Re: Pleiten op je doop
Geplaatst: 28 mei 2025, 23:17
Ik schreef het inderdaad fout. Ik had moeten schrijven: te dopen kinderen. En voor de volledigheid misschien: voor of na de doop opnieuw geboren moeten worden. Maar je conclusie eruit is juist.
Het gaat mij erom dat de doop niet samenvalt met het moment van de nieuwe geboorte.
Ik ben het ermee eens dat je de doop moet verklaren uit de aard van het genadeverbond, voor zover dat althans recht doet aan het onderwijs uit de heilige Schrift over de doop zelf. Want er is wel zeker een verband tussen die twee, maar de theologische systematisering werkt beide kanten uit, mijns inziens.
Het uitgangspunt dat het sacrament van het genadeverbond de inhoud van het genadeverbond verzegelt, kan ik -afhankelijk van de uitleg van de woorden- wel volgen, maar ik vraag me af of dat nu zo direct uit de Bijbel voortvloeit. Het volgt wel uit de catechismus, alleen denk ik dat die daaraan een andere betekenis geeft dan jij doet.
Ik begrijp overigens jouw poging om tot een gemeenschappelijk verstaan te komen. Maar die laat al gelijk zien waar het misgaat. Je legt een raster over andermans teksten en daarmee ben je als lezer uniformerend bezig, zonder grond in de tekst zelf of zijn verband. Je moet teksten van theologen altijd in hun eigen context lezen. De context van de tekst zelf, van andere uitlatingen van de schrijver/spreker, enzovoort. Een al te sterk harmoniserend lezen maakt de misverstanden mijns inziens alleen maar groter.
Mijn stelling is nu juist dat theologen zich allemaal net wat anders uitdrukken -dat is wat wetenschap doet- maar daar liggen niet altijd -soms wel- bewuste andere keuzes achter. Terwijl ook het zelf definiëren van woorden een normaal verschijnsel is in de wetenschap. Daarom moet je die woorden ook in hun eigen context beoordelen. Die context is natuurlijk mede het theologische discours van die tijd, dat geef ik onmiddellijk toe. Ik ben daar niet zo deskundig in, maar van een aantal theologen heb ik zo mijn eigen amateurtheologische beeld gevormd.
Verder zou ik -gedachtig aan de lawine aan misverstanden die eigenwijze definities in de afgelopen eeuw hebben veroorzaakt- niet zomaar zeggen dat 'gedoopten in het genadeverbond zijn'. Dat vind ik principieel wel juist en ook volgen uit de heilige Schrift, maar daarbij zou ik altijd met twee(honderd) woorden spreken. Namelijk wel op zijn minst dat er een verschil is tussen de uiterlijke verschijningsvorm en de geopenbaarde reikwijdte van het genadeverbond enerzijds, en de uiteindelijke effectieve omvang ervan anderzijds. Waarbij ik van mening ben dat de eerste niet wordt beheerst door het tweede. En het ook prima is om er twee namen aan te geven, gewoon om misverstanden te voorkomen.
Feitelijk zou ik met alle drie de standpunten die jij formuleert prima kunnen leven, als de invulling van de woorden maar juist plaatsvindt. Want als je zou stellen dat alleen de uitverkorenen in het genadeverbond vallen en alle andere gedoopten in de bediening daarvan, dan vind ik dat wat ongelukkig geformuleerd, maar theologisch niet onzuiver.
Posthoorn is baptist, dus dat lijkt me verder voor de discussie over het standpunt van de nadere reformatoren niet zo ter zake doen. Ik heb bij het lezen van Calvijn weer geconstateerd dat hij beter iets minder had kunnen schrijven en wat aardiger/wijzer had kunnen formuleren. Want wat hij zegt over wederdopers en trouwens over iedereen die het niet met hem eens is, daar lusten de honden geen brood van. Het had wel iets minder zelfingenomen gemogen. Maar dat terzijde.
Het gaat mij erom dat de doop niet samenvalt met het moment van de nieuwe geboorte.
Ik ben het ermee eens dat je de doop moet verklaren uit de aard van het genadeverbond, voor zover dat althans recht doet aan het onderwijs uit de heilige Schrift over de doop zelf. Want er is wel zeker een verband tussen die twee, maar de theologische systematisering werkt beide kanten uit, mijns inziens.
Het uitgangspunt dat het sacrament van het genadeverbond de inhoud van het genadeverbond verzegelt, kan ik -afhankelijk van de uitleg van de woorden- wel volgen, maar ik vraag me af of dat nu zo direct uit de Bijbel voortvloeit. Het volgt wel uit de catechismus, alleen denk ik dat die daaraan een andere betekenis geeft dan jij doet.
Ik begrijp overigens jouw poging om tot een gemeenschappelijk verstaan te komen. Maar die laat al gelijk zien waar het misgaat. Je legt een raster over andermans teksten en daarmee ben je als lezer uniformerend bezig, zonder grond in de tekst zelf of zijn verband. Je moet teksten van theologen altijd in hun eigen context lezen. De context van de tekst zelf, van andere uitlatingen van de schrijver/spreker, enzovoort. Een al te sterk harmoniserend lezen maakt de misverstanden mijns inziens alleen maar groter.
Mijn stelling is nu juist dat theologen zich allemaal net wat anders uitdrukken -dat is wat wetenschap doet- maar daar liggen niet altijd -soms wel- bewuste andere keuzes achter. Terwijl ook het zelf definiëren van woorden een normaal verschijnsel is in de wetenschap. Daarom moet je die woorden ook in hun eigen context beoordelen. Die context is natuurlijk mede het theologische discours van die tijd, dat geef ik onmiddellijk toe. Ik ben daar niet zo deskundig in, maar van een aantal theologen heb ik zo mijn eigen amateurtheologische beeld gevormd.
Verder zou ik -gedachtig aan de lawine aan misverstanden die eigenwijze definities in de afgelopen eeuw hebben veroorzaakt- niet zomaar zeggen dat 'gedoopten in het genadeverbond zijn'. Dat vind ik principieel wel juist en ook volgen uit de heilige Schrift, maar daarbij zou ik altijd met twee(honderd) woorden spreken. Namelijk wel op zijn minst dat er een verschil is tussen de uiterlijke verschijningsvorm en de geopenbaarde reikwijdte van het genadeverbond enerzijds, en de uiteindelijke effectieve omvang ervan anderzijds. Waarbij ik van mening ben dat de eerste niet wordt beheerst door het tweede. En het ook prima is om er twee namen aan te geven, gewoon om misverstanden te voorkomen.
Feitelijk zou ik met alle drie de standpunten die jij formuleert prima kunnen leven, als de invulling van de woorden maar juist plaatsvindt. Want als je zou stellen dat alleen de uitverkorenen in het genadeverbond vallen en alle andere gedoopten in de bediening daarvan, dan vind ik dat wat ongelukkig geformuleerd, maar theologisch niet onzuiver.
Posthoorn is baptist, dus dat lijkt me verder voor de discussie over het standpunt van de nadere reformatoren niet zo ter zake doen. Ik heb bij het lezen van Calvijn weer geconstateerd dat hij beter iets minder had kunnen schrijven en wat aardiger/wijzer had kunnen formuleren. Want wat hij zegt over wederdopers en trouwens over iedereen die het niet met hem eens is, daar lusten de honden geen brood van. Het had wel iets minder zelfingenomen gemogen. Maar dat terzijde.
