GerefGemeente-lid schreef:

Rido91 schreef:Als dit m ambtsdragers betreft zou ik als wedervraag willen stellen: hoeveel mensen zouden zij van Christus en Zijn Avondmaal af hebben gehouden als hij zelf al niet eens aangaat en zo twijfelt? Alleen daarom zou zoals gezegd een ambtsdrager die nooit aangaat geen ambtsdrager moeten worden!

Het is bekend dat deze ambtsdragers in het verleden juist ontzettend ruim waren voor een ander, maar nauw (misschien wel te nauw) voor zichzelf.

Lees nog eens rustig mijn post. Is er dan echt het besef dat de Meester, de Heere Jezus, die alles wilde doen voor zondaren, op dat moment roept? Die Zijn kinderen alles vergeeft, zelfs dat ze Zijn roep (lang) weerstaan.
Dan mag je dat toch niet (bijna waarderend) goedkeuren met 'te nauw' voor zichzelf?
Het zal wellicht in een bepaalde tijd zijn geweest en toen ook begrijpelijk, maar niet goed te praten. Juist in het Avondmaal komt de Heere zo tot de kleingelovigen. Brakel zegt daar onderstaande.
Ik begrijp dat ik er geen reactie op krijg, maar dit zal toch de praktijk zijn (niet altijd) van de mensen op het forum die aan mogen gaan?

Daar krijgt men kracht tot heiligmaking.

XII. 8. Doet hierbij, dat men door het Heilig Avondmaal sterker wordt in
heiligmaking, om zonden te doden en de Heere welbehaaglijk te leven; want hier is
versterkende spijs en drank, hier wordt het geloof versterkt, hier wordt de liefde
gaande gemaakt, en meer bevestigd, hier is een vereniging met Jezus, het leven van de
ziel, hier is een gewillige verbintenis om de Heere te dienen, hier is een verplichting
tot kinderlijke gehoorzaamheid, hier is men verliefd geworden op de gedurige
gemeenschap met God, die door de zonde wordt verhinderd, en door de oefening van
de Godzaligheid wordt aangewakkerd. Daarom wordt de ziel al stilletjes blinkende
gelijk Mozes’ aangezicht; zij is als de bruid van Christus, krijgende duivenogen, om
99
gedurig haar Beminde in ‘t oog te houden, en van alle begeerlijke dingen af te zien; zij
heeft lust om haar Beminde te verblijden, daarom voegt zij zich naar Zijn wil.
Indien er nu bewegen aan is, zo moet een gelovige, hoe traag hij ook is, en hoe vele
moeilijkheden en tegenwerpingen hij ook gewoon is bij te brengen, gaande gemaakt
worden in verlangen naar het Heilig Avondmaal, en met Mozes zeggen: Ik zal mij
daarheen wenden, en bezien dat grote gezicht, Exod. 3:3.

Herman schreef:

Bezorgd schreef:Wil je even letten op hoe je moet quoten voor dat je post Rido91, dit is echt irritant.

Ja natuurlijk wil ik dat. ik krijg echter steeds een foutmelding dat ik maar max 4 quotes kan plaatsen in het bericht wat ik quote. Hoe kan ik dat oplossen?

Zeeuw schreef:Lees nog eens rustig mijn post. Is er dan echt het besef dat de Meester, de Heere Jezus, die alles wilde doen voor zondaren, op dat moment roept?

Het gaat natuurlijk wel om een vrij diep cultureel verschil. In de gezelschapstheologie worden natuurlijk allemaal ervaringen van elkaar losgekoppeld, dus als je ware kennis hebt van zaligmakende genade hebt gekregen, dan moet je weer een andere genade krijgen om aan het avondmaal te mogen gaan.
Dat botst met de meer klassiek gereformeerde opvatting van onze vaderen waarin alle weldaden in hetzelfde geloof begrepen liggen en ook de toegang tot het avondmaal open ligt na de eerste daad van het geloof.

Rido91 schreef:Ja natuurlijk wil ik dat. ik krijg echter steeds een foutmelding dat ik maar max 4 quotes kan plaatsen in het bericht wat ik quote. Hoe kan ik dat oplossen?

De middelste quotes gewoon verwijderen en alleen het laatste bericht.

Ik krijg dan dit:

Rido91 schreef:Ja natuurlijk wil ik dat. ik krijg echter steeds een foutmelding dat ik maar max 4 quotes kan plaatsen in het bericht wat ik quote. Hoe kan ik dat oplossen?[/quote ]

Bezorgd schreef:
Maar het zou een apart topickunnen zijn, waar komt HA mijding toch vandaan? Er is zo'n drempel ontstaan, dat niet aangaan in sommige gemeenten veiliger lijkt dan beschroomd aangaan. Sterker, ik heb dit zelf wel van de kansel afgehoord in een VB preek. Drempels werden zo hoog gelegd. Dat blijven zitten goedgepraat werd. Dit kwam in de reformatie echt niet voor. Ook bij de Puriteinen niet. Er is in dit opzicht echt wat mis gegaan.

Oudvaders wisten van een verkeerde HA praktijk. Van de tafel naar de kroeg. Letterlijk.
En toch deed men niet anders dan drempels weghalen, nodigen, het zwakke wijzen op de tekenen die tot versterking konden dienen.
Ja welhaast smekend aan de hoorders of ze toch hun Meester niet zouden verloochenen. Aandringend achter de kudde, zoals een goede herder betaamt.

En op andere momenten scherp separerend, maar vaak niet rondom de HA bediening, omdat dan juist zij voor wie het niet geldt, het zich aantrekken.

Bezorgd schreef: Waarom zou je het niet eens kunnen worden als je alle gevoelsargumenten even terzijde legt, geen heel andere discussie punten inbrengt en op basis van Gods Woord en in de lijn der reformatie probeert te verwoorden wanneer iemand ambtsdrager kan zijn?

Het gaat niet om links of rechts. Het gaat ook niet over HA-drang of HA-terughoudendheid of zelfs mijding. Het gaat er om of een ambtsdrager wel of geen kind van God behoort te zijn en daarom de roep van De Meester, "Doe dat tot Mijn gedachtenis' niet naast zich neerlegt, maar gehoorzaam ten HA gaat.

Ik snap serieus niet dat dit een punt van discussie is.

Blijkbaar gaat het daar wel om, want het wordt iedere keer weer in de discussie getrokken, zelfs door jou.
Ik sta er een beetje dubbel in, kijk het is niet goed dat mensen afblijven als ze er wel horen.
Voor een ambt van ouderling vind ik het ook dubbel als ze nooit aangaan. Want hij heeft tenslotte het leerambt.
Voor diakenen (zonder leerambt) vind ik dat anders, niet dat ik zeg dat het goed is dat ze niet aan (kunnen) gaan.
Maar dat geldt voor een hele gemeente.

Wat betreft het opwerpen van drempels zoals jij dit beschrijft het ik werkelijk nog nooit gehoord. Daarnaast zijn de oudvaders wel degelijk ook in voorbereidingspreken zeer separerend, juist rond de voorbereidingen! Pak er eens een ds. Smytegelt bij, een aantal teksten voor voorbereidingspreken uit zijn keurstoffen:

En zeide tot hem: Vriend, hoe zijt u hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan
hebbende?

En hij verstomde.

Toen zeide de koning tot de dienaars: Bindt zijn handen en voeten, neemt hem weg, en
werpt hem uit.

In de buitenste duisternis; daar zal zijn wening en knersing der tanden.

Want velen zijn geroepen

Maar weinigen uitverkoren.

Want alwaar het dode lichaam zal zijn, daar zullen de arenden vergaderd worden.

Het zijn allemaal teksten van afzonderlijke predicaties waar flink in wordt gesepareerd. Een citaat uit de eerste en beste:

Wel, dan bent u nog zoveel te ongelukkiger, als u er niet van weet. Waar spruit het
uit? Weet u waaruit? Omdat u met een geest des diepen slaaps bevangen zijt; u doet
geen onderzoek, u bent vijanden van onderzoek; evenals Agag: Voorwaar, de
bitterheid des doods, zei hij, is geweken. En hij werd in stukken gehouwen, 1 Sam.
15:32. En wat helpt dat dan al?
U zult misschien in uw hart zeggen: is dat een voorbereidingsstof, het snijdt door vel
en vlees!
Wat zou het anders zijn? Is het niet redelijk? De Heere heeft het Zelf gesproken. Ja, is
het niet redelijk? Hij deed het ook bij gelegenheid van de bruiloft. Moet er voor het
Avondmaal niet betuigd worden: De mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het
brood en drinke van den drinkbeker. Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en
drinkt zichzelven een oordeel, 1 Kor. 11:28, 29? Laat het zo hard zijn als het wil: u
moet het horen. Wat zult u zeggen morgen? Hetzelfde als die vriend? Predikanten,
ouderlingen, lidmaten, zult u de Heere wijzen op uw bediening, op uw belijdenis? Dat
is alles mis. Mogen wij dan de naam-, schijn-, mondchristenen niet eens schudden? Of
zullen de verslagen harten zich dat aantrekken, de gekrookte rietjes?

En dit is niet alleen zo bij Smytegelt, maar eveneens bij Floor, Hellebroek, van der Groe etc.

Simon0612 schreef: En dit is niet alleen zo bij Smytegelt, maar eveneens bij Floor, Hellebroek, van der Groe etc.

Maar ja als dat nu tegen het gevoel van nu ingaat? Moeten we dat dan maat beter terzijde leggen...? Ons gevoel is toch heel belangrijk?

Herman schreef:

Zeeuw schreef:Lees nog eens rustig mijn post. Is er dan echt het besef dat de Meester, de Heere Jezus, die alles wilde doen voor zondaren, op dat moment roept?

Het gaat natuurlijk wel om een vrij diep cultureel verschil. In de gezelschapstheologie worden natuurlijk allemaal ervaringen van elkaar losgekoppeld, dus als je ware kennis hebt van zaligmakende genade hebt gekregen, dan moet je weer een andere genade krijgen om aan het avondmaal te mogen gaan.
Dat botst met de meer klassiek gereformeerde opvatting van onze vaderen waarin alle weldaden in hetzelfde geloof begrepen liggen en ook de toegang tot het avondmaal open ligt na de eerste daad van het geloof.

Als je ware kennis van zaligmakende genade hebt, mag je de oproep van de Heere Jezus laten liggen omdat er nog een extra vorm van genade moet komen? Ik kan me niet voorstellen dat iemand dit durft te leren/belijden.

Simon0612 schreef:

Bezorgd schreef:
Maar het zou een apart topickunnen zijn, waar komt HA mijding toch vandaan? Er is zo'n drempel ontstaan, dat niet aangaan in sommige gemeenten veiliger lijkt dan beschroomd aangaan. Sterker, ik heb dit zelf wel van de kansel afgehoord in een VB preek. Drempels werden zo hoog gelegd. Dat blijven zitten goedgepraat werd. Dit kwam in de reformatie echt niet voor. Ook bij de Puriteinen niet. Er is in dit opzicht echt wat mis gegaan.

Oudvaders wisten van een verkeerde HA praktijk. Van de tafel naar de kroeg. Letterlijk.
En toch deed men niet anders dan drempels weghalen, nodigen, het zwakke wijzen op de tekenen die tot versterking konden dienen.
Ja welhaast smekend aan de hoorders of ze toch hun Meester niet zouden verloochenen. Aandringend achter de kudde, zoals een goede herder betaamt.

En op andere momenten scherp separerend, maar vaak niet rondom de HA bediening, omdat dan juist zij voor wie het niet geldt, het zich aantrekken.

Bezorgd schreef: Waarom zou je het niet eens kunnen worden als je alle gevoelsargumenten even terzijde legt, geen heel andere discussie punten inbrengt en op basis van Gods Woord en in de lijn der reformatie probeert te verwoorden wanneer iemand ambtsdrager kan zijn?

Het gaat niet om links of rechts. Het gaat ook niet over HA-drang of HA-terughoudendheid of zelfs mijding. Het gaat er om of een ambtsdrager wel of geen kind van God behoort te zijn en daarom de roep van De Meester, "Doe dat tot Mijn gedachtenis' niet naast zich neerlegt, maar gehoorzaam ten HA gaat.

Ik snap serieus niet dat dit een punt van discussie is.

Blijkbaar gaat het daar wel om, want het wordt iedere keer weer in de discussie getrokken, zelfs door jou.
Ik sta er een beetje dubbel in, kijk het is niet goed dat mensen afblijven als ze er wel horen.
Voor een ambt van ouderling vind ik het ook dubbel als ze nooit aangaan. Want hij heeft tenslotte het leerambt.
Voor diakenen (zonder leerambt) vind ik dat anders, niet dat ik zeg dat het goed is dat ze niet aan (kunnen) gaan.
Maar dat geldt voor een hele gemeente.

Wat betreft het opwerpen van drempels zoals jij dit beschrijft het ik werkelijk nog nooit gehoord. Daarnaast zijn de oudvaders wel degelijk ook in voorbereidingspreken zeer separerend, juist rond de voorbereidingen! Pak er eens een ds. Smytegelt bij, een aantal teksten voor voorbereidingspreken uit zijn keurstoffen:

En zeide tot hem: Vriend, hoe zijt u hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan
hebbende?

En hij verstomde.

Toen zeide de koning tot de dienaars: Bindt zijn handen en voeten, neemt hem weg, en
werpt hem uit.

In de buitenste duisternis; daar zal zijn wening en knersing der tanden.

Want velen zijn geroepen

Maar weinigen uitverkoren.

Want alwaar het dode lichaam zal zijn, daar zullen de arenden vergaderd worden.

Het zijn allemaal teksten van afzonderlijke predicaties waar flink in wordt gesepareerd. Een citaat uit de eerste en beste:

Wel, dan bent u nog zoveel te ongelukkiger, als u er niet van weet. Waar spruit het
uit? Weet u waaruit? Omdat u met een geest des diepen slaaps bevangen zijt; u doet
geen onderzoek, u bent vijanden van onderzoek; evenals Agag: Voorwaar, de
bitterheid des doods, zei hij, is geweken. En hij werd in stukken gehouwen, 1 Sam.
15:32. En wat helpt dat dan al?
U zult misschien in uw hart zeggen: is dat een voorbereidingsstof, het snijdt door vel
en vlees!
Wat zou het anders zijn? Is het niet redelijk? De Heere heeft het Zelf gesproken. Ja, is
het niet redelijk? Hij deed het ook bij gelegenheid van de bruiloft. Moet er voor het
Avondmaal niet betuigd worden: De mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het
brood en drinke van den drinkbeker. Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en
drinkt zichzelven een oordeel, 1 Kor. 11:28, 29? Laat het zo hard zijn als het wil: u
moet het horen. Wat zult u zeggen morgen? Hetzelfde als die vriend? Predikanten,
ouderlingen, lidmaten, zult u de Heere wijzen op uw bediening, op uw belijdenis? Dat
is alles mis. Mogen wij dan de naam-, schijn-, mondchristenen niet eens schudden? Of
zullen de verslagen harten zich dat aantrekken, de gekrookte rietjes?

En dit is niet alleen zo bij Smytegelt, maar eveneens bij Floor, Hellebroek, van der Groe etc.

Wat wil je nu eigenlijk zeggen? Niemand zegt hier toch dat seperatie en (scherpe) voorbereiding niet nodig is?

Herman schreef:

Zeeuw schreef:Lees nog eens rustig mijn post. Is er dan echt het besef dat de Meester, de Heere Jezus, die alles wilde doen voor zondaren, op dat moment roept?

Het gaat natuurlijk wel om een vrij diep cultureel verschil. In de gezelschapstheologie worden natuurlijk allemaal ervaringen van elkaar losgekoppeld, dus als je ware kennis hebt van zaligmakende genade hebt gekregen, dan moet je weer een andere genade krijgen om aan het avondmaal te mogen gaan.
Dat botst met de meer klassiek gereformeerde opvatting van onze vaderen waarin alle weldaden in hetzelfde geloof begrepen liggen en ook de toegang tot het avondmaal open ligt na de eerste daad van het geloof.

Mag ik een nadere verklaring van 'gezelschapstheologie'? Wat houdt dat in? Wat leerde deze theologie? Waarin dwaalden ze? En dwaalden die verder dan de kerken waarvan de lid waren? Een beetje duidelijkheid kan geen kwaad. Dan weten we waar het over gaat.

Simon0612 schreef:Het zijn allemaal teksten van afzonderlijke predicaties waar flink in wordt gesepareerd. Een citaat uit de eerste en beste:

Wel, dan bent u nog zoveel te ongelukkiger, als u er niet van weet. Waar spruit het
uit? Weet u waaruit? Omdat u met een geest des diepen slaaps bevangen zijt; u doet
geen onderzoek, u bent vijanden van onderzoek; evenals Agag: Voorwaar, de
bitterheid des doods, zei hij, is geweken. En hij werd in stukken gehouwen, 1 Sam.
15:32. En wat helpt dat dan al?
U zult misschien in uw hart zeggen: is dat een voorbereidingsstof, het snijdt door vel
en vlees!
Wat zou het anders zijn? Is het niet redelijk? De Heere heeft het Zelf gesproken. Ja, is
het niet redelijk? Hij deed het ook bij gelegenheid van de bruiloft. Moet er voor het
Avondmaal niet betuigd worden: De mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het
brood en drinke van den drinkbeker. Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en
drinkt zichzelven een oordeel, 1 Kor. 11:28, 29? Laat het zo hard zijn als het wil: u
moet het horen. Wat zult u zeggen morgen? Hetzelfde als die vriend? Predikanten,
ouderlingen, lidmaten, zult u de Heere wijzen op uw bediening, op uw belijdenis? Dat
is alles mis. Mogen wij dan de naam-, schijn-, mondchristenen niet eens schudden? Of
zullen de verslagen harten zich dat aantrekken, de gekrookte rietjes?

En dit is niet alleen zo bij Smytegelt, maar eveneens bij Floor, Hellebroek, van der Groe etc.

Dit vind ik goed separeren. Deze predikant lijkt zich goed bewust van zijn woorden en wie daar allemaal door geraakt kunnen worden. Dat is wat anders dan een generieke donderpreek, waarin deze zorgvuldigheid ontbreekt.

-DIA- schreef:Mag ik een nadere verklaring van 'gezelschapstheologie'? Wat houdt dat in? Wat leerde deze theologie? Waarin dwaalden ze? En dwaalden die verder dan de kerken waarvan de lid waren? Een beetje duidelijkheid kan geen kwaad. Dan weten we waar het over gaat.

Je loopt lang genoeg mee, om dat zelf ook te weten. Zeg maar alles wat 'het oude volk leerde'.

Simon0612 schreef:Voor een ambt van ouderling vind ik het ook dubbel als ze nooit aangaan. Want hij heeft tenslotte het leerambt.
Voor diakenen (zonder leerambt) vind ik dat anders, niet dat ik zeg dat het goed is dat ze niet aan (kunnen) gaan.

Deze haal ik er even uit. Niet omdat ik die redenering nog nooit gehoord heb, integendeel, maar omdat die onjuist is.

Want vanwaar die knip tussen het ambt van ouderling enerzijds en van diaken anderzijds?
De eerste diakenen waren mannen vol van geloof en de Heilige Geest.
Paulus zegt van hen in 1 Tim 3: 9 Houdende de verborgenheid des geloofs in een reine consciëntie.

Zonder geloof kan iemand toch ook geen diaken zijn?

Zeeuw schreef: Wat wil je nu eigenlijk zeggen? Niemand zegt hier toch dat seperatie en (scherpe) voorbereiding niet nodig is?

De huidige praktijk is wel, (ogen open!) dat een scherpe separatie bijna niet meer voorkomt.
En Herman, met uw antwoord ben ik niet tevreden. U weet best dat hier ook karikaturen over gemaakt. Dat moet ook aan het licht komen. Belangrijke zaken mogen best 10 maal gezegd worden.

Herman schreef:

-DIA- schreef:Mag ik een nadere verklaring van 'gezelschapstheologie'? Wat houdt dat in? Wat leerde deze theologie? Waarin dwaalden ze? En dwaalden die verder dan de kerken waarvan de lid waren? Een beetje duidelijkheid kan geen kwaad. Dan weten we waar het over gaat.

Je loopt lang genoeg mee, om dat zelf ook te weten. Zeg maar alles wat 'het oude volk leerde'.

Nu nog iets, waarom speken we eigenlijk van 'het oude volk'? Daar waren immers ook jonge mensen onder? Ja, en zo zouden haast denken dat er nu geen overblijfsel meer is van die 'oude mensen'...

Omdat de discussie nu de andere kant opgaat, meer algemeen over HA praktijk, misschien tijd voor een ander topic?