Zonden in de gemeente/ in je gezin

[helma]

Ik zal ook niet zeggen dat mijn worsteling groter of moeilijker is dan die van mijn kind.
Juist rondom de Nashville verklaring heb ik iets van haar nood gepeild. Dan voel ik me ook heel machteloos en klein. Het is voor ons als gelukkig getrouwde mensen ook heel wat om van een ander te vinden dat hij of zij maar alleen moet blijven. Voor een ander kan je niet wegen hoe zwaar het kruis is wat er gedragen moet worden. Laat staan heel makkelijk zeggen:draag jij je kruis maar.
Maar ik weet wel dat de Heere belooft dat Hij niet zal verzoeken boven vermogen.
En ik weet ook dat je toch niet gelukkig zal worden als je een weg gaat die de Heere afwijst in Zijn Woord.
Mijn hart doet pijn als ik aan haar worsteling denk.

Voordat ik er als moeder mee te maken had had ik er best een mening over. Maar als je de diepte van de nood enigszins peilt bij je eigen kind dan ervaar je toch dat het heel erg moeilijk is als je het daadwerkelijk om een van je kinderen gaat.

Toen de vraag kwam of ze als stel mochten komen is het ineens een vraag die om een echt antwoord vraagt. Niet een mening...
Ik dacht 'ja'. Mijn man vond 'nee'.
We hebben een periode gebeden en gevast, we moesten wel met een eenduidig antwoord komen.
En ik dacht dat God het nee van mijn man wel zou veranderen in mijn ja. Maar naarmate ik bad en de Bijbel onderzocht over deze vragen, werd mijn ja steeds meer een nee.
Maar ik kan geen nee zeggen! Ik vind dat een hartverscheurend antwoord! Een antwoord wat zo helemaal indruist tegen alles wat ik voel en wie ik ben.
Maar ik kan ook geen ja zeggen... Omdat ik denk dat dat tegen Gods Woord ingaat. Ik wil hierin ook God gehoorzaam zijn.

Zo is de situatie nu. Ik weet het gewoon echt niet.
Of weet ik het wel maar wil ik het niet?

[DDD]

Ik wens je heel veel sterkte in zo'n beslissing. Er ligt een grote verantwoordelijkheid bij jullie predikant(en) om goed geestelijk leiding te geven.

[helma]

Ik wens je heel veel sterkte in zo'n beslissing. Er ligt een grote verantwoordelijkheid bij jullie predikant(en) om goed geestelijk leiding te geven.

Er zijn predikanten die voluit ja zeggen. Er zijn er die stellig nee zeggen.
Ik kan het met de mening van een predikant ook niet doen toch?

[DDD]

Nee, maar dit soort worstelingen kan ik niet los zien van de manier waarop je zondag aan zondag geestelijke leiding krijgt.

[helma]

Oh..

[helma]

Wat zou jij dan zeggen/adviseren als je mijn predikant zou zijn?

[DDD]

Ik geef hier wel mijn mening, maar ik ben niet de juiste persoon daarvoor. Ik geloof dat het heel goed is als je je door mensen die er iets anders tegenaan kijken laat bevragen en ook dat je daarvan leert, maar ik ben ongeschikt om op dit punt geestelijk leiding te geven. Ik denk dat ik daarvoor te ver van deze worsteling af sta. Ik zou heel snel iemand kunnen beschadigen, die oprecht zoekt naar de wil van God. Ik zou zo iemand doorverwijzen naar een andere predikant, denk ik. Hoewel ik op verzoek wel mijn mening zou geven.

Mijn standpunt is duidelijk en ik bedoel het niet hard: ik denk niet dat God van mensen vraagt om zo met persoonlijke verhoudingen om te gaan. Ik zie nergens in de Schrift dat God dat van ouders vraagt. Ik vind dat je daarmee Christus te schande maakt en zeker niet in zijn voetspoor gaat, maar integendeel anderen een reden geeft om zijn naam te lasteren. Maar de Jehova's Getuigen denken daar anders over, en kennelijk sommige predikanten die willen staan binnen de gereformeerde traditie ook. Zij zullen ook de eer van God op het oog hebben, maar toch een andere afweging maken. Omdat men God meer gehoorzaam moet zijn dan mensen.

Maar goed, nu zeg ik even stellig iets als de predikanten. Terwijl ik juist denk dat predikanten over zulke dingen nooit stellig mogen zijn. Ik weet ook niet waar ik goed aan doe.

[Mara]

Ik zal ook niet zeggen dat mijn worsteling groter of moeilijker is dan die van mijn kind.
Juist rondom de Nashville verklaring heb ik iets van haar nood gepeild. Dan voel ik me ook heel machteloos en klein. Het is voor ons als gelukkig getrouwde mensen ook heel wat om van een ander te vinden dat hij of zij maar alleen moet blijven. Voor een ander kan je niet wegen hoe zwaar het kruis is wat er gedragen moet worden. Laat staan heel makkelijk zeggen:draag jij je kruis maar.
Maar ik weet wel dat de Heere belooft dat Hij niet zal verzoeken boven vermogen.
En ik weet ook dat je toch niet gelukkig zal worden als je een weg gaat die de Heere afwijst in Zijn Woord.
Mijn hart doet pijn als ik aan haar worsteling denk.

Zo is de situatie nu. Ik weet het gewoon echt niet.
Of weet ik het wel maar wil ik het niet?

Als moeder proef ik zo de tweespalt waarin jij nu zit.
Voordat je kinderen hebt heb je inderdaad wel een mening, die gaat dan over de kinderen van een ander.
Maar als je je eigen kind ziet en hoort, die je immers zo goed kent, en je peilt het verdriet en de nood van de worsteling,
wordt het een ander verhaal, dat niet zo zwart wit is.

Als mijn man nee zou zeggen en ik zou toch voor ja kiezen, zou ik dat zeggen tegen hem.
Ons huis is van ons allemaal en mijn man is niet "de baas" daarvan.
Sorry, maar de stelling dat de man het hoofd van het gezin is en dus de baas, waarnaar we ons allen zouden moeten schikken, vind ik niet in de Bijbel terug.

Als moeder kun je dus een andere mening hebben dan als vader.
Dat zie je ook terug als een kerkscheuring plaatsvindt, soms blijft moeder zitten en stapt vader op (of andersom)
Of dit wenselijk is, laten we voor nu maar even.
Maar het gebeurt zo vaak.

Als je trouwt houd je je eigen principes, toch? Je komt beiden uit een ander nestje, dus je moet sowieso altijd schikken en schaven.
Compromis sluiten.

Je hebt er niets aan, maar ik zie wel dat in meer refogezinnen de dochter of zoon met hun partner mogen komen.
Die wordt dan volledig geaccepteerd en wordt zelfs bijvoorbeeld genoemd in het rijtje kinderen van een advertentie. (overlijdensbericht of huwelijksjubileum)
In het RD ben ik het tot nu toe nog maar 1 x tegengekomen, maar ik lees hem pas een paar weken.

[Valcke]

Helma,
Ik heb met respect gelezen wat je geschreven hebt over de worsteling die je ondergaat. Bijzonder dat je dit zo delen mag.
Mijn situatie is anders, maar ik ken toch wel iets van dergelijke moeilijkheden zonder dat ik daarover hier wil uitweiden.
De weg die je inslaat om dit met je man te brengen voor Gods aangezicht, is de enige weg. Wel meen ik te mogen zeggen dat het gesprek tussen jullie en je dochter hoe dan ook moet doorgaan. Laat haar niet los, niet in het contact en al helemaal niet in jullie gebed!

[Bertiel]

Lieve Helma,
ik bid met je mee dat de Heere je hierin de weg wil wijzen.

Bij m'n ouders ook de worsteling gezien toen m'n zus ging samenwonen. En dit is nog een veel grotere vraag lijkt mij.
Wel ontvangen, na goed gesprek waarin hun bezwaren zijn genoemd.

[Arja]

Ik zal ook niet zeggen dat mijn worsteling groter of moeilijker is dan die van mijn kind.
Juist rondom de Nashville verklaring heb ik iets van haar nood gepeild. Dan voel ik me ook heel machteloos en klein. Het is voor ons als gelukkig getrouwde mensen ook heel wat om van een ander te vinden dat hij of zij maar alleen moet blijven. Voor een ander kan je niet wegen hoe zwaar het kruis is wat er gedragen moet worden. Laat staan heel makkelijk zeggen:draag jij je kruis maar.
Maar ik weet wel dat de Heere belooft dat Hij niet zal verzoeken boven vermogen.
En ik weet ook dat je toch niet gelukkig zal worden als je een weg gaat die de Heere afwijst in Zijn Woord.
Mijn hart doet pijn als ik aan haar worsteling denk.

Voordat ik er als moeder mee te maken had had ik er best een mening over. Maar als je de diepte van de nood enigszins peilt bij je eigen kind dan ervaar je toch dat het heel erg moeilijk is als je het daadwerkelijk om een van je kinderen gaat.

Toen de vraag kwam of ze als stel mochten komen is het ineens een vraag die om een echt antwoord vraagt. Niet een mening...
Ik dacht 'ja'. Mijn man vond 'nee'.
We hebben een periode gebeden en gevast, we moesten wel met een eenduidig antwoord komen.
En ik dacht dat God het nee van mijn man wel zou veranderen in mijn ja. Maar naarmate ik bad en de Bijbel onderzocht over deze vragen, werd mijn ja steeds meer een nee.
Maar ik kan geen nee zeggen! Ik vind dat een hartverscheurend antwoord! Een antwoord wat zo helemaal indruist tegen alles wat ik voel en wie ik ben.
Maar ik kan ook geen ja zeggen... Omdat ik denk dat dat tegen Gods Woord ingaat. Ik wil hierin ook God gehoorzaam zijn.

Zo is de situatie nu. Ik weet het gewoon echt niet.
Of weet ik het wel maar wil ik het niet?

De vragen die je hebt zijn op veel Engelstalige sites te lezen. Hier een stukje van een antwoord of een volwassen zoon zijn partner mee mag nemen.

We suggest that you have a frank conversation with your son before his next visit. Explain that you have strong convictions about God's plan for human sexuality and that your conscience won't permit you to condone what you regard as sexual immorality. He should also be made aware of your desire to protect the innocence of younger family members. Tell him that you love him and that he's always welcome to bring friends into your home. At the same time, make it clear that you cannot allow overt displays of homosexual affection nor any sharing of the same room while he and his partner are under your roof. If he's willing to cooperate, you've achieved your objective. If not, let him know that he and his partner will have to make other arrangements. Help him see that the choice is his to make. And remember that you can have a huge influence in his life through the power of prayer.

Ik laat het even in het Engels staan omdat je zelf een een Engelstalige video plaatste op Refoforum.
Hierbij de link: https://www.focusonthefamily.com/family ... gatherings

[Valcke]

En wees maar voorzichtig met de raadgevingen van mensen hier op dit forum. Het is allemaal zo menselijk en goedkoop... de goede reacties die ik hier ook lees niet te na gesproken. Davids bede was: Laat mij toch in de handen der mensen niet vallen.

[Ambtenaar]

En wees maar voorzichtig met de raadgevingen van mensen hier op dit forum. Het is allemaal zo menselijk en goedkoop... de goede reacties niet te na gesproken. Davids bede was: Laat mij toch in de handen der mensen niet vallen.

M.a.w., alles wat afwijkt van jouw gezichtspunt kun je maar beter negeren?

[Jantje]

En wees maar voorzichtig met de raadgevingen van mensen hier op dit forum. Het is allemaal zo menselijk en goedkoop... de goede reacties niet te na gesproken. Davids bede was: Laat mij toch in de handen der mensen niet vallen.

M.a.w., alles wat afwijkt van jouw gezichtspunt kun je maar beter negeren?

Soms is dat inderdaad beter ja. Zeker als er mensen zijn die onschriftuurlijke en on-Bijbelse uitspraken bezigen die lijnrecht tegenover Gods Woord staan. Ik deel de visie van @Valcke volledig.

@Helma, ik wens je in deze zo moeilijke zaken van het leven Gods kracht en sterkte toe, en dat je hulp en verwachting mag zijn van de HEERE.

[Valcke]

En wees maar voorzichtig met de raadgevingen van mensen hier op dit forum. Het is allemaal zo menselijk en goedkoop... de goede reacties niet te na gesproken. Davids bede was: Laat mij toch in de handen der mensen niet vallen.

M.a.w., alles wat afwijkt van jouw gezichtspunt kun je maar beter negeren?

We hebben in zulke zaken antwoord en leiding van God nodig, door Zijn Woord en Geest. En dat wens ik Helma toe. Niet de goedkope oplossingen en invullingen van mensen waarvan ik er hier enige las. Gelukkig las ik ook heel goede reacties die dezelfde weg wijzen, namelijk naar God en Zijn Woord.