Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef:Erasmiaan, wat ben je toch weer fel...
Ik heb het citaat gelezen, een prachtig citaat.
Ik zie er niets polariserend in. Het is een citaat waar Ds Karens naar verwees in een Saambinder van een half jaar geleden.

Ik ben inderdaad fel, en misschien wel een beetje te fel, maar aan de andere kant: ik zie levensgrote gevaren. In zijn verband bezien heb ik geen enkele moeite met dit citaat. Ik heb ook wel gehoord van ware kinderen Gods die vanaf hun jeugd bekeerd zijn geweest en weinig verschrikt zijn door de ellende, maar dat de goedertierenheden Gods hen tot bekering hebben geleid. Maar dat waren wel uitzonderingen. En die kregen vaak in hun verdere weg nog heel wat te stellen met het stuk der ellende.

Je moet toch eens goed dit citaat lezen.
Er staat helemaal niet dat het allemaal zonder ellendekennis gaat ! Wel schrijft Brakel hier dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. En dat het werk van Gods Geest zo veelkleurig kan zijn. En als je in dat licht de systematisering wel eens leest, hoe mensen denken dat een bekering gaat, dan zijn citaten als deze een verademing. Ik heb zelf ook wel eens een citaat gelezen van Justus Vermeer in ongeveer dezelfde opzet. Als ik dat lees dan speelt er bij mij juist vaak door mn hoofd : wat horen we dat weinig meer in deze tijd. Daarom was ik zelf ook zo blij met die serie van Ds Karens destijds in de SB, waar hij zo nadrukkelijk wees op de veelkleurigheid in de wegen die de Heere met Zijn volk gaat.


> en trouwens hebben jullie ook zon moeite met de citaten die tegenwoordig in de Saambinder staan ?

Ander schreef:'t Is wel een linke boel, die citaten. Da's in, tegenwoordig. We zeggen alles met citaten. Wie leest er nog een lap tekst, wie leest de hele redelijke Godsdienst nog. En we slaan elkaar om de oren met citaten. Doe er nu niet aan mee... Een godsdienstdocent begon op de Pabo ook eens in de godsdienstles over de veelkleurigheid. En hij stuurde er toch maar op aan dat het nergens voor nodig was, die trits van ellende, verlossing en dankbaarheid. En daarbij haalde hij exact het citaat van Brakel aan wat op PW staat. Alleen sloeg hij de, terecht door Brakel uitgediepte, meest gewone weg over. Toen ik hem daarop wees leek het wel alsof hij het best jammer vond dat er een student wist wat Brakel erover schreef tiept Ander niet zonder trots...

Dus prekenweb, die citaten hebben een luchtje. Zet er maar een gedegen boekbespreking op van genoemde werken. Want het lezen zijn ze meer dan waard!

Mag ik dan de voorzichtige conclusie trekken dat als prekenweb de naam van ds Karens had genoemd, dat dan iedereen gelijk had geweten wat er bedoeld werd?

Wilhelm schreef:

Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef:Erasmiaan, wat ben je toch weer fel...
Ik heb het citaat gelezen, een prachtig citaat.
Ik zie er niets polariserend in. Het is een citaat waar Ds Karens naar verwees in een Saambinder van een half jaar geleden.

Ik ben inderdaad fel, en misschien wel een beetje te fel, maar aan de andere kant: ik zie levensgrote gevaren. In zijn verband bezien heb ik geen enkele moeite met dit citaat. Ik heb ook wel gehoord van ware kinderen Gods die vanaf hun jeugd bekeerd zijn geweest en weinig verschrikt zijn door de ellende, maar dat de goedertierenheden Gods hen tot bekering hebben geleid. Maar dat waren wel uitzonderingen. En die kregen vaak in hun verdere weg nog heel wat te stellen met het stuk der ellende.

Je moet toch eens goed dit citaat lezen.
Er staat helemaal niet dat het allemaal zonder ellendekennis gaat ! Wel schrijft Brakel hier dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. En dat het werk van Gods Geest zo veelkleurig kan zijn. En als je in dat licht de systematisering wel eens leest, hoe mensen denken dat een bekering gaat, dan zijn citaten als deze een verademing. Ik heb zelf ook wel eens een citaat gelezen van Justus Vermeer in ongeveer dezelfde opzet. Als ik dat lees dan speelt er bij mij juist vaak door mn hoofd : wat horen we dat weinig meer in deze tijd. Daarom was ik zelf ook zo blij met die serie van Ds Karens destijds in de SB, waar hij zo nadrukkelijk wees op de veelkleurigheid in de wegen die de Heere met Zijn volk gaat.


> en trouwens hebben jullie ook zon moeite met de citaten die tegenwoordig in de Saambinder staan ?

Ik heb dit citaat heel goed gelezen. Maar ik lees liever de citaten die tegenwoordig in de Saambinder staan. Van ds. Joh. van der Poel bijvoorbeeld.

Wat jij uit die serie van ds. Karens haalt zegt me niets. Terwijl ik toch een trouwe Saambinder-lezer ben.

Wilhelm schreef:

Erasmiaan schreef:

Wilhelm schreef:Erasmiaan, wat ben je toch weer fel...
Ik heb het citaat gelezen, een prachtig citaat.
Ik zie er niets polariserend in. Het is een citaat waar Ds Karens naar verwees in een Saambinder van een half jaar geleden.

Ik ben inderdaad fel, en misschien wel een beetje te fel, maar aan de andere kant: ik zie levensgrote gevaren. In zijn verband bezien heb ik geen enkele moeite met dit citaat. Ik heb ook wel gehoord van ware kinderen Gods die vanaf hun jeugd bekeerd zijn geweest en weinig verschrikt zijn door de ellende, maar dat de goedertierenheden Gods hen tot bekering hebben geleid. Maar dat waren wel uitzonderingen. En die kregen vaak in hun verdere weg nog heel wat te stellen met het stuk der ellende.

Je moet toch eens goed dit citaat lezen.
Er staat helemaal niet dat het allemaal zonder ellendekennis gaat ! Wel schrijft Brakel hier dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. En dat het werk van Gods Geest zo veelkleurig kan zijn. En als je in dat licht de systematisering wel eens leest, hoe mensen denken dat een bekering gaat, dan zijn citaten als deze een verademing. Ik heb zelf ook wel eens een citaat gelezen van Justus Vermeer in ongeveer dezelfde opzet. Als ik dat lees dan speelt er bij mij juist vaak door mn hoofd : wat horen we dat weinig meer in deze tijd. Daarom was ik zelf ook zo blij met die serie van Ds Karens destijds in de SB, waar hij zo nadrukkelijk wees op de veelkleurigheid in de wegen die de Heere met Zijn volk gaat.


> en trouwens hebben jullie ook zon moeite met de citaten die tegenwoordig in de Saambinder staan ?

Ik vind de Saambinder lang niet meer wat het geweest is inderdaad. Alleen maar makkelijk leesbare stukjes, citaten, foto's maar echt gedegen verdiepende artikelen, jammer genoeg mis ik die maar al te veel. 't Wordt een tweede Daniël. Zoals de afgelopen week: een artikel over vernoemen, een snelle hap over schuld aan Indonesië, wat ik las (waarbij het vooral gaat over wie het geschreven heeft). Jammer hoor.

Ander schreef:[Ik vind de Saambinder lang niet meer wat het geweest is inderdaad. Alleen maar makkelijk leesbare stukjes, citaten, foto's maar echt gedegen verdiepende artikelen, jammer genoeg mis ik die maar al te veel. 't Wordt een tweede Daniël. Zoals de afgelopen week: een artikel over vernoemen, een snelle hap over schuld aan Indonesië, wat ik las (waarbij het vooral gaat over wie het geschreven heeft). Jammer hoor.

Dit is wel een aardige constatering. Een tweede Daniel ! Verassend, ik ken nog steeds veel mensen, ook volwassen die liever de Daniel lezen dan de SB
Wat je kritiek betreft op het stukje over vernoemen, idd wat een onzin stuk.

In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering desmensen?
In twee stukken: in de afsterving des ouden, en in de opstandingdes nieuwen mensen.

Derhalve niet drie.

Erasmiaan schreef:Omdat in het algemeen in de GG geleerd wordt dat de bekering gaat in de doorleving van de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid, en ik meen dat dit Bijbels is. Om dan een citaat te vermelden waarin staat dat men ook wel zonder ellendekennis wedergeboren kan worden, dat vind ik niet thuis horen op een representatieve prekenintermediair.

Overigens wordt daarna door à Brakel ook de gewone weg van de wedergeboorte uiteen gezet. Dus ik beschouw dit als een uit zijn verband gerukt citaat.

Ik zou zeggen: schoenmaker, blijf bij je leest.

Nou moe, doe niet zo fel zeg!
Dit citaat van Brakel is overbekend en zij die thuis zijn in Brakel kunnen het met de ogen dicht opzoeken.

Dan even je eigen woorden: "Omdat in het algemeen in de GG geleerd wordt dat de bekering gaat in de doorleving van de drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid, en ik meen dat dit Bijbels is."

In dit ene zinnetje staat al zoveel dat voor verwarring kan zorgen. Let op de woorden:
- 'in het algemeen'
- bekering gaat
- doorleving van de stukken
Niet dat ik het er niet mee eens ben, maar het lijkt allemaal zo schematisch als je t zo fromuleert. En als iemand dan eens een andere invalshoek kiest en ten aanzien van de veelkleurige werking van Gods Geest onderbelichte zaken naar voren haalt, is dan al gauw verdacht. Laten we toch oppassen.

...

Erasmiaan schreef

De Schrift leert in het algemeen: ellende, verlossing en dankbaarheid. Of onderschrijf je de catechismus niet meer?

Ik weet niet of je de volgorde waarin de H.C. de stukken behandeld bedoeld dat het ook in het geestelijke leven altijd zo gaat . Ik ben het echt met je eens dat ellende verlossing en dankbaarheid vaak in deze volgorde beleefd worden maar wel steeds weer opnieuw, het zijn geen stations die wij achter ons kunnen laten. Juist iemand als Brakel maar ook de puriteinen kunnen zo pastoraal de harten onderzoeken zonder alles in een schema te persen.
Er wordt aan de H.C. ook geen recht gedaan om zo haar een schema op te leggen . Dan kun je ook zeggen dat geloof (Zondag 7) en rechtvaardiging (Zondag 23) ver uit elkaar liggen terwijl de heiligmaking (zondag 20-22) voor de rechtvaardigmaking behandeld wordt.
Kortom lees in de volgorde van de H.C niet teveel vraag twee zegt ook niet in welke volgorde maar..

Vraag 2
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?

Antwoord 2
Drie stukken. Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn. Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde. En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Deze drie stukken zijn alle drie nodig en niet "los" verkrijgbaar

Luther schreef:

Ander schreef:Ik vind de Saambinder lang niet meer wat het geweest is inderdaad. Alleen maar makkelijk leesbare stukjes, citaten, foto's maar echt gedegen verdiepende artikelen, jammer genoeg mis ik die maar al te veel. 't Wordt een tweede Daniël. Zoals de afgelopen week: een artikel over vernoemen, een snelle hap over schuld aan Indonesië, wat ik las (waarbij het vooral gaat over wie het geschreven heeft). Jammer hoor.

Laat ik het nu eens helemaal met je eens zijn. Ik lees ook het Hersteld Hervormd Kerkblad, Bewaar het Pand, en krijg later de Waarheidsvriend, de Wachter Sions en Om Sions Wil, maar de SB heb ik altijd het snelste uit: 3 minuten ongeveer.

Dat kan ik nog sneller: ik lees er niet één. De voorspelbaarheid van alle bladen is groot.

huisman schreef:Erasmiaan schreef

De Schrift leert in het algemeen: ellende, verlossing en dankbaarheid. Of onderschrijf je de catechismus niet meer?

Ik weet niet of je de volgorde waarin de H.C. de stukken behandeld bedoeld dat het ook in het geestelijke leven altijd zo gaat . Ik ben het echt met je eens dat ellende verlossing en dankbaarheid vaak in deze volgorde beleefd worden maar wel steeds weer opnieuw, het zijn geen stations die wij achter ons kunnen laten. Juist iemand als Brakel maar ook de puriteinen kunnen zo pastoraal de harten onderzoeken zonder alles in een schema te persen.
Er wordt aan de H.C. ook geen recht gedaan om zo haar een schema op te leggen . Dan kun je ook zeggen dat geloof (Zondag 7) en rechtvaardiging (Zondag 23) ver uit elkaar liggen terwijl de heiligmaking (zondag 20-22) voor de rechtvaardigmaking behandeld wordt.
Kortom lees in de volgorde van de H.C niet teveel vraag twee zegt ook niet in welke volgorde maar..

Vraag 2
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?

Antwoord 2
Drie stukken. Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn. Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde. En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Deze drie stukken zijn alle drie nodig en niet "los" verkrijgbaar

Je zegt een heleboel, waar ik het allemaal niet mee oneens kan zijn. Maar jij bent het toch wel met me eens dat je eerst iets van je ellende leert kennen voor je tot Christus zult gaan? Dat heeft niets met schema's te maken, en ook niet met een voorwaardelijk evangelie.

Erasmiaan schreef:

huisman schreef:Erasmiaan schreef

De Schrift leert in het algemeen: ellende, verlossing en dankbaarheid. Of onderschrijf je de catechismus niet meer?

Ik weet niet of je de volgorde waarin de H.C. de stukken behandeld bedoeld dat het ook in het geestelijke leven altijd zo gaat . Ik ben het echt met je eens dat ellende verlossing en dankbaarheid vaak in deze volgorde beleefd worden maar wel steeds weer opnieuw, het zijn geen stations die wij achter ons kunnen laten. Juist iemand als Brakel maar ook de puriteinen kunnen zo pastoraal de harten onderzoeken zonder alles in een schema te persen.
Er wordt aan de H.C. ook geen recht gedaan om zo haar een schema op te leggen . Dan kun je ook zeggen dat geloof (Zondag 7) en rechtvaardiging (Zondag 23) ver uit elkaar liggen terwijl de heiligmaking (zondag 20-22) voor de rechtvaardigmaking behandeld wordt.
Kortom lees in de volgorde van de H.C niet teveel vraag twee zegt ook niet in welke volgorde maar..

Vraag 2
Hoe veel stukken zijn u nodig te weten, opdat gij in deze troost zaliglijk leven en sterven moogt?

Antwoord 2
Drie stukken. Ten eerste: hoe groot mijn zonden en ellende zijn. Ten andere: hoe ik van al mijn zonden verlost worde. En ten derde: hoe ik Gode voor zulke verlossing zal dankbaar zijn.

Deze drie stukken zijn alle drie nodig en niet "los" verkrijgbaar

Je zegt een heleboel, waar ik het allemaal niet mee oneens kan zijn. Maar jij bent het toch wel met me eens dat je eerst iets van je ellende leert kennen voor je tot Christus zult gaan? Dat heeft niets met schema's te maken, en ook niet met een voorwaardelijk evangelie.

Over het algemeen is dat zo en als dat gemist wordt (het stuk van de ellende) is het niet goed, maar als het stuk van de dankbaarheid gemist wordt is het ook niet goed en is het niet zo dat je dan al 2/3 van de weg hebt afgelegd en dat de dankbaarheid een extratje zou zijn .
Mijn conclusie: Alle drie stukken zijn en blijven nodig om in deze troost zaliglijk te leven en te sterven

Erasmiaan schreef:Maar jij bent het toch wel met me eens dat je eerst iets van je ellende leert kennen voor je tot Christus zult gaan? Dat heeft niets met schema's te maken, en ook niet met een voorwaardelijk evangelie.

Als het niet met een voorwaardelijk evangelie te maken heeft, wat is het punt dan?

Is er ook nog een uitleg van wat" ellende" inhoudt?
Ik vind het zo'n woord wat lang niet iedereen hetzelfde invult.

Terri schreef:Is er ook nog een uitleg van wat" ellende" inhoudt?
Ik vind het zo'n woord wat lang niet iedereen hetzelfde invult.

Dat kun je nu juist bij à Brakel lezen.