Gelezen (geloofsopbouwend)

[J.C. Philpot]

Lezer en lezeres, Christus is geboren. Wie is Hij voor u en wie zijt gij door Hem? Dan leeft gij uzelve niet meer, maar dan leeft gij Gode. Dat betekent: sterven aan uzelf.
Of leeft gij nog uzelf?
O, dat eindigt in de eeuwige dood.
Weer is bijna een jaar voorbij. Ons leven gaat voorbij.
Zeg, reizigers, waarheen gaat gij?
Keer weder, keer weder.
Nog klinkt Gods stem, zoek Hem, straks is het voor eeuwig te laat.
Christus is geboren. Begeert ge Hem in Zijn liefde?
Hoort wat Jezus, Die de doornenkroon droeg, zegt:

Ik ben schoon, men bemint Mij niet.
Ik ben edel, men dient Mij niet.
Ik ben Almachtig, men vreest Mij niet.
Ik ben rijk, men bidt Mij niet.
Ik ben eeuwig, men zoekt Mij niet.
Ik ben de Weg, men bewandelt Mij niet.
Ik ben de Waarheid, men gelooft Mij niet.
Ik ben het Leven, men ziet Mij niet.
Ik ben barmhartig, men betrouwt Mij niet.
Ik ben de Leidsman, men volgt Mij niet.
O mens, gij gaat verloren, en wijt het Mij niet,
Want Ik ben de oorzaak van uw verdoemenis niet.

[Forummer]

God is Liefde

Spreek vriendelijk met Jerusalem en predik haar: Dat haar strijd voorbij is. Want haar misdaad is vergeven, want zij heeft van de hand des HEEREN dubbel ontvangen voor al haar zonden.
JESAJA 40:2

Bij ons is toch niets dan enkel zonde, waarvoor Hij ons Zijn liefde en vergeving schenkt. Dat is dubbele genade: liefde én vergeving.
Nu is deze liefde en vergeving veel groter, overvloediger en machtiger dan alle zonden op aarde. Zodat van geen mens of van alle mensen bij elkaar, toch de onwaardigheid en de welverdiende, eeuwige toorn en verdoemenis zó groot niet kan zijn – dat de grootte van deze liefde en genade of vergeving, deze niet in hoogte, diepte en breedte en wijdte, in en op alle manieren, ver overtreft en te boven gaat, ja als met een vloedgolf [van liefde] overstroomt en overspoelt.

Paulus zegt het ook: ‘Waar nu de zonde overvloedig is geweest, daar is de genade nog veel overvloediger geworden’ (Romeinen 5:20). Of zoals Psalm 103 (v.11) het zegt: ‘Zo hoog de hemel is boven de aarde, zo ver neemt Hij al onze zonde van ons.’ Want wat kan er anders nog dan vergeving van zonden voor jou zijn, als Hij de wereld al zó heeft liefgehad, toen ze nog neerlag in al haar zonden, gruwelen en lasteringen? (zie Romeinen 5:8)

Kan Hij de wereld, die Zijn vijandin en lasteraarster is, zó veel en zó hoog liefhebben, ja, Zich Zelf voor haar overgeven – hoe kan Hij dan met jou (als je Zijn genade zoekt en begeert) nog twisten en toornen, of jouw zonden niet willen vergeven?

Erg mooi. Voor mij heeft Jesaja 40:2 veel betekenis.

[J.C. Philpot]

Leer ons overdenken dat wij sterven moeten, opdat wij verstandig worden.
PSALM 90:12 (weergave DB 1545)

(...) "Bij het sterven, wanneer je van alles en iedereen op aarde afscheid genomen hebt, behoor je je alleen nog op God te richten – want daarheen leidt de weg van het sterven en daarheen brengt hij ons. Hier begint de enge poort en de smalle weg tot het leven. Daarop moeten de gelovigen zich vrolijk wagen, want de weg is wel heel nauw, maar is niet lang. Het gaat hier als bij een kind, dat uit de kleine woning van het lichaam van zijn moeder, met gevaar en angst wordt geboren onder deze ruime hemel en op deze wijde aarde, namelijk in deze wereld.

Op dezelfde manier gaat de mens door de enge poort van de dood uit dít leven. En wanneer ook de hemel en de aarde, waar wij nu leven, als groot en wijd worden aangezien – dan is tóch dit alles in vergelijking met de toekomstige hemel veel nauwer en kleiner dan het moederlichaam is in vergelijking met deze zichtbare hemel en aarde. Daarom heet het sterven van de heiligen wedergeboorte of de dag van hun geboorte (zie Mattheüs 19:28).

Maar de smalle weg van de dood maakt, dat voor ons dít leven wijd, en het ándere leven voor ons nauw schijnt te zijn. Daarom moet je van de lichamelijke geboorte van een kind leren, zoals Christus zegt: ‘Een vrouw lijdt angst als zij baart. Wanneer zij echter gebaard heeft, dan denkt zij niet meer aan de angst, omdat een mens in de wereld is geboren.’ Zó moet je je in het sterven op deze angst voorbereiden en weten dat er daarna een wijde ruimte en grote vrede zal zijn."

[Ein Sermon von der Bereitung zum Sterben (1519), WA 2, 685, 20 – 686, 8]

Aan- en afmelden: Bij voorkeur via e-mail:
info@maartenluther-citaten.nl of via de homepage van http://www.maartenluther.com

[samanthi]

Lezer en lezeres, Christus is geboren. Wie is Hij voor u en wie zijt gij door Hem? Dan leeft gij uzelve niet meer, maar dan leeft gij Gode. Dat betekent: sterven aan uzelf.
Of leeft gij nog uzelf?
O, dat eindigt in de eeuwige dood.
Weer is bijna een jaar voorbij. Ons leven gaat voorbij.
Zeg, reizigers, waarheen gaat gij?
Keer weder, keer weder.
Nog klinkt Gods stem, zoek Hem, straks is het voor eeuwig te laat.
Christus is geboren. Begeert ge Hem in Zijn liefde?
Hoort wat Jezus, Die de doornenkroon droeg, zegt:

Ik ben schoon, men bemint Mij niet.
Ik ben edel, men dient Mij niet.
Ik ben Almachtig, men vreest Mij niet.
Ik ben rijk, men bidt Mij niet.
Ik ben eeuwig, men zoekt Mij niet.
Ik ben de Weg, men bewandelt Mij niet.
Ik ben de Waarheid, men gelooft Mij niet.
Ik ben het Leven, men ziet Mij niet.
Ik ben barmhartig, men betrouwt Mij niet.
Ik ben de Leidsman, men volgt Mij niet.
O mens, gij gaat verloren, en wijt het Mij niet,
Want Ik ben de oorzaak van uw verdoemenis niet.

Heel mooi, hij hing aan de muur bij mensen waar we vroeger kwamen.

[J.C. Philpot]

“Zie, het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt”.
(Johannes 1:29)

Het woord “wegneemt” staat hier in de tegenwoordige tijd. Het is een werk dat doorgaat; ook de gelovigen struikelen dagelijks in vele (Jak. 3:2). Christus neemt gedurig de zonde weg. Niet door er telkens voor te lijden, “Want dat Hij gestorven is, dat is Hij der zonde eenmaal gestorven; en dat Hij leeft, dat leeft Hij Gode” (Rom. 6:10). Maar Christus vertoont voortdurend Zijn offerande en vraagt daarop aan de Vader verzoening, vergeving en aanneming voor de Zijnen.

“Zie, het Lam Gods” – niet met het oog van het lichaam. Heel veel mensen hebben Christus, toen Hij op aarde was, met dit oog gezien, zonder dat ze verstonden dat Hij de zonde der wereld wegneemt. Maar we moeten Christus zó zien, dat we bemerken dat Hij de zonde der wereld wegneemt.

Hebt u ooit zó Christus aanschouwd, dat u zag dat Hij de zonde der wereld, dus ook uw zonde (want u behoort immers tot de wereld) wegneemt? Dát is het geloof. Heeft een mens het geloof, dan ziet hij dit. Hieraan kunt u zich dan ook toetsen, of u het waarachtige geloof bezit. Wij hebben het wel over het zien van het Lam Gods, maar doorgaans is dit niet het rechte zien. Het rechte zien is, dat men er niet buiten kan. Wanneer een mens door een waarachtig geloof het Lam Gods ziet, dan omhelst hij Het. Maar somtijds ziet een mens, voordat Christus hem is geopenbaard, iets van deze dingen als uit de verte, namelijk de mogelijkheid aan Gods zijde om zalig te worden. Dit is hem dan tot ondersteuning, ofschoon dit het zaligmakende zien niet is. Een mens moet echter hierin nooit eindigen, en nooit denken dat dit iets is dat aan de zaligheid zou af- of toedoen, want de zaligheid is alleen door het geloof van toe-eigening. “Die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden” (Mark. 16:16).

[J.C. Philpot]

Satans listen

‘Zijn eerste list is, dat hij het aas laat zien en de haak verbergt.
Hij laat de gouden beker schitteren, maar verbergt het vergif.
Hij laat het zoete, het genoegen en het voordeel zien, dat de ziel meent te verkrijgen door aan de zonde toe te geven, en hij verbergt voor de ziel de toorn en de ellende, die gewis zullen volgen op het bedrijven van de zonde. Door deze list heeft hij onze eerste ouders bedrogen: ‘Toen zeide de slang tot de vrouw: Gijlieden zult den dood niet sterven; maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad’.
Uw ogen zullen geopend worden, en gij zult als God zijn!
Dit is het aas, het zoete, het genoegen, het voordeel.
Och, maar hij verbergt de haak: de schaamte, de toorn en het verlies, die daarop zeker zullen volgen.
De ogen der ziel kunnen geopend worden, zodat het aangename met vreugde gezien wordt, terwijl de lichamelijke ogen daarna geopend worden om de schande en de verwarring te aanschouwen. De satan beloofde hun het eerste, maar bedoelde het laatste, en zo bedriegt hij hen. Hij geeft hun een appel in ruil voor een paradijs. Zo handelt hij nog dagelijks met duizenden. De satan bedriegt ons door zijn lokaas met valse schijn te bedekken en leidt ons in en laat ons dan in het paradijs der dwazen achter. Hij belooft de ziel eer, genoegens, voordeel; maar hij betaalt haar uit met de grootste schande, verachting en verliezen, die er bestaan. Door een gouden lokaas arbeidde hij om Christus te vangen (Matth. 4 : 8-9). Hij toonde Hem de schoonheid en heerlijkheid van een betoverende wereld. Dit zou ongetwijfeld menig vleselijk hart hebben doen bezwijken. Het vuur van de duivel viel echter op ‘het groene hout’ en kon geen vlam vatten. De wereld had in het geheel geen vat op Zijn genegenheden en kon Zijn ogen niet verblinden. Echter velen werden door die hoer (de wereld, die hun haar voordelen en genoegens voorhield) wél verwond in hun ziel en gingen voor eeuwig verloren. Ze heeft, door de glinstering van al haar pracht, miljoenen gedood’.

[J.C. Philpot]

Wat dunkt u van de Christus?

Wat dunkt u van de Christus. Mattheus 22:42

De grote toets van uw ziele–welstand is: “Wat dunkt u van de Christus?” Is Hij u schoner dan de kinderen van de mensen, “de uitnemendste boven tienduizend”, de “zeer begeerlijke”. Waar Christus op deze wijze wordt gewaardeerd, worden al de vermogens van de geestelijken mens met kracht ontwikkeld. Ik zal uw vroomheid naar deze maatstaf beoordelen. Staat Christus hoog of laag bij u aangeschreven? Als u weinig aan Christus hebt gedacht, weinig bekommerd bent geweest omtrent Zijn eer, en Zijn geboden hebt verwaarloosd, dan weet ik dat uw ziel ziek is. God geve dat het geen ziekte zij tot de dood! Maar indien de eerste gedachte van uw ziel is geweest: hoe kan ik Jezus eren? Indien het dagelijks verlangen van uw ziel is geweest: “o, dat ik weten mocht, waar ik Hem tasten en vinden kon!” dan zeg ik u, dat u duizend zwakheden kunt hebben, en ternauwernood weten, of u wel in het geheel een kind van God bent, en toch ben ik verzekerd, trots allen twijfel, dat u veilig bent, daar Jezus op zo een hoge prijs door u wordt gesteld. Uw lompen deren mij niet; wat dunkt u van Zijn koninklijk gewaad?

Als Christus u dierbaar is, zult u eerlang met Hem zijn.
Ik vraag niet naar uw wonden, al gutsen er stromen van bloed uit; wat dunkt u van Zijn wonden, zijn zij u dierbaar en waard? Ik acht u niet minder, al ligt u als Lazarus op de mesthoop, waar de honden u likken; ik beoordeel u niet naar uw armoede; wat dunkt u van de Koning in Zijn schoonheid? Heeft Hij een heerlijke, hoge troon in uw hart? Zou U Hem nog hoger plaatsen, zo dit in uw vermogen was? Zou U willen sterven, zo u daardoor slechts een nieuwe bazuin voegen kon bij het geschal, dat zijn lof verkondigt? O, dan is het wel met u. Wat u ook aangaande uzelf mag menen, als Christus u dierbaar is, zult u eerlang met Hem zijn.

Schoon iedereen mijn keus bespot,
Bij Jezus wil ik eeuwig wonen;
Want Hij alleen bezit mijn hart;
Hij is de schoonste van de schoonen.

[Ukkie]

Wat dunkt u van de Christus?

Wat dunkt u van de Christus. Mattheus 22:42

De grote toets van uw ziele–welstand is: “Wat dunkt u van de Christus?” Is Hij u schoner dan de kinderen van de mensen, “de uitnemendste boven tienduizend”, de “zeer begeerlijke”. Waar Christus op deze wijze wordt gewaardeerd, worden al de vermogens van de geestelijken mens met kracht ontwikkeld. Ik zal uw vroomheid naar deze maatstaf beoordelen. Staat Christus hoog of laag bij u aangeschreven? Als u weinig aan Christus hebt gedacht, weinig bekommerd bent geweest omtrent Zijn eer, en Zijn geboden hebt verwaarloosd, dan weet ik dat uw ziel ziek is. God geve dat het geen ziekte zij tot de dood! Maar indien de eerste gedachte van uw ziel is geweest: hoe kan ik Jezus eren? Indien het dagelijks verlangen van uw ziel is geweest: “o, dat ik weten mocht, waar ik Hem tasten en vinden kon!” dan zeg ik u, dat u duizend zwakheden kunt hebben, en ternauwernood weten, of u wel in het geheel een kind van God bent, en toch ben ik verzekerd, trots allen twijfel, dat u veilig bent, daar Jezus op zo een hoge prijs door u wordt gesteld. Uw lompen deren mij niet; wat dunkt u van Zijn koninklijk gewaad?

Als Christus u dierbaar is, zult u eerlang met Hem zijn.
Ik vraag niet naar uw wonden, al gutsen er stromen van bloed uit; wat dunkt u van Zijn wonden, zijn zij u dierbaar en waard? Ik acht u niet minder, al ligt u als Lazarus op de mesthoop, waar de honden u likken; ik beoordeel u niet naar uw armoede; wat dunkt u van de Koning in Zijn schoonheid? Heeft Hij een heerlijke, hoge troon in uw hart? Zou U Hem nog hoger plaatsen, zo dit in uw vermogen was? Zou U willen sterven, zo u daardoor slechts een nieuwe bazuin voegen kon bij het geschal, dat zijn lof verkondigt? O, dan is het wel met u. Wat u ook aangaande uzelf mag menen, als Christus u dierbaar is, zult u eerlang met Hem zijn.

Schoon iedereen mijn keus bespot,
Bij Jezus wil ik eeuwig wonen;
Want Hij alleen bezit mijn hart;
Hij is de schoonste van de schoonen.

Heel waardevol. Dankjewel voor het delen.

[J.C. Philpot]

Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben uw vertroostingen mijn ziel verkwikt. Psalm 94 : 19

Elk mens heeft een gedachtewereld die niet los staat van zijn leven.
Uit de langzaam gerijpte gedachten, worden vaak de daden geboren.
Boze en verkeerde gedachten zijn vaak het begin van boos en verkeerd handelen.
Godvrezende gedachten leiden dikwijls tot een godvrezend leven.
Onze gedachten zijn voor de medemens verborgen.
Onze vrienden, onze man, vrouw of kinderen mogen met vele zaken op de hoogte zijn, wat onze gedachten aangaat, staan zij voor een gesloten deur.
De wereld van onze gedachten, waarin zo ontzaglijk veel kan omgaan, is voor de ander onbekend.
Ik geloof ook niet dat het wenselijk zou zijn, wanneer onze gedachten, al was het slechts van een dag, op de deur van onze woning geschreven zouden worden.
Wij belijden zo gemakkelijk dat de wereld waarin wij wonen in het boze ligt, maar geldt dat niet in het bijzonder onze gedachtewereld? De zondesmet heeft ons denken tot in de laatste vezel doortrokken. Wat een onzuivere gedachten kunnen er in een ogenblik door ons hoofd gaan.
Meen ook niet dat alleen onze daden ons schuldig stellen voor God. Dat is een valse illusie. Wanneer God een mens bekeert, dan begint het zuiveringsproces juist in het hart. ‘Ik zal’, zo zegt de Heere, ‘het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en u een vlezen hart geven’.
We lezen dat de gedachten van de dichter van Psalm 94 vermenigvuldigd werden. Er kunnen zeer veel omstandigheden zijn die onze gedachten doen vermenigvuldigen.
Jonge mensen, kwam bij jullie de gedachte nooit op ‘Wat heeft de godsdienst eigenlijk nog voor zin?’ of de gedachte; ‘Is het niet tevergeefs de middelen waar te nemen, wanneer ik toch niet uitverkoren ben’.
Het mag dan wel niet over onze lippen komen, maar in onze gedachten kan het vuur van vijandschap hoog oplaaien. Wat kunnen ook in het leven van Gods kinderen de gedachten vermenigvuldigen. In wegen waarin de Heere Zijn aangezicht verbergt en een stroom van ongerechtigheden de overhand heeft. Nooit zou er iets van hen terecht komen, wanneer de Heere Zelf hen niet bij de voortduur vertroostte. Van daar ook dat de dichter niet blijft staan bij ‘als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden’, maar – zo laat hij er op volgen – ‘hebben uw vertroostingen mijn ziel verkwikt’.
Hier is sprake van zielsverkwikking!
Er is zoveel in ons leven wat ons afmat.
Dat behoeft u niet alleen op het terrein van de wereld te zoeken, dat kunt u ook op het terrein van de nette, godsdienstige kerkmens vinden.
Zelfs activiteiten op het terrein van de kerk, de zending, de evangelisatie en het verenigingsleven kunnen de mens grotelijks vermoeien, in plaats van verkwikken.
Veel kan er zijn waarmee de mens zich tracht te verkwikken, wat echter allemaal van tijdelijke aard blijkt te zijn. Zo was het echter in het leven van de dichter niet.
Toen zijn gedachten in hem vermenigvuldigden, hebben de vertroostingen des Heeren zijn ziel verkwikt. Het was God Zelf Die tot hem sprak: ‘Zie, Ik ben uw heil alleen’.
Wat een verkwikking brengen die vertroostingen Gods met zich mee voor een schuldverslagene.
Hij verdrijft de ijdele gedachten van binnen en de verstoorders van buiten.
Wat een ademtocht voor de ziel, die zichzelf als een walgelijk zondaar voor God leert kennen, wanneer Hij Zijn Woord doet horen: ‘Troost, troost Mijn volk zal ulieder God zeggen’.
Wat een verkwikking in het leven van dat door Gods Geest overtuigde volk, wanneer niet alleen van buiten, maar ook van binnen alle vijanden het zwijgen eens wordt opgelegd. Die vertroostingen des Heeren omvatten de vervulling van alle noden voor tijd en eeuwigheid.
Hoe staat het in uw leven met die vertroostingen?
Wanneer we u zouden vragen, weet u wat het zeggen wil verkwikt te worden, dan zou u daar wel ‘ja’ op kunnen zeggen.
Weet u echter ook wat het zeggen wil door de Heere in uw ziel verkwikt te worden? Als u daar ‘ja’ op mag zeggen, dan zult u geen vreemde zijn van de ware zielenood. Bij hoevelen vermenigvuldigen de gedachten als het gaat om de dingen van de tijd, maar zijn in hun gedachten nooit bezig met de dingen der eeuwigheid. Weet toch dat de wereld u nimmer een blijvende vertroosting kan bieden. Misschien zijn er ook onder u die met hun gedachten bij tijden wel bezig zijn met de dingen der eeuwigheid. Bedenk echter, dat u met het denken over deze dingen niet klaar bent. We hebben hemels onderwijs nodig om te verstaan wie wij zijn geworden door de zonde, en wat de Heere wil zijn voor een zondaar. De dichter van Psalm 94 zegt van de mens in vers 12: ‘Welgelukzalig is de man, o Heere, dien Gij tuchtigt en dien gij leert uit Uw wet’. Dat volk gaat met de profeet Jesaja uit de volheid van het hart uitroepen: ‘Tot uw gedachtenis is de begeerte van mijn ziel’.

[J.C. Philpot]

Het laatste zal bitterheid zijn

Weet gij niet, dat het in het laatste bitterheid zal zijn. 2 Samuel 2:26

Als u slechts een naambelijder bent, mijn lezer, en geen erfgenaam van het geloof, dat in Christus Jezus is, dan bevatten de volgende regels een getrouwe beschrijving van uw einde. U bent een trouwe kerkganger; u gaat omdat anderen gaan, niet omdat uw hart recht is voor God. Dit is uw begin. Ik wil veronderstellen, dat u nog twintig of dertig jaar gespaard zult blijven om voort te gaan zoals u thans doet, de schijn van godsdienst vertonende door een uitwendig bijwonen van de genademiddelen, zonder met het hart daaraan deel te nemen.

Kom zachtjes dichterbij, want ik moet u het sterfbed tonen van iemand, die net als u is. Wij staren zachtjes op hem. Een angstig doodzweet bedekt zijn gezicht, en hij schrikt op met de uitroep: “O God, het sterven valt zwaar. Hebt u de dominee geroepen?” “Ja hij komt.” De leraar verschijnt. “Mijnheer! ik vrees, dat ik ga sterven.” “Hebt u enige grond van de hoop?” “Ik kan niet zeggen, dat ik die heb. Ik vrees voor Gods aangezicht te verschijnen, o! bid voor mij.” Het gebed wordt met diepe ernst opgezonden, en de weg van de zaligheid wordt hem voor de tienduizendste maal voorgesteld, maar eer hij nog het touw heeft aangegrepen, zie ik hem wegzinken. Ik kan die strakke oogleden sluiten, want hier op aarde zullen zij nooit meer iets zien.

Maar waar is de man, en waar zijn de man zijn ware ogen? Er staat geschreven: “In de hel opende hij zijn ogen, zijnde in de pijn.” O! Waarom opende hij ze niet vroeger? Omdat hij zo gewend was het Evangelie te horen, dat zijn ziel er onder bleef slapen. Helaas! indien u daar uw ogen moet openen, hoe bitter zal uw gekerm zijn! Dat de Heiland Zijn eigen woorden het u bekend maken. “Vader Abraham, zend Lazarus, opdat hij het uiterste van zijn vingers in het water doopt en verkoelt mijn tong, want ik lijd smarten in deze vlam.” Daar is een ontzettende betekenis in deze woorden. Nimmer wordt het uw deel, die te leren verstaan bij het vreselijk licht van de toorn van de Heere.

[-DIA-]

Ik heb de behoefte om J.C. Philpot hartelijk te bedanken voor een selectie wel te overwegen meditaties, die hij hier met enige regelmaat plaatst. Ook anderen die goede meditaties plaatsen betrek ik in mijn dank!

[samanthi]

https://www.puntuit.nl/archief/niet-rel ... verwachten
Mooie getuigenis

[J.C. Philpot]

Als Gods kind sterft, mogen wij zeggen: deze heeft opgehouden te sterven, en leeft nu volkomen.

[J.C. Philpot]

Dat bedoel ik zó: de zielenpest is de zonde, waar alle andere plagen uit voortkomen. Maar om deze pest geeft helaas niemand. Voor de lichamelijke pest echter slaat ieder op de vlucht, bidt en vermoeit zich met allerlei medicijnen. Maar in deze geestelijke pest lopen we rustig door en verlangen nu alleen om van de lichamelijke pest verlost te zijn. Zodat wij ondanks deze geestelijke pestziekte onszelf weer kunnen weiden en tegoed doen.

Maar God ziet het hart en Hij weet als wij deze geestelijke pest en plaag niet achten – dan sluit Hij óók Zijn ogen en laat ons voor altijd doorlopen. Hij geeft ons genoeg voor het tijdelijke, maar Hij verblindt en verzinkt ons zó diep in onze zonden, dat de zonden tenslotte gewoonten en goede zeden worden, en niet meer als zonden worden gezien.

[J.C. Philpot]

„Vreest niet, gij klein kuddeke; want het is uws Vaders welbehagen u het Koninkrijk te geven.”

Indien God het voornemen heeft om een zondaar te bekeren, dan brengt Hij de genademiddelen tot de zondaar, of Hij brengt de zondaar tot de genademiddelen. Dan komt de arme mens onder het gehoor van Gods Woord, of hij leest de Bijbel. Hij leest, zoals hij tevoren nog nooit gelezen had, of hij hoort, zoals hij tevoren nog nooit gehoord had. Vroeger kwam Gods Woord slechts tot zijn oren, of het drong enigszins in zijn natuurlijk verstand, maar nu valt het in zijn hart. Hij beeft voor Gods geduchte dreigingen, terwijl hij zich nu leert kennen als een volslagen vijand van God. Hij heeft Hem getergd door zijn gruwelijke zonden. Hij klaagt over die zonden. Hij betreurt zijn onmacht. Hij vlucht als een arme schuldenaar naar God en de Heere Jezus. Hij wordt gewillig gemaakt, om zich niet alleen uit louter genade te laten zaligen, maar om ook van nu af aan zijn vorige weg te verlaten en voor de Heere te leven.

O, wonder van genade! Voorheen heeft hij wellicht dikwijls de Bijbel gelezen, preken gehoord, sterfgevallen bijgewoond en meer andere geduchte roepstemmen vernomen en toch is hij onder dit alles zorgeloos gebleven. Maar nu roept de Heere op een krachtdadige wijze, en de arme zondaar wordt gewillig om dadelijk afstand te doen van zijn vorige weg en wandel.

Wulfert Floor, oefenaar in Driebergen

(”Al de eenvoudige oefeningen”, 1913)