Homoseksualiteit in de refowereld

[WimA]

Ik geloof echter wel dat de gelijkschakeling - behoudens de sekse waartoe men zich aangetrokken voelt - die op dit forum wordt geponeerd tussen hetero en homo niet klopt.

[Sheba]

Een heterovrijgezel kan echter makkelijker relativeren, in de trant van 'het komt nog wel een keer'.

Dat kun je niet blijven denken, hoor.

Er zijn zaken in het leven, die menselijk gesproken nooit zullen veranderen. We kunnen hoop houden... Maar het leven van en christen kenmerkt zich ook dat hij of zij eens is met de weg die God voor hem of haar gedacht heeft, toch?

Wat dacht je van bijvoorbeeld ongewilde kinderloosheid. Als echtpaar kan je die boodschap krijgen... En het er dan mee eens zijn? Dat God die weg met jou gaat?
Ernstige ziekten. Waardoor dingen definitief niet meer kunnen etc. Wanneer je als christen mag weten van Hem te zijn, zijn dat zaken die pijn doen. Maar weten Zijn Eigendom te zijn geeft veel grotere vreugde. Toch?
In geval van homoseksualiteit... Weten dat het nooit tot een huwelijk kan komen... Geeft verdriet. De pijn die deze geaardheid geeft wil ik echt niet onderschatten. Dat wil niemand onderschatten! Maar weten Zijn Eigendom te zijn geeft toch veel grotere vreugde? En ook de hoop op een beter zalig leven hierna? Dan is er hier op aarde de strijd tegen de zonde in daad en woord en gedachten! Maar dat is tijdelijk! Straks is alles voorbij, voor Zijn kinderen.
Waarom zou een homoseksueel minder over het verdriet hiervan kunnen spreken? Het wordt denk ik anders als we het eigenlijk niet eens zijn met dat bepaalde wegen, zoals huwelijk met hetzelfde geslacht etc afgesloten zijn. Terwijl de wereld die verlangens wel kan vervullen. Door inderdaad toe te geven aan gedachten en verlangens tegen het gebod van God in!
Maar dat geldt ook voor bijvoorbeeld kinderloosheid. Voor de wereld zijn nog methodes om de kinderwens te vervullen. Methodes die ingaan tegen het gebod gij zult niet doden... Die wegen zijn voor een christen echtpaar afgesloten. Je kunt het eens zijn met die weg, dat geeft verdriet, onnoemelijk diep verdriet... en ook daar kan je echt niet altijd zomaar over spreken...maar je kunt je ook ten diepste verontwaardigt voelen omdat God ahw ervoor heeft gezorgd, door Zijn Wet, dat die wegen afgesloten zijn en onze diepste verlangens niet vervuld raken.
We voelen ons dan in onze vrijheid beperkt.... Ook in deze zaken hebben we te strijden tegen zonden in gedachten, woord en daad!

Maar wat is nu het diepste verlangen van een christen?
En welke hoop geeft dat?
En hoe plaatst dat alles hier op aarde in een ander perspectief?

Wanneer we dat kennen. Dan kan je ook als homoseksueel spreken over de strijd die je ervaart, die zwaar is. Maar dan durven we ook de zonden te benoemen. In woord daad en gedachten. Dan ga je dat niet goedpraten, verontschuldigen of wat dan ook. Maar vlucht daarmee tot de Heere. Omdat Hij je Zaligmaker is. Is dat niet zo? Dan is daar eerst de oproep... Bekeert u.

En als er dan aandacht wordt gevraagd voor de eenzaamheid homoseksuelen moet je als christen met twee woorden spreken. Ja er is de eenzaamheid, er is de worsteling etc. Maar nog belangrijker is het weten Zijn Eigendom te zijn. En dat te weten plaatst alles in een ander perspectief. Dan is er het verdriet over de zonden in woorden, daden en gedachten. Maar ook de troost die in Hem te vinden is! Wanneer daar de homoseksualiteit besproken wordt benoem je ook wat zonde is. Zonde is niet alleen in onze daden. Maar ook in onze gedachten...
Verlangens... Die zonde komt dichtbij. Dat te zien is messcherp... Maar het ontkennen is nog veel erger...
Maar geldt dat niet voor alles en iedereen?

[freek]

Ik geloof echter wel dat de gelijkschakeling - behoudens de sekse waartoe men zich aangetrokken voelt - die op dit forum wordt geponeerd tussen hetero en homo niet klopt.

Hoe bedoel je?

[Isala]

Tijdje geleden was er het onderwerp: eerst bekering, dan verkering.
Geldt voor ieder mens, wat je geaardheid ook is. Ook relatie's hebben werkelijk zin, als zij in en vanuit God zijn.
Een relatie met Gods goedkeuring is heel wat anders dan onder Gods toelating.

Dat neemt de worsteling niet weg. En het is de worsteling die mij altijd heel erg raakt. Daarom heeft onze homosexuele naaste ons gebed hard nodig.

[Mara]

Een heterovrijgezel kan echter makkelijker relativeren, in de trant van 'het komt nog wel een keer'.

Dat kun je niet blijven denken, hoor.

Er zijn zaken in het leven, die menselijk gesproken nooit zullen veranderen. We kunnen hoop houden... Maar het leven van en christen kenmerkt zich ook dat hij of zij eens is met de weg die God voor hem of haar gedacht heeft, toch?

Wat dacht je van bijvoorbeeld ongewilde kinderloosheid. Als echtpaar kan je die boodschap krijgen... En het er dan mee eens zijn? Dat God die weg met jou gaat?
Ernstige ziekten. Waardoor dingen definitief niet meer kunnen etc. Wanneer je als christen mag weten van Hem te zijn, zijn dat zaken die pijn doen. Maar weten Zijn Eigendom te zijn geeft veel grotere vreugde. Toch?
In geval van homoseksualiteit... Weten dat het nooit tot een huwelijk kan komen... Geeft verdriet. De pijn die deze geaardheid geeft wil ik echt niet onderschatten. Dat wil niemand onderschatten! Maar weten Zijn Eigendom te zijn geeft toch veel grotere vreugde? En ook de hoop op een beter zalig leven hierna? Dan is er hier op aarde de strijd tegen de zonde in daad en woord en gedachten! Maar dat is tijdelijk! Straks is alles voorbij, voor Zijn kinderen.
Waarom zou een homoseksueel minder over het verdriet hiervan kunnen spreken? Het wordt denk ik anders als we het eigenlijk niet eens zijn met dat bepaalde wegen, zoals huwelijk met hetzelfde geslacht etc afgesloten zijn. Terwijl de wereld die verlangens wel kan vervullen. Door inderdaad toe te geven aan gedachten en verlangens tegen het gebod van God in!
Maar dat geldt ook voor bijvoorbeeld kinderloosheid. Voor de wereld zijn nog methodes om de kinderwens te vervullen. Methodes die ingaan tegen het gebod gij zult niet doden... Die wegen zijn voor een christen echtpaar afgesloten. Je kunt het eens zijn met die weg, dat geeft verdriet, onnoemelijk diep verdriet... en ook daar kan je echt niet altijd zomaar over spreken...maar je kunt je ook ten diepste verontwaardigt voelen omdat God ahw ervoor heeft gezorgd, door Zijn Wet, dat die wegen afgesloten zijn en onze diepste verlangens niet vervuld raken.
We voelen ons dan in onze vrijheid beperkt.... Ook in deze zaken hebben we te strijden tegen zonden in gedachten, woord en daad!

Maar wat is nu het diepste verlangen van een christen?
En welke hoop geeft dat?
En hoe plaatst dat alles hier op aarde in een ander perspectief?

Wanneer we dat kennen. Dan kan je ook als homoseksueel spreken over de strijd die je ervaart, die zwaar is. Maar dan durven we ook de zonden te benoemen. In woord daad en gedachten. Dan ga je dat niet goedpraten, verontschuldigen of wat dan ook. Maar vlucht daarmee tot de Heere. Omdat Hij je Zaligmaker is. Is dat niet zo? Dan is daar eerst de oproep... Bekeert u.

En als er dan aandacht wordt gevraagd voor de eenzaamheid homoseksuelen moet je als christen met twee woorden spreken. Ja er is de eenzaamheid, er is de worsteling etc. Maar nog belangrijker is het weten Zijn Eigendom te zijn. En dat te weten plaatst alles in een ander perspectief. Dan is er het verdriet over de zonden in woorden, daden en gedachten. Maar ook de troost die in Hem te vinden is! Wanneer daar de homoseksualiteit besproken wordt benoem je ook wat zonde is. Zonde is niet alleen in onze daden. Maar ook in onze gedachten...
Verlangens... Die zonde komt dichtbij. Dat te zien is messcherp... Maar het ontkennen is nog veel erger...
Maar geldt dat niet voor alles en iedereen?

Er bestaat een boek uit de VCL serie, waarin een huwelijk beschreven wordt van een gehuwd echtpaar, die elkaar op latere leeftijd tegenkomen.
De man was erg moeder-gericht. Maar na de huwelijksdag bleek dat de man helemaal geen seksuele gevoelens naar zijn echtgenote had.
Het is zeer integer beschreven.
Destijds wist ik niet dat dit bestond. Het werd in het boek a fiel genoemd geloof ik.
Hij hield zielsveel van zijn vrouw, maar zag haar meer als kameraad en moederfiguur.
En daar mag je geen seksuele gemeenschap mee hebben.

Maar je zult daar als vrouw maar achter komen, wat dan?
Je houdt veel van je man, maar het is een soort kameraadschappelijk huwelijk.

God heeft de seksualiteit tussen een man en vrouw, in de huwelijkse staat, gegeven, als mooi geschenk.
De mens heeft het vaak gedegradeerd tot iets zondigs.
In hoeverre zijn die gevoelens "te sturen"?
Wat maakt nu dat je van iemand houdt?

[sirdanilot]

^ Dat heet asexueel.

In feite heb je, als je asexueel bent, de zeer bijzondere gave van het Celibaat. De gave, die Paulus aan iedereen zou toewensen. De gave, die helaas zoveel Roomse priesters níet hebben waardoor er daar zoveel ontucht gepleegd wordt. Ik denk dat deze gave erg zeldzaam is maar het komt wel voor.
Overigens wil ik niet zeggen dat het Celibaat exact hetzelfde is als asexualiteit. Sommige mensen die ervoor kiezen om celibatair te leven (bijvoorbeeld homosexuelen die de Bijbelse richtlijn willen volgen en geen relatie willen aangaan) zijn niet asexueel, en sommige asexuelen zijn dus niet celibatair.

Ik denk dat het beter is , om dan niet te trouwen. Maar ja, als je er later achter komt.........

[HHKtE]

Voor iedereen die worstelt met deze gevoelens, heel bemoedigend en leerzaam:

http://youtu.be/doN5WwfwNRY

http://youtu.be/dDYIRDVV3hM

Wat is hier zo bemoedigend en leerzaam aan???

[Mara]

^ Dat heet asexueel.

In feite heb je, als je asexueel bent, de zeer bijzondere gave van het Celibaat. De gave, die Paulus aan iedereen zou toewensen. De gave, die helaas zoveel Roomse priesters níet hebben waardoor er daar zoveel ontucht gepleegd wordt. Ik denk dat deze gave erg zeldzaam is maar het komt wel voor.
Overigens wil ik niet zeggen dat het Celibaat exact hetzelfde is als asexualiteit. Sommige mensen die ervoor kiezen om celibatair te leven (bijvoorbeeld homosexuelen die de Bijbelse richtlijn willen volgen en geen relatie willen aangaan) zijn niet asexueel, en sommige asexuelen zijn dus niet celibatair.

Ik denk dat het beter is , om dan niet te trouwen. Maar ja, als je er later achter komt.........

Volgens mij is het dit boek:

[eilander]

^ Dat heet asexueel.

(...)

Ik denk dat het beter is , om dan niet te trouwen. Maar ja, als je er later achter komt.........

Dat je daar pas later, dat wil zeggen na je trouwdag achter komt, kan ik me niet voorstellen.
Is dit nu een gave, of een afwijking? Ik zou neigen naar het laatste, eerlijk gezegd.

[MarthaMartha]

^ Dat heet asexueel.

(...)

Ik denk dat het beter is , om dan niet te trouwen. Maar ja, als je er later achter komt.........

Dat je daar pas later, dat wil zeggen na je trouwdag achter komt, kan ik me niet voorstellen.
Is dit nu een gave, of een afwijking? Ik zou neigen naar het laatste, eerlijk gezegd.

Hoeft elkaar niet uit te sluiten. "afwijkingen" (akelig woord in dit geval) kan een gave zijn of worden als je het aanvaard uit Gods hand.

Als je daar na je trouwdag achter komt is inderdaad apart, het lijkt me dat je dat beiden moet merken in de periode naar het huwelijk toe.

[SecorDabar]

Zou een homofiele predikant wel kunnen functioneren in een reformatorische gemeente?

Ik weet het niet.......wat is uw mening?
Tegen welke problemen zou hij stuiten in een overwegend hetero gemeenteleven waar het gezin als hoeksteen van de samenleving sterk centraal wordt gesteld ?

[HHKtE]

Zou een homofiele predikant wel kunnen functioneren in een reformatorische gemeente?

Ik weet het niet.......wat is uw mening?
Tegen welke problemen zou hij stuiten in een overwegend hetero gemeenteleven waar het gezin als hoeksteen van de samenleving sterk centraal wordt gesteld ?

er zijn enkele voorbeelden....

[SecorDabar]

Zou een homofiele predikant wel kunnen functioneren in een reformatorische gemeente?

Ik weet het niet.......wat is uw mening?
Tegen welke problemen zou hij stuiten in een overwegend hetero gemeenteleven waar het gezin als hoeksteen van de samenleving sterk centraal wordt gesteld ?

er zijn enkele voorbeelden....

Tja, weet u.....als ik het huwelijksformulier lees, wat toch gebruikelijk is in kerkelijke huwelijksbevestingingen,dan lees ik dat " om hoererij te voorkomen een iedere man zijn eigen vrouw zou hebben" Alles buiten de huwelijkse staat op sexueel gebied is hoererij en onkuisheid.
Begrijpt u waar ik naar toe wil?
De predikant die andere gevoelens en verlangens heeft dan de huwelijkse staat kan dit wel in theorie dit huwelijksformulier lezen, maar zal toch als man het
voorbeeld hierin trachten te geven?
Of zie ik dit geheel verkeerd en onterecht?
ik weet het niet...maar u mischien wel

[Zita]

Enkele berichten geknipt. Spreek met respect over ambtsdragers, aub.

[SecorDabar]

Enkele berichten geknipt. Spreek met respect over ambtsdragers, aub.

Ben ik helemaal met u eens Zita!

We dienen als mens tegenover onze medemens te spreken.
Een mens van gelijke beweging als wij, van vlees en bloed met een lichaam en ziel.
Er kan geen zegen rusten waar men dor, en koud verstandelijk over deze zaken discussieerd.
Voorzichtigheid is hierin geboden, wat het mens zijn betreft.
De Heilige Schrift dienen we op een geestelijke wijze te gebruiken, niet op strabante wijze gelijk de farizeen en Schriftgeleerden.

Het was eens op een gezelschap waar Ds. Lamain ook was, dat daar een man zoˊn strijd had aan de gedachten van hoererij als hij een schone vrouw aanzag.
Toen zei Ds. Lamain: och man, als u eens wist wat er in zoˊn monster als ik omging, en dat het hier op de muur geschreven werd, men zou hard weglopen, wat is de mens, wat is in hem te prijzen?

Ik hoop dat de forumleden dit mogen vatten.....