jakobmarin schreef:Zonderling schreef:Het valt mij op dat Jakobmarin zelf de spanning opheft door het eeuwig besluit van alle dingen te loochenen.
Het is een ongereformeerde stellingname die niet getuigt van veel nadenken.
Op je snerende toon zal ik verder niet ingaan (ik heb het niet over 'alle dingen', maar baken het af met een 'althans' en noem er 2 bijbelse voorbeelden bij), maar wat te denken dat 'God berouw heeft dat Hij de mens op aarde gemaakt heeft'. Dit rijmt niet met het feit dat God besloten heeft tot bijv. de zondeval. Dan zou Hij berouw hebben over iets wat Hij zelf heeft besloten en gewerkt.
Wij leerden op catechisatie al, dat hier op mensvormige wijze over God gesproken wordt. Voor ons schijnt Gods geopenbaarde wil weleens tegenstrijdig te zijn aan Zijn verborgen wil. Maar om in mensenwoorden duidelijk te maken hoe diep de gekrenktheid van Gods liefde ging, zegt hij: Het berouwde God...
jakobmarin schreef:Aan de andere kant wist God dit natuurlijk wel van te voren, en had al Zijn reddingsplan gelukkig al klaarliggen.
Augustinus (in tegenstelling tot Calvijn, Inst. II,4,3) zegt bijv. dat God de verharding van een zondaar niet werkt, maar wel van te voren weet.
Maar dan zijn er kennelijk zaken in Zijn Schepping, die God niet heeft gewild en toch gebeuren. Die Hij wel wist, maar niet besloten had.
Dat bedoelde ik met: Dan is God geen God meer. De eigenschappen van God (liever genoemd 'deugden') zijn geheel anders dan bij mensen. Wij hebben eigenschappen, maar zijn meer dan onze eigenschappen. Bij God zou je kunnen zeggen dat Zijn wezen samenvalt met Zijn deugden. Dus Gods wil = God Zelf en er kan niets gebeuren buiten God.
jakobmarin schreef:Het blijven 2 zaken die allebei waar zijn:
- God is onveranderlijk, in Hem is geen schaduw der omkering, Hij doet wat Hij beloofd.
- God laat zich verbidden, voert niet altijd uit wat Hij heeft aangekondigt. Hij heeft berouw over bepaalde zaken.
- God wil de zonde niet, Hij haat het, Hij is niet degene Die de zonde werkt
- Toch laat God de zonde(val) toe in de wereld, en het kan niet anders dat dit op een of andere manier binnen Zijn wil gebeurd
Inderdaad, maar dat betekent dus niet dat er kennelijk zaken zijn die Hij niet van tevoren besloten had. Je zegt het zelf al: God wil de zonde niet, laat het toe en dat moet binnen Zijn wil gebeurd zijn. Dat geldt ook voor de verwerping. God wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot behoudenis komen; en tegelijk heeft Hij besloten een deel van de mensheid in de verlorenheid te laten.
jakobmarin schreef:En als je dit op wilt lossen met allerlei termen, zoals hieronder genoemd, prima, maar ga dit niet als absolute waarheid verkopen.
Het moet voor ons stamelen en worstelen blijven, als het om deze zaken gaat.
En als ik dan soms lees hoe zelfverzekerd sommigen hierover spreken en schrijven......
Zonderling schreef:De uitspraak van Augustinus komt hier ook niet te pas, want Augustinus spreekt hier over dingen die tegen Zijn geopenbaarde wil gebeuren, niet over dingen die tegen Zijn besluit gebeuren.
Wil des besluits, geopenbaarde wil, verborgen wil: dit zijn allemaal termen die gebruikt worden in de theologie om enigszins dit moeilijke vraagstuk wat te vergemakkelijken. En ik vraag me af of Augustinus deze uitdrukkingen al gebruikte....

In de bijbel komen ze iig nergens voor.
Nee, Augustinus zei het weer anders, maar eigenlijk zei hij precies hetzelfde: 'Gods werk is zo groot, dat op wonderlijke en onuitsprekelijke wijze zelfs wat tegen zijn wil geschiedt
(= geopenbaarde wil) niet buiten zijn wil
(verborgen wil) om geschiedt.'
Ik wil nog wel wat toevoegen: In deze discussie blijken twee dingen:
1. Dat we niet over verkiezing en verwerping kunnen spreken zonder dat we Christus noemen. Want dan hebben we zwaar geschut in handen, waar we snel meer mee afbreken dan opbouwen.
2. Dat er in Gods openbaring (Bijbel) veel spanning zit tussen verkiezing-verbond-prediking, tussen verkiezing- verwerping-Gods geopenbaarde wil-Zijn verborgen wil.
En elke keer als we die spanning willen wegredeneren, dan halen we een deel van het Eavngelie weg. Dat kan door de nadruk bijvoorbeeld te leggen op het verbond ten koste van de verkiezing; dat kan ook door de nadruk te leggen op de verkiezing ten koste van verbond en prediking.
We moeten de inconsequenties voor ons beperkte verstand laten staan en in ieder geval deze wijze raad van onze Dordtse vaderen opvolgen in hoofdstuk 1, paragraaf 12:
Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).