Jantje schreef:Jongere schreef:
Kun je er ook bij vertellen waarom je de preek van harte aanbeveelt en van een gemeentelid er een reactie op wilt weten?
Het helpt mij om te kiezen wat ik luisteren moet als mensen kort omschrijven waarom ze een preek aanbevelingswaardig vinden.
Er wordt altijd zo laatdunkend gedaan over de prediking van bepaalde predikanten. En nu heb ik deze preek teruggeluisterd, en ik vond dat het Evangelie ruim mocht klinken, ondanks de ook scherpe waarschuwingen en de afsnijdende prediking die ds. Huijser ook sterk kenmerkt. De tekst was genomen uit
1 Korinthe 15 vers 8:
En ten laatste van allen is Hij ook van mij, als van een ontijdig geborene, gezien. De verwondering over Wie God wil zijn voor een arme zondaar, de onwaardigheid van 's mensen kant, maar ook de nodiging en het aanbod van het Evangelie mocht in alle ruimte worden voorgesteld.
Wel ik dacht, laat ik ook eens luisteren. Je maakte mij nieuwsgierig. Ik kan het niet nalaten om er op te reageren met onbelangrijke en wat belangrijker kanttekeningen bij deze preek. Het valt op dat de dominee over zichzelf in meervoud spreekt. Dat komt op mij wat onbescheiden over.
Zijn taalgebruik is sowieso wat plechtstatig, maar niet onbegrijpelijk. Zendbrief bijvoorbeeld. Ik vind dat niet zo erg, al zullen er ook mensen zijn die dat vervelend vinden. Maar de preek luistert prettig. Hij heeft een duidelijke uitspraak, lijkt wel een beetje op G.W.S. Mulder in zijn stijl.
De preek zit ook goed in elkaar. Uitleg en toepassing zijn zorgvuldig met elkaar verbonden. Ik vind bijvoorbeeld de uitleg van de doorn in Paulus’ vlees wel mooi gevonden. Ik zie ook wel wat extreme opmerkingen die me verbazen.
Hij zegt dat Paulus wel met God bezig was, maar andersom niet. Dat lijkt mij toch wel een heel boude stelling. Alle dingen moeten voor de uitverkorenen meewerken tot het goede. Dat geldt ook voor de opleiding van Paulus.
De dominee zegt dat de bekering van Paulus exemplarisch is voor de gelovigen in het Nieuwe Testament. Hij zegt dat al Gods kinderen een paulusbekering krijgen, niet naar de omstandigheden, maar wel naar de zaken die ervaren worden. “Over een aantal kruispunten gaan al Gods kinderen heen”. Dat lijkt mij ongereformeerd. Hij zegt dat als het gaat om de zaak al Gods kinderen in dezelfde weg worden geleid. Dat lijkt mij een ernstige dwaling.
Ds. beweert dat God zich niet meer via visioenen openbaart. Dat vind ik ook nogal stevig uitgedrukt. Maar goed, het is ook een bijzaak.
Wat de dominee zegt over de kennis van Christus die enerzijds wel en anderzijds niet door het Woord zou komen, is een paradox. Dat lijkt verder allemaal gereformeerd, maar het is volkomen onbepaald wat daar onder te verstaan valt. Er is niets mis met onderscheidende prediking, maar dan moet er wel een helder en bijbels onderscheid worden aangebracht. Ik vond dat in deze preek niet terug. En dat is mijn grootste bezwaar ertegen.
Hij stelt dat er een geloofsbevinding is die zorgt voor de kennis van Christus. Dat kan natuurlijk alleen omdat hij een onederscheid maakt tussen wedergeboorte en kennis van Christus.
Ik vind het wel het toppunt dat hij kinderen adviseert om hun ouders te zeggen dat je hoopt dat God hen nog eens bekeert, als zij niet het volgens de dominee juiste antwoord geven op de vraag. Hij vergeet dat niet iedereen even wel ter tale is en dat zijn vraag ook wat arbitrair is.
Ik had tenslotte wel wat meer pastorale aandacht verwacht voor mensen die een ongeboren kind hebben gekregen. Ik heb het in het geheel niet langs horen komen, zelfs niet in het gebed. Dat vind ik erg ongevoelig en bot. Dat geldt ook voor de vraag hoe je met zo’n cultureel bepaalde afschuw van misdrachten moet omgaan. Want ik moest gelijk denken aan de discussie met Valcke over de openstelling van de kerkelijke ambten voor de zusters der gemeente.
Kortom: ik vind het geen aanbevelenswaardige preek.
