helma schreef: ↑03 nov 2023, 07:42
(Vertaald door Google)
Waarom ik niet langer transgender-voornaamwoorden gebruik – en waarom jij dat ook niet zou moeten doen.
Rosaria Butterfield
3 april 2023
Er brak een burgeroorlog uit binnen het brede evangelicalisme, en het idool van LGBTQ+ verdeelt het huis. Deze kwestie is voor mij persoonlijk, politiek en spiritueel. In 1998 werd ik een van de eerste lichting zogenaamde ‘vaste radicalen’ op Amerikaanse universiteiten, die trots mijn lesbische reputatie predikten. In 1999 riep Christus mij op tot bekering en geloof, en ik werd een verachte overloper van de LGBTQ+-beweging. Maar de progressieve heiliging kwam langzaam tot stand, en ik heb de afgelopen decennia vele malen gefaald.
Nadat ik lessen had geleerd, heb ik ernstig geprobeerd mijn koers te corrigeren.
En dat is het probleem.
Mijn gebruik van transgender voornaamwoorden was geen vergissing; het was zonde.
Publieke zonde vereist publiekelijk berouw, geen koerscorrectie.
Ik heb publiekelijk gezondigd wat betreft de kwestie van transgender-voornaamwoorden, die ik onzorgvuldig heb gebruikt in boeken en artikelen.
Ik heb publiekelijk gezondigd door te pleiten voor het gebruik van transgender-voornaamwoorden in interviews en openbare vragen en antwoorden.
Waarom deed ik dit? Ik heb een heleboel flauwe en achterbakse excuses. Hier zijn een paar. Het was een overblijfsel uit mijn dagen als homo-activist. Ik wilde iedereen ontmoeten waar ze waren en niets doen om belediging uit te lokken.
Toen het Hooggerechtshof in het voordeel van het homohuwelijk besliste, begon het gevaar van mijn positie duidelijk te worden. De codificatie van het homohuwelijk en de burgerrechten van LGBTQ+ leidde tot een ramkoers tussen LGBTQ+ en het christelijk geloof. Het begrip van de LGBTQ+-beweging dat zij zichzelf als ontologisch en moreel goed beschouwt, is in strijd met het bijbelse verhaal in Genesis 1:27 . Welke is het? Aan welke kant stond ik? Is LGBTQ+ een normale optie in het steeds groter wordende menu van seksuele geaardheid en genderidentiteit, waarbij een kleine Jezus nodig is om de menselijke bloei te bevorderen? Of komt LGBTQ+ van Satan als een weerspiegeling van de wereld, het vlees en de duivel? Maakt het deel uit van Gods scheppingsontwerp of van rebellie tegen de scheppingsverordening? Het is het een of het ander, omdat het christelijk geloof inherent binair is, en niet niet-binair.
En dit verkeerd doen is geen kwestie van persoonlijke vrijheid.
Waarom is het gebruik van transgendervoornaamwoorden zondig, vraag je je misschien af?
Het gebruik van transgender voornaamwoorden is een zonde tegen het negende gebod en moedigt mensen aan om tegen het tiende gebod te zondigen.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden is een zonde tegen de scheppingsverordening.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden is een zonde tegen het dragen van beelden.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden ontmoedigt de progressieve heiliging van een gelovige en vervalst het evangelie.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden maakt de verlossing goedkoper en vertrapt het bloed van Christus.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden slaagt er niet in mijn naaste lief te hebben als mijzelf.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden faalt in het bieden van echte christelijke gastvrijheid en geeft in plaats daarvan de definitie van gastvrijheid over aan liberaal communitarisme, identiteitspolitiek en ‘menselijke bloei’.
Het gebruik van transgender voornaamwoorden is geen zonde omdat de tijden zijn veranderd. Daarom is het gebruik van transgender voornaamwoorden vandaag de dag niet zondig, maar anno 2012 een moreel aanvaardbare optie. Zonde is zonde. De Bijbel definieert dit als zonde. Zonde verliest zijn kwaad niet vanwege onze goede bedoelingen of de persoonlijke gevoeligheden van anderen. Veranderende culturele krachten kunnen de zonde in een nieuw licht brengen (zoals de Obergefell-uitspraak van het Hooggerechtshof voor mij deed). Maar een hernieuwde focus is geen excuus voor zonde en geen ontwijking voor berouw, niet voor een echte Christen.
Ik heb berouw.
De brede evangelische kerk is het niet eens met hoe ik dit beeld schets.
Psycholoog Mark Yarhouse en auteur Preston Sprinkle vatten de christelijke argumenten voor transgender-voornaamwoorden samen. Ze geloven dat het gebruik van transgender-voornaamwoorden respectvol is voor iemands gekozen identiteit; het is vriendelijk en hoffelijk en noodzakelijk voor het voortzetten van een relatie met een transgender persoon. [1] Ik heb al deze dingen ook ooit zondig gezegd. Maar dit standpunt heeft geen christelijke betekenis. Gelooft een echte christen dat het opbouwen van een relatie op basis van onwaarheid het evangelie beter zal laten horen? En is dat hoe mensen bekeerd worden? Door God te ontmoeten op de voorwaarden van de zonde en aardige dingen over zichzelf te horen?
De christelijke auteur en adviseur Laura Perry Smalts biedt een ander perspectief. In haar verleden leefde ze als een ‘transgender man’ en noemde zichzelf ‘Jake’. Laura pompte testosteron en hield zich bezig met verminkende ‘genderbevestigende’ operaties. En God redde, verloste en transformeerde haar in een prachtige trofee van Zijn genade. Ze heeft in talloze interviews en haar boek Transgender to Transformed (Oklahoma: Genesis Publishing Group, 2019) de tegenovergestelde benadering verteld van Sprinkle en Yarhouse en de oude Rosaria. Voor Laura keerde ze, toen de Heer haar hart en geest met het evangelie verlevendigde, terug naar de kerk van haar jeugd en naar haar conservatieve christelijke ouders. Haar kerk en ouders hadden geweigerd haar favoriete voornaamwoorden te gebruiken gedurende al die jaren dat ze in de valse identiteit van transgenderisme leefde. Waarom keerde ze naar hen terug? Hun weigering om te liegen dwong haar vertrouwen af. Tegenwoordig is Laura een van de mooiste, goddelijke en vrouwelijke vrouwen die ik ken.
Transgender-voornaamwoorden zijn een van de Achans in het kamp van het brede evangelicalisme. Maar het zou geen Achan moeten zijn in het kamp van de confessioneel gereformeerden. Preston Sprinkle, Mark Yarhouse, David French, Revoice, Side B Christianity en elke parakerkelijke bediening die ‘innemend zijn’ als eindspel verheft, bieden bruikbare voorbeelden om te trotseren. Ze knikken in de richting van traditionele waarden, maar ruilen vervolgens bijbelse duidelijkheid in voor postmodern pluralisme, waardoor elke legitieme theologische brug naar de genade van het evangelie tot de grond toe afbrandt. Transgenderisme is satanisch. Wij die ooit het ‘voornaamwoord gastvrijheid’ propageerden, hebben valse geloofwaardigheid verleend aan een wolfachtige theologie die er niet in slaagt de schapen te beschermen. In plaats daarvan eet hij ze levend op.
Houdt u van uw naaste? Houdt u van uw Heer? Gelooft u dat alleen Jezus “de weg, de waarheid en het leven” is ( Johannes 14:6 )? Redt Jezus ons van onze zonden, of delegeren wij deze taak aan de priesters van onze tijd – de therapeuten?
Kent u het verschil tussen het maken van valse vrienden (“frenemies”) en het liefhebben van uw vijanden? Ja, Jezus was een vriend van zondaars, wat betekent dat Hij door Zijn kostbaar bloed allen loskoopt die zich bekeren, geloven en hun vertrouwen in Hem stellen. Hij maakt van voormalige vijanden zijn vrienden door zijn bloed. Het bloed van Christus creëert geen “bondgenoot” met de zonde die het aan het kruis verplettert, want dat staat haaks op de hoop op het evangelie. De wereld, het vlees en de duivel zijn niet de vrienden van Christus. Transidentiteit en Jezus vallen niet samen. Het is het een of het ander.
Christenen moeten leren hoe ze hun vijanden moeten liefhebben, en niet moeten doen alsof hun vijanden hun vrienden zijn.
Christenen die de morele lens van de LHBTQ+-persoonlijkheid gebruiken, zijn niet slechts een “zachte aanwezigheid” in het vijandige kamp. Door hun maakbaarheid zijn ze pudding in de hand van de vijand. Ze maken valse bekeerlingen tot een vals evangelie dat de knie buigt voor de fictieve identiteit van LGBTQ+. Deze wolfachtige theologie geeft de morele taal af aan links door transgender voornaamwoorden te gebruiken als morele lens (“respect, beleefdheid, gastvrijheid”). Ze verwerpen de helderheid van het woord van God en vervangen het door onzin. Door dit te doen hebben ze de evangeliewaarheid verworpen dat Jezus de enige weg naar verlossing is. Heidelbergvraag 30 verwoordt het als volgt: “want hoewel ze met woorden op Hem roemen, ontkennen ze toch met daden Jezus als de enige bevrijder en Verlosser .”
Heidelberg Vraag 30 bevat een onheilspellend rapport voor het voornaamwoord gastvrijheidskamp.
Wij die deze zonde hebben gepromoot, moeten opstaan en ons bekeren.
Ik zal beginnen.
Ik heb berouw.
Moge God mij vergeven.
Zou iemand mij willen vergezellen?
Rosaria Butterfield , voormalig hoogleraar Engels en vrouwenstudies aan de Universiteit van Syracuse, bekeerde zich in 1999 tot Christus in wat zij beschrijft als een treinwrak. Haar memoires The Secret Thoughts of an Likenly Convert beschrijft die moeilijke reis. Rosaria is getrouwd met Kent Butterfield, een gereformeerde presbyteriaanse predikant in North Carolina, en is een thuisschoolmoeder, auteur en spreker.
