Gereformeerde Gemeenten

[-DIA-]

Zien we hier niet een tweedeling (separatie) ontstaan die lang een sluimerend leven heeft geleidt? Iets wat we vanaf het begin al voelden. Dat komt, zo niet nu, toch eens openbaar.

[Zeeuw]

Als ik nou...het gaat in dit topic over de Gereformeerde Gemeenten, als nu in herinnering mag brengen wat een van de predikanten uit deze gemeenten eens over dit forum zei: Zou hij toch niet een beetje gelijk hebben? U weer wellicht wel welke predikant ik bedoel, dat is hier op het forum zelfs besproken.

Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Laten we het daarbij houden, al denk ik wel dat we de wereld zelf nooit onder de knie zullen krijgen. Zelfs niet met een atoombom. Het gezegde gaat uit van een mens die te verbeteren is, en dat strijdt met het Woord.

Ach, psalm 34:7 kunnen we ook wel doortrekken richting het toetsenbord denk ik.

[pierre27]

Je huis op een goede manier regeren is natuurlijk niet daar een dictatuur van maken.

Dus ik ben het niet zo met GG-lid eens.

Wat is het volgens jou wel?
Volgens mij is het zonden van je kind(eren) niet toestaan. Niet als een dictator maar als een liefhebbende ouder.

Daarom. Dat is genoeg. En dat deze (thuiswonende) kinderen dan alsnog zondigen met alcohol of wat dan ook, is niet op het conto van deze treurende liefhebbende ouders (en ambtsdragers) te schrijven.

De zonde van Eli was niet dat zijn zoons verkeerde dingen deden, maar dat hij ze niet ‘zuur aanzag’.

Verder zou het niet meer dan vanzelfsprekend moeten zijn dat alle ambtsdragers avondmaalgangers zijn. Niet voor de gemeente, maar voor de Heere.
Dat daar veel tegenop kan komen, ja dat is niet vreemd (zeg ik in deze week van voorbereiding). Dat kan ook zeker de ervaring van ambtsdragers zijn. En dan toch niet af moeten (of kunnen) blijven.

Moet een ambtsdrager dan worden afgezet op het moment dat hij een keer niet aangaat (zoals hierboven gesuggereerd). Dat lijkt me niet de weg. Maar deze broeder hoort wel in liefde vermaand te worden.

Hier ben ik het volledig mee eens.
Met nog wel een kleine toevoeging op je laatste alinea: een keer niet aangaan is wat anders dan iemand kandideren die nooit aan het avondmaal deelneemt.

Met je laatste zin ben ik het van harte eens.

[pierre27]

Zien we hier niet een tweedeling (separatie) ontstaan die lang een sluimerend leven heeft geleidt? Iets wat we vanaf het begin al voelden. Dat komt, zo niet nu, toch eens openbaar.

Een sluimerend leven, dit is al sinds jaar en dag gewoon aanwezig. Ik snap je punt niet goed.

[Bezorgd]

Moet een ambtsdrager dan worden afgezet op het moment dat hij een keer niet aangaat (zoals hierboven gesuggereerd). Dat lijkt me niet de weg. Maar deze broeder hoort wel in liefde vermaand te worden.

Hier ben ik het volledig mee eens.
Met nog wel een kleine toevoeging op je laatste alinea: een keer niet aangaan is wat anders dan iemand kandideren die nooit aan het avondmaal deelneemt.

Met je laatste zin ben ik het van harte eens.

Ik ook.
We zijn het uiteindelijk wel met elkaar eens. Denk ik.

[HersteldHervormd]

Je zult het hier ook niet over eens worden, temeer er een groot verschil kan zijn in gemeenten betreffende avondmaal-drang dan wel avondmaal-dwang. Dan hoor ik de kids op school vragen, waarom gaat er soms zo weinig uit van veel avondmaalgangers. Ik meen wat antwoorden uit bovenstaande postings te kunnen meenemen.

Kids = basisschoolleeftijd en zij vragen: 'waarom gaat er niets van uit?' of begrijp ik iets niet goed?

Ik hoor andersom pubers zeggen: "serieus, bij ons zitten meer dan duizend mensen, bijna niemand gaat aan. Als toch iedereen verloren gaat, wat is het nut dan van geloven". Volgens mij hebben jongeren juist in deze tijd van depressie en onrustig wereldtoneel een boodschap van hoop nodig: er is verlossing, ook voor jou wanneer je gelooft in de Heere Jezus Christus, dan zúl je zalig worden, dat heeft Hij beloofd!

Een verdrietige gang van zaken helaas.

[pierre27]

Moet een ambtsdrager dan worden afgezet op het moment dat hij een keer niet aangaat (zoals hierboven gesuggereerd). Dat lijkt me niet de weg. Maar deze broeder hoort wel in liefde vermaand te worden.

Hier ben ik het volledig mee eens.
Met nog wel een kleine toevoeging op je laatste alinea: een keer niet aangaan is wat anders dan iemand kandideren die nooit aan het avondmaal deelneemt.

Met je laatste zin ben ik het van harte eens.

Ik ook.
We zijn het uiteindelijk wel met elkaar eens. Denk ik.

Absoluut, alleen zit ik iets anders in de wedstrijd..

[-DIA-]

Zien we hier niet een tweedeling (separatie) ontstaan die lang een sluimerend leven heeft geleidt? Iets wat we vanaf het begin al voelden. Dat komt, zo niet nu, toch eens openbaar.

Een sluimerend leven, dit is al sinds jaar en dag gewoon aanwezig. Ik snap je punt niet goed.

Uiteindelijk wordt om zo te zeggen de rechterflank hier als minderheid niet verbannen. Maar het is duidelijk een minderheid die overal wordt tegengesproken.

[Zeeuw]

Absoluut, alleen zit ik iets anders in de wedstrijd..

Hoho, geen verwijzingen naar wereldlijke zaken die momenteel aan de gang zijn he...

[pierre27]

Je zult het hier ook niet over eens worden, temeer er een groot verschil kan zijn in gemeenten betreffende avondmaal-drang dan wel avondmaal-dwang. Dan hoor ik de kids op school vragen, waarom gaat er soms zo weinig uit van veel avondmaalgangers. Ik meen wat antwoorden uit bovenstaande postings te kunnen meenemen.

Kids = basisschoolleeftijd en zij vragen: 'waarom gaat er niets van uit?' of begrijp ik iets niet goed?

Ik hoor andersom pubers zeggen: "serieus, bij ons zitten meer dan duizend mensen, bijna niemand gaat aan. Als toch iedereen verloren gaat, wat is het nut dan van geloven". Volgens mij hebben jongeren juist in deze tijd van depressie en onrustig wereldtoneel een boodschap van hoop nodig: er is verlossing, ook voor jou wanneer je gelooft in de Heere Jezus Christus, dan zúl je zalig worden, dat heeft Hij beloofd!

Fijn, dan horen we beiden pubers praten...

[Zeeuw]

Je zult het hier ook niet over eens worden, temeer er een groot verschil kan zijn in gemeenten betreffende avondmaal-drang dan wel avondmaal-dwang. Dan hoor ik de kids op school vragen, waarom gaat er soms zo weinig uit van veel avondmaalgangers. Ik meen wat antwoorden uit bovenstaande postings te kunnen meenemen.

Kids = basisschoolleeftijd en zij vragen: 'waarom gaat er niets van uit?' of begrijp ik iets niet goed?

Ik hoor andersom pubers zeggen: "serieus, bij ons zitten meer dan duizend mensen, bijna niemand gaat aan. Als toch iedereen verloren gaat, wat is het nut dan van geloven". Volgens mij hebben jongeren juist in deze tijd van depressie en onrustig wereldtoneel een boodschap van hoop nodig: er is verlossing, ook voor jou wanneer je gelooft in de Heere Jezus Christus, dan zúl je zalig worden, dat heeft Hij beloofd!

Fijn, dan horen we beiden pubers praten...

Het is dan in een gesprek wel interessant eens te vragen 'wat zou er van mensen moeten uitgaan?'. Ik heb als puber vooral altijd mensen in het zwart aan een tafel zien zitten en het deed me niks. Tot ik met één van de ouderlingen in gesprek kwam. Een bijzonder liefdevolle man, die veel onderwijs gaf. Maar dat zag ik niet aan de buitenkant als hij aan de tafel ging.

[helma]

Wat antwoord je op zo'n opmerking Pierre? Ik vind dat best een lastige opmerking van pubers. Roepen zij niet vaak dat het hem niet in de buitenkant/het uiterlijk zit...blijkbaar is dat dan toch belangrijk. Of bedoelen ze levenstijl?
Moedig ze aan om eens op bezoek te gaan of te mailen met een Avondmaalganger. In een gesprek blijkt iemand soms heel anders te zijn dan hij/zij er uit ziet.
Ik vind ook wel eens dat iemand er niet zo 'verlost uitziet' maar in een gesprek blijkt zo iemand toch de liefde tot Christus te kennen. Andersom ook...dat iemand vaak blij lijkt maar toch een heel bedelaar blijkt te zijn.

[Zeeuw]

Wat antwoord je op zo'n opmerking Pierre? Ik vind dat best een lastige opmerking van pubers. Roepen zij niet vaak dat het hem niet in de buitenkant/het uiterlijk zit...blijkbaar is dat dan toch belangrijk. Of bedoelen ze levenstijl?
Moedig ze aan om eens op bezoek te gaan of te mailen met een Avondmaalganger. In een gesprek blijkt iemand soms heel anders te zijn dan hij/zij er uit ziet.
Ik vind ook wel eens dat iemand er niet zo 'verlost uitziet' maar in een gesprek blijkt zo iemand toch de liefde tot Christus te kennen. Andersom ook...dat iemand vaak blij lijkt maar toch een heel bedelaar blijkt te zijn.

Dat is inderdaad wat ik wilde zeggen. Als puber zie je de buitenkant, dan zie je tijdens een Avondmaal voor je gevoel niet zoveel vreugde. Tot je in gesprek komt, dan kan dat vaak een bijzonder mooi gesprek zijn. Zeker als deze persoon zich ook kwetsbaar opstelt, zodat een puber merkt dat hij niet met een verheven persoon, maar met een zondaar spreekt, die ook na ontvangen genade een bijzonder verre van zondeloos persoon is.

[TSD]

Ik vind ook wel eens dat iemand er niet zo 'verlost uitziet' maar in een gesprek blijkt zo iemand toch de liefde tot Christus te kennen. Andersom ook...dat iemand vaak blij lijkt maar toch een heel bedelaar blijkt te zijn.

Maar dat zijn ze toch allemaal, bedelaar? Of je nu veel of weinig geloofszekerheid hebt, de bedelaarsstand overstijg je toch niet, als het goed is...

Wel helemaal eens met de aanmoediging om contact te zoeken, op bezoek te gaan trouwens!

[Anselmus]

Ik vind ook wel eens dat iemand er niet zo 'verlost uitziet' maar in een gesprek blijkt zo iemand toch de liefde tot Christus te kennen. Andersom ook...dat iemand vaak blij lijkt maar toch een heel bedelaar blijkt te zijn.

Maar dat zijn ze toch allemaal, bedelaar? Of je nu veel of weinig geloofszekerheid hebt, de bedelaarsstand overstijg je toch niet, als het goed is...

Wel helemaal eens met de aanmoediging om contact te zoeken, op bezoek te gaan trouwens!

Toch mogen we ook iets van de jubel uit Psalm 116 laten zien: wat zal ik met Gods gunsten overladen, die trouwe Heere voor Zijn genade vergelden, ik zal Zijn naam vermelden en Hem met blijde erkentenis aanroepen. Ik begrijp wel dat jongeren die blijdschap van het geloof soms niet voldoende zien. Bij de gelijkenissen en gebeurtenissen in Lukas is steeds het refrein: blijdschap. Blijkbaar was dat zichtbaar en voor Lukas een kernwoord om op te schrijven. Dat is voor mij een spiegel: wat straal ik uit. Laat ik daarin iets zien van hoe aantrekkelijk het leven met de Heere is omdat het een diepe vreugde geeft?