Wat hier onjuist aan is, dat is dat dit hele gesprek al gevoerd is. Daarom is het op de tafel van de GS beland in 1998; daar is toen een uitspraak gedaan; daartegen zijn bezwaarschriften ingediend; die zijn in 2001 afgewezen. Vervolgens is de hele kwestie weer op de tafel van de GS gelegd; die heeft in 2022 een nog duidelijker uitspraak gedaan; daartegen zijn ook bezwaarschriften ingediend; die zijn in 2025 afgewezen.MidMid schreef: ↑Gisteren, 17:46Nee, dat is pertinent onjuist.Evangelist schreef: ↑Gisteren, 17:21 Het is niet alleen een flauw antwoord, het is ook een onjuist antwoord. Dan zul je aan de gemeente duidelijk moeten maken dat je deel bent van een groter geheel. Dat dat grotere geheel een grondslag en een basis heeft. Die basis is o.a. dat je je als plaatselijke gemeente houdt aan wat op meerdere vergaderingen is besloten. Dus geen gesprek gaan starten over de vraag, of het wel of niet kan. De vraag is: blijven we ons voegen naar de bedding van de besluiten uit ons kerkverband, of niet?
Dat gesprek mag je lokaal prima voeren.
Mogelijk is de uitkomst van dit gesprek dat men het voorstel wil verwezenlijken, dus in de praktijk wil brengen.
Hiervoor hebben we zelfs regelingen in onze kerken.
Is het een lokale zaak, dan mag de kerkenraad hierin eigenstandige beslissingen nemen.
Is het gemeente overstijgend, dan dient een kerkenraad bij de classis een instructie in over de situatie. Wanneer de classis die overneemt, gaat die via de PS naar de GS. En volgt daar een uitspraak.
Wat is hier onjuist aan? Dit is juist waarom we samen in de kerken een orde hebben...
Besluiten van mensen staan altijd open voor verandering en aanpassing als Schrift dan wel belijdenis of kerkorde daartoe dwingen. (En zie hier ook precies de moeite met de Rijnsburgse vierslag.)
Als je dáárna gewoon op lokaal niveau een open gesprek gaat voeren over de vraag, of je vrouwelijke ambtsdragers wilt bevestigen, dan werp in feite de vraag op: willen wij nog wel bij dit verband horen? Het ondermijnt ook synodeuitspraken. Juist dit soort besluiten neem je in gezamenlijkheid, want het raakt het geheel van de kerken. Als de kerken nu tot twee keer toe met zeer gedegen rapporten binnen de bandbreedte van de gereformeerde Schriftbeschouwing deze uitspraken doet, dan horen plaatselijke kerkenraden hun gemeenteleden geestelijke leiding te geven aan de hand van wat we samen vanuit de Schrift hebben opgediept.
Wat je beschrijft is overigens juist: dat wanneer lokaal een zaak speelt, je dat via een instructie van de classis kunt doorsturen naar de GS. Maar daarvoor gelden dan wel twee dingen: 1. Je wacht dan plaatselijk rustig op het antwoord van de synode. 2. Je legt je neer bij het besluit van de meerdere vergadering. Beide is inzake vrouw en ambt niet gebeurt. Er zijn kerkenraden die dit inderdaad op de juiste wijze op de GS hebben gebracht, maar alvast wel vrouwen lieten bevestigen tot ambtsdrager. Zo hoort dat niet te gaan; sterker nog: het is het failliet van een kerkverband als er zo met elkaar omgegaan wordt. Waarom zou je dan überhaupt die instructie nog indienen, als je toch al van plan bent om plaatselijk eigen wegen te gaan?
