Voor wie is het Heilig Avondmaal.

[Arja]

Wanneer wisten de dwaze maagden dat ze dwaas waren? De Heere Jezus laat duidelijk zien dat schijn en zijn zo op elkaar lijken. Denk aan wijze en dwaze maagden,wijze en dwaze bouwer,gelijkenis van het onkruid tussen de tarwe enz... Denk aan Sardis een op het oog levende gemeente maar ze zijn in de ogen van de Heere Jezus dood.

1. De bruidsmeisjes worden volgens Calvijn niet dwaas genoemd omdat ze hypocriet waren maar omdat ze zorgeloos waren. Ze hadden die lange tijd van wachten moeten besteden om olie te kopen (Jesaja 55:1). Ze deden zich echter niet voor als hypocriet.

Calvijn: Het eigenlijke punt van deze gelijkenis is derhalve dit, dat wij door het geloof het ons aangebodene moeten aannemen.

2. Sardis wordt bestempeld als een geestelijk dode gemeente. De Heere kende hun werken en die werden niet vol bevonden voor God. Ik vind dit een heel goed voorbeeld, @JSF. Lees de kanttekeningen hierbij. Toch is het niet zo dat het verschil tussen zijn en schijn hier niet zichtbaar was. In vers 4 staat:

Doch gij hebt enige weinige namen ook te Sardis, die hun klederen niet bevlekt hebben, en zij zullen met Mij wandelen in witte klederen, overmits zij het waardig zijn.

De anderen hadden zichzelf wel overgegeven aan een onzuivere leer en een onrein leven, zoals de Nikolaïeten deden. Daarom waarschuwt de Heere hen: "Gedenk dan hoe gij het (de leer van de apostelen) ontvangen en gehoord hebt, en bewaar het, en bekeer u. Indien gij dan niet waakt, zo zal Ik over u komen als een dief, en gij zult niet weten op wat ure Ik over u komen zal."

Wie mag er aan gaan? Ds. H. Korving zegt: "Je kunt niet zomaar aangaan. Maar mag je zomaar afblijven? Ten diepste wordt je vraag persoonlijk opgelost met gevouwen handen en gebogen knieën en een open Bijbel. De Gastheer Zelf wil de begeerte wekken in je hart en je bij de hand nemen en leiden." https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/14 ... vondmaal-/

[DDD]

De gelijkenis van de Dwaze meisjes is kennelijk en veel misbruikt verhaal.

[JSF]

De gelijkenis van de Dwaze meisjes is kennelijk en veel misbruikt verhaal.

Het is kennelijk in 2019 een verhaal wat niet past bij een gelovige gemeente. Hier iets van Matthew Henry.

Het bewijs van deze hoedanigheid lag in de zaak zelf, waarvoor zij hadden te zorgen,
hierdoor werden zij geoordeeld.
Ten eerste. Het was de dwaasheid der dwaze maagden, dat zij hare lampen namen, maar geen
olie met zich namen, vers 3. Zij hadden juist olie genoeg om hare lampen voor het ogenblik
brandende te houden, er een vertoning mede te maken, alsof zij van voornemens waren de
bruidegom tegemoet te gaan, maar geen fles of kruik olie hadden zij bij zich, om de lamp aan
te vullen, indien de bruidegom soms vertoefde te komen.
Zo zijn de geveinsden:
1. Zij hebben geen innerlijk beginsel. Zij hebben een lamp der belijdenis in hun hand, maar
hebben in hun hart niet dien voorraad van gezonde kennis, vast - ingewortelde neigingen en
vastberaden voornemens, die nodig zijn om hen door de dienst en de beproevingen van de
tegenwoordigen staat heen te helpen. Zij handelen onder de invloed van uitwendige
drijfveren, maar zijn ontbloot van geestelijk leven, zoals een handelsman, die een zaak begint
zonder fondsen, of zoals het zaad op de steenachtigen grond, dat geen wortel kon schieten.
2. Zij hebben geen blik op, en maken geen voorziening voor, hetgeen komen zal. Zij namen
lampen, om voor het ogenblik vertoning te maken, maar geen olie om later te gebruiken.
Deze gedachteloosheid is het verderf van vele belijders. Alles waar zij om geven, is goed
aangeschreven te staan bij hun naburen, met wie zij thans omgaan, niet om zich Christus
behaaglijk te maken, voor wie zij hiernamaals zullen moeten verschijnen, alsof alles goed is,
wat hun slechts voor het ogenblik dienstig is. Spreek hun van dingen, die nog niet gezien
worden, en gij zult hun zijn als Lot voor zijn schoonzonen was, als jokkende. Zij maken geen
voorziening voor later, zoals de mieren, noch leggen zij weg tegen het toekomende, 1
Timotheüs 6:19.

d. De dwaze maagden kwamen toen het te laat was, vers 11. Daarna kwamen ook de andere
maagden. Er zijn velen, die toegang tot de hemel zullen zoeken, als het te laat is, zoals Ezau,
die daarna de zegening wilde beërven. God en Godsdienst zullen door dit late aanzoek
verheerlijkt worden, hoewel de zondaars er niet door worden behouden. Het is voor de eer
van het Heere, Heere, dat is: van vurig en dringend gebed, dat zij, die het thans minachten, er
weldra de toevlucht toe zullen nemen, en dan zal het geen geteem worden genoemd. Het
valse vertrouwen der geveinsden zal hen ver brengen in hun verwachting van de zaligheid.
Zij gaan naar de poort des hemels, en vragen om toegang, maar zij worden buitengesloten, zij
worden opgeheven tot de hemel in de dwazen waan van de voortreffelijkheid van hun
toestand, maar worden ter helle toe neergestoten.
e. Zij werden afgewezen, zoals Ezau, vers 12. Ik ken u niet. Het is voor ons allen zaak om de
Heere te zoeken terwijl Hij te vinden is, want er komt een tijd, wanneer Hij niet gevonden zal
worden. Er was een tijd, toen het: Heere, Heere, doe ons open, van goed gevolg zou zijn
geweest, krachtens deze belofte: Klopt en u zal open gedaan worden, maar nu komt het te
laat. Het vonnis is plechtig bevestigd met het: Voorwaar zeg Ik u, dat gelijk staat met niets
minder dan een zweren in Zijn toorn: dat zij in zijn rust niet zullen ingaan. Het duidt Zijn
vast besluit aan, en zij werden er door tot zwijgen gebracht.

[-DIA-]

De gelijkenis van de Dwaze meisjes is kennelijk en veel misbruikt verhaal.

Het is kennelijk in 2019 een verhaal wat niet past bij een gelovige gemeente. Hier iets van Matthew Henry.

Het bewijs van deze hoedanigheid lag in de zaak zelf, waarvoor zij hadden te zorgen,
hierdoor werden zij geoordeeld.
Ten eerste. Het was de dwaasheid der dwaze maagden, dat zij hare lampen namen, maar geen
olie met zich namen, vers 3. Zij hadden juist olie genoeg om hare lampen voor het ogenblik
brandende te houden, er een vertoning mede te maken, alsof zij van voornemens waren de
bruidegom tegemoet te gaan, maar geen fles of kruik olie hadden zij bij zich, om de lamp aan
te vullen, indien de bruidegom soms vertoefde te komen.
Zo zijn de geveinsden:
1. Zij hebben geen innerlijk beginsel. Zij hebben een lamp der belijdenis in hun hand, maar
hebben in hun hart niet dien voorraad van gezonde kennis, vast - ingewortelde neigingen en
vastberaden voornemens, die nodig zijn om hen door de dienst en de beproevingen van de
tegenwoordigen staat heen te helpen. Zij handelen onder de invloed van uitwendige
drijfveren, maar zijn ontbloot van geestelijk leven, zoals een handelsman, die een zaak begint
zonder fondsen, of zoals het zaad op de steenachtigen grond, dat geen wortel kon schieten.
2. Zij hebben geen blik op, en maken geen voorziening voor, hetgeen komen zal. Zij namen
lampen, om voor het ogenblik vertoning te maken, maar geen olie om later te gebruiken.
Deze gedachteloosheid is het verderf van vele belijders. Alles waar zij om geven, is goed
aangeschreven te staan bij hun naburen, met wie zij thans omgaan, niet om zich Christus
behaaglijk te maken, voor wie zij hiernamaals zullen moeten verschijnen, alsof alles goed is,
wat hun slechts voor het ogenblik dienstig is. Spreek hun van dingen, die nog niet gezien
worden, en gij zult hun zijn als Lot voor zijn schoonzonen was, als jokkende. Zij maken geen
voorziening voor later, zoals de mieren, noch leggen zij weg tegen het toekomende, 1
Timotheüs 6:19.

d. De dwaze maagden kwamen toen het te laat was, vers 11. Daarna kwamen ook de andere
maagden. Er zijn velen, die toegang tot de hemel zullen zoeken, als het te laat is, zoals Ezau,
die daarna de zegening wilde beërven. God en Godsdienst zullen door dit late aanzoek
verheerlijkt worden, hoewel de zondaars er niet door worden behouden. Het is voor de eer
van het Heere, Heere, dat is: van vurig en dringend gebed, dat zij, die het thans minachten, er
weldra de toevlucht toe zullen nemen, en dan zal het geen geteem worden genoemd. Het
valse vertrouwen der geveinsden zal hen ver brengen in hun verwachting van de zaligheid.
Zij gaan naar de poort des hemels, en vragen om toegang, maar zij worden buitengesloten, zij
worden opgeheven tot de hemel in de dwazen waan van de voortreffelijkheid van hun
toestand, maar worden ter helle toe neergestoten.
e. Zij werden afgewezen, zoals Ezau, vers 12. Ik ken u niet. Het is voor ons allen zaak om de
Heere te zoeken terwijl Hij te vinden is, want er komt een tijd, wanneer Hij niet gevonden zal
worden. Er was een tijd, toen het: Heere, Heere, doe ons open, van goed gevolg zou zijn
geweest, krachtens deze belofte: Klopt en u zal open gedaan worden, maar nu komt het te
laat. Het vonnis is plechtig bevestigd met het: Voorwaar zeg Ik u, dat gelijk staat met niets
minder dan een zweren in Zijn toorn: dat zij in zijn rust niet zullen ingaan. Het duidt Zijn
vast besluit aan, en zij werden er door tot zwijgen gebracht.

Dank voor het plaatsen. Het is meer dan de moeite waard om dit te overdenken en te bemediteren. Een grondig zelfonderzoek is altijd weer nodig.

[eilander]

Ik heb het wel in preken gehoord dat een hypocriet het ten diepste van zichzelf weet.
Want zou je op de Heere kunnen vertrouwen, je geheel aan Hem hebben leren overgeven, in die overgave leven, en je toch bedriegen?
Wel is het zo dat een waar gelovige er soms bang voor is. Als er iets van het arglistige hart gekend wordt, heeft een ieder de vraag bij tijden: "Ben ik het Heere? "

Als je zo leeft, ben je geen hypocriet.

Dat lijkt me helder. Het gaat er echter om dat het wél zo zou kunnen zijn dat je denkt dat je op de Heere vertrouwt, je geheel aan Hem hebt overgegeven, in de overgave leeft.
Zo scherp ligt het zelfonderzoek mijns inziens. Het zal toch altijd weer het gebed zijn, als het goed is: 'Heere, zegt U het nog eens tegen mij?' En als de Heere spreekt, dan weet je dat. Dan weet je ook dat het iets anders is dan 'de Heere spreekt door Zijn Woord, dus als ik onder de prediking zit, hoor ik Gods stem' (hetgeen overigens wel waar is op zichzelf).

[Bezorgd]

Ik heb het wel in preken gehoord dat een hypocriet het ten diepste van zichzelf weet.
Want zou je op de Heere kunnen vertrouwen, je geheel aan Hem hebben leren overgeven, in die overgave leven, en je toch bedriegen?
Wel is het zo dat een waar gelovige er soms bang voor is. Als er iets van het arglistige hart gekend wordt, heeft een ieder de vraag bij tijden: "Ben ik het Heere? "

Als je zo leeft, ben je geen hypocriet.

Dat lijkt me helder. Het gaat er echter om dat het wél zo zou kunnen zijn dat je denkt dat je op de Heere vertrouwt, je geheel aan Hem hebt overgegeven, in de overgave leeft.
Zo scherp ligt het zelfonderzoek mijns inziens. Het zal toch altijd weer het gebed zijn, als het goed is: 'Heere, zegt U het nog eens tegen mij?' En als de Heere spreekt, dan weet je dat. Dan weet je ook dat het iets anders is dan 'de Heere spreekt door Zijn Woord, dus als ik onder de prediking zit, hoor ik Gods stem' (hetgeen overigens wel waar is op zichzelf).

Toch blijf ik het wel een lastig punt vinden.
Want als ik je goed begrijp zeg jij: we kunnen op de Heere vertrouwen, maar verkeerd, en daardoor ons bedriegen terwijl we het zelf wel vast geloven. Als ik dan doorredeneer, kan een waar gelovige ook nooit zeker zijn van de zaak.
Maar dat leer je ook niet. Wat is dan de vastigheid die een waar gelovige heeft en dat ook voor zichzelf gelooft?
In het geval dat een hypocriet zijn eigen dwaling vast zou geloven heeft die die vastigheid toch net zo goed?

Beetje verwarrend misschien, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

[DDD]

@JSF:
Hoewel ik de uitleg van Calvijn beter vind passen, zijn de bespiegelingen van Matthew Henry ook niet verkeerd. Maar ik zie daar toch niet een onderbouwing in van de onbewuste ongelovigheid van schijnheiligen. Overigens is daar in de Bijbel ook wel aanleiding voor, want Jezus spreekt ook over mensen die verwachten in te gaan, en dat niet zullen kunnen.

Het gaat mij erom dat je de bijbel niet moet laten buikspreken. Het punt van de gelijkenis is dat je altijd voorbereid moet zijn op de komst van Jezus.

[Bezorgd]

@JSF:
Hoewel ik de uitleg van Calvijn beter vind passen, zijn de bespiegelingen van Matthew Henry ook niet verkeerd. Maar ik zie daar toch niet een onderbouwing in van de onbewuste ongelovigheid van schijnheiligen.

Als je reageert zonder quote krijgt degene op wie je reageert geen melding.
Misschien toch handig om, al is het maar één regel, degene op wie je reageert te quoten.

Ik heb op deze manier ook al berichten gemist.

[Tiberius]

Met het apenstaartje ervoor krijgt hij die melding wel, als het goed is.

[eilander]

Dat lijkt me helder. Het gaat er echter om dat het wél zo zou kunnen zijn dat je denkt dat je op de Heere vertrouwt, je geheel aan Hem hebt overgegeven, in de overgave leeft.
Zo scherp ligt het zelfonderzoek mijns inziens. Het zal toch altijd weer het gebed zijn, als het goed is: 'Heere, zegt U het nog eens tegen mij?' En als de Heere spreekt, dan weet je dat. Dan weet je ook dat het iets anders is dan 'de Heere spreekt door Zijn Woord, dus als ik onder de prediking zit, hoor ik Gods stem' (hetgeen overigens wel waar is op zichzelf).

Toch blijf ik het wel een lastig punt vinden.
Want als ik je goed begrijp zeg jij: we kunnen op de Heere vertrouwen, maar verkeerd, en daardoor ons bedriegen terwijl we het zelf wel vast geloven. Als ik dan doorredeneer, kan een waar gelovige ook nooit zeker zijn van de zaak.
Maar dat leer je ook niet. Wat is dan de vastigheid die een waar gelovige heeft en dat ook voor zichzelf gelooft?
In het geval dat een hypocriet zijn eigen dwaling vast zou geloven heeft die die vastigheid toch net zo goed?

Beetje verwarrend misschien, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Het getuigenis van Gods Geest in zijn hart. Zijn stem horen, dat maakt het verschil. "Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord."

[liz boer]

Als je de Bijbel goed kent, scheelt dat ook heel veel, dan kun je je vinger erbij leggen, Heere hier staat het toch...

Ook geloof ik niet dat je per ongeluk een Judas bent... ik heb heel wat mensen, ook predikanten, horen zeggen, dat hij bang was nog eens als een Judas openbaar zou komen.

Judas heeft niet onwetend de Heere verraden!
De andere discipelen vonden zichzelf er niet te goed voor, maar na Pinksteren hoor je deze klanken niet meer. Dat hoor je, maar ik ben verzekerd ed.

Dit soort uitspraken heeft veel mensen niet tot zekerheid gebracht en alle vreugde weggenomen, steeds maar piekeren is het wel echt...

Ik zie dit in de eerste gemeente nergens terug.

[eilander]

@Liz, denk jij dan dat iemand zichzelf niet kan bedriegen?

[Hendrien]

Ik vind het ook altijd ingewikkeld. Maar als je gebed steeds is of de Heere je je er aan ontdekken wil als je je bedriegt, Zou Hij dat gebed dan niet zeker willen verhoren? Dan kun je je ook niet bedriegen... Hij is toch getrouw?

[liz boer]

@Liz, denk jij dan dat iemand zichzelf niet kan bedriegen?

Nee dat dat heb ik al eerder geschreven, je kunt jezelf bedriegen, maar als je de toevlucht tot de Heere Jezus neemt kom je nooit bedrogen uit.

[Hendrien]

Ik heb het wel in preken gehoord dat een hypocriet het ten diepste van zichzelf weet.
Want zou je op de Heere kunnen vertrouwen, je geheel aan Hem hebben leren overgeven, in die overgave leven, en je toch bedriegen?
Wel is het zo dat een waar gelovige er soms bang voor is. Als er iets van het arglistige hart gekend wordt, heeft een ieder de vraag bij tijden: "Ben ik het Heere? "

Als je zo leeft, ben je geen hypocriet.

Dat lijkt me helder. Het gaat er echter om dat het wél zo zou kunnen zijn dat je denkt dat je op de Heere vertrouwt, je geheel aan Hem hebt overgegeven, in de overgave leeft.
Zo scherp ligt het zelfonderzoek mijns inziens. Het zal toch altijd weer het gebed zijn, als het goed is: 'Heere, zegt U het nog eens tegen mij?' En als de Heere spreekt, dan weet je dat. Dan weet je ook dat het iets anders is dan 'de Heere spreekt door Zijn Woord, dus als ik onder de prediking zit, hoor ik Gods stem' (hetgeen overigens wel waar is op zichzelf).

Kun je dit nog iets verder uitleggen?