Job schreef: ↑06 dec 2024, 11:05
Profesto schreef: ↑06 dec 2024, 06:53
Het verschil met onvrijwillig singles is dat zij geen sociale druk te verduren hebben vanuit de kerk en hun omgeving om alleen te blijven.
Verder kan ik me niet herinneren dat er kinderloze echtparen of alleenstaanden in elkaar geslagen worden omdat ze kinderloos of alleen door het leven gaan. Dat gebeurt bij homo's wel eens. Ook ken ik geen verhalen van kinderloze echtparen of singles die hun familie niet meer zien omdat zij er niet mogen zijn.
Kortom, je vergelijking gaat een beetje mank.
De essentie van mijn post gaat niet over de onderdelen waar jij op reageert.
Maar toch een inhoudelijke reactie: op het punt van elkaar geslagen worden gaat het mank, inderdaad. Wat je eerste alinea betreft: enigszins vergelijkbaar zijn noties/meningen/gedachten die geuit worden rondom zelfbevrediging. Wat je laatste zin aangaat: ga eens praten met kinderloze echtparen. Een deel van hen (het valt me steeds weer op) lijkt het grootste verdriet te hebben van het zich niet gezien voelen binnen hun eigen sociale kring. Ik zeg niet dat ze er goed aan doen, maar ik zie stellen verjaardagen vermijden omdat alle gesprekken over de kinderen gaan.
Maar goed. Ik ben nu op dingen aan het reageren waar mijn post in essentie niet over ging. Wat is jouw reactie op mijn stelling dat er eigenlijk zo goed als maar één subgroep is die steeds het podium zoekt over waar ze zich in tekort gedaan voelen? Zowel in kerk als in maatschappij? En hoe denk jij dat dat komt?
Ik vind het jammer dat er vergelijkingen worden gemaakt. Er zijn meerdere kruizen. Laat die maar naast elkaar bestaan en laat er voor ieder kruis aandacht zijn.
Overigens ben ik het er niet mee eens dat er maar 1 subgroep het podium zoekt. In onze maatschappij zie je een liberale, progressieve stroming die hun gedachtegoed er doorheen probeert te duwen. Een deel van dit gedachtegoed heeft betrekking op mensen met een andere geaardheid. Tegelijkertijd zie je daardoor ook een conservatieve stroming in ons land die zich daar scherp tegen uitspreekt. Zelfs binnen de LHBTI gemeenschap is er discussie. Vergelijk het standpunt van de COC maar eens met die van Stichting De Roze Leeuw. Afijn, op maatschappelijk gebied ben ik het met je eens dat er te veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid, maar ik heb vooral de indruk dat dit komt door de liberale, progressieve stroming. Een deel van de LHBTI gemeenschap (zie voorbeeld Stichting De Roze Leeuw) is hier ook niet blij mee.
Dan de kerk. Ik denk dat de meerderheid van de leden van dit forum lid zijn van de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) of de HHK. Ik herken niet het beeld dat er onevenredig veel aandacht is voor mensen met een andere geaardheid binnen de kerk, hoewel dit per kerkverband verschilt. Ik kerk in de Gereformeerde Gemeenten. Ik hoor zelden iets over mensen met een andere geaardheid. Ook in de kerkbode heb ik over dit onderwerp nooit iets zien staan. Alleen tijdens de preek over het zevende gebod komt het aan de orde. En dan verschilt het per predikant in hoeverre de toon pastoraal is. Het medium wat er het meest over schrijft, is het Reformatorisch Dagblad. En dat waardeer ik. Daarom waardeer ik ook dat er een boek is uitgekomen waarin mensen met een andere geaardheid aan het woord komen, die er gekozen voor hebben om celibatair door het leven te gaan (Homo in de Bibelbelt).
Te vaak kom ik tegen dat er verlegenheid is rond dit onderwerp, terwijl de problematiek wel degelijk aanwezig is. De discussie wordt vaak beëindigd met:
- Er wordt al zo veel gesproken over mensen met een andere geaardheid (en ergens begrijp ik dit ook wel, door de overdreven aandacht vanuit de progressieve stroming in ons land);
- Mag er nog gezegd worden dat de Bijbel het niet toestaat? (Ja, dat mag gezegd worden, maar daarmee ga je voorbij aan het kruis dragen en de inhoud hiervan).
Hierdoor denk ik dat je diverse dingen in de hand werkt:
- Taboe vorming: mensen die hiermee lopen durven er niet over te spreken;
- Zonden worden daardoor in het geheim bedreven. Zelfs door mensen die keurig getrouwd zijn;
- Mensen die zich hierdoor gaan afzetten tegen de kerk en de kerk verlaten.
Kun je dit dan alles voorkomen? Nee, zeker niet. Maar ik ben er van overtuigd dat je met een goede begeleiding en doordenking deze mensen van dienst kunt zijn.
Even een schets van de problematiek van mensen met een andere geaardheid: tijdens de puberteit komen mensen met een andere geaardheid er achter dat ze anders zijn. Dit kan onzekerheid veroorzaken en een identiteitscrisis. Zeker als je in de kerk krijgt te horen dat je niet mag zijn wie je bent. Binnen gezinnen kan dit voor emoties zorgen. Niet alleen het kind is er bij betrokken, ook de ouders, broers en zussen. Tenslotte zal iemand die celibatair door het leven gaat en zijn/ haar seksuele behoeftes moet onderdrukken een behoorlijk kruis moeten dragen.
Ik ben daarom groot voorstander van openheid en bespreekbaarheid. Juist daarom ben ik ook groot voorstander van een stichting zoals Hart van Homo's. Daar is kennis over dit onderwerp en juist mensen met kennis kunnen een boodschap overbrengen, handvatten en tips geven, onderbouwing en hulp geven. En zoals ik al eerder opmerkte: binnen de Gereformeerde Gemeenten ontbreekt het mijn inziens daaraan. Binnen de HHK zie ik daarin veel meer initiatieven.
En dat is eigenlijk wat ik probeer te zeggen ook. Als kinderloosechtpaar toen verwachtte ik niet dat omdat we kinderloos zijn moeten mensen ons niet alleen laten staan. Maar ik hoopte als volwaardig lid van de gemeente mee te mogen doen. Gewoon om wie ik ben. En niet om wat er mankeert, gemist wordt, geworsteld wordt. En dat dus de noden van een gehuwd kinderloosechtpaar behandeld worden als iedere andere nood in de gemeente. En dan denk ik inderdaad aan bovenstaande gebedspunten, heel breed. Dus niet alleen kinderloosheid, of homoseksuele gevoelens. Maar ook die worstelen met (andere) zondige verlangens, kinderen die kerk en geloof openlijk of verborgen vaarwel hebben gezegd. Etc.etc.