Stichting Heartcry

[Terri]

Ja, mijn Bijbel kent ook alleen een Jezus van 5 letters. En nergens in de Bijbel lees ik de oproep om als een onwaardige, allesmissend en dode smekeling aan de voeten van Christus te komen, vrezende en bevende voor het aangezicht van de Heere. Wie dat wel doet gaat daarin scheef en legt het accent aan één kant. Laten we vast houden aan de Bijbelse verkondiging van de vergeving van zonden in Christus en de oproep tot geloof en bekering.

Ja het is geen gemakkelijk iets om alles te moeten verliezen, geen hoop en grond meer over te houden. Ja als een helwaardige en vijand van God openbaar te komen. En dat in te leven en door te leven. Van 's-mensenzijde onmogelijk om zalig te worden. Dat is de Bijbelse realitieit. Dood in zonden en misdaden. God de eer moeten toeschrijven in het wegschrijven van jou als zondaar. En dat naar recht. Ja, een bukken en een buigen onder het recht van God.

Ach, allemaal maar taal, wat termen en over-bevinding. Nee, mijn Bijbel roept op tot activisme! In de benen! Hop, lopen! Gaan!
En dan zeg ik: wat een dwaasheid! O, zeker waar. Er is een menselijke verantwoordelijkheid. Neem de middelen verwachtend waar! Maar dat is het niet alleen het accent, het speerpunt. Want de menselijke verantwoordelijkheid verblinkt tegen de achtergrond van onze totale doodstaat, opdat het ons zou uitdrijven naar God in Christus.

Het blijft toch een vreemde zaak. Als op Christus gewezen wordt, wordt er de spot mee gedreven en sarcastisch over gedaan. Maar hoe je het ook wendt of keert zowel Jezus Zelf als de apostelen roepen op tot geloof en bekering. Dat kun je heel spottend of sarcastisch aan de kant schuiven maar het is toch echt de enige weg tot behoud. Omdat Jezus Zelf de Weg is. En alleen door Hem worden doden levend gemaakt. Daarom staat in de prediking in de Schrift Christus in het middelpunt en niet de mens met alles wat hij of zij denkt te moeten mee maken voordat Christus kan openbaren. Daarom verkondig ik Jezus en Die gekruisigd. Dat is waartoe we worden opgeroepen. En wat God daar mee doet, is het werk van de Heilige Geest. Daar hoef ik me niet mee bezig te houden.

[JCRyle]

Het moet een evenwicht zijn.
Zeker roept Gods Woord op tot activisme, heel vaak zelfs.
En zeker is er de onmogelijkheid van de mens en het eenzijdig Godswerk.

Niet een van beiden, dan gaan we scheef, maar allebei.

Maar de waarheid blijft ook, ieder onbekeerd mens mag en moet naar Christus toe. Niet met een ontdekt hart, niet met een onwaardig bestaan, want dan wordt er wat meegenomen, maar precies zoals je bent, koud en ongevoelig. Christus schenkt juist wat nodig is, alle drie de stukken.

Je laatste alinea is niet naar Schrift en Belijdenis.

[liz boer]

Het moet een evenwicht zijn.
Zeker roept Gods Woord op tot activisme, heel vaak zelfs.
En zeker is er de onmogelijkheid van de mens en het eenzijdig Godswerk.

Niet een van beiden, dan gaan we scheef, maar allebei.

Maar de waarheid blijft ook, ieder onbekeerd mens mag en moet naar Christus toe. Niet met een ontdekt hart, niet met een onwaardig bestaan, want dan wordt er wat meegenomen, maar precies zoals je bent, koud en ongevoelig. Christus schenkt juist wat nodig is, alle drie de stukken.

Je laatste alinea is niet naar Schrift en Belijdenis.

Vertel eens

[ejvl]

Het moet een evenwicht zijn.
Zeker roept Gods Woord op tot activisme, heel vaak zelfs.
En zeker is er de onmogelijkheid van de mens en het eenzijdig Godswerk.

Niet een van beiden, dan gaan we scheef, maar allebei.

Maar de waarheid blijft ook, ieder onbekeerd mens mag en moet naar Christus toe. Niet met een ontdekt hart, niet met een onwaardig bestaan, want dan wordt er wat meegenomen, maar precies zoals je bent, koud en ongevoelig. Christus schenkt juist wat nodig is, alle drie de stukken.

Je laatste alinea is niet naar Schrift en Belijdenis.

Vertel eens

Inderdaad. Moeten we wel wat meenemen? Nee toch?

Ik heb al vaker Spurgeon geciteerd, zal het voor @JCRyle nogmaals doen

Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."

[JCRyle]

Ja, mijn Bijbel kent ook alleen een Jezus van 5 letters. En nergens in de Bijbel lees ik de oproep om als een onwaardige, allesmissend en dode smekeling aan de voeten van Christus te komen, vrezende en bevende voor het aangezicht van de Heere. Wie dat wel doet gaat daarin scheef en legt het accent aan één kant. Laten we vast houden aan de Bijbelse verkondiging van de vergeving van zonden in Christus en de oproep tot geloof en bekering.

Ja het is geen gemakkelijk iets om alles te moeten verliezen, geen hoop en grond meer over te houden. Ja als een helwaardige en vijand van God openbaar te komen. En dat in te leven en door te leven. Van 's-mensenzijde onmogelijk om zalig te worden. Dat is de Bijbelse realitieit. Dood in zonden en misdaden. God de eer moeten toeschrijven in het wegschrijven van jou als zondaar. En dat naar recht. Ja, een bukken en een buigen onder het recht van God.

Ach, allemaal maar taal, wat termen en over-bevinding. Nee, mijn Bijbel roept op tot activisme! In de benen! Hop, lopen! Gaan!
En dan zeg ik: wat een dwaasheid! O, zeker waar. Er is een menselijke verantwoordelijkheid. Neem de middelen verwachtend waar! Maar dat is het niet alleen het accent, het speerpunt. Want de menselijke verantwoordelijkheid verblinkt tegen de achtergrond van onze totale doodstaat, opdat het ons zou uitdrijven naar God in Christus.

Het blijft toch een vreemde zaak. Als op Christus gewezen wordt, wordt er de spot mee gedreven en sarcastisch over gedaan. Maar hoe je het ook wendt of keert zowel Jezus Zelf als de apostelen roepen op tot geloof en bekering. Dat kun je heel spottend of sarcastisch aan de kant schuiven maar het is toch echt de enige weg tot behoud. Omdat Jezus Zelf de Weg is. En alleen door Hem worden doden levend gemaakt. Daarom staat in de prediking in de Schrift Christus in het middelpunt en niet de mens met alles wat hij of zij denkt te moeten mee maken voordat Christus kan openbaren. Daarom verkondig ik Jezus en Die gekruisigd. Dat is waartoe we worden opgeroepen. En wat God daar mee doet, is het werk van de Heilige Geest. Daar hoef ik me niet mee bezig te houden.

Nergens wordt er sarcastisch gedaan of ergens de spot mee gedreven. Het is alleen tekent voor de hedendaagse geest in de kerk, dat als je over de noodzaak van schuldbeleving en schulddoorleving begint men een poolstok pakt om er overheen te springen. Want over een schuldverslagen zondaar hoor je hier niet. Nee, alles wordt omgeleid om naar een zaligmaker te gaan, terwijl de mens nog niet geworden is wie hij in waarheid is voor God. Alleen dan, als we door het ontdekkende werk van Gods Geest zondaar voor en onder God geworden zijn, zal Christus geopenbaard worden als de van God gegeven Zaligmaker aan het hart.

[pierre27]

Ja, mijn Bijbel kent ook alleen een Jezus van 5 letters. En nergens in de Bijbel lees ik de oproep om als een onwaardige, allesmissend en dode smekeling aan de voeten van Christus te komen, vrezende en bevende voor het aangezicht van de Heere. Wie dat wel doet gaat daarin scheef en legt het accent aan één kant. Laten we vast houden aan de Bijbelse verkondiging van de vergeving van zonden in Christus en de oproep tot geloof en bekering.

Ja het is geen gemakkelijk iets om alles te moeten verliezen, geen hoop en grond meer over te houden. Ja als een helwaardige en vijand van God openbaar te komen. En dat in te leven en door te leven. Van 's-mensenzijde onmogelijk om zalig te worden. Dat is de Bijbelse realitieit. Dood in zonden en misdaden. God de eer moeten toeschrijven in het wegschrijven van jou als zondaar. En dat naar recht. Ja, een bukken en een buigen onder het recht van God.

Ach, allemaal maar taal, wat termen en over-bevinding. Nee, mijn Bijbel roept op tot activisme! In de benen! Hop, lopen! Gaan!
En dan zeg ik: wat een dwaasheid! O, zeker waar. Er is een menselijke verantwoordelijkheid. Neem de middelen verwachtend waar! Maar dat is het niet alleen het accent, het speerpunt. Want de menselijke verantwoordelijkheid verblinkt tegen de achtergrond van onze totale doodstaat, opdat het ons zou uitdrijven naar God in Christus.

Het blijft toch een vreemde zaak. Als op Christus gewezen wordt, wordt er de spot mee gedreven en sarcastisch over gedaan. Maar hoe je het ook wendt of keert zowel Jezus Zelf als de apostelen roepen op tot geloof en bekering. Dat kun je heel spottend of sarcastisch aan de kant schuiven maar het is toch echt de enige weg tot behoud. Omdat Jezus Zelf de Weg is. En alleen door Hem worden doden levend gemaakt. Daarom staat in de prediking in de Schrift Christus in het middelpunt en niet de mens met alles wat hij of zij denkt te moeten mee maken voordat Christus kan openbaren. Daarom verkondig ik Jezus en Die gekruisigd. Dat is waartoe we worden opgeroepen. En wat God daar mee doet, is het werk van de Heilige Geest. Daar hoef ik me niet mee bezig te houden.

Nergens wordt er sarcastisch gedaan of ergens de spot mee gedreven. Het is alleen tekent voor de hedendaagse geest in de kerk, dat als je over de noodzaak van schuldbeleving en schulddoorleving begint men een poolstok pakt om er overheen te springen. Want over een schuldverslagen zondaar hoor je hier niet. Nee, alles wordt omgeleid om naar een zaligmaker te gaan, terwijl de mens nog niet geworden is wie hij in waarheid is voor God. Alleen dan, als we door het ontdekkende werk van Gods Geest zondaar voor en onder God geworden zijn, zal Christus geopenbaard worden als de van God gegeven Zaligmaker aan het hart.

Helemaal herkenbaar. Wat is een mens...

[Laag]

Ja, mijn Bijbel kent ook alleen een Jezus van 5 letters. En nergens in de Bijbel lees ik de oproep om als een onwaardige, allesmissend en dode smekeling aan de voeten van Christus te komen, vrezende en bevende voor het aangezicht van de Heere. Wie dat wel doet gaat daarin scheef en legt het accent aan één kant. Laten we vast houden aan de Bijbelse verkondiging van de vergeving van zonden in Christus en de oproep tot geloof en bekering.

Ja het is geen gemakkelijk iets om alles te moeten verliezen, geen hoop en grond meer over te houden. Ja als een helwaardige en vijand van God openbaar te komen. En dat in te leven en door te leven. Van 's-mensenzijde onmogelijk om zalig te worden. Dat is de Bijbelse realitieit. Dood in zonden en misdaden. God de eer moeten toeschrijven in het wegschrijven van jou als zondaar. En dat naar recht. Ja, een bukken en een buigen onder het recht van God.

Ach, allemaal maar taal, wat termen en over-bevinding. Nee, mijn Bijbel roept op tot activisme! In de benen! Hop, lopen! Gaan!
En dan zeg ik: wat een dwaasheid! O, zeker waar. Er is een menselijke verantwoordelijkheid. Neem de middelen verwachtend waar! Maar dat is het niet alleen het accent, het speerpunt. Want de menselijke verantwoordelijkheid verblinkt tegen de achtergrond van onze totale doodstaat, opdat het ons zou uitdrijven naar God in Christus.

Het blijft toch een vreemde zaak. Als op Christus gewezen wordt, wordt er de spot mee gedreven en sarcastisch over gedaan. Maar hoe je het ook wendt of keert zowel Jezus Zelf als de apostelen roepen op tot geloof en bekering. Dat kun je heel spottend of sarcastisch aan de kant schuiven maar het is toch echt de enige weg tot behoud. Omdat Jezus Zelf de Weg is. En alleen door Hem worden doden levend gemaakt. Daarom staat in de prediking in de Schrift Christus in het middelpunt en niet de mens met alles wat hij of zij denkt te moeten mee maken voordat Christus kan openbaren. Daarom verkondig ik Jezus en Die gekruisigd. Dat is waartoe we worden opgeroepen. En wat God daar mee doet, is het werk van de Heilige Geest. Daar hoef ik me niet mee bezig te houden.

Nergens wordt er sarcastisch gedaan of ergens de spot mee gedreven. Het is alleen tekent voor de hedendaagse geest in de kerk, dat als je over de noodzaak van schuldbeleving en schulddoorleving begint men een poolstok pakt om er overheen te springen. Want over een schuldverslagen zondaar hoor je hier niet. Nee, alles wordt omgeleid om naar een zaligmaker te gaan, terwijl de mens nog niet geworden is wie hij in waarheid is voor God. Alleen dan, als we door het ontdekkende werk van Gods Geest zondaar voor en onder God geworden zijn, zal Christus geopenbaard worden als de van God gegeven Zaligmaker aan het hart.

Dit is ook mijn vrees.

[JCRyle]

Inderdaad. Moeten we wel wat meenemen? Nee toch?

Ik heb al vaker Spurgeon geciteerd, zal het voor @JCRyle nogmaals doen

Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."

Ach gaat het dan om iets meebrengen? Als je als zondaar onder God buigen moet en Zijn rechtvaardig oordeel moet erkennen en toestemmen? Dat jij geen verdienste meer hebt en geen gronden meer hebt om op te pleiten? Dat je met lege handen staat, met een openstaande schuld en een doorleefd Godsgemis? Dat je arm, naakt, jammerlijk bent en God geen onrecht kan toeschrijven? Ja, dat je Gods eer liever krijgt dan je eigen zaligheid? Heb je dan iets om mee te nemen?

Of heb je iets mee te nemen als je nog vol bent van jezelf? Als je recht overeind staat in je vijandschap tegen God? Als je niet gebogen bent in zondige hoogmoed? Je God niet nodig hebt? Als je dus moet komen met wie jij zelf bent? Terwijl je hart niet naar God vraagt en zoekt?

[ejvl]

Inderdaad. Moeten we wel wat meenemen? Nee toch?

Ik heb al vaker Spurgeon geciteerd, zal het voor @JCRyle nogmaals doen

Maar ik heb niet zoveel berouw als ik zou moeten hebben.” Het is Chrístus' werk om u zo berouwvol te maken als u behoort te zijn, en naar Hem moet u toe gaan om berouw te krijgen. U zegt: “O, maar ik heb geen verbroken hart”. Het is Chrístus die uw hart moet verbreken. Het is niet zo dat u zelf uw hart moet verbreken, om vervolgens naar Christus te kunnen gaan met een voldoende verbroken hart. Kom tot Jezus precies zoals u bent, met uw harde, stenen, ongevoelige hart, en vertrouw dat hart, en al het andere, toe aan Zijn reddende kracht. “Ik schijn zelfs geen sterk verlangen te hebben”, zegt iemand. Christus zélf schenkt elk geestelijk verlangen, door Zijn Heilige Geest. Hij is een Zaligmaker die het alfabet van de genade bij de letter A begint. Hij vraagt niet van u dat u zelf eerst tot de letter B, C of D komt, en dat Hij u dan pas wil ontmoeten. Nee, Hij begint bij het begin."

Ach gaat het dan om iets meebrengen? Als je als zondaar onder God buigen moet en Zijn rechtvaardig oordeel moet erkennen en toestemmen? Dat jij geen verdienste meer hebt en geen gronden meer hebt om op te pleiten? Dat je met lege handen staat, met een openstaande schuld en een doorleefd Godsgemis? Dat je arm, naakt, jammerlijk bent en God geen onrecht kan toeschrijven? Ja, dat je Gods eer liever krijgt dan je eigen zaligheid? Heb je dan iets om mee te nemen?

Of heb je iets mee te nemen als je nog vol bent van jezelf? Als je recht overeind staat in je vijandschap tegen God? Als je niet gebogen bent in zondige hoogmoed? Je God niet nodig hebt? Als je dus moet komen met wie jij zelf bent? Terwijl je hart niet naar God vraagt en zoekt?

Jazeker, ook als je nog jezelf bent, als je hart niet naar God vraagt en zoekt, juist dan, Christus is het namelijk die je van jezelf afbrengt, Christus werkt het vragen en zoeken. Juist dan heb je Hem nodig!

[JCRyle]

Ooit van de Heilige Geest, van Levendmaking en Wedergeboorte gehoord?

[eilander]

@ejvl, achter je postings, waarin je steeds weer oproept om tot Christus te gaan zónder iets mee te willen nemen, merk ik een zorg over mensen die willen wachten op iets wat de Heere moet geven. Als ze niet voldoende besef van hun zonde hebben, menen ze niet de Heere Jezus niet nodig te hebben.
Of anders gezegd: ze wachten tot er plaats gemaakt is voor de Heere Jezus.

Die zorg is wel begrijpelijk en ook wel terecht. De genoemde houding is een lijdelijke houding, en dat moet op grond van de Bijbel afgewezen worden.

Toch zeg ik: pas op dat het geen 'dogma' wordt, geen nieuwe wet. Boston schrijft ergens dat iedereen opgeroepen moet worden om tot Christus te gaan, maar dat hij ook wel weet dat alleen diegenen zullen gaan die iets van hun verlorenheid zien.
Het is immers heel bijbels om te stellen dat Gods gewone weg is dat zondaren inzien dat ze gezondigd hebben, hun doel missen. In welke mate dat ingezien wordt, daar is de Heere vrij in; in elk geval zó dat we bij de Heere Jezus terecht komen.

Je ziet bijvoorbeeld bij de Reformatoren dat ze daar veel minder krampachtig over spraken dan dat wij doen. Ik las onlangs nog bij Luther zoiets als 'wie zijn eigen zonde niet ziet, is niet geschikt voor Christus.' En bij à Brakel kun je lezen dat hij tegen mensen die niets van hun schuld zien, zegt dat ze tijd moeten nemen om over hun situatie na te denken, dat ze moeten proberen de ernst van hun zonde te gevoelen.

De Marrowmen hebben inderdaad onverkort gewezen op de volmacht van elke zondaar om tot Christus te gaan. Toch hoorde ook Boston daartoe. Zie bovenstaand citaat.
Je zou dus kunnen zeggen dat jij meer schrijft over de volmacht, over het recht van elke hoorder van het Evangelie om toe te gaan tot de troon van Gods genade. Dat recht ligt uiteraard niet in de mens zelf, maar alleen in de nodiging.
Want de praktijk wijst uit dat iemand die niets voelt van zijn schuld, ook absoluut niet zal gaan. Misschien is jouw oproep daarom vooral geschikt voor mensen die worstelen met de vraag: voel ik wel genoeg?

Tenslotte: Luther noemde zalig worden een vrolijke ruil: Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid.
Scherp gezegd: wie niets heeft, heeft ook niets te ruilen.

[Herman]

Ooit van de Heilige Geest, van Levendmaking en Wedergeboorte gehoord?

Een terechte correctie. Echter als we (in theologische zin) hierover willen spreken, dan is het de vraag of we het werk van de Heilige Geest kunnen verzelfstandigen van het werk van de Heere Jezus. Op grond van van onderstaande tekst uit Johannes 16 lijkt me het teveel onderscheiden van Gods werk in Zijn Personen afzonderlijk af te wijzen. Daar ligt een onlosmakelijke relatie tussen de Heilige Geest en het verheerlijken van de Naam en het werk van de Heere JEzus.

Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar zo wat Hij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de toekomende dingen zal Hij u verkondigen.
14 Die zal Mij verheerlijken; want Hij zal het uit het Mijne nemen, en zal het u verkondigen.

Dan ten tweede. Als de kenbron van onze ellende volgens de HC de wet Gods is, dan spreekt de catechismus niet voor niets over 'dat leert ons Christus in een hoofdsom'. Dus de zaligmakende kennis van God en goddelijke zaken kan ten ene male nooit buiten Christus om lopen. Wanneer we de profetische bediening van Christus (niemand was zo eerlijk over de zonde van de mens dan Hij) isoleren van Zijn volkomen gehoorzaamheid dan komt een mens slechts in de wanhoop en geen stap verder.

Deze opmerkingen zijn dus geen pleidooi voor het wegmoffelen van boete en berouw en het hebben van een mishagen van onszelf vanwege de zonde, maar ik hoop daarmee aan te geven dat bevinding geen schema is en dat de structuur dus geen maat is waarmee je kan meten.

[JCRyle]

Ooit van de Heilige Geest, van Levendmaking en Wedergeboorte gehoord?

Een terechte correctie. Echter als we (in theologische zin) hierover willen spreken, dan is het de vraag of we het werk van de Heilige Geest kunnen verzelfstandigen van het werk van de Heere Jezus. Op grond van van onderstaande tekst uit Johannes 16 lijkt me het teveel onderscheiden van Gods werk in Zijn Personen afzonderlijk af te wijzen. Daar ligt een onlosmakelijke relatie tussen de Heilige Geest en het verheerlijken van de Naam en het werk van de Heere JEzus.

Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar zo wat Hij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de toekomende dingen zal Hij u verkondigen.
14 Die zal Mij verheerlijken; want Hij zal het uit het Mijne nemen, en zal het u verkondigen.

Dan ten tweede. Als de kenbron van onze ellende volgens de HC de wet Gods is, dan spreekt de catechismus niet voor niets over 'dat leert ons Christus in een hoofdsom'. Dus de zaligmakende kennis van God en goddelijke zaken kan ten ene male nooit buiten Christus om lopen. Wanneer we de profetische bediening van Christus (niemand was zo eerlijk over de zonde van de mens dan Hij) isoleren van Zijn volkomen gehoorzaamheid dan komt een mens slechts in de wanhoop en geen stap verder.

Deze opmerkingen zijn dus geen pleidooi voor het wegmoffelen van boete en berouw en het hebben van een mishagen van onszelf vanwege de zonde, maar ik hoop daarmee aan te geven dat bevinding geen schema is en dat de structuur dus geen maat is waarmee je kan meten.

Mee eens. En we moeten zeker bevinding niet schematiseren of structureren, maar het is wel de weg en wijze waarop de Heere onderscheidenlijk de zaligheid uitwerkt in zondaarsharten.

[claus]

Ik ben benieuwd of er in het proefschrift van dr. J.M.D. de Heer ook nog aandacht wordt geschonken aan Heart Cry. Wie kan daar meer over vertellen?

[Posthoorn]

Dan ten tweede. Als de kenbron van onze ellende volgens de HC de wet Gods is, dan spreekt de catechismus niet voor niets over 'dat leert ons Christus in een hoofdsom'.

Ik lees nu pas deze post. Het lijkt mij niet juist om een speciale betekenis te hechten aan wat de HC hier leert. Dat Christus de wet samenvat in een hoofdsom (en wat wij dus in het evangelie kunnen lezen), daar moet m.i. niet een speciale betekenis voor de bevinding aan worden toegeschreven. Elders in de HC staat geschreven dat de twaalf artikelen iets leren in een hoofdsom. Daar gaan we toch ook niets achter zoeken?