Geloofs- of kinderdoop (uit: Gelezen, gedacht, gehoord... [4])

[Erasmiaan]

Je haalt net als ds. A. Schot schenking en deelachtigmaking door elkaar!

Oh nee... wat wordt er met de doop geschonken dan?

Christus en al Zijn weldaden worden objectief in de belofte aan de dopeling geschonken. En dat wacht op de deelachtigmaking door de Heilige Geest. Daartoe geeft de Drie-enige God in het leven van dit kind Zijn Woord en de prediking ervan. Maar het geeft tevens een krachtige pleitgrond om deze God van het verbond aan te roepen. En de Heere meent het. Elke zondag klinkt het tot ons: Ik ben de HEERE, uw God! Het wordt onderstreept door de doop dat Zijn bereidwilligheid volkomen is.
Maar blijft het kind zich verharden dan zal het als een onvruchtbare rank uitgeworpen worden uit de Wijnstok Christus.
Lees eenvoudig - @huisman heeft hier al zo vaak op gewezen - vraag en antwoord 74 van de HC.

Het meeste ben ik wel met je eens. De eerste zin denk ik niet; in ieder geval moet je hem eens goed uitleggen. Wat versta je onder: “objectief in de belofte geschonken”? En is dat exclusief voor de doop of zou dat ook voor allen kunnen gelden die zich onder een beloftenprediking voegen?

[huisman]

Wat ik in mijn laatste post al zei zeg ik nu wat steviger. Iemand die in zijn leven zijn kinderdoop is gaan verwerpen blijft vaak volharden in zijn dwaling. Anders komt alles weer op los zand te staan.
Ik ga jou echt niet overtuigen maar probeer het toch maar. Ik ga in op de onderstreepte zin.
Lees 1 Kor 10 , lees de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden, lees Openbaring 2&3 . In deze Schriftgedeelten kun je lezen dat een gedoopte gemeente niet gelijk is aan een waar gelovige gemeente. Sardis en Laodicea waren gedoopte gemeenten toch waren er velen zonder het ware geloof. Geldt ook voor de gemeente van Korinthe daarom de waarschuwing in 1 Kor 10. Niet de doop maakt zalig, niet het verbond maakt zalig maar het ware geloof in Jezus Christus.
Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan 10 maagden niet aan 5 wijze maagden!
Verder zie je juist in het N.T. dat bij het komen tot het ware geloof van één het hele huis gedoopt werd. Vrouw,man,kinderen,dienstknechten enz. (Lydia,stokbewaarder,Stephanus)

Ik zou je willen aanraden Red. Godsdienst I, H. 24 eens te lezen voor een Bijbelse visie op de gemeente.

Ga ik doen. Nooit te oud om te leren.

[huisman]

Wat ik in mijn laatste post al zei zeg ik nu wat steviger. Iemand die in zijn leven zijn kinderdoop is gaan verwerpen blijft vaak volharden in zijn dwaling. Anders komt alles weer op los zand te staan.
Ik ga jou echt niet overtuigen maar probeer het toch maar. Ik ga in op de onderstreepte zin.
Lees 1 Kor 10 , lees de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden, lees Openbaring 2&3 . In deze Schriftgedeelten kun je lezen dat een gedoopte gemeente niet gelijk is aan een waar gelovige gemeente. Sardis en Laodicea waren gedoopte gemeenten toch waren er velen zonder het ware geloof. Geldt ook voor de gemeente van Korinthe daarom de waarschuwing in 1 Kor 10. Niet de doop maakt zalig, niet het verbond maakt zalig maar het ware geloof in Jezus Christus.
Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan 10 maagden niet aan 5 wijze maagden!
Verder zie je juist in het N.T. dat bij het komen tot het ware geloof van één het hele huis gedoopt werd. Vrouw,man,kinderen,dienstknechten enz. (Lydia,stokbewaarder,Stephanus)

Ik zou je willen aanraden Red. Godsdienst I, H. 24 eens te lezen voor een Bijbelse visie op de gemeente.

Ga ik doen. Nooit te oud om te leren.

Gelezen plus hoofdstuk over de doop. Jij schrijft dat Brakel hier een Bijbelse visie geeft op de gemeente maar zelf spreekt hij over de Kerk.

Over de Kerk is Brakel duidelijk, de Kerk bestaat uit ware gelovigen maar hij zegt ook dat in een gemeente vele onbekeerden zitten die gedoopt zijn, belijdenis hebben gedaan, de sacramenten waarnemen maar in wezen geen lid zijn van de Kerk. ( sterk het onderscheid wat wij later de Kerk met grote K en kleine k zijn gaan noemen)
Brakel ziet geen ruimte om te spreken over een uitwendige kant van de Kerk ( trouwens hij ziet ook geen ruimte om te spreken over een uitwendig verbond ) Dus de kerk met kleine k bestaat bij hem in wezen niet.
Zie weinig tot geen verschil met de post van mij die jij citeerde.
Brakel heeft wel de sterke opvatting dat alleen de ware gelovigen in het genadeverbond zijn. Geen waar gelovige, dan niet in het genadeverbond.
Het vreemde is echter dat hij bij de doop de grond voor de kinderdoop niet ziet in een uitwendig zijn in het verbond( hij verafschuwt de term uitwendig) maar toch in het genadeverbond zelf. Met dat laatste is hij toch een beetje in tegenspraak met zichzelf maar misschien kun jij dit voor mij verduidelijken.

Samenvattend kan ik met heel veel instemmen maar zijn er ook zaken die ik zelf iets anders zou verwoorden.

[Posthoorn]

Gelezen plus hoofdstuk over de doop. Jij schrijft dat Brakel hier een Bijbelse visie geeft op de gemeente maar zelf spreekt hij over de Kerk.

Gemeente of Kerk. Zie eerste alinea van H. 24.

Over de Kerk is Brakel duidelijk, de Kerk bestaat uit ware gelovigen maar hij zegt ook dat in een gemeente vele onbekeerden zitten die gedoopt zijn, belijdenis hebben gedaan, de sacramenten waarnemen maar in wezen geen lid zijn van de Kerk. ( sterk het onderscheid wat wij later de Kerk met grote K en kleine k zijn gaan noemen)

De Kerk of de gemeente is een verzameling ware gelovigen, zegt Brakel, en dat benadrukt hij ook, in navolging van de NGB trouwens.

Brakel ziet geen ruimte om te spreken over een uitwendige kant van de Kerk ( trouwens hij ziet ook geen ruimte om te spreken over een uitwendig verbond ) Dus de kerk met kleine k bestaat bij hem in wezen niet.

De zichtbare Kerk is de uitwendige gestalte van de gemeente, waarbij er altijd kaf onder het koren is, wijze en dwaze maagden zijn, etc. Maar die leden horen in feite niet in de kerk, ze zijn er ten onrechte mee vermengd.

Zie weinig tot geen verschil met de post van mij die jij citeerde.

Jij stelt dat de niet-gelovigen volwaardige leden van de gemeente en dus ook van het verbond zijn. Brakel legt uit dat dit niet klopt.

Brakel heeft wel de sterke opvatting dat alleen de ware gelovigen in het genadeverbond zijn. Geen waar gelovige, dan niet in het genadeverbond.

Precies. De gemeente is dus niet de schare van mensen die het woord horen (zo eigenlijk bij Calvijn), maar dat zijn de ware gelovigen.

Het vreemde is echter dat hij bij de doop de grond voor de kinderdoop niet ziet in een uitwendig zijn in het verbond( hij verafschuwt de term uitwendig) maar toch in het genadeverbond zelf. Met dat laatste is hij toch een beetje in tegenspraak met zichzelf maar misschien kun jij dit voor mij verduidelijken.

Brakel gaat in feite uit van een voorondersteld gelovig zijn van de kinderen (zie zijn visie op de kinderdoop). In Brakels visie is uitwendig tot het verbond behoren geen voldoende grond voor de doop.

[eilander]

Dit is volgens mij ook de lijn die Van der Groe heeft gekozen.

[Isala]

Het ligt er aan of je de doop als geestelijke instelling ziet of niet.
Als je dat geestelijk ziet, is het alleen mogelijk te dopen als je wedergeboren bent.

ik citeer even een stukje van Philpot, waarin hij beschrijft hoe dat duidelijk voor hem werd:

"......hoofdzakelijk werd ik verscheidene jaren lang dienstbaar gehouden onder de besprenging van zuigelingen. Argumenten op grond van de analogie van de Joodse kerk, de algemeenheid van deze praktijk en het bewijs van de kerkvaders, hadden vroeger heel veel gewicht op mijn gemoed.

En hoe werd de keten verbroken? Doordat mijn ogen geopend werden om te zien dat de Doop een geestelijke ordinantie was. Toen ik verstond en voelde dat hij een geestelijke ordinantie was, zag ik onmiddellijk dat het een spotternij is om hem te bedienen aan een baby die zich van niets bewust is; en alle argumenten, ontleend aan de traditie, de algemene praktijk, de analogie van de besnijdenis en dergelijke, vielen mij uit de handen zoals de verse zelen uit Simsons handen (hoewel ik natuurlijk niet de bedoeling heb om mijzelf Simson te noemen, al vindt Mr. Jerram in mij enige gelijkenis met Goliath), toen hij ontwaakte in de schoot van Delíla. Ik zag dat de ordinantie van de Doop een zinnebeeld was van het lijden en de begrafenis van Jezus, en dat een levend geloof in de Verlosser daarom onmisbaar is in de persoon die gedoopt wordt. Ik zag ook dat de Doop een openbare belijdenis van ons persoonlijk geloof in Christus en van onze afscheiding van de wereld tot Zijn eer is. Ik kon in het Nieuwe Testament geen voorbeeld vinden van enige Doop dan die van gelovigen, en ook geen voorschrift of voorbeeld wat betreft de kinderdoop.

Ik ontdekte ook dat alle argumenten vanuit de Joodse kerk onaanvaardbaar waren, op grond van het eenvoudige feit dat hun bedeling vleselijk was en de onze geestelijk is, en dat hun verbond nationaal was en ons verbond beperkt is tot de uitverkorenen.

De traditie verloor haar gewicht voor mij toen ik overdacht: 1. Dat tradities het vergif van de Joodse kerk waren en als zodanig door Christus veroordeeld werden. 2. Dat het Woord van God de enige regel van ons geloof en onze praktijk is. Bovendien was ik niet zo onbekend met de kerkgeschiedenis of ik wist wel dat er, in een onafgebroken lijn tot op de Reformatie, altijd mensen geweest zijn die zich tegen de kinderdoop verzet hebben. Verder was ik niet onbekend met de verminkte, onvolkomen en vervalste literatuur van de vroege kerkvaders,[3] en ik wist dat het ontzettend moeilijk is om de echte van de valse geschriften te onderscheiden. Ik was mij er ook van bewust dat het de algemene praktijk was om de geschriften van degenen die ketters genoemd werden (zoals men de baptisten toen beschouwde), te verbranden of te vernietigen, en dat de monniken, aan wie wij de bewaring van alle kerkvaders te danken hebben, gewoon waren bij het overschrijven van de manuscripten passages binnen te smokkelen die hun eigen geloofsbelijdenis begunstigden.

De algemene praktijk verloor eveneens zijn gewicht bij mij, toen ik bedacht dat de leer van de rechtvaardigmaking in de kerk verloren was gegaan van de dagen van de apostelen af tot op de tijd van Luther, en dat zelfs Augustinus, de helderste van de kerkvaders, haar verwarde met de heiligmaking. Ik zag ook, vanuit de zendbrieven en vanuit de Openbaring, dat de verborgenheid der ongerechtigheid al werkte in de tijden van de apostelen, en dat allerlei dwalingen en ketterijen reeds in dat vroege tijdperk de kerk teisterden. Maar het was de geestelijke natuur van de ordinantie, die mij vooral overtuigde en mijn ziel bracht tot de volledige, onwankelbare overtuiging dat de Doop het exclusieve voorrecht van de gelovigen is. De natuurlijke argumenten die ik hierboven heel even heb aangestipt, mogen mijn ketenen een beetje losser hebben gemaakt, maar het was het zicht op de Doop als een geestelijke ordinantie, waardoor ze volledig van mijn handen werden afgeslagen. En zo zijn velen van Gods lieve kinderen, die geheel onbekend zijn met vleselijke argumenten voor of tegen de gelovigendoop, in het verborgen en met kracht, door een openbaring van Christus in de Doop aan hun ziel, daarin ingeleid op de enige rechte wijze, namelijk als een geestelijke ordinantie.

Bron: https://hetbraambos.nl/wp/strict-baptis ... en/#doop_6
Ik hoop dat jullie dit stukje willen lezen.

@Huisman mag de mening hebben dat Philpot hierin dwaalt, evenals Bunyan, Spurgeon, A.W Pink enz.
Voor mezelf kan ik alleen spreken dat ik hem volkomen kan bijvallen in het feit dat ik opeens ging zien dat de doop een geestelijke verordening is, net als Heilig Avondmaal. Opeens werd de doop zo'n zichtbaar teken en getuigenis wat Christus heeft gedaan voor een dode zondaar die uit genade door Hem tot leven werd gewekt. Zo liet de geloofsdoop opeens het volle licht op het werk van Christus vallen, net als het Heilig Avondmaal dat doet. En dat daardoor ook beide instellingen tot versterking zijn van het geloof, van hen die wedergeboren zijn.

[huisman]

Met alle respect Posthoorn maar lees jij wel de hele Brakel? Dan zie je dat hij soms zaken zegt die anders zijn dan jij zegt en soms zaken zegt die anders zijn dan ik zeg.

Ik citeer uit de nieuwste hertaalde versie van De Redelijke Godsdienst.
1. Alle kinderen van bondelingen die in hun jeugd sterven, of de bondelingen nu bekeerd zijn of niet, moeten we voor zalig houden. Ik zeg dit uit de kracht van het genadeverbond, waarin zij voor de geboorte begrepen zijn. Het zijn dus verbondskinderen! Als de ouders onbekeerd en dus feitelijk verbondsbrekers zijn , is dat voor hún rekening. ( blz 388 1B)

2.”In Christus geheiligd zijn” betekent niet dat de kinderen allemaal een beginsel van geloof,wedergeboorte of heiligmaking in zich hebben . Ook wil de term niet zeggen dat alle dopelingen uitverkoren zijn en zalig zullen worden . Nee, hier wordt bedoeld dat de kinderen van de bondelingen een recht hebben op de zegeningen van het verbond. (blz 389 1B)

3.Als de kinderen van de bondelingen in het verbond zijn, hebben ze ook recht op de zegelen van het verbond. Dat ze in het verbond zijn, blijkt uit de woorden die de Heere tot Abraham zegt: Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u en tussen uw zaad na u in hun geslachten. Dit gold niet alleen onder het O.T. maar ook onder het N.T.
( blz 391 1B)

....of je huisman hoort spreken

[eilander]

Het ligt er aan of je de doop als geestelijke instelling ziet of niet.
Als je dat geestelijk ziet, is het alleen mogelijk te dopen als je wedergeboren bent.

Ik snap dit niet, hoor. Hoe zou je de doop anders dan geestelijk moeten zien?

[Luther]

Je haalt net als ds. A. Schot schenking en deelachtigmaking door elkaar!

Oh nee... wat wordt er met de doop geschonken dan?

Christus en al Zijn weldaden worden objectief in de belofte aan de dopeling geschonken. En dat wacht op de deelachtigmaking door de Heilige Geest. Daartoe geeft de Drie-enige God in het leven van dit kind Zijn Woord en de prediking ervan. Maar het geeft tevens een krachtige pleitgrond om deze God van het verbond aan te roepen. En de Heere meent het. Elke zondag klinkt het tot ons: Ik ben de HEERE, uw God! Het wordt onderstreept door de doop dat Zijn bereidwilligheid volkomen is.
Maar blijft het kind zich verharden dan zal het als een onvruchtbare rank uitgeworpen worden uit de Wijnstok Christus.
Lees eenvoudig - @huisman heeft hier al zo vaak op gewezen - vraag en antwoord 74 van de HC.

Het meeste ben ik wel met je eens. De eerste zin denk ik niet; in ieder geval moet je hem eens goed uitleggen. Wat versta je onder: “objectief in de belofte geschonken”? En is dat exclusief voor de doop of zou dat ook voor allen kunnen gelden die zich onder een beloftenprediking voegen?

Dat laatste niet: zij horen de beloften, en kunnen zeker door de werking van de Geest deelkrijgen aan de inhoud, maar zij hebben de beloften niet geschonken gekregen. Zie het eerste antwoord van de Heere Jezus aan de Kananese vrouw.
Belofte, gebod en gebed mag je nooit losmaken.
Voor de uitleg van wat ik bedoel met 'objectief geschonken' verwijs ik je naar deze post van @huisman: https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 76#p785076
Verder zou ik natuurlijk kunnen verwijzen naar v/a 74 van de HC, maar dat is al zeer vaak gebeurd.
Lees even het dankgebed van het klassieke doopformulier:

Almachtige, barmhartige God en Vader, wij danken en loven U, dat Gij ons en onze kinderen, door het bloed van uw lieven Zoon Jezus Christus, al onze zonden vergeven, en ons door uw Heiligen Geest tot lidmaten van uw eniggeboren Zoon, en alzo tot uw kinderen aangenomen hebt, en ons dit met den Heiligen Doop bezegelt en bekrachtigt. Wij bidden U ook, door Hem uw lieven Zoon, dat Gij deze gedoopte kinderen met uw Heiligen Geest altijd wilt regeren, opdat zij christelijke en godzalig opgevoed worden, en in den Heere Jezus Christus wassen en toenemen; opdat zij uw Vaderlijke goedheid en barmhartigheid, die Gij hun en ons allen bewezen hebt, mogen bekennen, en in alle gerechtigheid, onder onzen enigen Leraar, Koning en Hogepriester, Jezus Christus, leven, en vromelijk tegen de zonde, den duivel en zijn ganse rijk strijden en overwinnen mogen, om U, en uw Zoon Jezus Christus, mitsgaders den Heiligen Geest, den enigen en waarachtigen God, eeuwiglijk te loven en te prijzen. Amen.

Het hertaalde formulier geeft daarvan overigens ook de essentie weer:

Vader, Zoon en Heilige Geest, in uw naam is N.N. gedoopt. Wij danken U dat U niet alleen met Abraham en zijn nageslacht het genadeverbond hebt gesloten maar ook met ons en onze kinderen. In de doop geeft U ons daarvan een teken en zegel. Hemelse Vader, U beloofde dit kind tot een God te zijn en hem altijd uw vaderlijke zorg te willen betonen. Wij bidden U om de vervulling van uw beloften voor dit kind. Wij vragen U daarom of U altijd zijn Vader wilt zijn en dat hij als kind van U mag leven, in liefde tot U en in vast vertrouwen op U. Zoon van God, U beloofde dit kind al zijn zonden af te wassen met uw bloed. Wij bidden U hem te doen delen in de vergeving van de zonden. Heilige Geest, U beloofde dit kind geheel te vernieuwen. Wilt U in zijn hart zo werken, dat hij geheel voor God leeft in een nieuwe levenswandel. Geef hem daarom, drie-enige God, oprecht geloof in U, hartelijke liefde tot U en sterke hoop op U. Geef deze ouders uw genade om dit kind op te voeden voor U, overeenkomstig uw verbond. Geef ons als uw gemeente dat wij samen met de ouders een voorbeeld zijn voor onze kinderen in heel onze levenswandel. Werk in de harten van onze kinderen zo, dat zij uw naam belijden en U leren volgen. Bewaar hen ervoor dat zij zich van U afkeren en in de handen van de boze vallen. Wilt U er in uw genade voor zorgen dat er nooit één van hen als kind van het verbond verloren gaat. Geef dat allen die gedoopt zijn de goede strijd mogen strijden en in uw kracht overwinnen. Wij bidden U dat dit gedoopte kind in heel zijn leven en tot in eeuwigheid U mag toebehoren, om met heel uw kerk U eeuwig te loven en te prijzen. Hoor ons, barmhartige Vader, om Jezus’ wil, Amen.

Hoe dan ook: de belofte is geschonken; van Gods kant is alles wat gedaan moest worden gedaan. Maar de doop zegt ook: Vanuit jezelf zul je nooit de belofte aangrijpen, en daarom zal Ik dat op Me nemen, Ik doe je opgroeien in een christelijk gezin waar Mijn Woord elke dag open gaat; Ik laat je opkomen onder de bediening van de verzoening. Het krediet op de beloften is zo groot, dan daar een krachtige pleitgrond (niet rechthebbend hè!) ligt voor iedere gedoopte en de ouders.
Maar als de beloften wel geschonken zijn, maar ze worden verworpen door ongeloof, dan zal de belofte in z'n tegendeel verkeren.

[Adagio]

Nog maar een stukje, dan heeft iedereen meteen ook een flink deel van Brakel gelezen.

Indien het water in de doop door een ingezette kracht de genade in de dopelingen uitwerkte, zo moesten allen, die gedoopt worden, de genade van rechtvaardigmaking en heiligmaking ontvangen (…) Foei, zo'n leer! De Schrift toont het tegendeel, en zegt dat men met de doop wel verloren kan gaan. Petrus zegt tot de gedoopte Simon de tovenaar, Hand. 8:21, Gij hebt deel noch lot in dit Woord, want uw hart is niet recht voor God. Paulus zegt van de onbekwame gebruikers van de sacramenten, dat ze zich schuldig maken aan ‘t lichaam en bloed des Heeren, 1 Kor. 11:27.
(…) Na het verbreken van het verbond van de werken heeft God een verbond der genade met de mens opgericht, en nooit, noch in het Oude Testament, noch in het Nieuwe Testament een uitwendig verbond opgericht, waarin bekeerden en onbekeerden door een gelijk recht bondgenoten zouden zijn, en in ‘t welk God op uiterlijke gehoorzaamheid enige uitwendige goederen zou beloofd hebben, onder wat naam het ook mocht zijn, ‘t zij nationaal, voorbeeldig, aards, uitwendig. Daarom mag men geen kinderen dopen op een uitwendig verbond, maar alleen ten opzichte van het genadeverbond.
(…) God kon de kinderen van jongs af, ‘t zij ten dele, ‘t zij geheel, volmaakt heiligen; gelijk alle kinderen ter wereld zouden gekomen zijn, indien Adam niet gezondigd had (…) Maar God doet dat gewoonlijk niet; zo Hij het al aan deze of gene buitengewoon deed, daarvan is geen ondervinding of klaar bewijs; zodat al wederom iets in zich te hebben, de grond niet is van kinderen te dopen.

Als iedereen zijn eigen krenten uit de pap zoekt, hebben we allemaal wat, en blijven we daarop broeden. En dat is de dood in de pot, gezien zovele gelijkenissen in de Bijbel. De rijke man en de arme Lazarus. De Farizeeër en de tollenaar. "Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan?" "Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; zo blijft dan uw zonde." Bekeert mij. Bekeert u. Vandaar soms allergische reacties als mensen zich laten voorstaan op bijv. het zijn van Abrahams zaad.

[Posthoorn]

....of je huisman hoort spreken

Brakel is daar idd. niet duidelijk in. Als hij stelt dat alleen de gelovigen tot het verbond behoren, kan hij niet zeggen dat een baby een bondeling is, tenzij je van het geloof uitgaat.

Ik ontdekte ook dat alle argumenten vanuit de Joodse kerk onaanvaardbaar waren, op grond van het eenvoudige feit dat hun bedeling vleselijk was en de onze geestelijk is, en dat hun verbond nationaal was en ons verbond beperkt is tot de uitverkorenen.

Ik denk dat hier het verschil ligt tussen een baptist en een gereformeerde. De bedeling van de Joodse kerk bevatte vleselijke zaken, maar was ten diepste ook geestelijk. Anders zou Paulus nooit hebben kunnen zeggen dat het niet alles Israël was, wat Israël genoemd werd, en dat het niet ging om de kinderen naar het vlees, maar de kinderen der belofte.
Wel zou je kunnen zeggen, dat i.t.t. bij het oude verbond, in het nieuwe verbond niemand meer het sacrament ontvangt dan die zijn geloof beleden heeft, om zo te zorgen het nieuwe verbond niet 'ontheiligd' wordt.

[Jantje]

Christus en al Zijn weldaden worden objectief in de belofte aan de dopeling geschonken. En dat wacht op de deelachtigmaking door de Heilige Geest. Daartoe geeft de Drie-enige God in het leven van dit kind Zijn Woord en de prediking ervan. Maar het geeft tevens een krachtige pleitgrond om deze God van het verbond aan te roepen. En de Heere meent het. Elke zondag klinkt het tot ons: Ik ben de HEERE, uw God! Het wordt onderstreept door de doop dat Zijn bereidwilligheid volkomen is.
Maar blijft het kind zich verharden dan zal het als een onvruchtbare rank uitgeworpen worden uit de Wijnstok Christus.
Lees eenvoudig - @huisman heeft hier al zo vaak op gewezen - vraag en antwoord 74 van de HC.

Het meeste ben ik wel met je eens. De eerste zin denk ik niet; in ieder geval moet je hem eens goed uitleggen. Wat versta je onder: “objectief in de belofte geschonken”? En is dat exclusief voor de doop of zou dat ook voor allen kunnen gelden die zich onder een beloftenprediking voegen?

Dat laatste niet: zij horen de beloften, en kunnen zeker door de werking van de Geest deelkrijgen aan de inhoud, maar zij hebben de beloften niet geschonken gekregen. Zie het eerste antwoord van de Heere Jezus aan de Kananese vrouw.
Belofte, gebod en gebed mag je nooit losmaken.
Voor de uitleg van wat ik bedoel met 'objectief geschonken' verwijs ik je naar deze post van @huisman: https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... 76#p785076
Verder zou ik natuurlijk kunnen verwijzen naar v/a 74 van de HC, maar dat is al zeer vaak gebeurd.
Lees even het dankgebed van het klassieke doopformulier:

Almachtige, barmhartige God en Vader, wij danken en loven U, dat Gij ons en onze kinderen, door het bloed van uw lieven Zoon Jezus Christus, al onze zonden vergeven, en ons door uw Heiligen Geest tot lidmaten van uw eniggeboren Zoon, en alzo tot uw kinderen aangenomen hebt, en ons dit met den Heiligen Doop bezegelt en bekrachtigt. Wij bidden U ook, door Hem uw lieven Zoon, dat Gij deze gedoopte kinderen met uw Heiligen Geest altijd wilt regeren, opdat zij christelijke en godzalig opgevoed worden, en in den Heere Jezus Christus wassen en toenemen; opdat zij uw Vaderlijke goedheid en barmhartigheid, die Gij hun en ons allen bewezen hebt, mogen bekennen, en in alle gerechtigheid, onder onzen enigen Leraar, Koning en Hogepriester, Jezus Christus, leven, en vromelijk tegen de zonde, den duivel en zijn ganse rijk strijden en overwinnen mogen, om U, en uw Zoon Jezus Christus, mitsgaders den Heiligen Geest, den enigen en waarachtigen God, eeuwiglijk te loven en te prijzen. Amen.

Het hertaalde formulier geeft daarvan overigens ook de essentie weer:

Vader, Zoon en Heilige Geest, in uw naam is N.N. gedoopt. Wij danken U dat U niet alleen met Abraham en zijn nageslacht het genadeverbond hebt gesloten maar ook met ons en onze kinderen. In de doop geeft U ons daarvan een teken en zegel. Hemelse Vader, U beloofde dit kind tot een God te zijn en hem altijd uw vaderlijke zorg te willen betonen. Wij bidden U om de vervulling van uw beloften voor dit kind. Wij vragen U daarom of U altijd zijn Vader wilt zijn en dat hij als kind van U mag leven, in liefde tot U en in vast vertrouwen op U. Zoon van God, U beloofde dit kind al zijn zonden af te wassen met uw bloed. Wij bidden U hem te doen delen in de vergeving van de zonden. Heilige Geest, U beloofde dit kind geheel te vernieuwen. Wilt U in zijn hart zo werken, dat hij geheel voor God leeft in een nieuwe levenswandel. Geef hem daarom, drie-enige God, oprecht geloof in U, hartelijke liefde tot U en sterke hoop op U. Geef deze ouders uw genade om dit kind op te voeden voor U, overeenkomstig uw verbond. Geef ons als uw gemeente dat wij samen met de ouders een voorbeeld zijn voor onze kinderen in heel onze levenswandel. Werk in de harten van onze kinderen zo, dat zij uw naam belijden en U leren volgen. Bewaar hen ervoor dat zij zich van U afkeren en in de handen van de boze vallen. Wilt U er in uw genade voor zorgen dat er nooit één van hen als kind van het verbond verloren gaat. Geef dat allen die gedoopt zijn de goede strijd mogen strijden en in uw kracht overwinnen. Wij bidden U dat dit gedoopte kind in heel zijn leven en tot in eeuwigheid U mag toebehoren, om met heel uw kerk U eeuwig te loven en te prijzen. Hoor ons, barmhartige Vader, om Jezus’ wil, Amen.

Hoe dan ook: de belofte is geschonken; van Gods kant is alles wat gedaan moest worden gedaan. Maar de doop zegt ook: Vanuit jezelf zul je nooit de belofte aangrijpen, en daarom zal Ik dat op Me nemen, Ik doe je opgroeien in een christelijk gezin waar Mijn Woord elke dag open gaat; Ik laat je opkomen onder de bediening van de verzoening. Het krediet op de beloften is zo groot, dan daar een krachtige pleitgrond (niet rechthebbend hè!) ligt voor iedere gedoopte en de ouders.
Maar als de beloften wel geschonken zijn, maar ze worden verworpen door ongeloof, dan zal de belofte in z'n tegendeel verkeren.

En waarom ben je het dan niet eens met ds. Schot (en het door mij geciteerde artikel van ds. Golverdingen)?

[Posthoorn]

Wat versta je onder: “objectief in de belofte geschonken”? En is dat exclusief voor de doop of zou dat ook voor allen kunnen gelden die zich onder een beloftenprediking voegen?

Dat laatste niet: zij horen de beloften, en kunnen zeker door de werking van de Geest deelkrijgen aan de inhoud, maar zij hebben de beloften niet geschonken gekregen. Zie het eerste antwoord van de Heere Jezus aan de Kananese vrouw.

Ik denk dat het juist het bijzondere van het nieuwe verbond is, dat het Evangelie aan alle creaturen gepredikt moet worden. "U komt de belofte toe en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal." Geen belofte exclusief voor 'verbondskinderen' dus.
En in die prediking worden de beloften inderdaad objectief gezien 'geschonken' aan de luisteraar. Hoe zou hij anders kunnen geloven?

[huisman]

....of je huisman hoort spreken

Brakel is daar idd. niet duidelijk in. Als hij stelt dat alleen de gelovigen tot het verbond behoren, kan hij niet zeggen dat een baby een bondeling is, tenzij je van het geloof uitgaat.

Brakel gaat juist niet van verondersteld geloof uit maar van het verbond. Hij is juist erg duidelijk.Nog maar een citaat:

1.Het is een onkunde en misvattingen als sommigen het formulier wijzigen in: In Christus geheiligd zijnde of in Christus geheiligd moeten worden. Als zij met die woorden willen zeggen - en daar heeft het alle schijn van! - dat het kind niet in het genadevebond is begrepen , begrijp ik niet op welke grond zij kinderen dopen of ten doop houden. Er is toch geen andere grond om te dopen dan het genadeverbond? Dáárvan is de doop een zegel!
(Blz 390 1B)

Het is niet voor niets dat Brakel vaak onder de drieverbonders wordt gerekend ( m.i. niet helemaal terecht) ook omdat hij het verbond der verlossing niet vereenzelvigd met het verbond der genade.

[eilander]

Wat versta je onder: “objectief in de belofte geschonken”? En is dat exclusief voor de doop of zou dat ook voor allen kunnen gelden die zich onder een beloftenprediking voegen?

Dat laatste niet: zij horen de beloften, en kunnen zeker door de werking van de Geest deelkrijgen aan de inhoud, maar zij hebben de beloften niet geschonken gekregen. Zie het eerste antwoord van de Heere Jezus aan de Kananese vrouw.

Ik denk dat het juist het bijzondere van het nieuwe verbond is, dat het Evangelie aan alle creaturen gepredikt moet worden. "U komt de belofte toe en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal." Geen belofte exclusief voor 'verbondskinderen' dus.
En in die prediking worden de beloften inderdaad objectief gezien 'geschonken' aan de luisteraar. Hoe zou hij anders kunnen geloven?

Eens. Daarom is het ook zo dat de kinderen van degenen die onder het Woord zitten, "behoren gedoopt te wezen". Niet omdat ze daardoor meer worden, en ook niet omdat ze meer zijn omdat ze op het erf van het verbond geboren zijn, maar omdat ze de belofte van het Evangelie horen mogen en omdat de Heere die belofte wil verzegelen.