mogen hinderlijk zijn. Zie van deze wijze van spreken Psalm 2: 11; 1 Korinthe 2: 3; 2 Korinthe 7: 15; Eféze 6: 5; Hebreeën 12: 28; 1 Petrus 1: 17.
49 Dit wordt daarbij gedaan, opdat men uit deze voorgaande vermaning niet zou denken of besluiten, dat de mens uit zichzelven en door zijn eigen krachten de zaligheid zou kunnen werken. Zie Filippenzen 1: 6; 2 Korinthe 3: 5; Jakobus 1: 17.
50. Dat is, niet alleen het kunnen willen, maar ook het willen zelf; den wil krachtiglijk neigende en buigende om het goede te verkiezen, en alzo van onwilligen gewilligen makende, door de kracht des Heiligen Geestes. Zie Johannes 3: 5; Johannes 6: 44; Romeinen 9: 16; 1 Petrus 1: 3.
51. Of: het uitwerken, dat is, het doen en volbrengen van het goede dat men wil.
52. Dat is, niet naar enige voorgaande goede schikking of voorbereiding, die Hij in den mens zou vinden, maar naar Zijn believen, uit louter genade. Zie Eféze 1: 5, 9 en 11; Eféze 2: 8; 2 Timothéüs 1: 9.

Eén van de verwijsteksten is Eféze 2: 8: Want uit genade (24) zijt gij zalig (25) geworden door het geloof (26), en dat niet uit u (27), het is Gods gave.
24. Of: door de genade, namelijk van God in Christus, gelijk in het voorgaande vers is verklaard.
25. Dat is, van de zonde en straf der zonde verlost, en tot erfgenamen der eeuwige zaligheid gesteld.
26. Namelijk waardoor deze genade Gods in Christus van ons wordt aangenomen, en ons toegeëigend. Zie Johannes 1: 12; Romeinen 3: 24 en 25.
27. Namelijk, dat is niet uit u, dat gij gelooft. Want anders zou de apostel één ding tweemaal zeggen; en niet alleen de zaligheid zelve, maar ook het geloof is een gave Gods. Zie Filippenzen 1: 29; 2 Timothéüs 1: 9.

Ik lees in deze teksten en in alle verwijsteksten nergens dat de mens in zichzelf iets aanbrengt om te geloven. Hoe zie jij dat, @Cyrillus?

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen?

Ho even.

Ik ga niet de discussie die jij met @Valcke hebt gehad overdoen, maar je hebt steeds geroepen dat de mens zichzelf moet bekeren en steeds gesuggereerd dat een mens ook nog wel wat kon doen. Je vergeleek zelfs de natuurlijke zaken die een mens kan doen (de genademiddelen gebruiken) met het eenzijdige Goddelijke wonder van de wedergeboorte wat God zonder ons in ons werkt, zoals ook de Dordtse Leerregels dat zeggen.

Ook citeer je steeds teksten die in de heiligmaking naar voren komen en scherm je daarmee alsof dit volgens anderen hier op het forum Remonstrants zou zijn als je dit zo zegt. Je gaat dus volledig voorbij aan hetgeen je gesprekspartner in dit onderwerp als argument inbrengen.

God bekeert een mens, eenzijdig, soeverein en uit genade. Dan roemen we niet meer over wat de mens allemaal kan, voelt, denkt, vindt en meent over predikant A, ouderling B, diaken X of gemeentelid Y, dan leggen we de nadruk ook niet op holle en lege activistische opzweperij, maar dan blijft enkel over: waarom was het op mij gemunt? En dan is het antwoord: door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen? Ja of nee is voldoende hoor, geen discussie is nodig

Deze reactie is inderdaad gewoon wat Gods Woord ons zegt. Maar dat is niet wat jij steeds hebt aangedragen. Want je vorige reacties en zeker die van voor het tijdelijke slotje van dit draadje, waren absoluut anders qua inhoud en betekenis. Dus wat je hierboven beweert is op zichzelf waar, maar geen volledige samenvatting van wat je allemaal in dit draadje hebt geschreven. Daarom nogmaals het volgende: ben je het met mij en anderen eens dat er een wezenlijk verschil zit tussen de natuurlijke zaken die een mens zelf kan doen en de geestelijke zaken die door God in het hart worden geschonken en derhalve bereid je eerdere beweringen hierover terug te nemen?
Ben je het met me eens de wedergeboorte een eenzijdig Goddelijk wonder is, wat door God gewerkt wordt en dat het noodzakelijk is dat dit in de prediking ook duidelijk wordt verkondigd?
Wat is volgens jou de betekenis van de tekst uit Markus 2: 17?

[Cyrillus]

Je gaat echt te ver. In jouw ogen is alleen dr. Van den Brink nog iemand die goed preekt. Op de rest lijk je alleen maar commentaar te hebben.

Weet je, juist het steeds opnieuw herhalen dat een mens ook nog wat tot zijn bekering moet doen, wekt vervreemding bij me op.

Als je als zondaar iets leert inzien van je verdorvenheid en zonde voor Gods heilig aangezicht, dan roep je niet meer dat je zelf ook nog wel wat kunt. Dat is niet naar de Schrift. Dan is alleen de uitroep nog: 'O God, zijt mij zondaar genadig.'

McCheyne zong er van:
Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed:
daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!

Toen vluchtt' ik tot Jezus! Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet.
Mijn heil en mijn vreê en mijn leven werd Hij:
Ik boog m', en geloofde, en God sprak mij vrij.

Als we dat niet belijden, dan zijn we ver van huis.

Ik ken heel veel goede predikers hoor. Geen idee waar je je uitspraak op baseert.
Wat ik wel erg vindt is je neiging om alles wat ik schrijf als remonstrants te beoordelen.
Als ik redeneer zoals jij dan is McCheyne wel een hele grote remonstrant, luister maar:
"Toen vluchtt' ik tot Jezus!"
Dat kan hij toch helemaal niet? Wat denkt hij wel? De mens kan toch niets goeds doen voor zijn zaligheid?
Ik bedoel maar.

Je rukt het volledig uit het verband. Van nature vlucht er helemaal niemand tot Jezus.

Want waar wijst het woordje nou 'toen' op? Juist, op de ontdekking dat God hem aan zichzelf had ontdekt en op het gevoel wat het eisen van Gods heiligheid hem deed. Dan leert een zondaar verstaan dat al zijn deugden een wegwerpelijk kleed worden. Dan leert hij verstaan dat hij niets meer hebben in en van zichzelf. En in die weg mag hij tot Jezus vluchten, door het door God aan hem geschonken geloof.

Zo, je voelt het dus wel als je iets in de mond gelegd wordt, wat niet zo is? Want echt, je doet niet anders bij mij. Ik spreek alleen de Bijbel na en dan zou ik zeggen dat de mens iets toe doet aan zijn eigen bekering Jij zegt: "Weet je, juist het steeds opnieuw herhalen dat een mens ook nog wat tot zijn bekering moet doen, wekt vervreemding bij me op." Waar doe ik dat? Ik herhaal Fil. 2 gewoon. En voor de tigste keer: God werkt het willen en het werken. Waar laat ik dan de mens wat toedoen tot zijn bekering? Graag ook antwoord op de vraag of de mens gelooft als God het geloof in de mens werkt.

[verworpen]

Heel jammer, dat je kritiek gelijk vertaald naar schoppen. Maar ik ben oprecht nieuwsgierig, hoe je dan om gaat met al die bijbelteksten die de activiteit van de mens aanduiden. Kun je daar iets over zeggen? Jij maakt voor mijn gevoel een tegenstelling waar die niet is. Wat betekent het voor jou als bijv. in Matth. 5: 16 staat: "Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken." Kunnen wij goede werken doen? Ja, de Bijbel zegt dat wij dat kunnen. Kunnen wij goede vruchten voortbrengen? (Matth.7). Ja, de Bijbel Zelf zegt dat wij dat kunnen. Heel remonstrants allemaal, die Bijbelse uitspraken. Natuurlijk staat hier wat tegenover, namelijk dat wij dat niet kunnen. Je kent die teksten uit je hoofd, dus ga ik niet nog eens vermelden, ik onderschrijf ze uiteraard wel. Net zoals ik vr/antw. 62 van de HC onderschrijf. Liegt de Bijbel dan? Nee, Fil. 2: "want het is God Die in u werkt, beide het willen en het werken"! Jij zegt: '" De bekering en zaligheid is een eenzijdig Gods werk." Dat klopt in zoverre dat God alles eist en geeft wat nodig is. Of wil je zeggen dat de mens volkomen passief is onder dit eenzijdig Godswerk?

Dit betoog is al vaker langsgekomen. Ik ga niet in herhaling.
Duidelijk is dat wat jij kleine lettertjes noemt voor mij de verkondiging van het Heilig Evangelie is, overigens in alle gebrek. Duidelijk is ook dat wat voor jou het evangelie is, dat voor mij een dwaalleer is. En zo staan opvatting tegenover opvatting. Met één verschil, nl. dat bij jouw opvatting meermalen is vastgesteld dat ze de dwaling van de remonstranten bevat. Daarom behoort jouw opvatting als strijdig met de Bijbelse leer te worden afgewezen, en dus niet omdat wij van opvatting verschillen.
En hier laat ik het wat betreft de inhoudelijke kant van dit onderwerp bij.

[verworpen]

Je hebt het nogal op die synode he? Ik herinner je er toch nog een keer aan dat die synode geen probleem opgelost heeft, doch slechts escalatie voorkomen. Opvattingen uitroeien… ik ben heel benieuwd hoe je dat voor je ziet.

Deze synode spreekt in overeenstemming met alle toenmalige gereformeerde kerken. Daar mag gezag aan worden toegekend.
Laat je het gezag van deze synode los, dan laat je ook het gezag van de leerregels los. En laat je het gezag van 1 van de drie formulieren los, dan is duidelijk dat ook het gezaghebbend karakter van de andere is ondermijnd.

Is het nu echt jouw bedoeling te streven naar een geloofsovertuiging zonder een samenbindende belijdenis, met bijbehorende tucht?

[GerefGemeente-lid]

@Cyrillus,

Lees al je eerdere reacties in dit draadje terug.

En verder heb ik vragen gesteld aan jou. Als je daar geen antwoord op geeft, bevestigt dat de conclusie die ik heb van de intentie van je postings. Je gaat niet rechtstreeks in op wat anderen zeggen en beargumenteren en je neemt je gesprekspartners niet serieus. Het lijkt alsof je overtuigd bent van je eigen gelijk en niet naar de uitleg en visie van anderen wilt luisteren.

Je laatste vraag heb ik al beantwoord. Ja, dat is Bijbels en als God het geloof schenkt, dat gelooft een mens ook.

Maar dat is niet de hele waarheid die jij hebt verkondigd in dit draadje. En dat weet je zelf net zo goed als ieder ander. Dat blijkt trouwens ook wel uit het feit dat je niet erkent wat de betekenis is van het wachtwoord der hervormers, zoals McCheyne heeft gedicht. Het begint in het leven der genade nooit met het vluchten tot Jezus. Daar gaat wel wat aan vooraf. Daarom één vraag: ben je dat met mij eens?
Ja of nee is genoeg. Je hoeft er niet een discussie over te houden.

[Erik1960]

Je hebt het nogal op die synode he? Ik herinner je er toch nog een keer aan dat die synode geen probleem opgelost heeft, doch slechts escalatie voorkomen. Opvattingen uitroeien… ik ben heel benieuwd hoe je dat voor je ziet.

Deze synode spreekt in overeenstemming met alle toenmalige gereformeerde kerken. Daar mag gezag aan worden toegekend.
Laat je het gezag van deze synode los, dan laat je ook het gezag van de leerregels los. En laat je het gezag van 1 van de drie formulieren los, dan is duidelijk dat ook het gezaghebbend karakter van de andere is ondermijnd.

Is het nu echt jouw bedoeling te streven naar een geloofsovertuiging zonder een samenbindende belijdenis, met bijbehorende tucht?

Over de tucht heb ik al een hele tijd geleden een gesprek gehad hier. Dat ga ik niet overdoen. Waar ik nog steeds benieuwd naar ben is hoe je het voor je ziet, dat uitroeien van opvattingen.

[GerefGemeente-lid]

Als je je aanmeldt op dit forum, belijdt je in te stemmen met Zondag 31 en ben je dus voorstander van het toepassen van de tucht. Dat geldt voor iedereen. Dus het heeft geen zin om daar een discussie over te starten, @verworpen en @Erik1960.

[Cyrillus]

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen?

Ho even.

Ik ga niet de discussie die jij met @Valcke hebt gehad overdoen, maar je hebt steeds geroepen dat de mens zichzelf moet bekeren en steeds gesuggereerd dat een mens ook nog wel wat kon doen. Je vergeleek zelfs de natuurlijke zaken die een mens kan doen (de genademiddelen gebruiken) met het eenzijdige Goddelijke wonder van de wedergeboorte wat God zonder ons in ons werkt, zoals ook de Dordtse Leerregels dat zeggen.

Ook citeer je steeds teksten die in de heiligmaking naar voren komen en scherm je daarmee alsof dit volgens anderen hier op het forum Remonstrants zou zijn als je dit zo zegt. Je gaat dus volledig voorbij aan hetgeen je gesprekspartner in dit onderwerp als argument inbrengen.

God bekeert een mens, eenzijdig, soeverein en uit genade. Dan roemen we niet meer over wat de mens allemaal kan, voelt, denkt, vindt en meent over predikant A, ouderling B, diaken X of gemeentelid Y, dan leggen we de nadruk ook niet op holle en lege activistische opzweperij, maar dan blijft enkel over: waarom was het op mij gemunt? En dan is het antwoord: door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Ik heb bij herhaling gezegd dat het God is Die in ons werkt, beide het willen en het werken. Alleen als ik de Bijbel in het Grieks citeer kan ik dichter bij de Bijbel blijven. Dus, de mens brengt zelf niets aan om te geloven. Het geloof wordt door God gewerkt. Maar de mens gelooft dan wel. Of wil je dat ontkennen? Ja of nee is voldoende hoor, geen discussie is nodig

Deze reactie is inderdaad gewoon wat Gods Woord ons zegt. Maar dat is niet wat jij steeds hebt aangedragen. Want je vorige reacties en zeker die van voor het tijdelijke slotje van dit draadje, waren absoluut anders qua inhoud en betekenis. Dus wat je hierboven beweert is op zichzelf waar, maar geen volledige samenvatting van wat je allemaal in dit draadje hebt geschreven. Daarom nogmaals het volgende: ben je het met mij en anderen eens dat er een wezenlijk verschil zit tussen de natuurlijke zaken die een mens zelf kan doen en de geestelijke zaken die door God in het hart worden geschonken en derhalve bereid je eerdere beweringen hierover terug te nemen?
Ben je het met me eens de wedergeboorte een eenzijdig Goddelijk wonder is, wat door God gewerkt wordt en dat het noodzakelijk is dat dit in de prediking ook duidelijk wordt verkondigd?
Wat is volgens jou de betekenis van de tekst uit Markus 2: 17?

1) "ben je het met mij en anderen eens dat er een wezenlijk verschil zit tussen de natuurlijke zaken die een mens zelf kan doen en de geestelijke zaken die door God in het hart worden geschonken en derhalve bereid je eerdere beweringen hierover terug te nemen?"
Ja, natuurlijk, heb ik nooit ontkend, wordt me continu in de mond gelegd. Er valt dus niets terug te nemen."
2) "Ben je het met me eens de wedergeboorte een eenzijdig Goddelijk wonder is, wat door God gewerkt wordt en dat het noodzakelijk is dat dit in de prediking ook duidelijk wordt verkondigd?"
Ja, natuurlijk, ook nooit ontkend, eerder ook al bevestigd, wordt me continu in de mond gelegd
3) Wat is volgens jou de betekenis van de tekst uit Markus 2: 17?
Dat mensen die oproepen om de kleine lettertjes te houden gelijk zijn aan de Farizëeen die de joden een onnodig juk oplegden. Zij lopen het gevaar in hetzelfde oordeel als de Farizeeën te vallen. En dat de mensen waar God het willen en het werken werkt tot bekering , behouden zullen worden.