Fjodor schreef:Ja, maar Hem in gebed Heere noemen kan dat buiten Zijn Zoon om? We kunnen nu toch niet buiten Christus om tot God bidden? Het is óf door Hem, óf niet en dan is God onze vijand.

Misschien ga je er zo toch iets te 'wiskundig' mee om. De praktijk leert dat je God kunt aanroepen om genade, zonder dat je (al) met Hem verzoend bent door Christus. Dan is God niet al je Vader, en je nadert in feite ook nog niet tot Hem in Christus.

Afgewezen schreef:

Fjodor schreef:Ja, maar Hem in gebed Heere noemen kan dat buiten Zijn Zoon om? We kunnen nu toch niet buiten Christus om tot God bidden? Het is óf door Hem, óf niet en dan is God onze vijand.

Misschien ga je er zo toch iets te 'wiskundig' mee om. De praktijk leert dat je God kunt aanroepen om genade, zonder dat je (al) met Hem verzoend bent door Christus. Dan is God niet al je Vader, en je nadert in feite ook nog niet tot Hem in Christus.

Waarom zou je God aanroepen om genade als je niet in Hem gelooft? Ik geloof bijvoorbeeld niet in de Boeddha en zou hem dan ook nooit om genade aanroepen. En genade van de Heere God is toch alleen verkrijgbaar door het werk van de Heere Jezus?

Tiberius schreef:Hoe het ook zij, gisteren werd bij ons de verklaring van zondag 9 voorgelezen.
Kernachtig geeft daar de Catechismus aan, wat de grond is, om God als "Onze Vader" aan te spreken:
"Dat de eeuwige Vader van onze Heeren Jezus Christus (...) om Zijns Zoons Christus wil mijn God en mijn Vader is."

Daar wordt dus niet de schepping als grond gelegd voor de vadernaam, maar de verlossing: om Zijns Zoons Christus wil.
Dat is denk ik de schroom bij mensen om de vadernaam niet of nauwelijks te gebruiken.

Dit raakt denk ik inderdaad de kern. Door de Heere Jezus mogen we de Heere God onze Vader noemen. Dat mensen dan toch kunnen denken dat dit niet voor hen is, vind ik moeilijk om te begrijpen. In feite geef je mijns inziens dan namelijk ook aan dat je niet behoort tot de gemeenschap der heiligen die de Heere Jezus het Onze Vader heeft leren bidden. Niets ten nadele van wie dan ook, maar wat houd je dan nog over?

blijmoedig schreef:

Tiberius schreef:Hoe het ook zij, gisteren werd bij ons de verklaring van zondag 9 voorgelezen.
Kernachtig geeft daar de Catechismus aan, wat de grond is, om God als "Onze Vader" aan te spreken:
"Dat de eeuwige Vader van onze Heeren Jezus Christus (...) om Zijns Zoons Christus wil mijn God en mijn Vader is."

Daar wordt dus niet de schepping als grond gelegd voor de vadernaam, maar de verlossing: om Zijns Zoons Christus wil.
Dat is denk ik de schroom bij mensen om de vadernaam niet of nauwelijks te gebruiken.

Dit raakt denk ik inderdaad de kern. Door de Heere Jezus mogen we de Heere God onze Vader noemen. Dat mensen dan toch kunnen denken dat dit niet voor hen is, vind ik moeilijk om te begrijpen. In feite geef je mijns inziens dan namelijk ook aan dat je niet behoort tot de gemeenschap der heiligen die de Heere Jezus het Onze Vader heeft leren bidden. Niets ten nadele van wie dan ook, maar wat houd je dan nog over?

We moeten volgens de forumrgels het wel onderschrijven, maar we hoeven het niet te geloven.

blijmoedig schreef:Waarom zou je God aanroepen om genade als je niet in Hem gelooft?

Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

Afgewezen schreef:Ik geloof bijvoorbeeld niet in de Boeddha en zou hem dan ook nooit om genade aanroepen.

Ik ook niet.

blijmoedig schreef:En genade van de Heere God is toch alleen verkrijgbaar door het werk van de Heere Jezus?

Ja, maar het is iets anders dat met je verstand te weten dan met je hart te geloven.

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:Waarom zou je God aanroepen om genade als je niet in Hem gelooft?

Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

De heilige Geest is de Trooster, Die je doet beseffen dat je God mocht vinden.

Afgewezen schreef:Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

Afgewezen schreef:Ja, maar het is iets anders dat met je verstand te weten dan met je hart te geloven.

Maar als de Heilige Geest je tot een bepaald besef heeft gebracht, dan werkt Hij toch al iets uit in je hart? Dan is het toch al niet alleen meer een zaak van 'het verstand'?

blijmoedig schreef:

Afgewezen schreef:Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

Afgewezen schreef:Ja, maar het is iets anders dat met je verstand te weten dan met je hart te geloven.

Maar als de Heilige Geest je tot een bepaald besef heeft gebracht, dan werkt Hij toch al iets uit in je hart? Dan is het toch al niet alleen meer een zaak van 'het verstand'?

Nee, maar wie tot het besef van zijn ellende wordt gebracht, wordt dikwijls niet meteen tot de verlossing geleid. Daar kan tijd overheen gaan en dat gebeurt ook vaak.

Joannah schreef:

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:Waarom zou je God aanroepen om genade als je niet in Hem gelooft?

Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

De heilige Geest is de Trooster, Die je doet beseffen dat je God mocht vinden.

Daar begint het werk van de Heilige Geest niet mee.

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:

Afgewezen schreef:Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

Afgewezen schreef:Ja, maar het is iets anders dat met je verstand te weten dan met je hart te geloven.

Maar als de Heilige Geest je tot een bepaald besef heeft gebracht, dan werkt Hij toch al iets uit in je hart? Dan is het toch al niet alleen meer een zaak van 'het verstand'?

Nee, maar wie tot het besef van zijn ellende wordt gebracht, wordt dikwijls niet meteen tot de verlossing geleid. Daar kan tijd overheen gaan en dat gebeurt ook vaak.

Maar hoeveel tijd zou er dan doorgaans moeten zitten tussen de "ellende", de "verlossing" en de "dankbaarheid"? Is dat proces uberhaupt in tijd uit te drukken? Vereist het kennen van je ellende altijd een langere periode, of kan het bijvoorbeeld ook zijn zoals bij de moordenaar aan het kruis, die beleed dat hij het verdiende om te sterven, vervolgens de Heere Jezus aanriep als Heer, en dezelfde dag nog met Hem in het paradijs was? En wat kunnen wij doen om ons 'ellendig' te voelen? Dit zijn serieuze vragen. Ik probeer het te begrijpen.

blijmoedig schreef:Maar hoeveel tijd zou er dan doorgaans moeten zitten tussen de "ellende", de "verlossing" en de "dankbaarheid"? Is dat proces uberhaupt in tijd uit te drukken? Vereist het kennen van je ellende altijd een langere periode, of kan het bijvoorbeeld ook zijn zoals bij de moordenaar aan het kruis, die beleed dat hij het verdiende om te sterven, vervolgens de Heere Jezus aanriep als Heer, en dezelfde dag nog met Hem in het paradijs was? En wat kunnen wij doen om ons 'ellendig' te voelen? Dit zijn serieuze vragen. Ik probeer het te begrijpen.

Het zijn serieuze vragen, maar toch is het moeilijk hier een serieus antwoord op te geven. Want het gaat hier over hoe een mens tot Christus gebracht wordt. Daar zijn wel enige 'constanten' in aan te wijzen (kennis van de ellende, ervaren van de verlossing door het geloof), maar op de vraag hoe lang, hoe diep etc. kan uiteraard geen zinnig antwoord gegeven worden. En verder kunnen wij niets doen om ons ellendig te voelen. Maar we zijn het wel van nature.

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:

Afgewezen schreef:Omdat je door de Heilige Geest tot het besef bent gebracht dat je God kwijt bent.

Afgewezen schreef:Ja, maar het is iets anders dat met je verstand te weten dan met je hart te geloven.

Maar als de Heilige Geest je tot een bepaald besef heeft gebracht, dan werkt Hij toch al iets uit in je hart? Dan is het toch al niet alleen meer een zaak van 'het verstand'?

Nee, maar wie tot het besef van zijn ellende wordt gebracht, wordt dikwijls niet meteen tot de verlossing geleid. Daar kan tijd overheen gaan en dat gebeurt ook vaak.

God werkt zo gevarieerd en het werk van de Heilige Geest is niet na te rekenen. We kunnen Hem ook niets voorschrijven. Paulus ondervond een radicale omkering. Bij iemand anders kan het meer geleidelijk gaan. De grondtonen zijn echter hetzelfde.

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:Maar hoeveel tijd zou er dan doorgaans moeten zitten tussen de "ellende", de "verlossing" en de "dankbaarheid"? Is dat proces uberhaupt in tijd uit te drukken? Vereist het kennen van je ellende altijd een langere periode, of kan het bijvoorbeeld ook zijn zoals bij de moordenaar aan het kruis, die beleed dat hij het verdiende om te sterven, vervolgens de Heere Jezus aanriep als Heer, en dezelfde dag nog met Hem in het paradijs was? En wat kunnen wij doen om ons 'ellendig' te voelen? Dit zijn serieuze vragen. Ik probeer het te begrijpen.

Het zijn serieuze vragen, maar toch is het moeilijk hier een serieus antwoord op te geven. Want het gaat hier over hoe een mens tot Christus gebracht wordt. Daar zijn wel enige 'constanten' in aan te wijzen (kennis van de ellende, ervaren van de verlossing door het geloof), maar op de vraag hoe lang, hoe diep etc. kan uiteraard geen zinnig antwoord gegeven worden. En verder kunnen wij niets doen om ons ellendig te voelen. Maar we zijn het wel van nature.

Ik ben het volledig met je eens. Tegelijkertijd vraag ik mij dan af waarom sommige mensen zoveel schroom ervaren als het gaat om datgene wat met de verlossing te maken heeft. Juist omdat wij er zelf op geen enkele wijze iets aan kunnen doen, kan ons dit toch alleen maar tot de Heere Jezus trekken? Aan de voeten van het kruis. Steeds als we ons onmachtig of onwaardig voelen, mogen we toch direct op Hem zien? In de wetenschap dat we door de Heere Jezus ons tot de Heere God mogen wenden en een relatie met Hem mogen hebben. En Hem zelfs met Vader mogen aanspreken. Daar ligt zoveel troost in besloten.

blijmoedig schreef:Ik ben het volledig met je eens. Tegelijkertijd vraag ik mij dan af waarom sommige mensen zoveel schroom ervaren als het gaat om datgene wat met de verlossing te maken heeft. Juist omdat wij er zelf op geen enkele wijze iets aan kunnen doen, kan ons dit toch alleen maar tot de Heere Jezus trekken? Aan de voeten van het kruis. Steeds als we ons onmachtig of onwaardig voelen, mogen we toch direct op Hem zien? In de wetenschap dat we door de Heere Jezus ons tot de Heere God mogen wenden en een relatie met Hem mogen hebben. En Hem zelfs met Vader mogen aanspreken. Daar ligt zoveel troost in besloten.

We mogen wel, maar we kunnen niet. Ik zeg dit niet als cliché of verontschuldiging, maar als doorleefde realiteit. Toen ik zelf zoekende was, luisterde ik wel eens naar het versje 'Doe nu die stap tot Jezus', en dan dacht ik altijd bij mezelf: "Ja, maar hóé doe ik dat dan? Wat is het geheim?"
Dat geheim, het heilgeheim, kun je jezelf niet verklaren. Jezelf iets aanpraten helpt ook niets. De verlichting van de Heilige Geest is nodig en dan, ja, dan is geloven heel eenvoudig: zien dat Christus het heeft gedaan. Maar van nature zijn onze ogen daarvoor gesloten en kunnen we dat niet zien.

Afgewezen schreef:

blijmoedig schreef:Ik ben het volledig met je eens. Tegelijkertijd vraag ik mij dan af waarom sommige mensen zoveel schroom ervaren als het gaat om datgene wat met de verlossing te maken heeft. Juist omdat wij er zelf op geen enkele wijze iets aan kunnen doen, kan ons dit toch alleen maar tot de Heere Jezus trekken? Aan de voeten van het kruis. Steeds als we ons onmachtig of onwaardig voelen, mogen we toch direct op Hem zien? In de wetenschap dat we door de Heere Jezus ons tot de Heere God mogen wenden en een relatie met Hem mogen hebben. En Hem zelfs met Vader mogen aanspreken. Daar ligt zoveel troost in besloten.

We mogen wel, maar we kunnen niet. Ik zeg dit niet als cliché of verontschuldiging, maar als doorleefde realiteit. Toen ik zelf zoekende was, luisterde ik wel eens naar het versje 'Doe nu die stap tot Jezus', en dan dacht ik altijd bij mezelf: "Ja, maar hóé doe ik dat dan? Wat is het geheim?"
Dat geheim, het heilgeheim, kun je jezelf niet verklaren. Jezelf iets aanpraten helpt ook niets. De verlichting van de Heilige Geest is nodig en dan, ja, dan is geloven heel eenvoudig: zien dat Christus het heeft gedaan. Maar van nature zijn onze ogen daarvoor gesloten en kunnen we dat niet zien.

Maar dan mag je toch bidden om hulp van de Heilige Geest? Ik ben het voor 100% met je eens. Uit onszelf kunnen we echt helemaal niets. Maar tegelijkertijd staat daar de Heere Jezus met Zijn uitgestrekte hand en klinkt Zijn roepstem: "Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt". Dan mogen we toch bidden: "Heere, vat Gij mijn hand". "Alstublieft, helpt U mij om de deur voor U open te doen, op Uw kloppen op de deur van mijn hart". Dan zal Hij degene die dat bidt toch niet langer laten tobben?