Ik heb misdaad en straf een tijdje terug gelezen. Intrigerend en ik vond het een erg mooi verhaal. Maar je moet wel doorbijten!

Rambam schreef:

Jongere schreef: Zelf merk ik dat ik weinig behoefte heb om iets 'neutraals' te lezen, ik geloof ook niet in neutrale literatuur.

Dat bestaat ook niet.

Ik lees veel theologie, maar daarnaast graag christelijke literatuur (als Nijenhuis). Helaas is dat laatste er weinig. Daarnaast lees ik, met de reden die Democritus noemt, ook dingen die niet christelijk zijn maar wel een beeld geven van hoe er wordt gedacht (denk aan boeken van Hermans). Maar die boeken lees ik 'met mate'. Ik heb er een hekel aan om te lezen als tijdverdrijf, al mijn lezen moet wel een doel hebben. Een gemiddelde roman zal ongetwijfeld wel ergens een boodschapje hebben, maar dat vind ik echt de tijd niet waard. Zeker omdat ik weet dat er dan veel meer keuzes zijn naast "een gewoon leesboek". Van iets als Nijenhuis, Dostojewski, etc. leer je erg veel en ben je ook bezig met het christelijk geloof terwijl je literatuur leest.

Wat noem jij dan specifiek christelijk in het werk van Dostojevski? En wat leer je ervan? En Nijenhuis, is dat niet gewoon lectuur, door christenen aangemerkt als literatuur om het gebrek aan goede christelijke schrijvers enigszins te doen. vergeten?

Het is meer zo dat ik me ervan bewust ben ook eens andere dingen te moeten lezen om te weten wat er speelt in de samenleving, etc., zoals Democritus zegt.

Je richt je wel op de klassiekers (Hermans) binnen de Nederlandse literatuur. Als je wilt weten wat de jeugd vindt en ervaart moet je Wolkers, Kluun, Giphart, Van Roijen, etc. lezen.

Mijn zoon vond het juist een uitdaging om andere boeken te kiezen dan op de literatuurlijst stonden.
Hij moest dan wel toestemming vragen aan de docente.
Maar zodoende heeft hij bijv Eli Wiesel gelezen.En een christelijke literaire thriller.

Jongere schreef: Ik noem dat geen christelijke literatuur (Dostojevski). Ik zeg dat als je dit leest, je altijd met thema's in aanraking komt die aan het christelijk geloof raken. Dat maakt het voor mij meer waardevol om te lezen dan een vrij inhoudsloze roman.
Je vraag over Nijenhuis, is het de bedoeling dat ik die beantwoord of is het jouw mening? Ik ben het er in ieder geval niet mee eens. Ik heb geen zin om aan een lange discussie te beginnen met de vraag wat het nu wel of niet is, maar ben wel benieuwd waarom jij het zo laag waardeert.

Om heel eerlijk te zijn heb ik ooit één boek van Nijenhuis gelezen. Het stond op mijn boekenlijst voor 6 VWO. Als leerling van het Van Lodenstein had je namelijk weinig keuze bij het samenstellen van de literatuurlijst. Je was gebonden aan een verplichte selectie.

Het boek staat mij niet heel goed meer bij, maar ik begreep destijds niet wat nu de kwaliteit was van deze schrijver. Dat begrijp ik overigens nu nog niet.

Dat mensen Dostojevski lezen, begrijp ik niet zo goed. Ik ben een zeer geoefend lezer, maar Russische literatuur is toch vooral zeer taaie kost. Dezelfde ervaring heb ik overigens bij Pasternak en Tolstoi.

Rambam schreef: Zoals gezegd lees ik dit soort dingen echt met mate. Wolkers weet ik genoeg van om die niet meer te lezen. Overigens is Hermans gewoon van dezelfde generatie als Wolkers hoor, hij is alleen eerder overleden. Waarom ik specifiek Hermans noem, is omdat bij hem heel duidelijk het levensgevoel een rol speelt in zijn boeken. Dat waardeer ik weer anders dan zoiets als wat Kluun schreef.

Hermans is ook in mijn ogen een betere schrijver dan Wolkers, in wiens boeken ik ook niet echt een filosofie kan ontdekken. Dat is bij Hermans anders.

Het viel mij onlangs op, bij een nichtje van mij, dat haar boekenlijst vooral was gevuld met 'nieuwe' schrijvers, en dat schrijvers zoals Hermans, Mulisch, Vestdijk, Elschot, en andere auteurs zoals Multatuli, Van Eeden en Couperus niet op heel veel aandacht kunnen rekenen.

Ik heb een tijdje geleden veel van dit soort "literatuur" gelezen. Veel ervan zou ik niemand aanraden. "Op de hoogte komen van wat men denkt" is voor mij niet genoeg reden om troep te gaan lezen.

Ik heb van Kluun 'Komt een vrouw bij de dokter' gelezen. Het verhaal emotioneert wel, de vele vloeken en verkeerde moraal daargelaten. Van de 'nieuwe' schrijvers heeft Tommy Wieringa mij het meest kunnen bekoren.

Rambam schreef: Om heel eerlijk te zijn heb ik ooit één boek van Nijenhuis gelezen. Het stond op mijn boekenlijst voor 6 VWO. Als leerling van het Van Lodenstein had je namelijk weinig keuze bij het samenstellen van de literatuurlijst. Je was gebonden aan een verplichte selectie.

Het boek staat mij niet heel goed meer bij, maar ik begreep destijds niet wat nu de kwaliteit was van deze schrijver. Dat begrijp ik overigens nu nog niet.

Dat mensen Dostojevski lezen, begrijp ik niet zo goed. Ik ben een zeer geoefend lezer, maar Russische literatuur is toch vooral zeer taaie kost. Dezelfde ervaring heb ik overigens bij Pasternak en Tolstoi.

Ik vind Dostojevski nog wel meevallen. Ik heb ook bijvoorbeeld de Goelag Archipel van Solzjenitsyn gelezen, dat is pas zware kost. Tolstoj vind ik helemaal niet echt moeilijk. Ik kon de Russen al goed lezen toen ik nog op de middelbare school zat. Pasternak vond ik trouwens wel taai. Volgens mij heb ik die een keer aan de kant gelegd en niet uitgelezen.
Maar wat vind je van de inhoud van Dostojevski en Tolstoj?

Ik was in Kluun begonnen, maar heb het vol walging weggelegd.
Wat bezielt zo'n man maar ja, het verkoopt, net als Heleen v Royen.
Als je maar choqueert, verkoop je prima.

Mara schreef:Ik was in Kluun begonnen, maar heb het vol walging weggelegd.
Wat bezielt zo'n man :hum maar ja, het verkoopt, net als Heleen v Royen.
Als je maar choqueert, verkoop je prima.

Ja, die heb ik ook vol walging (uit)gelezen.. En dat is dan literatuur. Als we dat literatuur moeten gaan noemen dan stelt dat hele begrip ook al niets meer voor.

De grens is ook superdun hoor, die tussen literatuur en gewoon een goed geschreven boek (lectuur dus).
Literatuur moet wel aan bepaalde eisen voldoen (kan ik opzoeken) maar een echte scheidslijn is bijna niet aan te geven.

Mara schreef:De grens is ook superdun hoor, die tussen literatuur en gewoon een goed geschreven boek (lectuur dus).
Literatuur moet wel aan bepaalde eisen voldoen (kan ik opzoeken) maar een echte scheidslijn is bijna niet aan te geven.

En iedereen is het daar toch niet over eens.

Waar niet mee, bedoel je precies ?

Mara schreef:Waar niet mee, bedoel je precies ?

Met wat literatuur is. Daar krijg je toch geen eenheid van meningen over. Mijns inziens is dat er een bepaalde morele standaard gehaald moet worden. Of dat er in ieder geval niet door een ondergrens gezakt mag worden. Kluun zakt daar echt doorheen. Er wordt een bepaalde schoonheid gezocht in het gedrag van die man en in de manier waarop hij naar zijn vrouw kijkt, terwijl er in werkelijkheid niets schoons in te vinden is. Ik zou zeggen dat dat geen literatuur meer kan zijn.

O zo ja. Ik vat hem.
Kluun niet alleen, wat dacht je van de passievrucht ? (Glastra van Loon, leeft inmiddels niet meer)
Of Ronald Giphart ?
De oesters van Nam Kee ?
Ben ik allemaal benieuwd in begonnen, maar nee, hier ga ik mijn tijd niet mee verdoen.
Een boek moet mij bij de strot grijpen, ontroeren, of laten lachen, maar niet choqueren.
En dan mag het best Norel zijn, heb ik van genoten vroeger, of Anne de Vries, heerlijk.

Ik heb een zwak voor Spaanse, Zuid-Amerikaanse en Oost-Europese literatuur. Misschien omdat het vertellen er dieper in zit.

De eerder aangehaalde Hermans heb ik met plezier gelezen, maar ik mis het mysterie. Alles moet ergens rationeel te verklaren zijn. Tommy Wieringa vindt ik als NLse schrijver momenteel de beste 'verteller'. Maar goed, die heeft dan ook roots op de Antillen : ).

In de combi geloof & literatuur heeft Boeli van Leeuwen mij het meest geboeid. Zowel de Bijbelse thematiek als met scherpte het volle leven beschrijven. . . om uiteindelijk, in tegenstelling tot zijn generatiegenoten, God niet af te schrijven. 'het teken van Jona' vindt ik persoonlijk zijn mooiste boek. Andere titels die tot de verbeelding spreken: 'rots der struikeling' , 'de eerste Adam' en 'een vreemdeling op aarde'.
Nogmaals, het leven wordt scherp beschreven en zijn wereldbeeld is niet altijd reformatorisch te noemen. Al duikt de statenvertaling en King James overal ter wereld op in zijn boeken.

Mara schreef:O zo ja. Ik vat hem.
Kluun niet alleen, wat dacht je van de passievrucht ? (Glastra van Loon, leeft inmiddels niet meer)
Of Ronald Giphart ?
De oesters van Nam Kee ?
Ben ik allemaal benieuwd in begonnen, maar nee, hier ga ik mijn tijd niet mee verdoen.
Een boek moet mij bij de strot grijpen, ontroeren, of laten lachen, maar niet choqueren.
En dan mag het best Norel zijn, heb ik van genoten vroeger, of Anne de Vries, heerlijk.

Ik lees op het ogenblik (lach niet) de boeken van Hans Koesveld (jeugdboeken). Ik vind die schitterend geschreven.

Mara schreef:O zo ja. Ik vat hem.
Kluun niet alleen, wat dacht je van de passievrucht ? (Glastra van Loon, leeft inmiddels niet meer)
Of Ronald Giphart ?
De oesters van Nam Kee ?
Ben ik allemaal benieuwd in begonnen, maar nee, hier ga ik mijn tijd niet mee verdoen.
Een boek moet mij bij de strot grijpen, ontroeren, of laten lachen, maar niet choqueren.
En dan mag het best Norel zijn, heb ik van genoten vroeger, of Anne de Vries, heerlijk.

Die ken ik allen niet. Maar daar kunnen we inderdaad onze tijd beter niet mee verdoen.

Fjodor schreef:

Mara schreef:O zo ja. Ik vat hem.
Kluun niet alleen, wat dacht je van de passievrucht ? (Glastra van Loon, leeft inmiddels niet meer)
Of Ronald Giphart ?
De oesters van Nam Kee ?
Ben ik allemaal benieuwd in begonnen, maar nee, hier ga ik mijn tijd niet mee verdoen.
Een boek moet mij bij de strot grijpen, ontroeren, of laten lachen, maar niet choqueren.
En dan mag het best Norel zijn, heb ik van genoten vroeger, of Anne de Vries, heerlijk.

Die ken ik allen niet. Maar daar kunnen we inderdaad onze tijd beter niet mee verdoen.

Wat bedoel je daarmee? Of je nu Norel leest of Anne de Vries of Hans Koesveld. Ik zie daar niet zo'n verschil in.
Henk Koesveld schrijft jeugdboeken die zich afspelen in de Middeleeuwen.