Forummer schreef: Een treurige psalm ingetogen spelen, ja het orgel laten klagen, en een blijde psalm uitbundig spelen, het orgel laten juichen, is een wezenlijke bijdrage aan de eredienst.
Dit is natuurlijk wel de palmen in een westerse beleving van klagen en rouw persen. Het klagen van de joden gaat en ging er niet ingetogen aan toe. Uit de diepte ROEP ik tot U. Klaagvrouwen konden veel geluid produceren en ga eens bij de klaagmuur luisteren.
Daarbij vind ik soms dat organist en gemeente een woord zachtjes laten klinken terwijl dat in de context niet past. Als de dichter zingt over Gods grote daden en hij kijkt terug op moeite, wil dat niet zeggen dat die moeite nu gevoeld wordt en dat die woorden dus verdrietig gezongen moeten worden. Dan blijft het een lofzang. Als ik dan een gemeente zachtjes hoor zingen vraag ik me af hoe het met het begrijpend lezen is gesteld en vrees ik dat er sprake is van klankexegese in het zingen: een droevig woord zing je zacht, ook al is de context een lofpsalm. Dat vind ik persoonlijk geen recht doen aan de inhoud van de psalm. Mogelijk speelt het selecteren van verzen hierbij een rol. Daardoor raakt het ene vers losgezongen van de anderen en doet het geen recht aan wat de psalmist over wil brengen.
