Ad Anker schreef:Het is een kwestie van elkaar niet (willen) begrijpen, in de laatste reacties. Wellicht is het dan verstandig om gewoon maar niks te zeggen.
Dat is, denk ik een verstandige opmerking. Wie is wijs? Ik denk dat de wijsheid niet meer bij de mens wordt
gevonden.
Ik zie dit bevesitgd in de opmerkinvg: Koel even af. Dat suggereert in ieder geval een bepaalde mate van opwinding.
Nu zal over het algeen iemand die opvliegend van karakter is, daar meer last van hebben. Ik heb wel een meer
uitgedrukt, en het is het overdenken wel waard, dat er een spreekwoord is, dat bij de ervaring waarheid is: Zo
de waard vertrouwd hij zijn gasten. Iedereen neemt zichzelf als maatstaf.
Ik bedoelde het overigens zeer ongepast en pijnlijk (niet om mij, wel te verstaan) te vinden om Gods Woord
als 'herrie' te bestempelen, terwijl er daar toch sprake is van de verheerlijking van God, een een blijdschap
in God, een blijdschap die we van nature allen kwijt zijn.
David mocht daar door genade weer iets van proeven, Dat kan, en dan is werkelijk alles wat in de werld is te kort,
en klein, en de ontoerijktend om deze blijdschap uit te drukken.
Dan wil men wel eens de dode materie toeroepen: Maakt God met mij groot. Dat mysterie, van een verloren
blijdschap, en dan deze toch weer te proeven, dat is niet om onder woorden te brengen. Ik hoop dat er mensen
die dit een beetje verstaan.
Ik zal vanzelf niet veel positiefs over de mens zeggen, dat kan helaas niet. Maar wel over wat ik gezien en ook
wel eens een weinig geproefd: O grote God, geduchte HEERE, Uw gangen zo vol roem en ere zijn aan Uw volk
gebleken. Dan kan de stilte wel eens aangenaam zijn. Maar het tekort blijft wel: Ik kan niet meer zijn wat ik zou
moeten zijn; God de ere geven en het heil van de naaste te zoeken. Ik hoop dat we daar iets van kennen:
Bewogenheid met onze naaste, maar dat we tevens ook onszelf niet vergeten.
We merken wel dat de liefde verkoud. dat de mensen licht geraakt zijn, de waarheid niet meer zoeken, of deze
al dan niet bewust verdraaien. En dat is wel eens zeer ingrijpend. Als onze ogen daar voor een beetje opengaan.
Wellicht heb ik weer te veel gezegd, maar laat het dan hier maar bij.
Soms moeten we zwijgen... Dat komt wellicht meer voor. Vol te zijn en niet te kunnen uiten. En daarboven
onbegrepen door de meeste mensen. Het is hier toch het land der Ruste niet. En welgelukzalig die met David
iets mag kennen van die blijdschap in God. Dan zullen dat toch geen herrie noemen?