Maar als het autobiografisch is is dat toch geen reden tot verdriet?

refo schreef:Maar als het autobiografisch is is dat toch geen reden tot verdriet?

Het hangt er van af hoe de auteur de autobiografische gegevens omschreven heeft. Met name details over familieleden en vrienden kunnen soms tot verdriet leiden.
Ook semi-autobiografische boeken, zoals in het geval van Dorsvloer vol confetti (waar een deel fictie is en een deel niet), kunnen moeite of zelfs verdriet voor de omgeving geven. Als de auteur in de fictionele delen negatieve zaken nog wat sterker heeft aangezet bijvoorbeeld. Ik heb echter in het geval van Dorsvloer vol confetti nergens gelezen dat de familieleden problemen hadden met het boek. Daarom moeten we voorzichtig zijn met uitspraken hierover.

Pimpelmees schreef:

refo schreef:Maar als het autobiografisch is is dat toch geen reden tot verdriet?

Het hangt er van af hoe de auteur de autobiografische gegevens omschreven heeft. Met name details over familieleden en vrienden kunnen soms tot verdriet leiden.
Ook semi-autobiografische boeken, zoals in het geval van Dorsvloer vol confetti (waar een deel fictie is en een deel niet), kunnen moeite of zelfs verdriet voor de omgeving geven. Als de auteur in de fictionele delen negatieve zaken nog wat sterker heeft aangezet bijvoorbeeld. Ik heb echter in het geval van Dorsvloer vol confetti nergens gelezen dat de familieleden problemen hadden met het boek. Daarom moeten we voorzichtig zijn met uitspraken hierover.

Ik vind het boek niet bijzonder goed, maar zie er verder geen dingen in staan die de familie 'verdriet' zouden kunnen opleveren.
Je moet niet te snel dingen plaatsvervangend voor een ander vinden.

refo schreef:

Pimpelmees schreef:

refo schreef:Maar als het autobiografisch is is dat toch geen reden tot verdriet?

Het hangt er van af hoe de auteur de autobiografische gegevens omschreven heeft. Met name details over familieleden en vrienden kunnen soms tot verdriet leiden.
Ook semi-autobiografische boeken, zoals in het geval van Dorsvloer vol confetti (waar een deel fictie is en een deel niet), kunnen moeite of zelfs verdriet voor de omgeving geven. Als de auteur in de fictionele delen negatieve zaken nog wat sterker heeft aangezet bijvoorbeeld. Ik heb echter in het geval van Dorsvloer vol confetti nergens gelezen dat de familieleden problemen hadden met het boek. Daarom moeten we voorzichtig zijn met uitspraken hierover.

Ik vind het boek niet bijzonder goed, maar zie er verder geen dingen in staan die de familie 'verdriet' zouden kunnen opleveren.
Je moet niet te snel dingen plaatsvervangend voor een ander vinden.

Ehhh refo ... even voor de duidelijkheid in de discussie ... op wie reageer je nu? Want ik ben het wat betreft Dorsvloer vol Confetti met je eens. Zie laatste twee zinnen van mijn vorige post.

Ik wacht met belangstelling op Helma. Die weet, althans, stelt, dat het boek autobiografisch is, als het gaat om de pijnlijke onderwerpen. Dat betwijfel ik sterk, volgens mij heeft de auteur dat in alle interviews ontkend, maar goed, misschien heb ik een bron over het hoofd gezien.

DDD schreef:Ik wacht met belangstelling op Helma. Die weet, althans, stelt, dat het boek autobiografisch is, als het gaat om de pijnlijke onderwerpen. Dat betwijfel ik sterk, volgens mij heeft de auteur dat in alle interviews ontkend, maar goed, misschien heb ik een bron over het hoofd gezien.

Ik weet wel dat het boek niet één op één autobiografisch is; maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze haar eigen jeugdervaringen en -mijmeringen in het boek heeft verwerkt.
Ik ben daar te stellig in geweest; ik kan dat niet met stelligheid zeggen natuurlijk. Maar toen ik las over Katelijne dacht ik aan Franca zelf.
De worstelingen op geestelijk gebied zijn denk ik haar eigen worstelingen geweest als kind.


Misschien ben ik een gevoelsmens, maar als mijn dochter zo'n boek zou schrijven zou ik daar verdriet van hebben. Zeker (vooral...) als dezelfde dochter met alles gebroken zou hebben. Dat zou ik dan niet los van elkaar kunnen zien.

Ik heb nergens een reactie van familieleden gezien; niet positief en niet negatief.
Maar dat betekent niet dat ze 'geen problemen hadden' met het boek zoals Pimpelmees stelt.
Daarom blijf ik bij mijn vorige uitspraak:

Dit moet voor de ouders een hele verdrietige situatie zijn. En dan niet in de eerste plaats het boek maar wel dat ze zó duidelijk afstand neemt van alles wat zij haar hebben bijgebracht.

Ze hebben met haar bij het doopvont gestaan. Ze hebben haar eigen ja-woord gehoord toen ze belijdenis deed. En toch God en Zijn Woord de rug toegekeerd. Hóe kan je daar als ouders geen verdriet van hebben?

Goed. Maar dat is iets heel anders.

Ik vind het eigenlijk ongelofelijk dat mensen zo´n boek autobiografisch interpreteren. Natuurlijk moet je wel de cultuur goed kennen om zo´n boek realistisch te houden. Maar dat wil niet zeggen dat al deze rariteiten hebben plaatsgevonden, natuurlijk.

Maar als mensen het boek zo interpreteren, kan ik me wel voorstellen dat ouders daar verdriet van hebben;-)

DDD schreef:Goed. Maar dat is iets heel anders.

Ik vind het eigenlijk ongelofelijk dat mensen zo´n boek autobiografisch interpreteren. Natuurlijk moet je wel de cultuur goed kennen om zo´n boek realistisch te houden. Maar dat wil niet zeggen dat al deze rariteiten hebben plaatsgevonden, natuurlijk.

Maar als mensen het boek zo interpreteren, kan ik me wel voorstellen dat ouders daar verdriet van hebben;-)

Ik neem aan dat het overgrote deel van het boek geheel autobiografisch is.

DDD schreef:Ik vind het eigenlijk ongelofelijk dat mensen zo´n boek autobiografisch interpreteren. Natuurlijk moet je wel de cultuur goed kennen om zo´n boek realistisch te houden. Maar dat wil niet zeggen dat al deze rariteiten hebben plaatsgevonden, natuurlijk.

Ooit iemand uit Walcheren gesproken? De namen zijn veranderd, maar het overgrote deel is echt gebeurd of zitten tegen het waargebeurde aan.

Ja, ik heb de auteur regelmatig gesproken, en ik ken ook een aantal mensen uit het dorp. Niet dat dat iets zegt, natuurlijk.

helma schreef: Ik heb nergens een reactie van familieleden gezien; niet positief en niet negatief.
Maar dat betekent niet dat ze 'geen problemen hadden' met het boek zoals Pimpelmees stelt.

Dat heb ik niet gesteld helma. Ik heb enkel gezegd dat ik nergens gelezen heb over verdriet van de ouders ten aanzien van het boek. Zie quote hieronder:

Pimpelmees schreef: Ik heb echter in het geval van Dorsvloer vol confetti nergens gelezen dat de familieleden problemen hadden met het boek. Daarom moeten we voorzichtig zijn met uitspraken hierover.

Ik weet zeker als ik zo'n boek zou schrijven dat mijn ouders, en vooral mijn moeder, het zich verschrikkelijk zou aantrekken! En voor mijn schoonouders geldt hetzelfde. Zo ken ik nog veel meer ouders die dit echt afschuwelijk zouden vinden.

Ik denk niet dat het autobiografisch is, maar veel mensen denken van wel, en dan voel je je als ouders daar toch op aangekeken. Het is jammer dat Franca Treur niet onder een pseudoniem heeft geschreven.

helma schreef:http://www.refoweb.nl/dwars/1432/rijp-v ... zaligheid/

Ik vind dit buitengewoon mooi en herkenbaar.