Pleiten op je doop

[DDD]

Ik schreef het inderdaad fout. Ik had moeten schrijven: te dopen kinderen. En voor de volledigheid misschien: voor of na de doop opnieuw geboren moeten worden. Maar je conclusie eruit is juist.

Het gaat mij erom dat de doop niet samenvalt met het moment van de nieuwe geboorte.

Ik ben het ermee eens dat je de doop moet verklaren uit de aard van het genadeverbond, voor zover dat althans recht doet aan het onderwijs uit de heilige Schrift over de doop zelf. Want er is wel zeker een verband tussen die twee, maar de theologische systematisering werkt beide kanten uit, mijns inziens.

Het uitgangspunt dat het sacrament van het genadeverbond de inhoud van het genadeverbond verzegelt, kan ik -afhankelijk van de uitleg van de woorden- wel volgen, maar ik vraag me af of dat nu zo direct uit de Bijbel voortvloeit. Het volgt wel uit de catechismus, alleen denk ik dat die daaraan een andere betekenis geeft dan jij doet.

Ik begrijp overigens jouw poging om tot een gemeenschappelijk verstaan te komen. Maar die laat al gelijk zien waar het misgaat. Je legt een raster over andermans teksten en daarmee ben je als lezer uniformerend bezig, zonder grond in de tekst zelf of zijn verband. Je moet teksten van theologen altijd in hun eigen context lezen. De context van de tekst zelf, van andere uitlatingen van de schrijver/spreker, enzovoort. Een al te sterk harmoniserend lezen maakt de misverstanden mijns inziens alleen maar groter.

Mijn stelling is nu juist dat theologen zich allemaal net wat anders uitdrukken -dat is wat wetenschap doet- maar daar liggen niet altijd -soms wel- bewuste andere keuzes achter. Terwijl ook het zelf definiëren van woorden een normaal verschijnsel is in de wetenschap. Daarom moet je die woorden ook in hun eigen context beoordelen. Die context is natuurlijk mede het theologische discours van die tijd, dat geef ik onmiddellijk toe. Ik ben daar niet zo deskundig in, maar van een aantal theologen heb ik zo mijn eigen amateurtheologische beeld gevormd.

Verder zou ik -gedachtig aan de lawine aan misverstanden die eigenwijze definities in de afgelopen eeuw hebben veroorzaakt- niet zomaar zeggen dat 'gedoopten in het genadeverbond zijn'. Dat vind ik principieel wel juist en ook volgen uit de heilige Schrift, maar daarbij zou ik altijd met twee(honderd) woorden spreken. Namelijk wel op zijn minst dat er een verschil is tussen de uiterlijke verschijningsvorm en de geopenbaarde reikwijdte van het genadeverbond enerzijds, en de uiteindelijke effectieve omvang ervan anderzijds. Waarbij ik van mening ben dat de eerste niet wordt beheerst door het tweede. En het ook prima is om er twee namen aan te geven, gewoon om misverstanden te voorkomen.

Feitelijk zou ik met alle drie de standpunten die jij formuleert prima kunnen leven, als de invulling van de woorden maar juist plaatsvindt. Want als je zou stellen dat alleen de uitverkorenen in het genadeverbond vallen en alle andere gedoopten in de bediening daarvan, dan vind ik dat wat ongelukkig geformuleerd, maar theologisch niet onzuiver.

Posthoorn is baptist, dus dat lijkt me verder voor de discussie over het standpunt van de nadere reformatoren niet zo ter zake doen. Ik heb bij het lezen van Calvijn weer geconstateerd dat hij beter iets minder had kunnen schrijven en wat aardiger/wijzer had kunnen formuleren. Want wat hij zegt over wederdopers en trouwens over iedereen die het niet met hem eens is, daar lusten de honden geen brood van. Het had wel iets minder zelfingenomen gemogen. Maar dat terzijde.

[MNB]

Ik schreef het inderdaad fout. Ik had moeten schrijven: te dopen kinderen. En voor de volledigheid misschien: voor of na de doop opnieuw geboren moeten worden. Maar je conclusie eruit is juist.

Het gaat mij erom dat de doop niet samenvalt met het moment van de nieuwe geboorte.

Ik ben het ermee eens dat je de doop moet verklaren uit de aard van het genadeverbond, voor zover dat althans recht doet aan het onderwijs uit de heilige Schrift over de doop zelf. Want er is wel zeker een verband tussen die twee, maar de theologische systematisering werkt beide kanten uit, mijns inziens.

Het uitgangspunt dat het sacrament van het genadeverbond de inhoud van het genadeverbond verzegelt, kan ik -afhankelijk van de uitleg van de woorden- wel volgen, maar ik vraag me af of dat nu zo direct uit de Bijbel voortvloeit. Het volgt wel uit de catechismus, alleen denk ik dat die daaraan een andere betekenis geeft dan jij doet.

Ik begrijp overigens jouw poging om tot een gemeenschappelijk verstaan te komen. Maar die laat al gelijk zien waar het misgaat. Je legt een raster over andermans teksten en daarmee ben je als lezer uniformerend bezig, zonder grond in de tekst zelf of zijn verband. Je moet teksten van theologen altijd in hun eigen context lezen. De context van de tekst zelf, van andere uitlatingen van de schrijver/spreker, enzovoort. Een al te sterk harmoniserend lezen maakt de misverstanden mijns inziens alleen maar groter.

Mijn stelling is nu juist dat theologen zich allemaal net wat anders uitdrukken -dat is wat wetenschap doet- maar daar liggen niet altijd -soms wel- bewuste andere keuzes achter. Terwijl ook het zelf definiëren van woorden een normaal verschijnsel is in de wetenschap. Daarom moet je die woorden ook in hun eigen context beoordelen. Die context is natuurlijk mede het theologische discours van die tijd, dat geef ik onmiddellijk toe. Ik ben daar niet zo deskundig in, maar van een aantal theologen heb ik zo mijn eigen amateurtheologische beeld gevormd.

Verder zou ik -gedachtig aan de lawine aan misverstanden die eigenwijze definities in de afgelopen eeuw hebben veroorzaakt- niet zomaar zeggen dat 'gedoopten in het genadeverbond zijn'. Dat vind ik principieel wel juist en ook volgen uit de heilige Schrift, maar daarbij zou ik altijd met twee(honderd) woorden spreken. Namelijk wel op zijn minst dat er een verschil is tussen de uiterlijke verschijningsvorm en de geopenbaarde reikwijdte van het genadeverbond enerzijds, en de uiteindelijke effectieve omvang ervan anderzijds. Waarbij ik van mening ben dat de eerste niet wordt beheerst door het tweede. En het ook prima is om er twee namen aan te geven, gewoon om misverstanden te voorkomen.

Feitelijk zou ik met alle drie de standpunten die jij formuleert prima kunnen leven, als de invulling van de woorden maar juist plaatsvindt. Want als je zou stellen dat alleen de uitverkorenen in het genadeverbond vallen en alle andere gedoopten in de bediening daarvan, dan vind ik dat wat ongelukkig geformuleerd, maar theologisch niet onzuiver.

Posthoorn is baptist, dus dat lijkt me verder voor de discussie over het standpunt van de nadere reformatoren niet zo ter zake doen. Ik heb bij het lezen van Calvijn weer geconstateerd dat hij beter iets minder had kunnen schrijven en wat aardiger/wijzer had kunnen formuleren. Want wat hij zegt over wederdopers en trouwens over iedereen die het niet met hem eens is, daar lusten de honden geen brood van. Het had wel iets minder zelfingenomen gemogen. Maar dat terzijde.

Als ik je goed lees zijn we het over de uitgangspunten aardig eens (een aantal nuances daar gelaten en dat ik tegelmatig voor andere bewoording zou kiezen). Eigenlijk wel bijzonder dat we dan uitkomen op zulke tegenstrijdige stellingen. Het lijkt er op basis van dit bericht vooral op dat je bewust of onbewust regelmatig voor bewoordingen kiest waarvan je de betekenis (als je zeer welwillend leest) zou kunnen laten samenvallen met een bewoording die (als je misschien wat (erg) onwillig leest zoals ik doe) er lijnrecht tegenover staat.

Op basis van bovenstaande weet ik dan niet of het nu zinvol is om dit nu helemaal in detail uit te gaan werken.

Ten aanzien van je opmerking over het uniformeren van standpunten het volgende: Ik denk dat het onze plicht is om een grondig begrip te hebben van de standpunten van ons voorgeslacht en dan met name de (nadere) Reformatoren en Puriteinen. Zeker, zij kiezen onderling voor verschillende bewoordingen, maar mij verbaasd over het algemeen de eensluidendheid en daarbij heb ik echt wel oog voor nuanceverschillen en wil ik ook graag toegeven als ik een bepaalde schrijver op onderwerpen niet volgen kan/wil. Dat betekent niet dat we automatisch een raster leggen over wat zij hebben meegegeven. Ik weet dat het niet volledig mogelijk is, maar ik probeer zoveel mogelijk recht te doen aan wat ze schrijven en juist los te laten wat er tegenwoordig van alle kanten geroepen wordt of wat ik aan vooringenomenheid bij mezelf tegenkom. Je zult wellicht zeggen dat dat regelmatig mislukt. Dat kan, maar het kan evengoed misgaan in de wijze waarop jij (of een andere beoordelaar) op basis van eigen inzicht de (nadere) Reformatoren en Puriteinen leest. En nee, ik lees echt niet enkele een bevestiging van mijn eigen vooringenomen standpunten, maar moet mezelf ook laten corrigeren (niet zozeer door de (nadere) Reformatoren en Puriteinen, maar wel door wat zij op een grondige wijze op grond van Gods Woord naar voren brengen.

Het confronterende is, dat er vanuit allerlei hoeken een beroep wordt gedaan op bepaalde schrijvers (neem bijvoorbeeld R. en E. Erskine) en dat dat toch niet vanuit alle kanten met evenveel recht wordt gedaan, of er moet geconcludeerd worden dat allen op even grote afstand staan van deze schrijvers.

Ik laat het nu even bij dit bericht. Het is niet mijn bedoeling om een hele theoretische verhandeling te doen. Dan is onze tijd beter te besteden aan ons zielenheil...

Hartelijk gegroet!

[DDD]

Dat kan ik allemaal wel volgen. Je opmerking over de formuleringen zou ook kunnen verklaren hoe het mogelijk is dat huisman en Wim Anker geregeld in mijn ogen heel merkwaardige conclusies uit mijn teksten trekken om vervolgens als ik uitleg wat er mijns inziens staat, te beweren dat ik zou draaien.

Ik ben nog wel heel benieuwd hoe je tegen de teksten van Calvijn aan mkijkt die ik citeerde.

[Posthoorn]

Ik ben het met de interpretatie van MNB eens, dat de reformatoren en een aantal nadere-reformatoren kinderen doopten op grond van verondersteld geloof. Daar heb ik dan ook ernstige bezwaren tegen en vandaar ook tegen het doopsformulier.
Wanneer kinderen gedoopt worden op grond van hun uitwendige heiliging als kind van christenouders, heb ik daar minder moeite mee. In feite is dat de opvatting binnen de GG en aanverwante stromingen, waar het doopsformulier dan ook helemaal niet bij past.

[Posthoorn]

https://www.rd.nl/artikel/1109247-geloo ... e-gezindte

Goed, evenwichtig artikel!

[Lilian1975]

https://www.rd.nl/artikel/1109247-geloo ... e-gezindte

Goed, evenwichtig artikel!

Waarom vind je het een goed en evenwichtig artikel?

Ik benoem er een paar dingen uit.

Hij begint met dat gepeperde uitspraken van Luther door RD hoofdredactie worden gebruikt om mening van commentator gezag te geven.
Ik vind dat hij daarmee geen recht doet aan wat er gezegd is. Nadat die gepeperde uitspraak aangehaald was.

Ik plaats hier wat er letterlijk door de commentator geschreven is 'n.a.v. dat aangehaalde citaat:

In plaats van met scherp te schieten, is het vruchtbaarder om de rijke betekenis van de kinderdoop na te spreken in de trant van de reformatoren. Luther noemde de doop „heilig, hemels, ja Goddelijk water”. In een van de oudste doopformulieren zegt Petrus Datheen dat God bij de doop niet alleen belooft dat Hij de God van dit kind wíl zijn, maar ook dat Christus de Zaligmaker van dit kind ís. Ouders en dopelingen die dat goed verstaan, zullen des te meer de verantwoordelijkheid gevoelen voor het andere deel van dit verbond: de plicht tot berouw over de zonde, het verlaten van de wereld en een godzalige levenswandel.

Eerlijk gezegd vond ik de felheid van het commentaar nogal meevallen.
Weer een letterlijk citaat

Los van de vraag of die kritiek terecht is, zie je bij reformatorische baptisten vaak juist een Bijbelgetrouwe en appellerende prediking waarin Christus centraal staat en er veel nadruk ligt op levensheiliging. Ze leiden een eenvoudig leven, organiseren zich in hechte gemeenschappen en de ambtsdragers lijken er niet op een voetstuk te staan. Het verbaast dus niet dat het refobaptisme aantrekkelijk is voor wie zich stoort aan lauwheid en wereldgelijkvormigheid in de gemeente of aan een prediking waarin meer nadruk ligt op de verkiezing dan op de verantwoordelijkheid. Daar komt bij dat in reformatorische kring veel sympathie is voor baptistenvoorgangers, variërend van J.C. Philpot tot John Piper.

Hij verwijt de hoofdredactie niet de verbinding te zoeken. Maar is zelf als scheurmmaker een nieuwe kerk begonnen...

Hij zegt dat die felheid ( die er m.i. niet was) geen goed doet aan de worstelende reformatorische christenen. Die aan de wet gestorven zijn en door geloof in Jezus Christus mocht opstaan, zal herkennen dat doop door onderdompeling afbeeldt wat hij geestelijk heeft doorleefd.
Zegt hij A) allen die dat niet herkennen zijn geen waar gelovigen. B) de doop gaat over wat de mens voelt, beleeft, doormaakt. Maar niet om wat God doet! En in feite bij het Avondmaal ook. Het is voor de gelovigen. Die door aan te gaan juist belijden alles in Hem te zoeken en te vinden. ( Of iedere deelnemer dat ook werkelijk doet, is ook niet zo) Het is geen bewijs van iets. De scheiding loopt dwars door gemeente en HA tafel heen!

Verder haalt hij 1 Petrus 3 vers 21 aan als bewijs dat Petrus de doop ziet als de vraag van een goed geweten tot God.

Maar daar staat juist niet; dat de doop reinigt van zonden. Want er staat het water wast het vuil niet af. Je komt alleen in de goede verhouding met God door het geloof. Dat Christus voldoening heeft gebracht. En zo heb je een goed geweten.

De doop is niet gegeven als een eenvoudig beeld van de bekering tot God. Het gaat juist om wat God belooft en eist van de mens. Dat is ook de troost. Omdat Hij zegt, Ik wil, Ik zal, mag je daaraan vastgrijpen. Het is vast en zeker. Toegezegd niet om iets in mij.
Ook Romeinse 6. Daar heeft Paulus niet over dat de doop bewerkt dat we delen in zijn dood, begraven en opstanding. Hij gebruikt het als beeld.

Dan had hij het ook nog over baptizo...
En dat dat eigenwillig is verandert.
Het woord zelf wordt ook op andere manieren gebruikt in de Schrift. En dan wijst het op

• rituele reiniging
• begieten (hand 2:41, Bij zulke massa’s mensen in Jeruzalem is onderdompeling praktisch onwaarschijnlijk, zeker als het snel gebeurt — wat suggereert dat ook andere vormen (zoals besprenkeling of begieten) niet uitgesloten zijn.
• symbolische doop (zoals de doop met de Heilige Geest, vuur, of lijden)

Zomaar wat voorbeelden waarom ik het niet goed of evenwichtig kan noemen

[Posthoorn]

Hij verwijt de hoofdredactie niet de verbinding te zoeken. Maar is zelf als scheurmmaker een nieuwe kerk begonnen...

Had hij met zijn visie dan in PKN of waar was het, moeten blijven? Was daar plek voor hem geweest?

Hij zegt dat die felheid ( die er m.i. niet was) geen goed doet aan de worstelende reformatorische christenen. Die aan de wet gestorven zijn en door geloof in Jezus Christus mocht opstaan, zal herkennen dat doop door onderdompeling afbeeldt wat hij geestelijk heeft doorleefd.
Zegt hij A) allen die dat niet herkennen zijn geen waar gelovigen. B) de doop gaat over wat de mens voelt, beleeft, doormaakt. Maar niet om wat God doet! En in feite bij het Avondmaal ook. Het is voor de gelovigen. Die door aan te gaan juist belijden alles in Hem te zoeken en te vinden. ( Of iedere deelnemer dat ook werkelijk doet, is ook niet zo) Het is geen bewijs van iets. De scheiding loopt dwars door gemeente en HA tafel heen!

Het gaat inderdaad om wat er met de mens gebeurt. Zo zegt Paulus het ook. Dus je tegenwerping dat het niet gaat om wat God doet, snijdt geen hout. Natuurlijk is de bekering het werk van God. Maar de doop beeldt af wat er met de mens gebeurt.

Verder haalt hij 1 Petrus 3 vers 21 aan als bewijs dat Petrus de doop ziet als de vraag van een goed geweten tot God.

Maar daar staat juist niet; dat de doop reinigt van zonden. Want er staat het water wast het vuil niet af. Je komt alleen in de goede verhouding met God door het geloof. Dat Christus voldoening heeft gebracht. En zo heb je een goed geweten.

De doop is niet gegeven als een eenvoudig beeld van de bekering tot God. Het gaat juist om wat God belooft en eist van de mens. Dat is ook de troost. Omdat Hij zegt, Ik wil, Ik zal, mag je daaraan vastgrijpen. Het is vast en zeker. Toegezegd niet om iets in mij.

Waar haal je dat vandaan? Dat is wel de algemene visie in de gereformeerde gezindte, maar dat is helemaal niet de betekenis van de doop. De doop is voor gelovigen, en niet voor mensen van wie het geloof geëist wordt, maar die nog niet geloven.

Dan had hij het ook nog over baptizo...
En dat dat eigenwillig is verandert.
Het woord zelf wordt ook op andere manieren gebruikt in de Schrift. En dan wijst het op

• rituele reiniging
• begieten (hand 2:41, Bij zulke massa’s mensen in Jeruzalem is onderdompeling praktisch onwaarschijnlijk, zeker als het snel gebeurt — wat suggereert dat ook andere vormen (zoals besprenkeling of begieten) niet uitgesloten zijn.
• symbolische doop (zoals de doop met de Heilige Geest, vuur, of lijden)

Zomaar wat voorbeelden waarom ik het niet goed of evenwichtig kan noemen

Nou, dat de mensen in Jeruzalem begoten zijn, is ook maar een aanname. Dus daar kun je niet zomaar van uitgaan. Dat dopen op onderdompelen wijst, is gewoon zo. Wat je met rituele reiniging bedoelt in dit verband, begrijp ik niet helemaal. Baptizoo lijkt mij in elk geval niet hetzelfde als besprengen.

Maar goed. Ik zal je hiermee niet overtuigen. Maar ik vond het een duidelijk artikel en rustig van toon.

[Lilian1975]

Hij verwijt de hoofdredactie niet de verbinding te zoeken. Maar is zelf als scheurmmaker een nieuwe kerk begonnen...

Had hij met zijn visie dan in PKN of waar was het, moeten blijven? Was daar plek voor hem geweest?

Hij zegt dat die felheid ( die er m.i. niet was) geen goed doet aan de worstelende reformatorische christenen. Die aan de wet gestorven zijn en door geloof in Jezus Christus mocht opstaan, zal herkennen dat doop door onderdompeling afbeeldt wat hij geestelijk heeft doorleefd.
Zegt hij A) allen die dat niet herkennen zijn geen waar gelovigen. B) de doop gaat over wat de mens voelt, beleeft, doormaakt. Maar niet om wat God doet! En in feite bij het Avondmaal ook. Het is voor de gelovigen. Die door aan te gaan juist belijden alles in Hem te zoeken en te vinden. ( Of iedere deelnemer dat ook werkelijk doet, is ook niet zo) Het is geen bewijs van iets. De scheiding loopt dwars door gemeente en HA tafel heen!

Het gaat inderdaad om wat er met de mens gebeurt. Zo zegt Paulus het ook. Dus je tegenwerping dat het niet gaat om wat God doet, snijdt geen hout. Natuurlijk is de bekering het werk van God. Maar de doop beeldt af wat er met de mens gebeurt.

Verder haalt hij 1 Petrus 3 vers 21 aan als bewijs dat Petrus de doop ziet als de vraag van een goed geweten tot God.

Maar daar staat juist niet; dat de doop reinigt van zonden. Want er staat het water wast het vuil niet af. Je komt alleen in de goede verhouding met God door het geloof. Dat Christus voldoening heeft gebracht. En zo heb je een goed geweten.

De doop is niet gegeven als een eenvoudig beeld van de bekering tot God. Het gaat juist om wat God belooft en eist van de mens. Dat is ook de troost. Omdat Hij zegt, Ik wil, Ik zal, mag je daaraan vastgrijpen. Het is vast en zeker. Toegezegd niet om iets in mij.

Waar haal je dat vandaan? Dat is wel de algemene visie in de gereformeerde gezindte, maar dat is helemaal niet de betekenis van de doop. De doop is voor gelovigen, en niet voor mensen van wie het geloof geëist wordt, maar die nog niet geloven.

Dan had hij het ook nog over baptizo...
En dat dat eigenwillig is verandert.
Het woord zelf wordt ook op andere manieren gebruikt in de Schrift. En dan wijst het op

• rituele reiniging
• begieten (hand 2:41, Bij zulke massa’s mensen in Jeruzalem is onderdompeling praktisch onwaarschijnlijk, zeker als het snel gebeurt — wat suggereert dat ook andere vormen (zoals besprenkeling of begieten) niet uitgesloten zijn.
• symbolische doop (zoals de doop met de Heilige Geest, vuur, of lijden)

Zomaar wat voorbeelden waarom ik het niet goed of evenwichtig kan noemen

Nou, dat de mensen in Jeruzalem begoten zijn, is ook maar een aanname. Dus daar kun je niet zomaar van uitgaan. Dat dopen op onderdompelen wijst, is gewoon zo. Wat je met rituele reiniging bedoelt in dit verband, begrijp ik niet helemaal. Baptizoo lijkt mij in elk geval niet hetzelfde als besprengen.

Maar goed. Ik zal je hiermee niet overtuigen. Maar ik vond het een duidelijk artikel en rustig van toon.

Nee dat zal niet lukken
Nee zijn visie op de doop.is kerk-scheidend. Dan moet hij dat niet andersom verwijten...

Verder is de doop geen bewijs van wat er is gebeurd, maar wat moet gebeuren. De doop is geen uiterlijk bewijs van wat er innerlijk is gebeurt. En dat zegt juist de geloofsdoop... het bewijst iets dat er gebeurt is

De essentie van 1 Petr 3 is dat het om het geloof gaat en dat water niet van zonde reinigt. Dus kan je deze tekst niet aanvoeren dat er eerst geloof moet zijn en dan doop. Dat is overvragen van teksten.m.i.

[Posthoorn]

Verder is de doop geen bewijs van wat er is gebeurd, maar wat moet gebeuren. De doop is geen uiterlijk bewijs van wat er innerlijk is gebeurt. En dat zegt juist de geloofsdoop... het bewijst iets dat er gebeurt is .

Hoe lees jij dan Galaten 3:26-27, Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Christus Jezus. Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan? Zie ook Kol. 2:12.

[Lilian1975]

Verder is de doop geen bewijs van wat er is gebeurd, maar wat moet gebeuren. De doop is geen uiterlijk bewijs van wat er innerlijk is gebeurt. En dat zegt juist de geloofsdoop... het bewijst iets dat er gebeurt is .

Hoe lees jij dan Galaten 3:26-27, Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Christus Jezus. Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan? Zie ook Kol. 2:12.

Aan de wet gestorven en met Christus opgestaan tot een nieuw leven ( gerechtvaardigd door het geloof) en heeft niets met een fysieke doop te maken. M.i. . Anders zou de doop redden.

[Posthoorn]

Allicht heeft dat met de fysieke doop te maken! Dat is een teken, een afbeelding van deze reiniging. Evenals van het sterven en opstaan in Christus, zoals Rom. 6 beschrijft.
Maar ik ga deze discussie verder niet aan. Uiteindelijk ben ik ook geen diehard-baptist, anders zou ik niet in de GG blijven.
Ik ben in elk geval blij dat het RD de ruimte gaf om dit stuk te plaatsen. Er zal wellicht een reactie op komen.
Hoe dan ook, ik wens je een goede zondag!

[Lilian1975]

Allicht heeft dat met de fysieke doop te maken! Dat is een teken, een afbeelding van deze reiniging. Evenals van het sterven en opstaan in Christus, zoals Rom. 6 beschrijft.
Maar ik ga deze discussie verder niet aan. Uiteindelijk ben ik ook geen diehard-baptist, anders zou ik niet in de GG blijven.
Ik ben in elk geval blij dat het RD de ruimte gaf om dit stuk te plaatsen. Er zal wellicht een reactie op komen.
Hoe dan ook, ik wens je een goede zondag!

Het gaat erom dat het dopen geen bewijs is van 'iets' . Maar een teken van wat God belooft en doet.
De geloofsdoop fungeert wel als bewijs. En kan dan ook niet meer troosten.

Ook jij een gezegende zondag....

[DDD]

De geloofsdoop kan natuurlijk ook troosten. Net als het avondmaal. Maar het is anders.

[huisman]

https://www.rd.nl/artikel/1109247-geloo ... e-gezindte

Goed, evenwichtig artikel!

Onvoorstelbaar dat deze man een podium krijgt in het RD. Hij heeft op de Veluwe en in de Alblasserwaard veel stuk gemaakt.

Het gaat mij totaal niet om zijn doopstandpunt maar om zijn scheurmakerij. Er zijn baptistenvoorgangers zoals wijlen ds. Ezinga die ik kon waarderen en van zo iemand had zo’n artikel best in het RD mogen staan.
Het RD had zich wat meer moeten verdiepen in het sektarisch gedrag van deze man en zijn beweging.

[Lilian1975]

De geloofsdoop kan natuurlijk ook troosten. Net als het avondmaal. Maar het is anders.

Welke of wat voor troost geeft het teken en zegel van de doop vanuit (ver)nieuwe verbond dan aan een geloofsdoper?