Vraag over een bijbeltekst
Re: Vraag over een bijbeltekst
Dat kan ik niet beoordelen. De geschiedenis met Bathseba wekt toch de indruk dat het ook te maken had met David's eigen seksuele verlangens.
Re: Vraag over een bijbeltekst
Dank je wel Arja.Arja schreef: ↑02 sep 2023, 20:32De wetten in het Oude Testament, zoals die in Deuteronomium en de strenge regels, waren bedoeld om het volk Israël heilig en rein te houden. God is heilig en stelde hoge normen voor Zijn volk, omdat Hij wilde dat ze een voorbeeld zouden zijn voor de wereld. Een licht in de wereld. Het probleem was echter dat de mensen tekortschoten en niet in staat waren om volmaakt te voldoen aan die wetten. Ze zondigden keer op keer, wat betekende dat ze Gods heiligheid met de voeten traden.Terri schreef: ↑28 aug 2023, 12:57 Ik kreeg vanochtend onderstaande schriftlezing uit Deuteronomium mee.
Er rezen wat vragen en ik ben in verwarring over de antwoorden.
De eerste vraag van iemand was, dat het toch minstens opmerkelijk is dat God min of meer 'tolereert' dat iemand 2 vrouwen heeft, tenminste, hier staan regels hoe er mee om te gaan als er kinderen geboren worden en wie dan de eerstgeborene is. Geen regel of strafeis voor het hebben van meerderen vrouwen.
De tweede vraag betreft het stenigen van je zoon.
Er werd gesteld dat deze wetten niet afgeschaft zijn met de tekst uit Mattheus 5:
17 Meent niet, dat Ik gekomen ben, om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen, om die te ontbinden, maar te vervullen.
18 Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal zijn geschied.
Het was heel onbevredigend en voor mij in ieder geval heel onduidelijk. Ik kon niet dieper vragen, want het was een gebedsbijeenkomst (dus geen Bijbelstudie) maar volgens mij is er wel degelijk wat veranderd nadat Christus verzoening heeft aangebracht.
Of zit ik er helemaal naast?
Deuteronomium 21
Het recht van de eerstgeborene
15Wanneer een man twee vrouwen heeft, de een geliefd en de ander minder geliefd,21:15 minder geliefd - Letterlijk: gehaat; zie ook het vervolg. en zowel de geliefde als de minder geliefde baren zonen bij hem, en de eerstgeboren zoon is van de minder geliefde,
16dan moet het op de dag dat hij zijn zonen laat erven wat hij heeft zó zijn dat hij het erfdeel van de eerstgeborene niet aan de zoon van de geliefde geeft, in plaats van de zoon van de minder geliefde, die de eerstgeborene is.
17Voorzeker, hij moet de eerstgeborene, de zoon van de minder geliefde, erkennen door hem het dubbele deel te 1 Kron. 5:1geven van alles wat bij hem aangetroffen wordt. Hij is immers Gen. 49:3; Ps. 78:51de eerste vrucht van zijn mannelijkheid, hij heeft het eerstgeboorterecht.
De opstandige zoon
18Wanneer iemand een opstandige, ongehoorzame zoon heeft die niet naar de stem van zijn vader en naar de stem van zijn moeder luistert, en hij, ook als zij hem gestraft hebben, niet naar hen luistert,
19moeten zijn vader en zijn moeder hem grijpen en naar buiten brengen, naar de oudsten van zijn stad, naar de poort van zijn woonplaats.
20Zij moeten tegen de oudsten van zijn stad zeggen: Deze zoon van ons is opstandig en ongehoorzaam, hij luistert niet naar onze stem, hij gaat zich te buiten en is een dronkaard.
21Dan moeten alle mannen van zijn stad hem met stenen stenigen, zodat hij sterft. Zo moet u het kwaad uit uw midden wegdoen. Laat heel Israël het horen en bevreesd zijn.
Daarom stuurde God uiteindelijk Zijn eigen Zoon, Jezus Christus, om de wereld te veranderen en Hij vervulde de wet perfect door nooit te zondigen, en Hij bracht verzoening en genade. Alleen door Hem is er vergeving te ontvangen. Het Nieuwe Testament benadrukt dat en dit is een tegenstelling tot het proberen te voldoen aan de strenge eisen van de oude Joodse wetten. Terwijl sommige aspecten van de oude wetten nog steeds van toepassing kunnen zijn, zijn de nadruk en de manier waarop ze worden begrepen veranderd door de komst van Jezus en de genade die Hij heeft gebracht.
Deze uitleg is volgens mij de juiste.
Wij hebben de afgelopen week e.e.a. er op nageslagen en kwamen ook hier op uit.
Het antwoord wat ik die maandagochtend kreeg was veel te kort door de bocht en achteraf bezien oppervlakkig.
Re: Vraag over een bijbeltekst
Ik bestudeer de brief aan de Filippenzen. Nu las ik:
"Of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden. Niet dat ik het alrede gekregen heb of alrede volmaakt ben; maar ik jaag daarnaar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben."
Wat wordt er precies met bedoeld met: wederopstanding der doden" in dit vers? (3 vers 11)
"Of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden. Niet dat ik het alrede gekregen heb of alrede volmaakt ben; maar ik jaag daarnaar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben."
Wat wordt er precies met bedoeld met: wederopstanding der doden" in dit vers? (3 vers 11)
Re: Vraag over een bijbeltekst
De verklaring die mij het meest waarschijnlijk lijkt vergelijkt deze tekst met Romeinen 6. Paulus schrijft in zijn brief aan de Filippenzen tegen de Joden (of diegenen die Joodse wetten in wilden voeren) dat hij alle reden had om in zijn vlees te roemen, vers 4 - 6 (waar overigens een hele mooie opbouw in zit). Vervolgens dat dit alles geen enkele waarde had voor hem, maar dat hij in Christus gevonden wilde worden, om in Hem zijn rechtvaardigheid te hebben, vers 7 - 9.
Daaruit volgt dan wat hij vervolgens schrijft: dat hij veel liever Christus (verder) leert kennen, dan dat hij zich houdt aan allerlei Joodse voorschriften, vanaf vers 10. Daarmee komt hij weer terug bij het punt wat hij in vers 3 maakt: "Want wij zijn de besnijding, wij, die God in den Geest dienen, en in Christus Jezus roemen, en niet in het vlees betrouwen." Dus: Christus moet in de geest gediend worden en al uw aandacht zou daarop gericht moeten zijn, en dat deel werkt hij dan vervolgens uit, als tegenhanger van de (Joodse) vleselijke godsdienst.
Paulus spreekt vaker over gekruist zijn met Christus, bijvoorbeeld in Romeinen 6 vers 4: "Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden." Dat laatste deel (opdat wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden) is het doel van het met Christus gekruist zijn. Of, zoals hij in vers 13 schrijft: "En stelt uwe leden niet der zonde tot wapenen der ongerechtigheid; maar stelt uzelven Gode, als uit de doden levende geworden zijnde, en stelt uw leden Gode tot wapenen der gerechtigheid."
Wat Paulus dan hier uitdrukt als de wederopstanding der doden, zou dan hetzelfde zijn als wat hij in Rom. 6:13 schrijft, alsof hij zei: Stel uzelf Gode, als uit de doden levend geworden zijnde, of als weer opgestaan uit de doden. Of: zorg dat u in die staat komt dat u werkelijk uit de doden opgestaan bent en u God volledig dient.
In dit geval schrijft hij dit niet direct voor, maar hij geeft zichzelf als voorbeeld. En om aan te geven dat dit op aarde nooit volmaakt is voegt hij toe: "Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.", en in het volgende vers: "Maar één ding doe ik, etc.", waar elk woord zijn nadruk heeft en grote urgentie aangeeft (zoals ook in 1 Kor. 9 waar Paulus over de loopbaan spreekt).
Het lijkt mij wat vreemd om de opstanding der doden letterlijk op te nemen, want dan zou Paulus er moeilijk naar kunnen streven. Maar als je het opvat als een volmaakt kennen en dienen, dan ligt dat in elkaars verlengde. Paulus zegt dan: ik zal er op aarde alles op toeleggen om God volmaakt te dienen, maar dat heb ik niet bereikt, en zal ik op aarde niet bereiken, hoewel ik er alles aan zal doen, maar eens zal ik toch komen tot de opstanding der doden, en dan zal ik God volmaakt kennen en dienen.
Om tot slot nog even terug te komen op de opbouw van vers 4 - 6 (omdat ik het zo mooi vond toen ik het las). Besneden ten achtsten dage: dus niet zoals de Joden de Christenen leerden dat zij zich op latere leeftijd moesten laten besnijden. Uit het geslacht van Israël: wat van deze Christenen nooit letterlijk gezegd zou kunnen worden. Van den stam van Benjamin, dus uit het tweestammenrijk, die de tempeldienst wel hielden. Naar de wet een Farizeeër, die zich beter dan alle andere Joden aan de wetten en regels hielden. Naar den ijver een vervolger der Gemeente, zodat hij zich als het ware alleen daar mee bezig hield, en naar de rechtvaardigheid, die in de wet is, zijnde onberispelijk.
Als iemand wist dat het geen nut had om deze regels te volgen, dan was het Paulus wel, want wat hij bereikt had zou geen Christen ooit bereiken, en daarom was er voor de Filippenzen geen enkele reden om niet naar hem te luisteren.
Daaruit volgt dan wat hij vervolgens schrijft: dat hij veel liever Christus (verder) leert kennen, dan dat hij zich houdt aan allerlei Joodse voorschriften, vanaf vers 10. Daarmee komt hij weer terug bij het punt wat hij in vers 3 maakt: "Want wij zijn de besnijding, wij, die God in den Geest dienen, en in Christus Jezus roemen, en niet in het vlees betrouwen." Dus: Christus moet in de geest gediend worden en al uw aandacht zou daarop gericht moeten zijn, en dat deel werkt hij dan vervolgens uit, als tegenhanger van de (Joodse) vleselijke godsdienst.
Paulus spreekt vaker over gekruist zijn met Christus, bijvoorbeeld in Romeinen 6 vers 4: "Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden." Dat laatste deel (opdat wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden) is het doel van het met Christus gekruist zijn. Of, zoals hij in vers 13 schrijft: "En stelt uwe leden niet der zonde tot wapenen der ongerechtigheid; maar stelt uzelven Gode, als uit de doden levende geworden zijnde, en stelt uw leden Gode tot wapenen der gerechtigheid."
Wat Paulus dan hier uitdrukt als de wederopstanding der doden, zou dan hetzelfde zijn als wat hij in Rom. 6:13 schrijft, alsof hij zei: Stel uzelf Gode, als uit de doden levend geworden zijnde, of als weer opgestaan uit de doden. Of: zorg dat u in die staat komt dat u werkelijk uit de doden opgestaan bent en u God volledig dient.
In dit geval schrijft hij dit niet direct voor, maar hij geeft zichzelf als voorbeeld. En om aan te geven dat dit op aarde nooit volmaakt is voegt hij toe: "Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.", en in het volgende vers: "Maar één ding doe ik, etc.", waar elk woord zijn nadruk heeft en grote urgentie aangeeft (zoals ook in 1 Kor. 9 waar Paulus over de loopbaan spreekt).
Het lijkt mij wat vreemd om de opstanding der doden letterlijk op te nemen, want dan zou Paulus er moeilijk naar kunnen streven. Maar als je het opvat als een volmaakt kennen en dienen, dan ligt dat in elkaars verlengde. Paulus zegt dan: ik zal er op aarde alles op toeleggen om God volmaakt te dienen, maar dat heb ik niet bereikt, en zal ik op aarde niet bereiken, hoewel ik er alles aan zal doen, maar eens zal ik toch komen tot de opstanding der doden, en dan zal ik God volmaakt kennen en dienen.
Om tot slot nog even terug te komen op de opbouw van vers 4 - 6 (omdat ik het zo mooi vond toen ik het las). Besneden ten achtsten dage: dus niet zoals de Joden de Christenen leerden dat zij zich op latere leeftijd moesten laten besnijden. Uit het geslacht van Israël: wat van deze Christenen nooit letterlijk gezegd zou kunnen worden. Van den stam van Benjamin, dus uit het tweestammenrijk, die de tempeldienst wel hielden. Naar de wet een Farizeeër, die zich beter dan alle andere Joden aan de wetten en regels hielden. Naar den ijver een vervolger der Gemeente, zodat hij zich als het ware alleen daar mee bezig hield, en naar de rechtvaardigheid, die in de wet is, zijnde onberispelijk.
Als iemand wist dat het geen nut had om deze regels te volgen, dan was het Paulus wel, want wat hij bereikt had zou geen Christen ooit bereiken, en daarom was er voor de Filippenzen geen enkele reden om niet naar hem te luisteren.
Re: Vraag over een bijbeltekst
Toch, de openbaring van het genadeverbond:
Na de val eerst particulier, vanaf Abraham nationaal, en vanaf Pinksteren wereldwijd.
PS Voor de duidelijkheid: Dit schreef ik n.a.v. het eerste antwoord van Arja in dit topic... Ik was abuis, en dacht even dat dit de laatste opmerking was, doch.... er volgden nog meer pagina's... Dit dus omwille van de duidelijkheid.,
Na de val eerst particulier, vanaf Abraham nationaal, en vanaf Pinksteren wereldwijd.
PS Voor de duidelijkheid: Dit schreef ik n.a.v. het eerste antwoord van Arja in dit topic... Ik was abuis, en dacht even dat dit de laatste opmerking was, doch.... er volgden nog meer pagina's... Dit dus omwille van de duidelijkheid.,
© -DIA- 33.950 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Vraag over een bijbeltekst
Bdankt. Dit maakt voor mij echt dingen meer duidelijk. Ook het laatste stukje. Waar haal jij al die kennis vandaan! Ik ben er blij mee vooral de link naar Romeinen.Iemand schreef: ↑25 sep 2024, 22:02 De verklaring die mij het meest waarschijnlijk lijkt vergelijkt deze tekst met Romeinen 6. Paulus schrijft in zijn brief aan de Filippenzen tegen de Joden (of diegenen die Joodse wetten in wilden voeren) dat hij alle reden had om in zijn vlees te roemen, vers 4 - 6 (waar overigens een hele mooie opbouw in zit). Vervolgens dat dit alles geen enkele waarde had voor hem, maar dat hij in Christus gevonden wilde worden, om in Hem zijn rechtvaardigheid te hebben, vers 7 - 9.
Daaruit volgt dan wat hij vervolgens schrijft: dat hij veel liever Christus (verder) leert kennen, dan dat hij zich houdt aan allerlei Joodse voorschriften, vanaf vers 10. Daarmee komt hij weer terug bij het punt wat hij in vers 3 maakt: "Want wij zijn de besnijding, wij, die God in den Geest dienen, en in Christus Jezus roemen, en niet in het vlees betrouwen." Dus: Christus moet in de geest gediend worden en al uw aandacht zou daarop gericht moeten zijn, en dat deel werkt hij dan vervolgens uit, als tegenhanger van de (Joodse) vleselijke godsdienst.
Paulus spreekt vaker over gekruist zijn met Christus, bijvoorbeeld in Romeinen 6 vers 4: "Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden." Dat laatste deel (opdat wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden) is het doel van het met Christus gekruist zijn. Of, zoals hij in vers 13 schrijft: "En stelt uwe leden niet der zonde tot wapenen der ongerechtigheid; maar stelt uzelven Gode, als uit de doden levende geworden zijnde, en stelt uw leden Gode tot wapenen der gerechtigheid."
Wat Paulus dan hier uitdrukt als de wederopstanding der doden, zou dan hetzelfde zijn als wat hij in Rom. 6:13 schrijft, alsof hij zei: Stel uzelf Gode, als uit de doden levend geworden zijnde, of als weer opgestaan uit de doden. Of: zorg dat u in die staat komt dat u werkelijk uit de doden opgestaan bent en u God volledig dient.
In dit geval schrijft hij dit niet direct voor, maar hij geeft zichzelf als voorbeeld. En om aan te geven dat dit op aarde nooit volmaakt is voegt hij toe: "Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.", en in het volgende vers: "Maar één ding doe ik, etc.", waar elk woord zijn nadruk heeft en grote urgentie aangeeft (zoals ook in 1 Kor. 9 waar Paulus over de loopbaan spreekt).
Het lijkt mij wat vreemd om de opstanding der doden letterlijk op te nemen, want dan zou Paulus er moeilijk naar kunnen streven. Maar als je het opvat als een volmaakt kennen en dienen, dan ligt dat in elkaars verlengde. Paulus zegt dan: ik zal er op aarde alles op toeleggen om God volmaakt te dienen, maar dat heb ik niet bereikt, en zal ik op aarde niet bereiken, hoewel ik er alles aan zal doen, maar eens zal ik toch komen tot de opstanding der doden, en dan zal ik God volmaakt kennen en dienen.
Om tot slot nog even terug te komen op de opbouw van vers 4 - 6 (omdat ik het zo mooi vond toen ik het las). Besneden ten achtsten dage: dus niet zoals de Joden de Christenen leerden dat zij zich op latere leeftijd moesten laten besnijden. Uit het geslacht van Israël: wat van deze Christenen nooit letterlijk gezegd zou kunnen worden. Van den stam van Benjamin, dus uit het tweestammenrijk, die de tempeldienst wel hielden. Naar de wet een Farizeeër, die zich beter dan alle andere Joden aan de wetten en regels hielden. Naar den ijver een vervolger der Gemeente, zodat hij zich als het ware alleen daar mee bezig hield, en naar de rechtvaardigheid, die in de wet is, zijnde onberispelijk.
Als iemand wist dat het geen nut had om deze regels te volgen, dan was het Paulus wel, want wat hij bereikt had zou geen Christen ooit bereiken, en daarom was er voor de Filippenzen geen enkele reden om niet naar hem te luisteren.
Re: Vraag over een bijbeltekst
Fijn om te horen dat je er iets aan hebt.
Ik lees graag preken van Jean Daillé (predikant in Parijs in de 17e eeuw). Hij heeft best wat prekenboeken over brieven/hoofdstukken, waarin hij elk vers behandelt. Hij is er heel goed in om de rode draad weer te geven die door heel de brief/het hoofdstuk loopt, en om dan elk vers in dat perspectief te zetten. Op die manier valt je oog op dingen waar je anders overheen zou lezen, zoals bijvoorbeeld die opsomming van vers 4 tot 6.
Momenteel ben ik bezig met zijn boek over de brief aan de Filippenzen (in het Engels), en ik ben bij vers 20 van hoofdstuk 3, dus het zat nog vers in mijn geheugen.
Re: Vraag over een bijbeltekst
Die dominee ken ik niet. Ga ik googelen. Verrassend genoeg hoorde ik er gisteren ook een uitleg over, mdat ik ook door Fillipenzen heen ga (in het Engels), maar dan audio: https://ligonduncan.com/scripture-refer ... ilippians/Iemand schreef: ↑28 sep 2024, 13:33Fijn om te horen dat je er iets aan hebt.
Ik lees graag preken van Jean Daillé (predikant in Parijs in de 17e eeuw). Hij heeft best wat prekenboeken over brieven/hoofdstukken, waarin hij elk vers behandelt. Hij is er heel goed in om de rode draad weer te geven die door heel de brief/het hoofdstuk loopt, en om dan elk vers in dat perspectief te zetten. Op die manier valt je oog op dingen waar je anders overheen zou lezen, zoals bijvoorbeeld die opsomming van vers 4 tot 6.
Momenteel ben ik bezig met zijn boek over de brief aan de Filippenzen (in het Engels), en ik ben bij vers 20 van hoofdstuk 3, dus het zat nog vers in mijn geheugen.
Ik zit dus nu in hoofdstuk 2