Sabbat op zondag?

[Zonderling]

Ook opmerkelijk dat backtobasic zich alleen baseert op hedendaagse auteurs. Er wordt geen enkele weerlegging gegeven van de argumenten die in dit topic gegeven zijn, niet op grond van een kerkelijk gezag vanaf de 4e eeuw, maar vanwege het gezag van het Nieuwe Testament.

Het is juist opmerkelijk dat de vroege kerkvaders (vanaf Ignatius in het jaar 110) ver voor de 4e eeuw reeds de zondag hebben gevierd en daarvoor géén kerkelijk gezag nodig hadden. De vermelding 'dag des Heeren' was voor hen van genoeg autoriteit, namelijk gebaseerd op de Schrift en de leer der apostelen. En deze viering heeft continu plaatsgevonden in de vroege kerk, de bewijzen ervan zijn in de geschriften van tientallen kerkvaders terug te vinden, láng voor Nicea. (Voor een uitgebreide reeks citaten zie b.v. Koelman.)

[backtobasic]

Het probleem met dit soort uitspraken, die jij zo hoopvol "argumenten voor" noemt, is, dat ze, evenals jijzelf trouwens, voorbij gaan aan de schriftgedeelten, waarin helder aangegeven wordt, dat de apostelen de opstandingsdag van Christus (de dag des Heeren) als dag van samenkomst van de christelijke gemeente zijn gaan vieren. Het lijkt wel of men het apostolisch gezag niet meer erkend; of althans: naar het domein van de Roomse Kerk verwijst.

De strijd die Paulus in de Galatenbrief tegen terugkeer tot het judaïsme voert, steekt na tweeduizend jaar weer opnieuw de kop op.
Bovendien zijn sommige uitspraken regelrechte onwaarheden.

Verder wil ik er nog wijzen: zou de Heere in de afgelopen eeuwen zoveel zegen hebben gegeven in Zijn kerk als zij op zo'n belangrijk punt (althans volgens de zevende-dags-drijvers) zou dwalen? Dat denk ik niet.

Welke uitspraken zijn regelrechte onwaarheden?
Vier gerust de dag van Jezus' vermeende opstanding, maar je op een wettische manier aan de zondag houden zoals de joden zich hielden aan de zaterdag, is nergens terug te vinden, dat lijkt me een leugen!

De Heere laat de zon opgaan over de zondaar en de gelovige.
Ik vind het gevaarlijk om dingen over zegeningen te schrijven.
Je zegt hiermee ook dat alle vroege christenen, waldenzen enz tot halverwege de 5de eeuw dus dwaalden?
En als het zo'n belangrijk punt is, zoals je zegt, waarom zijn de Schriftschrijvers dan niet helderder geinspireerd en hebben het duidelijker opgescgreven, het is (nogmaals) niets schriftuurlijk aanwezig. mensen hebben het VERANDERD.
Jezus kwam om te vervullen, niet te veranderen.
Niet het apostolisch gezag (wat nergens op een of andere manier de verandering als zodanig voorstelt, daar zou wel een heel hoofdstuk aan gewijd zijn , als het zo had moeten zijn), maar de katholieke kerk heeft de deal gedaan!
De katholieke kerk, die het zelf lezen van de bijbel strafbaar stelde!

[backtobasic]

Ook opmerkelijk dat backtobasic zich alleen baseert op hedendaagse auteurs. Er wordt geen enkele weerlegging gegeven van de argumenten die in dit topic gegeven zijn, niet op grond van een kerkelijk gezag vanaf de 4e eeuw, maar vanwege het gezag van het Nieuwe Testament.

Het is juist opmerkelijk dat de vroege kerkvaders (vanaf Ignatius in het jaar 110) ver voor de 4e eeuw reeds de zondag hebben gevierd en daarvoor géén kerkelijk gezag nodig hadden. De vermelding 'dag des Heeren' was voor hen van genoeg autoriteit, namelijk gebaseerd op de Schrift en de leer der apostelen. En deze viering heeft continu plaatsgevonden in de vroege kerk, de bewijzen ervan zijn in de geschriften van tientallen kerkvaders terug te vinden, láng voor Nicea. (Voor een uitgebreide reeks citaten zie b.v. Koelman.)

Zelfs Socrates heeft opgetekend dat christenen destijds de sabbat vierden.

[Zonderling]

Je zegt hiermee ook dat alle vroege christenen, waldenzen enz tot halverwege de 5de eeuw dus dwaalden?

Hallo, dit zijn dus regelrechte onwaarheden.

We vinden in de geschriften vanaf Ignatius (110 n Chr) voortdurend melding gemaakt van de viering van de 'dag des Heeren' op de eerste dag van de week. Daar zijn tientallen citaten van te geven uit de kerkvaders in de periode 110-300, lang voor Nicea.

Daarnaast erkenden de Waldenzen geen andere rust- of feestdag dan de dag des Heeren, de zondag dus.

Onderzoek eerst eens de vroege kerkvaders en ga eens echt backtobasic.

Z.

[Zonderling]

Enkele bewijzen uit de oude kerkvaders (maar er zijn er veel meer):

Ignatius (30-107 AD) writes,

"Let every friend of Christ keep the Lord's day as a festival, the resurrection day, the queen and chief of all the days (of the week)" [ANF:1:63].

Justin [Martyr] (110-165 AD), writing of the day on which the saints met for worship identified it as

"Sunday...the first day...and Jesus Christ our Saviour on the same day rose from the dead" [ANF:1:168].

The Teaching of the Twelve [or Didache c. 70-140 AD]:

"But every Lord's day do ye gather yourselves together, and break bread" [ANF:7:381].

Clement [of Alexandria] (153-217 AD), writing against the Gnostics, identifies the Lord's day with the resurrection, saying,

"He, in fulfillment of the precept, according to the Gospel, keeps the Lord's day...glorifying the Lord's resurrection" [ANF:2:545].

Tertullian (145-220 AD) identifies "the Lord's day" as "every eighth day" [ANF:3:70].

Constitution of the Holy Apostles (250-325 AD):

"And on the day of our Lord's resurrection, which is the Lord's day, meet more diligently" [ANF:7:423]; and

"on the day of the resurrection of the Lord, that is, the Lord's day, assemble yourselves together, without fail" [ibid, 471].

[Zonderling]

Idem uit History of the Church by Philip Schaff:

The celebration of the Lord’s Day in memory of the resurrection of Christ dates undoubtedly from the apostolic age.299299 The original designations of the Christian Sabbath or weekly rest-day are: ἡ μία orμία σαββάτων, the first day of the week (Matt. 28:1; Mark 16:2; Luke 24:1; John 21:1; Acts 20:7; 1 Cor. 16:2), and ἡ ἡμέρα κυριακή, the Lord’s Day, which first occurs in Rev. 1:10, then in Ignatius and the fathers. The Latins render it Dominicus or Dominica dies. Barnabas calls it the eighth day, in contrast to the Jewish Sabbath. After Constantine the Jewish term Sabbath and the heathen term Sunday (ἡμέρα τοῦ ἡλίου, dies Solis)were used also. In the edict of Gratian, a.d. 386, two are combined: "Solis die, quem Dominicum rite` dixere majores." On the Continent of Europe Sunday has ruled out Sabbath completely; while in England, Scotland, and the United States Sabbath is used as often as the other or oftener in religious literature. The difference is characteristic of the difference in the Continental and the Anglo-American observance of the Lord’s Day.99 Nothing short of apostolic precedent can account for the universal religious observance in the churches of the second century. There is no dissenting voice. This custom is confirmed by the testimonies of the earliest post-apostolic writers, as Barnabas,300300 Ep., c. 15: "We celebrate the eighth day with joy, on which Jesus rose from the dead, and, after having appeared [to his disciple, ;], ascended to heaven." It does not follow from this that Barnabas put the ascension of Christ likewise on Sunday.00 Ignatius,301301 Ep. ad Magnes. c. 8, 9.01 and Justin Martyr.302302 Apol. I. 67.02 It is also confirmed by the younger Pliny.303303 "Stato die, ’ in his letter to Trajan, Ep. X. 97. This " stated day, "on which the Christian, in Bithynia assembled before day-light to sing hymns to Christ as a God, and to bind themselves by a sacramentum, must be the Lord’s Day.03 The Didache calls the first day "the Lord’s Day of the Lord."304304 Ch. 14: Κυριακὴ κυρίου, pleonastic. The adjective in Rev. 1:10.04

Considering that the church was struggling into existence, and that a large number of Christians were slaves of heathen masters, we cannot expect an unbroken regularity of worship and a universal cessation of labor on Sunday until the civil government in the time of Constantine came to the help of the church and legalized (and in part even enforced) the observance of the Lord’s Day. This may be the reason why the religious observance of it was not expressly enjoined by Christ and the apostles; as for similar reasons there is no prohibition of polygamy and slavery by the letter of the New Testament, although its spirit condemns these abuses, and led to their abolition. We may go further and say that coercive Sunday laws are against the genius and spirit of the Christian religion which appeals to the free will of man, and uses only moral means for its ends. A Christian government may and ought to protect the Christian Sabbath against open desecration, but its positive observance by attending public worship, must be left to the conscientious conviction of individuals. Religion cannot be forced by law. It looses its value when it ceases to be voluntary.

The fathers did not regard the Christian Sunday as a continuation of, but as a substitute for, the Jewish Sabbath, and based it not so much on the fourth commandment, and the primitive rest of God in creation, to which the commandment expressly refers, as upon the resurrection of Christ and the apostolic tradition. There was a disposition to disparage the Jewish law in the zeal to prove the independent originality of Christian institutions. The same polemic interest against Judaism ruled in the paschal controversies, and made Christian Easter a moveable feast. Nevertheless, Sunday was always regarded in the ancient church as a divine institution, at least in the secondary sense, as distinct from divine ordinances in the primary sense, which were directly and positively commanded by Christ, as baptism and the Lord’s Supper. Regular public worship absolutely requires a stated day of worship.

Ignatius was the first who contrasted Sunday with the Jewish Sabbath as something done away with.305305 Ep. ad Magna. c. 8, 9 in the shorter Greek recension (wanting in the Syriac edition).05 So did the author of the so-called Epistle of Barnabas.306306 Cap. 15. This Epistle is altogether too fierce in its polemics against Judaism to be the production of the apostolic Barnabas.06 Justin Martyr, in controversy with a Jew, says that the pious before Moses pleased God without circumcision and the Sabbath,307307 Dial c. TryPh. M. 19, 27 (Tom. I. P. II. p. 68, 90, in the third ed. of Otto).07 and that Christianity requires not one particular Sabbath, but a perpetual Sabbath.308308 Dial. 12 (II, p. 46):σαββατίζειν ὑμᾶς (so Otto reads, but ἡμᾶς would be better) ὁ καινὸς νόμος διὰ παντὸς (belong to σαββατίζειν)ἐθέλει. Comp. Tertullian, Contra Jud. c. 4: "Unde nos intelligimis magis, sabbatizare nos ab omni opere servili semper debere, et non tantum septimo quoque die, sed per omne tempus."08 He assigns as a reason for the selection of the first day for the purposes of Christian worship, because on that day God dispelled the darkness and the chaos, and because Jesus rose from the dead and appeared to his assembled disciples, but makes no allusion to the fourth commandment.309309 Apol. I. 67 (I. p. 161):Τὴν δὲ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινῇ πάντες τὴν συνέλευσιν ποιούμεθα, ἐπειδὴ πρώτη ἐστὶν ἡμέρα, ἐν ᾗ ὁ θεὸς τὸ σκότος καὶ τὴν ὕλην τρέψας , κόσμον ἐποίησε, καὶ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἡμέτερος σωτὴρ τῇ αυτῇ ἡμέρᾳ ἐκ νεκρῶν ἀνέστη. κ.τ.λ.09 He uses the term "to sabbathize" (σαββατίζειν), only of the Jews, except in the passage just quoted, where he spiritualizes the Jewish law. Dionysius of Corinth mentions Sunday incidentally in a letter to the church of Rome, a.d., 170: "To-day we kept the Lord’s Day holy, in which we read your letter."310310 Eusebius, H. E. IV. 23.10 Melito of Sardis wrote a treatise on the Lord’s Day, which is lost.311311 Περὶ κυριακῆς λόγος. Euseb. IV. 26.11 Irenaeus of Lyons, about 170, bears testimony to the celebration of the Lord’s Day,312312 In one of his fragments περὶ τοῦ πάσχα, and by his part in the Quartadecimanian controversy, which turned on the yearly celebration of the Christian Passover, but implied universal agreement as to the weekly celebration of the Resurrection. Comp. Hessey, Bampton Lectures on Sunday. London, 1860, p. 373.12 but likewise regards the Jewish Sabbath merely as a symbolical and typical ordinance, and says that "Abraham without circumcision and without observance of Sabbaths believed in God," which proves "the symbolical and temporary character of those ordinances, and their inability to make perfect."313313 Adv. Haer. IV. 16.13 Tertullian, at the close of the second and beginning of the third century, views the Lord’s Day as figurative of rest from sin and typical of man’s final rest, and says: "We have nothing to do with Sabbaths, new moons or the Jewish festivals, much less with those of the heathen. We have our own solemnities, the Lord’s Day, for instance, and Pentecost. As the heathen confine themselves to their festivals and do not observe ours, let us confine ourselves to ours, and not meddle with those belonging to them." He thought it wrong to fast on the Lord’s Day, or to pray kneeling during its continuance. "Sunday we give to joy." But he also considered it Christian duty to abstain from secular care and labor, lest we give place to the devil.314314 De Orat. c. 23: "Nos vero sicut accepimus, solo die Dominicae Resurrectionis non ab isto tantum [the bowing of the knee], sed omni anxietatis habitu et officio cavere debemus, differentes etiam negotia, ne quem diabolo locum demus." Other passages of Tertullian, Cyprian, Clement of Alex., and Origen see in Hessey, l.c., pp. 375 ff.14 This is the first express evidence of cessation from labor on Sunday among Christians. The habit of standing in prayer on Sunday, which Tertullian regarded as essential to the festive character of the day, and which was sanctioned by an ecumenical council, was afterwards abandoned by the western church.

The Alexandrian fathers have essentially the same view, with some fancies of their own concerning the allegorical meaning of the Jewish Sabbath.

We see then that the ante-Nicene church clearly distinguished the Christian Sunday from the Jewish Sabbath, and put it on independent Christian ground. She did not fully appreciate the perpetual obligation of the fourth commandment in its substance as a weekly day of rest, rooted in the physical and moral necessities of man. This is independent of those ceremonial enactments which were intended only for the Jews and abolished by the gospel. But, on the other hand, the church took no secular liberties with the day. On the question of theatrical and other amusements she was decidedly puritanic and ascetic, and denounced them as being inconsistent on any day with the profession of a soldier of the cross. She regarded Sunday as a sacred day, as the Day of the Lord, as the weekly commemoration of his resurrection and the pentecostal effusion of the Spirit, and therefore as a day of holy joy and thanksgiving to be celebrated even before the rising sun by prayer, praise, and communion with the risen Lord and Saviour.

[Zonderling]

Zelfs Socrates heeft opgetekend dat christenen destijds de sabbat vierden.

De kerkgeschiedenisschrijver Socrates leefde in de 5e eeuw. In vergelijking met alle vroege kerkvaders is dat dus van weinig waarde om de ouderdom van de viering van de dag des Heeren op zondag te leren kennen.
Bovendien baseert men zich op een passage waar gesproken wordt over het vieren van het H. Avondmaal op de sabbat waarbij Socrates aangeeft dat sommige kerken dit wel doen (de meeste) en anderen niet (Antiochië en Rome). Deze passage zegt dus heel weinig (of niets) over de dag des Heeren.

Ik weet dat onder de vroege christenen soms ook de sabbat gevierd is, maar al zeer vroeg is de dag des Heeren in plaats van de sabbat gevierd. Reeds Ignatius (110) maakt deze tegenstelling.

Dus: Kom even met wat betere bewijzen dan dit soort losse flodders. (Overigens heb ik geen gelegenheid meer komende weken om deze te weerleggen, maar dat gebeurt misschien wel door anderen.)

[Tiberius]

Dus: Kom even met wat betere bewijzen dan dit soort losse flodders. (Overigens heb ik geen gelegenheid meer komende weken om deze te weerleggen, maar dat gebeurt misschien wel door anderen.)

Ik wil dat gerust doen, alleen heb ik geen puf om op elke losse wind van Backtobasic uitgebreid te antwoorden, want hij gaat toch niet op argumenten in.

[Zonderling]

Vanaf http://www.covenanter.org nog enkele citaten van voór het jaar 200.

We now advert, as preparatory to our scriptural argument, to some statements of the earliest writers in the primitive church; in which it will be seen whether or not the institution of the Christian Sabbath was due either to the emperors of Rome, as has been asserted, or to Antichrist. We begin with Ignatius, a companion of the Apostle John, who says: "Let us no more Sabbatize, but let us keep the Lord’s day, on which our Life arose." Justin Martyr, who lived, partly in the first and partly in the second century, a contemporary of John, gives this testimony: "On the day called Sunday is an assembly of all who live in the country, and the sermons of the Apostles and the writings of the prophets are read." Irenaeus, a disciple of Polycarp, the friend of John, says: "On the Lord’s day every one of us Christians keep the Sabbath, meditating on the law, and rejoicing in the works of God."[1]

Tertullian, who lived at the close of the second century, says, that "The Lord's day is the holy day of the Christian church assemblies and holy worship—every eighth day is the Christian’s festival." Dionysius, of Corinth, also in the second century, says: "Today we celebrate the Lord’s holy day." Irenaeus, wrote an epistle in which he maintains that the Lord’s Supper should be administered "upon the Lord’s day."

Misschien is het citaat van Irenaeus niet correct weergegeven op deze website.
Ergens anders vond ik het volgende citaat van Irenaeus:

"The Mystery of the Lord's Resurrection may not be celebrated on any other day than the Lord's Day, and on this alone should we observe the breaking off of the Paschal Feast."

Mij ontbreekt de tijd, maar het zou interessant zijn eens op te halen wat allemaal te vinden is bij Koelman uit de kerkvaders.

[backtobasic]

Dus: Kom even met wat betere bewijzen dan dit soort losse flodders. (Overigens heb ik geen gelegenheid meer komende weken om deze te weerleggen, maar dat gebeurt misschien wel door anderen.)

Ik wil dat gerust doen, alleen heb ik geen puf om op elke losse wind van Backtobasic uitgebreid te antwoorden, want hij gaat toch niet op argumenten in.

ik speel slechts "advocaat van de duivel" en ben geenszins eigenwijs, maar mezelf aan het borienteren, omdat het een ieder's eigen verantwoordelijkhied is om de Schrift te onderzoeken, zonder zich te veel aan te trekken van vreemde elementen.
Niet iedere kerkvader of reformateur is uitverkoren!
Zegt je geweten niet dat elke dag als een sabbat zou moeten zijn.
Ben benieuwd wat een kerkvader die zou horen dat we 3 weken op een strand gingen liggen ergens (zg. vakantie), zou zeggen.
Het opleggen van regels voor de zondag, die het karakter heeft gekregen van de sabbat, DAT is waar ik moeite mee heb.
Wij christenen zijn in onze harten besneden en moeten altijd sabbat vieren, niet houden.
Zondags braaf gaan zitten zijn met een slagschip van een hoed op en een vrome jurk (bij wijze van spreken)en de rest van de week roddelen, geldgierig zijn enz. kan niet de bedoeling zijn.
WE zouden God iedere minuut in gedachten moeten houden.
(Laat alles ter ere van God zijn, wat u ook doet, dat word meerder malen gezegd, niet:houd u aan de nieuwe dag, nee dat kon ook niet, die kwam pas 3 eeuwen later)

[Tiberius]

Een beetje advocaat weet, dat je op argumenten van je tegenpartij in moet gaan, voordat je met nieuwe flodders komt.
Dus doe dat dan eerst maar eens.

[albion]

(Laat alles ter ere van God zijn, wat u ook doet, dat word meerder malen gezegd, niet:houd u aan de nieuwe dag, nee dat kon ook niet, die kwam pas 3 eeuwen later)

Romeinen: „De een acht wel den enen dag boven den anderen dag; maar de ander acht al de dagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.”

[backtobasic]

(Laat alles ter ere van God zijn, wat u ook doet, dat word meerder malen gezegd, niet:houd u aan de nieuwe dag, nee dat kon ook niet, die kwam pas 3 eeuwen later)

Romeinen: „De een acht wel den enen dag boven den anderen dag; maar de ander acht al de dagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.”

JUIST

[Tiberius]

(Laat alles ter ere van God zijn, wat u ook doet, dat word meerder malen gezegd, niet:houd u aan de nieuwe dag, nee dat kon ook niet, die kwam pas 3 eeuwen later)

Romeinen: „De een acht wel den enen dag boven den anderen dag; maar de ander acht al de dagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.”

JUIST

Waarom zit je hier dan zo te sabbat-drijven?
(Even afgezien van de eigenwillige exegese, die je in één woordje lijkt te zeggen.)

[mayflower]

(Laat alles ter ere van God zijn, wat u ook doet, dat word meerder malen gezegd, niet:houd u aan de nieuwe dag, nee dat kon ook niet, die kwam pas 3 eeuwen later)

Romeinen: „De een acht wel den enen dag boven den anderen dag; maar de ander acht al de dagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.”

Now let's consider Romans 14:5-6 (NKJV)

One person esteems one day above another; another esteems every day (alike). Let each be fully convinced in his own mind. {6} He who observes the day, observes it to the Lord; and he who does not observe the day, to the Lord he does not observe it. He who eats, eats to the Lord, for he gives God thanks; and he who does not eat, to the Lord he does not eat, and gives God thanks.

This chapter is introduced as pertaining to doubtful things and is predominantly about food matters. (Food matters are expressly mentioned in nine verses out of twenty three.) There is no direct reference to the Sabbath here. In fact a discussion of a matter as important as the Sabbath in vv 5 & 6a would seem somewhat out of place in this chapter as a change in the observance of the day of worship would hardly be an individual matter. It would be an issue seriously affecting the whole church.

The discussion of the significance of certain days can be understood as part of the discussion of food matters rather than as a digression. The observance of "days" would best fit the immediate context if the particular days being discussed concerned fasting. It is conceivable that the problem being addressed was a dispute over the appropriate days for fasting. There was a tradition among the Pharisees that they should fast twice a week, on Monday and Thursday. This tradition was followed by the early Christian Church. As the fasting mentioned here is a voluntary practice, Paul's exhortation, "Let each be fully convinced in his own mind" is an appropriate response to the situation.

If Paul was referring to the Sabbath it is strange that he didn't just write, "He who observes the Sabbath etc". The fact that Paul did not specify an actual day could suggest that Paul was referring to a number of different days that had significance for Jews but not for Gentiles. The Feast of Purim and the Feast of Dedication (Hanukkah) are examples. It is evident that in addition to fasting days, other significant days qualify as the possible subject of Paul's response
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
What about "One man esteemeth one day above another: another esteemeth every day alike" (Romans 14:5)?: Many apply this to keeping either the Sabbath or Sunday, but this is incorrect. To begin with, neither "Sabbath" nor “Sunday” is found in the entire chapter. The chapter begins, "Him that is weak in the faith receive ye, but not to doubtful disputations." Romans 14:1 (KJV). The NKJV reads, "disputes over doubtful things." Thus the initial context of Romans 14 is "doubtful things," and is not a discussion of the Ten Commandments. The "Big Ten" are not "doubtful," but exceedingly clear, written with the finger of God on two tables of stone.

The "weak" brother "eats" some things and "esteems one day above another" while the strong brother believes that he may "eat all things" and "esteems every day alike." Romans 14:2, 5. The early Church was made up of Jewish believers and Gentile converts. Although Paul did not specify what "days" he was referring to, he was probably talking about certain Jewish fast or feast days (Luke 18:12), and certain pagan feast days when people were "eating of those things that are offered in sacrifice unto idols." 1 Corinthians 8:4.

On a pagan feast day a "strong" Jew who knew that "an idol is nothing” and who was hungry would have no scruples about eating "meat in an idol’s temple." See 1 Cor. 8:4, 10. Paul warned these "strong" Jewish believers, "But take heed lest by any means this liberty of yours become a stumbling block to them that are weak [the Gentile convert from idolatry]. For if any man see thee which hast knowledge sit at meat in the idol's temple [on a pagan feast day], shall not the conscience of him that is weak be emboldened to eat those things which are offered to idols; and through thy knowledge shall the weak brother perish [if he is drawn back to idolatry], for whom Christ died. But when ye sin against the brethren, and wound their weak conscience, ye sin against Christ. Wherefore, if meat make my brother to offend, I will eat no flesh while the world standeth." 1 Corinthians 8:9-13.

THERE IS NO EVIDENCE in either Romans 14 or 1 Corinthians 8 (a parallel reference) that the discussion about the “weak” and the strong had anything to do with the Sabbath. God never said, "One man may choose to esteem My Sabbaths, while another man may choose to esteem Sunday, or Tuesday, or every day alike." He hasn’t left it up to us to "pick a day, any day." Rather, He clearly commanded, "Remember the Sabbath day to keep it holy ... the seventh day is the Sabbath of the Lord thy God." Exodus 20:8, 10. The same book of Romans is very clear, "by the law is the knowledge of sin." Romans 3:20; 7:7, 12. There is nothing doubtful about God’s Law.