volgens mijn pa is het een gebrek aan dankbaarheid als je je niet jarig 'voelt'

huisman schreef:

Gian schreef:

caprice schreef: Gefeliciteerd. Weer een jaar dichter bij de eeuwigheid.
Vreemd eigenlijk...

Waarom vreemd? Daarom vier ik mijn verjaardag juist. Ik zou niet weten wat er anders te vieren valt.

Ik vind het een vreemde opmerking van caprice..juist op verjaardagen kun je bepaald worden bij de kortheid van het leven.
Wij vliegen daarheen...maar als je door genade geen wereldburger meer bent maar een hemelburger dan kan elk jaar dichter bij de eeuwigheid je ook troosten. Daar nooit meer zondigen, nooit meer de HEERE bedroeven, wie zou daar niet naar verlangen?

Het zijn juist voornamelijk wereldburgers die verjaardagen vieren met eten, drinken en vrolijk zijn.
Het kan ook anders. Ik maak ook wel eens een verjaardag mee wat eigenlijk min of meer een gezelschap is, die ter gelegenheid van de verjaardag bijeenkomt.
En mijn gedachten worden ook gevormd met het feit in het achterhoofd dat we ooit een predikant gehad hebben die zijn verjaardag niet wenste te vieren vanwege de ernst van het leven.

caprice schreef:

huisman schreef:

Gian schreef:

caprice schreef: Gefeliciteerd. Weer een jaar dichter bij de eeuwigheid.
Vreemd eigenlijk...

Waarom vreemd? Daarom vier ik mijn verjaardag juist. Ik zou niet weten wat er anders te vieren valt.

Ik vind het een vreemde opmerking van caprice..juist op verjaardagen kun je bepaald worden bij de kortheid van het leven.
Wij vliegen daarheen...maar als je door genade geen wereldburger meer bent maar een hemelburger dan kan elk jaar dichter bij de eeuwigheid je ook troosten. Daar nooit meer zondigen, nooit meer de HEERE bedroeven, wie zou daar niet naar verlangen?

Het zijn juist voornamelijk wereldburgers die verjaardagen vieren met eten, drinken en vrolijk zijn.
Het kan ook anders. Ik maak ook wel eens een verjaardag mee wat eigenlijk min of meer een gezelschap is, die ter gelegenheid van de verjaardag bijeenkomt.
En mijn gedachten worden ook gevormd met het feit in het achterhoofd dat we ooit een predikant gehad hebben die zijn verjaardag niet wenste te vieren vanwege de ernst van het leven.

Juist verjaardagen zetten ons stil bij de kortheid van het leven....en wij mogen dankbaar zijn als de HEERE ons weer een jaar spaarde en bewaarde.

Mijn man en ik vieren al een aantal jaren onze verjaardagen niet, alleen die van onze kinderen. Dat heeft meerdere redenen, die ik helaas niet op dit forum kan zetten, maar neem van mij aan dat dit niet geheel vrijwillig en met vreugde verzonnen is.
Ik kan me voorstellen dat je dankbaar bent dat de Heere je wilde sparen voor je geliefden.Dat staat buiten onze beslissing.
Maar het vieren van de verjaardagen werd hier een rijstebrijberg waar amper doorheen te komen was.
Dus mijn man heeft zn 50e verjaardag nog gevierd en meteen gezegd dat wij het niet meer op de traditionele manier zullen vieren, vanaf dan.
Eerst wordt er vreemd gereageerd, maar wij krijgen steeds meer instemming, ook van vreemden.
Veel mensen blijken met tegenzin hun verjaardag te vieren, waarom ?

caprice schreef:

huisman schreef:

Gian schreef:

caprice schreef: Gefeliciteerd. Weer een jaar dichter bij de eeuwigheid.
Vreemd eigenlijk...

Waarom vreemd? Daarom vier ik mijn verjaardag juist. Ik zou niet weten wat er anders te vieren valt.

Ik vind het een vreemde opmerking van caprice..juist op verjaardagen kun je bepaald worden bij de kortheid van het leven.
Wij vliegen daarheen...maar als je door genade geen wereldburger meer bent maar een hemelburger dan kan elk jaar dichter bij de eeuwigheid je ook troosten. Daar nooit meer zondigen, nooit meer de HEERE bedroeven, wie zou daar niet naar verlangen?

Het zijn juist voornamelijk wereldburgers die verjaardagen vieren met eten, drinken en vrolijk zijn.
Het kan ook anders. Ik maak ook wel eens een verjaardag mee wat eigenlijk min of meer een gezelschap is, die ter gelegenheid van de verjaardag bijeenkomt.
En mijn gedachten worden ook gevormd met het feit in het achterhoofd dat we ooit een predikant gehad hebben die zijn verjaardag niet wenste te vieren vanwege de ernst van het leven.

Je kunt je heus wel afvragen hoe bijbels dat is.

caprice schreef:
Gefeliciteerd. Weer een jaar dichter bij de eeuwigheid.
Vreemd eigenlijk...

Dat is waar iedere christen met blijheid naar verlangt...

Kom, Heere Jezus!

Is dat echt waar elke christen ALTIJD mee bezig is ?
Mag ik dat betwijfelen ?
Voor velen is het hier op aarde prima.
We hebben het vaak heel erg naar onze zin. Toch ?
Wie verlangt er naar de dood ? Dat is tegennatuurlijk.

Mara schreef:Is dat echt waar elke christen ALTIJD mee bezig is ?
Mag ik dat betwijfelen ?
Voor velen is het hier op aarde prima.
We hebben het vaak heel erg naar onze zin. Toch ?
Wie verlangt er naar de dood ? Dat is tegennatuurlijk.

Niet naar de dood dat is immers de bezoldiging van de zonde...maar toch wel naar de eeuwige heerlijkheid, naar Christus, naar zondeloosheid,naar volmaaktheid?

Mara schreef:Is dat echt waar elke christen ALTIJD mee bezig is ?
Mag ik dat betwijfelen ?
Voor velen is het hier op aarde prima.
We hebben het vaak heel erg naar onze zin. Toch ?
Wie verlangt er naar de dood ? Dat is tegennatuurlijk.

Niet zozeer naar de dood. Maar wel naar de eeuwige heerlijkheid.

Maar we zullen eerst die laatste vijand moeten verslaan !

Mara schreef:Maar we zullen eerst die laatste vijand moeten verslaan !

Wij toch niet...Christus heeft de dood overwonnen, ook voor allen die in Hem geloven.

Dat klinkt makkelijk, maar heb menig kind des Heeren er toch over gehoord dat ze er tegenop zagen.
Stervensgenade krijg je pas op het moment dat je het nodig hebt, en niet ver daarvoor, volgens mij.

Mara schreef:Dat klinkt makkelijk, maar heb menig kind des Heeren er toch over gehoord dat ze er tegenop zagen.
Stervensgenade krijg je pas op het moment dat je het nodig hebt, en niet ver daarvoor, volgens mij.

Daar heb je echt wel gelijk in maar Gods kinderen hoeven zelf de dood niet te verslaan.

Willem schreef:In hoeverre mag je mensen feliciteren met iets wat indruist tegen het geoorloofde volgens bijbelse normen?
Als voorbeeld een huwelijk waarbij een partner eerder gescheiden is geweest en nu hertrouwd. Een kerkelijke bevestiging wordt geweigerd. Als je nu b.v. tijdens een receptie het paar feliciteert met hun huwelijk geef je daarmee dan impliciet ook goedkeuring aan het huwelijk? of moet je zover niet gaan? Hoe moet je hiermee omgaan?

ps. Het gaat me niet om een discussie of het voorbeeld nu wel of niet onbijbels is, daar zal verschillend over worden gedacht. Het gaat me om het feit of je mensen mag feliciteren met in jouw ogen onbijbelse en zondige gebeurtenissen in hun leven. Of - indien je jezelf van een oordeel onthoudt - afgaat op het oordeel van de kerkenraad in deze.

Even terug on topic. m.i. zijn hierin 2 uitersten te definieren.

1. We feliciteren gewoon - wat betekend, zoals gezegd - geluk wensen. Gewoon uit socialiteit. Als het onkerkelijke mensen zijn zijn er wel andere - geschiktere - gelegenheden om aan te geven dat je op grond van de bijbel bezwaren hebt tegen hun levenswijze, als het kerkelijke mensen zijn is de kerkenraad geroepen dit aan de orde te stellen en is niet ieder mens geroepen daarover een oordeel te vellen EN te laten merken. Laat de verantwoordelijkheid daar waar die hoort. Bij de daders, niet bij de toeschouwers. Bij deze gedachtengang zal een homo collega die "trouwt" en een receptie houdt een hand krijgen met een welgemeende felicitatie. Deze felicitatie houdt dan geen goedkeuring van zijn stap in, maar simpelweg de wens dat hij op z'n verdere levenspad veel geluk mag vinden. Ps. Als - in deze case - op het werk b.v. nooit is aangegeven dat een dergelijk "huwelijk" tegen de Bijbel indruist is het uiteraard nogal schijnheilig niet op de receptie te verschijnen, of ineens ernstige principieele bezwaren hebben tegen een handdruk.

2. We feliciteren niet als de stap volgens ons onbijbels is. Niet als b.v. een kind wordt geboren in een gezin wat samenwoont en ook niet bij een huwelijk wat volgens de Bijbel niet is toegestaan. Vanuit de gedachte dat een felicitatie een impliciete goedkeuring inhoudt. Lastig is wel dat iedere case dan op z'n merites beoordeeld moeten worden, afgaan op anderen of op kerkenraden is ook maar beperkt want die kunnen wel eens een andere visie hebben over wat toelaatbaar is en wat niet.

het vreemde van feliciteren is dat het meestal dient dat je iets bereikt hyebt, ip[v een toekomstige gelukwens, zo feliciteer je nooit iemand voor (in tijd) zijn verjaardag , maar altjd pas daarna. Ook als iemand geslaagd is, feliciteer je hem met het behaalde resultaat, het is geen gelukswens voor de toekomst...