Wat wordt bedoeld met de 'standenleer'?

[HersteldHervormd]

In het woord lezen we nergens over een standenleer. Dat is een verzinsel van de moderne kritische mens.
Heel wat anders is de bevindelijke leer, die overal in Schrift is te vinden. We willen daar af, dat begrijp ik wel, want als dat waar mocht zijn zijn een heleboel zogenaamde bekeringen en opwekkingen ineens niet meer op het Woord te gronden. Maar we laten ons de verworven nieuwe inzichten niet ontnemen. Lees dit forum er maar op na. Telkens proberen we het opnieuw om de dingen sluitend te krijgen. Ik zeg vooruit: Dat heeft men al 6000 jaar geprobeerd en het nog nooit gelukt. Maar we geven het niet op...

Mee eens. Maar er zijn wel andere dingen die ook niet letterlijk in het Woord te vinden zijn, maar die nemen we ook voor waarheid aan. Hoe zit dat precies. Dat is best lastig vind ik zelf.

[Jantje]

Een onderdeel van de standenleer is bijvoorbeeld ook dat gelovigen pas in heel late instantie persoonlijk en bewust de gemeenschap met de heilige Geest ervaren. Dat noemt men dan het beleven van Pinksteren.

Ik hoorde anders pas nog van een dominee die in zijn preek zei dat het soms zo kan zijn dat het met Kerst al Pinksteren wordt.

Dat sluit elkaar totaal niet uit. Je kunt dan Pinksteren met Kerst beleven.

Nee nee, zo bedoelde de dominee het nou juist net niet.

[KDD]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

[Zita]

Het was namelijk niet de eerste, de beste predikant die dat zei.

Sommige predikanten moet je serieuzer nemen dan andere? (ik wilde bijna typen: 'rangen en standen in predikanten' )

[-DIA-]

In het woord lezen we nergens over een standenleer. Dat is een verzinsel van de moderne kritische mens.
Heel wat anders is de bevindelijke leer, die overal in Schrift is te vinden. We willen daar af, dat begrijp ik wel, want als dat waar mocht zijn zijn een heleboel zogenaamde bekeringen en opwekkingen ineens niet meer op het Woord te gronden. Maar we laten ons de verworven nieuwe inzichten niet ontnemen. Lees dit forum er maar op na. Telkens proberen we het opnieuw om de dingen sluitend te krijgen. Ik zeg vooruit: Dat heeft men al 6000 jaar geprobeerd en het nog nooit gelukt. Maar we geven het niet op...

Mee eens. Maar er zijn wel andere dingen die ook niet letterlijk in het Woord te vinden zijn, maar die nemen we ook voor waarheid aan. Hoe zit dat precies. Dat is best lastig vind ik zelf.

Waarom dan moeilijk doen: Raad: De natuurlijke mens vat dit niet, daarom moeten we maar vragen om licht van Boven. De hele Bijbel staat vol met de leidingen die God met Zijn volk houdt. En ook belangrijk: Blijven bij de oude gereformeerde leer, zoals verwoord in de Bijbel en de daarop gegronde Formulieren van Enigheid, waar de kerk der Reformatie haar belijden in heeft vastgelegd, opdat ook het nageslacht niet weer zou vervallen in allerlei dwalingen zoals in de Roomse kerk.

[Jantje]

Het was namelijk niet de eerste, de beste predikant die dat zei.

Sommige predikanten moet je serieuzer nemen dan andere? (ik wilde bijna typen: 'rangen en standen in predikanten' )

Maar het maakt in deze discussie wel degelijk uit wie dat zei. Zeker n.a.v. de link die @DDD deelde op de reactie van @Forummer. Om in de sfeer van dat artikel te blijven: het was een vooraanstaande predikant.

[HersteldHervormd]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

Zijn de zuigelingen wel al in Christus ingelijfd? Kan een kind van de Heere heel zijn leven een zuigeling blijven?

Is the infant newborned? And could it be that the believer remains an infant all his life?

[KDD]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

Zijn de zuigelingen wel al in Christus ingelijfd? Kan een kind van de Heere heel zijn leven een zuigeling blijven?

Is the infant newborned? And could it be that the believer remains an infant all his life?

yes and yes

[samanthi]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

Kun je dit uit de Bijbel onderbouwen?
Ik niet....
Ik zie mensen tot geloof komen, ze krijgen de Heilige Geest daarna groeien ze in het geloof het als een plantje.

Ik zie mensen die terstond Christus preken, die blij zijn dat ze aan God gelovig geworden zijn.

Of mensen die zeggen
Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo komt in mijn huis, en blijft er. En zij dwong ons.

Waar is het dan op gebaseerd.

Bovendien gaat het bij Christiana al heel anders.

[Ukkie]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

Wat was Zacheus toen denk je?
8Zacheüs nu ging staan en zei tegen de Heere: Zie, de helft van mijn goederen, Heere, geef ik aan de armen, en als ik van iemand iets heb afgeperst, geef ik dat vierdubbel terug.

9Toen zei Jezus tegen hem: Heden is dit huis zaligheid ten deel gevallen, omdat ook Luk. 13:16deze een zoon van Abraham is.

10Matt. 10:6; 15:24; 18:11; Hand. 13:46Want de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is.

[KDD]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

Kun je dit uit de Bijbel onderbouwen?
Ik niet....
Ik zie mensen tot geloof komen, ze krijgen de Heilige Geest daarna groeien ze in het geloof het als een plantje.

Ik zie mensen die terstond Christus preken, die blij zijn dat ze aan God gelovig geworden zijn.

Of mensen die zeggen
Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo komt in mijn huis, en blijft er. En zij dwong ons.

Waar is het dan op gebaseerd.

Bovendien gaat het bij Christiana al heel anders.

We kunnen verschillende woorden gebruiken die hetzelfde betekenen. We kunnen het zien als een geleidelijk toenemend vlak, of we kunnen het zien als groeiend, of we kunnen het zien als toenemende stappen. Enkele voorbeelden zijn Ruth, de apostel Petrus voor en na Goede Vrijdag, de apostel Thomas na Pasen, Simeon in de tempel, enz. Maar er is hier al veel over deze dingen besproken. Forummer wil onderzoek doen over standen in het genade leven en daarom raadde ik Vennings boek aan. Hij legt dat beter uit dan wij allemaal samen.

[Forummer]

Dankjewel. En wat Ralph Venning zegt in zijn boek, is dat hetzelfde als wij tegenwoordig onder de standenleer verstaan? Anders moet ik dat inderdaad maar eens gaan lezen.

[samanthi]

Uit de RD van 17 jaar geleden:

Het is echter nog maar de vraag, schrijft ds. Moerkerken, of het spreken over standen in het geestelijk leven zich beperkt tot de Nederlandse bevindelijk gereformeerden. Hij verwijst naar de "Christenreis" van Bunyan. "We kunnen denken aan Christens vlucht uit de stad Verderf, zijn bange vraag wat hij toch moet doen om zalig te worden, zijn eerlijke antwoord aan Evangelist dat hij wél licht ziet in de verte, maar géén poortje, zijn gaan door het poortje, en de lessen en vertroostingen die hij daarbij opdoet, zonder dat echter het pak van zijn rug wordt weggenomen."

De zeventiende-eeuwse Engelse puritein Ralph Venning schrijft in het boek "Learning in Christ's school. Babes, Children, Youth and Fathers" ook over het overbrengen van de trekken van het natuurlijke naar het geestelijke leven: "Zoals in het natuurlijke een baby zijn vader nog niet kent, kennen de zuigelingen in de genade hun Vader niet, kunnen wel schreien maar nog niet spreken en missen de zekerheid van hun zaligheid. Venning onderscheidt in dit boekje vier "stages" (trappen) in de genade: zuigelingen, kleine kinderen, jonge mannen en vaders. "Deze vier trappen doorlopen de leerlingen op de leerschool van Christus, voor zij komen op "the academy of heaven"", aldus ds. Moerkerken.

Kun je dit uit de Bijbel onderbouwen?
Ik niet....
Ik zie mensen tot geloof komen, ze krijgen de Heilige Geest daarna groeien ze in het geloof het als een plantje.

Ik zie mensen die terstond Christus preken, die blij zijn dat ze aan God gelovig geworden zijn.

Of mensen die zeggen
Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo komt in mijn huis, en blijft er. En zij dwong ons.

Waar is het dan op gebaseerd.

Bovendien gaat het bij Christiana al heel anders.

We kunnen verschillende woorden gebruiken die hetzelfde betekenen. We kunnen het zien als een geleidelijk toenemend vlak, of we kunnen het zien als groeiend, of we kunnen het zien als toenemende stappen. Enkele voorbeelden zijn Ruth, de apostel Petrus voor en na Goede Vrijdag, de apostel Thomas na Pasen, Simeon in de tempel, enz. Maar er is hier al veel over deze dingen besproken. Forummer wil onderzoek doen over standen in het genade leven en daarom raadde ik Vennings boek aan. Hij legt dat beter uit dan wij allemaal samen.

Petrus na Goede Vrijdag?
Na Pinksteren toen werd alles anders, over Ruth staat er niets over standen wel haar belijdenis aan de grens en de vruchten in haar leven.

Simeon in de tempel? Daar kan ik helemaal geen standen uithalen.
Bij Thomas ook niet... hij zag de Heere Jezus na dat hij opgestaan was, maar krijgt een berisping, de Heere Jezus zegt zalig die niet zien en nochtans geloven.

[Maanenschijn]

Is er dan werkelijk niemand hier die bij ondervinding (of bevindelijk) iets van standen in het genadeleven herkent?

[KDD]

Dankjewel. En wat Ralph Venning zegt in zijn boek, is dat hetzelfde als wij tegenwoordig onder de standenleer verstaan? Anders moet ik dat inderdaad maar eens gaan lezen.

Ik denk dat sommige het een standenleer noemen. Ik zou dat niet doen. Ik zie het als een onderdeel van heiligmaking.