Ararat schreef:JanRap schreef:GerefGemeente-lid schreef:DDD schreef:Ja.
Wat is dan het probleem? Dat is toch volkomen gereformeerd?
Akkoord. Maar we kunnen niet stellen dat de leer van de kinderdoop in de dogmatiek van ds. G.H. Kersten volkomen gereformeerd is. Je merkt dat vooral in de
discrepantie die is ontstaan tussen de leer van ds. Kersten en bijvoorbeeld het doopformulier. Iemand liet hier het woord baptistisch vallen over de doopleer van ds. Kersten.
Daar zit een grote kern van waarheid in. Maar er is ook een andere zijde. Je hoort in de GG weinig dat mensen zich laten overdopen. Terwijl dat bijvoorbeeld in Hervormd-Gereformeerde kringen met regelmaat gebeurt.
Hoe je dat moet verklaren weet ik niet.
Welke discrepantie vind je het grootst of meest in het oog springend?
Wat bedoel je met 'ontstaan'?
''Ontstaan'' is niet helemaal zorgvuldig verwoord van mij. Discrepantie is in iedere regel terug te vinden omdat ds. G.H. Kersten
het hele formulier versmalt als zou het bestemd zijn voor de uitverkoren kinderen.
Met ontstaan bedoelde ik uit te drukken dat door een prediking die de uitverkiezing voorop stelt de discrepantie alleen maar verergert. Ds. Kersten heeft zich aangepast aan wat hij zag in de praktijk. Hij zag: niet ieder gedoopt kind wordt zalig.
Daarop ging hij zijn leer aanpassen. En redeneerde als volgt: dan is een kind dat niet zalig wordt dus ook niet in het genadeverbond opgenomen en was dus ook de belofte in de doop verzegeld niet voor dat kind bestemd.
Hij probeerde het wonder van verbond, genade, geloof en bekering op formule te brengen.
Dat komt niet goed. Al waren zijn intenties oprecht: hij was bang voor een oppervlakkig roemen in het verbond terwijl de
kennis der ellende ontbrak en de doodstaat van de mens kon worden verloochend.
Onze gereformeerde vaderen kenden die krampachtigheid niet. Zij bogen voor Gods Woord. En leerden tegelijk dat het leven uit de doop een boetvaardig leven betekent. Inmiddels zullen wij beiden het met ds. Kersten eens zijn dat alleen de uitverkoren kinderen zalig worden. Maar dat kan pas achteraf gezegd worden. Ds. K. Exalto gebruikte hier de term a posteriori.