Waarom vertrekken leden van GG naar CGK (bhp), HHK, PKN (gb)?

[HersteldHervormd]

Ik mis wel een gezonde dosis respect eerlijk gezegd. Ik begrijp dat de meeste die nu in de GG zitten, redelijk tevreden zijn. Degene die niet meer in de GG zitten, zijn dus niet echt tevreden, anders gaan ze niet weg.

Ik denk dat weggaan uit een kerkverband je niet in de koude kleren gaat zitten. Tegelijk kan het bevrijdend zijn, en goed voor de ziel. Als dit word uitgesproken word, stuit het natuurlijk op tegenstand door degene die wel nog in het kerkverband blijven zitten.

Persoonlijk denk ik dat de GG achter de oren moet krabben waar de ontevredenheid vandaan komt. Het gaat niet om een kleine club namelijk.

[Forummer]

(...)
Wat ik in deze discussie wel merk, is dat mensen die de GG wél als hun 'nest' hebben, al gauw vinden dat hun nest bevuild wordt.
Ik denk niet dat dat terecht is, omdat ik hier voornamelijk eerlijke verhalen en worstelingen lees.
(...)
Wat me wel altijd opvalt van GG'ers (zowel in de periode dat ik daar nog kerkte als daarna) is dat er zoveel wantrouwen is richting mensen met een iets afwijkende ligging of mening; zelfs intern. Wantrouwen is volgens mij echt een sleutelwoord.

Deze twee zaken pik ik er even uit.

De term nestbevuiling wordt mijns inziens inderdaad wel erg snel van stal gehaald. Dit terwijl ik al heb aangegeven dat dit echt niet de intentie is. Maar door het als nestbevuiling te bestempelen hoef je de oprechte vragen en moeiten van de ander niet meer serieus te nemen en slaat de discussie dood.

Wantrouwen is (in ieder geval in mijn kerkelijke omgeving) inderdaad groot. Dit wordt echter voorgeleefd vanaf de kansel: hele bevolkingsgroepen en kerkgenootschappen worden tijdens de prediking negatief weggezet. Maar als ik benoem dat er een cultuur heerst waarin erg veel wantrouwen heerst, dan roept iedereen dat het niet waar is.

Toch zie je in de verschillende reacties op dit forum wel degelijk dat dit heerst binnen de GG. Ik begrijp dan ook niet dat dit structureel ontkent moet worden. Ik ben dan ook blij dat je het benoemt.

Erkennen dat er problemen zijn is de eerste stap. Er open over kunnen praten een tweede stap. Er zijn nog veel stapjes te gaan. En velen wachten daar niet op. Dat kun je ze kwalijk nemen, maar je kunt er ook op een wat nuchterder manier naar kijken.

[Erskinees]

Ik constateer gewoon dat mensen die weggaan vaak heel andere gedachten hebben gekregen over verbond, prediking en geestelijk leven dan in de GG gemeengoed is.

Ik geloof niet dat dit de groep is waar dit topic grotendeels over gaat. Zo anders zijn de HHK en BhP niet qua prediking en geestelijk leven. De PKN soms wel. Maar ik vind deze redenatie te makkelijk.

[Herman]

Ik denk dat het fenomeen, beschreven in de laatste postings, in veel plaatsen voorkomt. Bij ons ook.
Ik vraag me wel af wat precies de beweegredenen zijn om de gemeente te verlaten. Dus geen antwoorden als: geen voedsel, de prediking deugt niet etc. Maar wat zijn de diepste drijfveren om een kerkelijke gemeente te verlaten. Voor velen geldt dat er belijdenis is gedaan, deelgenomen is aan de sacramenten. Wat maakt dat je toch zo'n ingrijpende stap maakt. En daarbij een wat seculiere vraag: wat levert het je op? En de laatste vraag: welke Bijbelse grond is er om de gemeente te verlaten?

Merkwaardig dat je in je eerste vraag tegelijkertijd stelt dat kerkverandering nooit mag gaan over de prediking. Dat is nu juist de kern van de zaak. In mijn omgeving heb ik veel gehoord dat mensen zich niet meer thuis voelen. En daar bleef het dan bij. Dan moet je gaan zitten duiden. Een inwoner van een vissersdorp voelt zich inderdaad niet thuis in een Veluws bosdorp. Maar hoe moet je dat kerkelijk vertalen? Naast de prediking heeft ook de gemeente een uitstraling. In een open en kleurrijke gemeente te zitten en na jaren beseffen, dat het allemaal veel stemmigere is geworden, is een redelijke cultuuromslag. Het open gesprek over het geloof is gaan stokken. En daar kom je op de kern van de zaak: wantrouwen. Dat is ook al eerder genoemd. In een gemeente waarin wantrouwen van de leiding naar de gemeenteleden heerst, gaan dingen fout. Een oprechte vraag afserveren als onmogelijk kritisch. Bepaalde uiterlijkheden steeds benoemen en langs die lijnen mensen meer of minder geschikt achter voor clubwerk of de ambten. Mensen ruiken dat op een uur afstand en gaan dan dienovereenkomstig handelen. Niettemin stempelt de prediking dan toch het besluit. Als je daar ondanks alles toch aardig bij kunt aansluiten, dan is de rest wel te doen.

[Herman]

Het topic gaat niet over nestbevuiling, maar over het vertrekken van leden. Graag ontopic, alstublieft.

[merel]

Ik vind het best jammer. Het is een aangelegen onderwerp, gezien de vele, vele bezoekers van deze topic gisteren de hele dag. Ik heb de hele dag door wat vragen gesteld. Daar komen weinig reacties op. De postings van refiosi en de vraag om een slot van Erik vind ik ongepast. Het is mogelijk om hier gewoon over te spreken, al is het teveel gevraagd wellicht op een forum. Ik heb de gesprekken vaak irl gevoerd namelijk.

Wat niet meewerkt is een concreet, herleidbaar voorbeeld in te voeren. Dat is gisteren gebeurd en dat betreur ik. Dat helpt echt niet om het gesprek te voeren.

Doordat mijn vragen nauwelijks beantwoord worden kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er teveel vertrekkers zijn die dat op een wankele grond hebben gedaan. En daar maak ik me zorgen over.

In de Bijbel wordt het juiste kerkverband niet aangewezen, wel de oproep tot eenheid omdat anders de wereld niet zal gaan geloven. Dat is ingrijpend.

Ik denk dat er best mensen met reacties zouden kunnen zijn. Maar ik heb zelf ook niet zoveel behoefte om mijn kerk-wissel-geschiedenis hier te plaatsen. Alles hoeft niet op het wijde web, en ik heb inmiddels de ervaring dat bijdragen onder het fileermes komen en daar heb ik ook geen zin in.

Ik denk dat mijn samenvatting overeenkomt met die van Bezorgd.
Ik luister nog iedere week preken uit 'mijn' vorige kerkverband, dus ik voel me voor een deel nog verbonden.

Eens, ik heb in dit topic ( en ook al eerder) een beetje aangegeven waarom wij onze keuze hebben gemaakt. Daar heeft niemand, ook @ Ad anker niet op gereageerd. Een aantal mensen hebben eerder per pb gevraagd waarom wij overgestapt zijn en vielen stil bij het horen van de gebeurtenissen. Dat zal volgens sommigen wel vallen onder bashen van een kerkverband/ gemeente. Over het algemeen stap je niet zomaar over, naar daar daar pijn en verdriet aan vooraf.

Gisterenmiddag ben ik nog naar een begrafenis geweest in mijn oude kerkverband. De dienst werd zelfs geleid door de predikant uit mijn jeugd. Heel fijn.

[Ambtenaar]

Doordat mijn vragen nauwelijks beantwoord worden kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er teveel vertrekkers zijn die dat op een wankele grond hebben gedaan. En daar maak ik me zorgen over.

Wat is wankele grond? Het gros van de mensen zal echt niet op basis van fundamentele theologische verschillen van inzicht naar een andere gemeente gaan.

In de Bijbel wordt het juiste kerkverband niet aangewezen, wel de oproep tot eenheid omdat anders de wereld niet zal gaan geloven. Dat is ingrijpend.

De vraag is of degenen die weggaan de eenheid verbreken, of juist de achterblijvers door hun gedrag of houding.

[Posthoorn]

Ik begrijp uw verdriet in deze discussie, maar daar ligt ook de achilleshiel.
De meeste "Gergemmers" die ik ken zijn Godvrezende mensen die naar het woord trachten te leven.
Alleen als Godvrezendheid doorslaat of juist weggemoffeld wordt, dan krijg je problemen.
Wat ik in deze discussie mis, is mijn indruk dat ouderlingen en diaken vaak veel werk verrichten, en eigenlijk meer dan predikanten.
Speelt dat een rol? Het vraagt enorm veel van mensen.

Het probleem is dat predikanten en ambtsdragers een eigen wereldje gaan vormen, zij zijn 'de broeders' en de gemeente is 'de schare'. Dat is niet bevorderlijk voor een gezond kerkelijk leven.

Wat refiosi zegt, herken ik ook wel. Alleen vraag ik me af of hij de door hem genoemde studenten/predikanten terecht zo roemt. Ik ben wel met Hendrikus eens dat het ook een kwestie is van 'stemgebruik' en het scheppen van een bepaalde sfeer. Ik zeg niet dat dit opzettelijk gebeurt, maar het is wel wat ik zie. Dat lijkt dan heel zwaar en bevindelijk, maar is het dat ook? En wie zijn de 'tobbers' die onderwijs moeten krijgen? En welk onderwijs krijgen ze dan?

[Adagio]

Wat is wankele grond? Het gros van de mensen zal echt niet op basis van fundamentele theologische verschillen van inzicht naar een andere gemeente gaan.

Quod erat demonstrandum.

[Refiosi]

Ik constateer gewoon dat mensen die weggaan vaak heel andere gedachten hebben gekregen over verbond, prediking en geestelijk leven dan in de GG gemeengoed is.

Ik geloof niet dat dit de groep is waar dit topic grotendeels over gaat. Zo anders zijn de HHK en BhP niet qua prediking en geestelijk leven. De PKN soms wel. Maar ik vind deze redenatie te makkelijk.

Dan hoef je dus ook niet weg.

Wat refiosi zegt, herken ik ook wel. Alleen vraag ik me af of hij de door hem genoemde studenten/predikanten terecht zo roemt. Ik ben wel met Hendrikus eens dat het ook een kwestie is van 'stemgebruik' en het scheppen van een bepaalde sfeer. Ik zeg niet dat dit opzettelijk gebeurt, maar het is wel wat ik zie. Dat lijkt dan heel zwaar en bevindelijk, maar is het dat ook?

Vast niet altijd. Zwaar praten kan ook. Maar als geestelijke zielkunde wordt toegepast, zoals een prof. Wisse, een ds. Van der Poel, of een Philpot (ik noem er eens drie die echt zaken uit het geestelijk leven konden verklaren) dan mag je door het sfeertje heen, Gods stem horen. Dat kun je ook niet uit een boekje bespreken, want dan zul je het altijd op dezelfde wijze zeggen. Maar als je het zelf hebt beleefd, kun je het wel op 50 verschillende manieren uitleggen. En dan is het oude altijd weer nieuw.
Gelukkig mag dat er nog zijn, ook weer in een volgende generatie predikanten.

En wie zijn de 'tobbers' die onderwijs moeten krijgen? En welk onderwijs krijgen ze dan?

Ik gaf daar een voorbeeld van.

[Piet Puk]

Het topic is al behoorlijk lang, wellicht heeft iemand dat wél aangegeven, maar wat ik lijk te missen is de zelfreflectie bij degenen die overstappen. Heb je ook jezelf getoetst of je in het verschil met je oude kerkverband zelf wel zuiver bent?

[merel]

Het topic is al behoorlijk lang, wellicht heeft iemand dat wél aangegeven, maar wat ik lijk te missen is de zelfreflectie bij degenen die overstappen. Heb je ook jezelf getoetst of je in het verschil met je oude kerkverband zelf wel zuiver bent?

Wat bedoel je met de laatste zin?

[Ad Anker]

Ik denk dan dat het gaat om een geestelijk klimaat. Het arme zondaarsleven, voedsel voor tobbers. Het is een niet te waarderen voorrecht dat er voor dezulken voedsel is in Gods huis. Ik onderstreep dat helemaal. Er is echter wel meer! De rechtvaardiging van de goddeloze, de opwas in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus, de bede 'maak mij Uw beeld gelijk' etc.

De gemeente van Christus bestaat niet alleen uit tobbers, wel uit arme zondaren. En dan zal de nadruk bij de één anders liggen dan bij de ander. Ook in de prediking. We geloven toch dat God Zijn knechten zendt en ze, door de Heilige Geest geleid, spreken wat de gemeente nodig heeft.

Nu bespeur ik soms wel dat verlaters ook afscheid nemen van het arme zondaarsleven, van het tobbersbestaan en waar elke dienst en elke preek ineens raak is. Dat is voor mij wel bevreemdend. Was de Heere in de oude gemeente echt zo karig? Welke menselijke maat speelt een rol?

[Zeeuw]

Ik denk dan dat het gaat om een geestelijk klimaat. Het arme zondaarsleven, voedsel voor tobbers. Het is een niet te waarderen voorrecht dat er voor dezulken voedsel is in Gods huis. Ik onderstreep dat helemaal. Er is echter wel meer! De rechtvaardiging van de goddeloze, de opwas in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus, de bede 'maak mij Uw beeld gelijk' etc.

De gemeente van Christus bestaat niet alleen uit tobbers, wel uit arme zondaren. En dan zal de nadruk bij de één anders liggen dan bij de ander. Ook in de prediking. We geloven toch dat God Zijn knechten zendt en ze, door de Heilige Geest geleid, spreken wat de gemeente nodig heeft.

Nu bespeur ik soms wel dat verlaters ook afscheid nemen van het arme zondaarsleven, van het tobbersbestaan en waar elke dienst en elke preek ineens raak is. Dat is voor mij wel bevreemdend. Was de Heere in de oude gemeente echt zo karig? Welke menselijke maat speelt een rol?

Begrijp je echt niet dat juist dit soort opmerkingen er voor zorgen dat je echt niet open en kwetsbaar gaat reageren in een dergelijk topic? Die 2 vragen zijn al zo doorspekt van aannames en veroordeling.

[Ambtenaar]

Quod erat demonstrandum.

Wat is makkelijk aan mijn redenering?