Mara schreef:Marnix, als je eerlijk bij jezelf naar binnen kijkt, zit er niet veel goeds. Dan is er grote schroom om deel te nemen aan het H. Avondmaal. Ik zie in toenemende mate jonge mensen vreugdevol aan gaan. Net belijdenis gedaan. Ze gaan eraf, zoals ze erheen gaan. Onbewogen eigenlijk.
Ik heb wel meegemaakt, dat mensen met zeer grote schroom, op het allerlaatste aangaan, er diep bewogen af komen, niets meer ziende, dan Hem alleen ! En dan hoor je daarna een getuigenis ! DAT vervult mij met heilige jaloersheid.
Niet het massaal, bijna rennen, naar de tafels. Het lachend elkaar de wijn doorgeven.
Het zijn niet diegenen die willen, de Heere moet soms mensen in hun nekvel pakken.
En wat denk jij van mensen die de zondag ervoor niet of 1 x in de kerk zijn, met de voorbereiding ?
En zeg nu niet dat ze misschien wettig verhinderd zijn, dat mag ik hopen, maar soms is het erg opvallend nl.
Ik ben oprecht blij dat je jezelf corrigeert! Ik vind het altijd erg moeilijk als mensen zo veroordelend zijn. Ook dát kan mensen afhouden van het Avondmaal.....wat zullen de mensen wel niet denken.....Mara schreef:IK ben fout, niet zij !
En die onbewogenheid.....ach, kun jij in het hart kijken?
En dan de getuigenissen die je hoorde waar je jaloers op werd....hoe vaak praat je echt van hart tot hart met deze jonge mensen?
Mag ik vragen, wat voor beeld heb je bij een avondmaalganger? Is dat een soort checklist?
* Zwarte kleding,
* Met moeite de bank uit komen om aan te gaan.
* Met tranen in de ogen terugkeren naar de bank.
* Somber naar beneden kijken als de beker wijn wordt doorgegeven.
Ik las in een boekje van Wilhelmus á Brakel (kan de bediening van het heilig avondmaal ook mij tot zegen zijn) het volgende:
Wat moet ik doen bij.....
Het binnentreden van de kerk.
Laat er een heilig ontzag in uw ziel opreizen(...) Wacht u aan de ene kant voor ijdel om en weerom zien, en aan de andere kant voor gemaaktheid, in het laten hangen van het hoofd, in het trekken van de mond, in gebaren met de handen, in het gemaakt omhoog zien der ogen, in luide zuchtingen, zodat een ander het horen kan. Foei! die gemaaktheid! Zij is walgelijk voor vromen en onvromen, zij maakt de godzaligheid verdacht en veracht, en of er geen geveinsdheid onderloopt, mogen zij zelf weten.
Bij het lezen des Woords....
Onder het lezen van Gods Woord, zingen, gebed en prdiking, voegt u met de gemeente tezamen (...) en laat uw hart zich dan alleen naar die zaken bewegen, dan is 't geen tijd om op bizondere gestalten omtrent het h. avondmaal te werken, dan verliest met wel 't ene èn het andere.
Bij het opstaan...(Let op Mara)!
Opstaande, om tot de h. tafel toe te treden, zo staat op als een bruid om te trouwen, en dat aan de ene zijde op de roepende stem van de Bruidegom Jezus: Sta op, mijn vriendin, mijn schone en kom. O alle gij dorstigen (...) Aan de andere zijde, staat op met verlangen om bij uw Bruidegom Jezus te zijn. Het past hier niet, te trillen en te beven, en al schoorvoetende daarheen als getrokken te worden. Hier past liefde en verlangen.
Omgaande naar de tafel...
Omgaande naar de tafel indien er enige tijd voor is, gedenkt aan Christus'omleiding en gangen in Zijn lijden, of houdt u in een stille toegekeerde gestalte en volgt op die gedachten de bewegingen, de de Heere u doet voorkomen, of peinst op de leiding des Heiligen Gestes, vergezelschapt met uitschietende gebeden. (...) Of verbeeldt u, hoe de Heere Jezus, vergezelschapt met de heilige engelen, u als bij de hand neemt, en u tot de tafel leidt. In gestikte klederen zal zij tot den Koning geleid worden. Zij zullen geleid worden met ALLE BLIJDSCHAP EN VERHEUGING (kapitale letters van mijn hand vlinder).
Dan nog beschrijft Brakel het aanzitten, eten en drinken en van de tafel weggaan, allen in dezelfde trand.
Het doet me oprecht pijn hoe hard jij in je oordeel bent als het gaat om het "aanrennen", lachen e.d., terwijl je zelf zegt er geen deel aan te hebben. Jij kunt niet beoordelen wat er in het hart van een avondmaalsganger om mag gaan. Ik lees bij Brakel nergens iets van de toestanden die jij beschrijft als het gaat over met schroom aangaan, als allerlaatste. Dat staat niet in de Bijbel en moeten we dus ook net tot norm verheffen, al weet ik dat we het huidige avondmaal niet 1 op 1 kunnen overzetten op hoe het in de tijd van de Bijbel ging.
Ik hoop oprecht dat je nog eens aan zult mogen gaan, en mag zien wat een Heerlijke Koning we hebben, maar ook hoe dienstbaar Hij zich opstelde. Gestorven voor de zonde van Zijn volk, gekruisigd om Gods Toorn te dragen die op ons lag. Dát mogen en moeten we herdenken aan Zijn tafel. En dan mag je naast stille verwondering en verdriet soms ook een intense blijdschap ervaren. God is getrouw. Hij doet wat Hij belooft, ondanks dat ik het iedere keer weer heb verknoeid en ondanks dat ik steeds zondig tegen Zijn geboden. Wat een troost! Het Heilig Avondmaal zó te mogen vieren, als versterking van het ZWAKKE geloof.
