Zeeuw schreef: ↑10 apr 2025, 09:30 Ik moet zeggen dat het me erg meevalt in de winkels waar ik kom. Misschien heb ik een mooie, grote, brede, overtuigende glimlach.

merel schreef: ↑10 apr 2025, 09:16 Ik denk dat het eerder een maatschappijbreed probleem is en niet inherent aan een discounter.

merel schreef: ↑10 apr 2025, 09:33

Zeeuw schreef: ↑10 apr 2025, 09:30 Ik moet zeggen dat het me erg meevalt in de winkels waar ik kom. Misschien heb ik een mooie, grote, brede, overtuigende glimlach.

Jij woont in de regio waar mensen nog enigszins fatsoenlijk met elkaar omgaan. @ Zita en ik wonen in regio Rotterdam. Daar is de sfeer vaak wat anders. Ik merk het verschil heel erg als ik bij mijn ouders of schoonmoeder ben. Daar zijn de mensen in de fysieke winkels veel vriendelijker.

Edelweiss schreef: ↑14 apr 2025, 14:59 Een kleine ergernis is toch wel dat je dan weer eens in Nederland bent en dan kennis mag maken met het oer-Hollands fenomeen fatbike tuig: twee buitengewoon stoere jongens (met schattige jeugdpuistjes, dat dan weer wel) die onder het trekken van een keukenmes je geld en je telefoon willen hebben. Nu geef ik vrij ruimhartig aan de armen maar niet die dag.

De politie was erg hartelijk: 'tsja, we kennen het probleem'. Ze waren overigens meer geinteresseerd waarom het hen niet lukte dan in de knapen zelf. Dat vond ik vrij schokkend.
Treurig dat je zo diverse buurten compleet onleefbaar ziet worden en de arm der wet reageert als nat brood.

Edelweiss schreef: ↑14 apr 2025, 16:39 Het is al jaren een onfrisse buurt, dus er echt van opkijken deed ik niet - hoewel ik me natuurlijk terdege besef dat zulks echt niet normaal is.
Mijn man viel zowat van zijn stoel toen ik hem er later telefonisch over informeerde (hij bleef in CH).

@ Posthoorn: ik had vrij snel door dat echt geen zware jongens waren, eerder een paar irritante vervelio's.
Ik heb in Israel veel geleerd over crisissituaties; bovendien heb ik daar krav maga geleerd en hou dat sindsdien bij. Daarnaast draag ik in Nederland altijd wat spulletjes bij me voor het geval dat (ik heb vaker incidenten in die buurt meegemaakt). Dat alles bij elkaar gaf het nodige zelfvertrouwen, want voor de goede orde, bij echte zware jongens zou ik niets riskeren. Een telefoon en een portomonnee staan namelijk in geen enkele verhouding tot je gezondheid, of erger, je leven.

En Job: je hebt natuurlijk gelijk. Ik voel dat de ergernis 'm vooral zit in de lakse houding van het gezag die nog net niet de schouders ophaalt. Ik voel voor de hardwerkende, goedwillende mensen die daar dag in dag uit moeten wonen, en helemaal voor de kwetsbare ouderen die geen kant op kunnen (veel sociale huur). Ikzelf ben echter weer veilig terug, het is goed afgelopen, en veel meer is het niet voor mij.

Edelweiss schreef: ↑14 apr 2025, 14:59 Een kleine ergernis is toch wel dat je dan weer eens in Nederland bent en dan kennis mag maken met het oer-Hollands fenomeen fatbike tuig: twee buitengewoon stoere jongens (met schattige jeugdpuistjes, dat dan weer wel) die onder het trekken van een keukenmes je geld en je telefoon willen hebben. Nu geef ik vrij ruimhartig aan de armen maar niet die dag.

De politie was erg hartelijk: 'tsja, we kennen het probleem'. Ze waren overigens meer geinteresseerd waarom het hen niet lukte dan in de knapen zelf. Dat vond ik vrij schokkend.
Treurig dat je zo diverse buurten compleet onleefbaar ziet worden en de arm der wet reageert als nat brood.

Edelweiss schreef: ↑14 apr 2025, 16:39 Het is al jaren een onfrisse buurt, dus er echt van opkijken deed ik niet - hoewel ik me natuurlijk terdege besef dat zulks echt niet normaal is.
Mijn man viel zowat van zijn stoel toen ik hem er later telefonisch over informeerde (hij bleef in CH).

@ Posthoorn: ik had vrij snel door dat echt geen zware jongens waren, eerder een paar irritante vervelio's.
Ik heb in Israel veel geleerd over crisissituaties; bovendien heb ik daar krav maga geleerd en hou dat sindsdien bij. Daarnaast draag ik in Nederland altijd wat spulletjes bij me voor het geval dat (ik heb vaker incidenten in die buurt meegemaakt). Dat alles bij elkaar gaf het nodige zelfvertrouwen, want voor de goede orde, bij echte zware jongens zou ik niets riskeren. Een telefoon en een portomonnee staan namelijk in geen enkele verhouding tot je gezondheid, of erger, je leven.

En Job: je hebt natuurlijk gelijk. Ik voel dat de ergernis 'm vooral zit in de lakse houding van het gezag die nog net niet de schouders ophaalt. Ik voel voor de hardwerkende, goedwillende mensen die daar dag in dag uit moeten wonen, en helemaal voor de kwetsbare ouderen die geen kant op kunnen (veel sociale huur). Ikzelf ben echter weer veilig terug, het is goed afgelopen, en veel meer is het niet voor mij.